—

uznanie niniejszej skargi za dopuszczalną;

—

stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji i, w stosownym przypadku, decyzji oddalającej zażalenie;

—

obciążenie pozwanego kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący oczywistego błędu w ocenie i naruszenia art. 21a regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej (zwanego dalej „regulaminem pracowniczym”) po pierwsze ze względu na to, że skarżąca nie „otrzymała polecenia” w rozumieniu art. 21a regulaminu pracowniczego, którego niewypełnienia nie można więc jej zarzucać, po drugie ze względu na to, iż nie mogła ona wiedzieć, że doszło do nieprawidłowości, które miała ona obowiązek zgłosić przełożonym zgodnie z art. 21a regulaminu pracowniczego i po trzecie za względu na to, że nie zasługiwała ona w każdym razie, zważywszy na okoliczności, na sankcję dyscyplinarną.

2.

Zarzut drugi dotyczący braku uzasadnienia w tym sensie, że pozwany nigdy nie wyjaśnił skarżącej co konkretnie go doprowadziło do uznania, że powinna ona była wiedzieć o zaistnieniu nieprawidłowości, które zgodnie z art. 21a regulaminu pracowniczego powinna była zgłosić przełożonym.