—

stwierdzenie nieważności, na podstawie art. 263 TFUE, decyzji Europejskiego Urzędu Doboru Kadr z dnia 3 września 2020 r., wydanej w ramach konkursu EPSO/AD/378/20 (AD 7) – prawnicy lingwiści języka chorwackiego (HR), dziedzina: prawnicy lingwiści w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, C 72 A – z dnia 5 marca 2020 r. oraz

—

stwierdzenie nieważności decyzji Europejskiego Urzędu Doboru Kadr z dnia 12 października 2020 r., wydanej w ramach konkursu EPSO/AD/378/20 (AD 7) prawnicy lingwiści języka chorwackiego (HR), dziedzina: prawnicy lingwiści w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, C 72 A – z dnia 5 marca 2020 r.;

—

obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania poniesionymi przez stronę skarżącą.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący nadużycia władzy przez stronę pozwaną.

W dniu 12 października 2020 r. EPSO wydało decyzję, w której oddaliło odwołanie strony skarżącej od decyzji z dnia 3 września 2020 r. o wykluczeniu jej z kolejnego etapu konkursu ze względu na to, że strona skarżąca, między innymi, nie ma dyplomu prawa chorwackiego, ani też znajomości prawa chorwackiego, zaś decyzja z dnia 13 marca 2013 r., w drodze której jej dyplom został uznany w Republice Chorwackiej, nie obejmuje porównania programu studiów. W ten sposób EPSO dokonało własnej oceny, do czego nie upoważnia go żaden przepis prawa Unii, a w związku z tym naruszyło zasadę podziału kompetencji w Unii Europejskiej i przekroczyło swoje uprawnienia, gdyż bezsporne jest, że oceny zagranicznych kwalifikacji dokonują wyłącznie organy krajowe upoważnione do tego na mocy ustawy, a konkretnie w tym przypadku chorwacka Agencija za znanost i visoko obrazovanje (agencja do spraw nauki i wyższego wykształcenia) na podstawie ustawy o uznawaniu zagranicznych kwalifikacji, zasad oceny zagranicznych dyplomów szkół wyższych oraz kryteriów oceny stosowanych w postępowaniu w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. Naruszona została jedna z zasad podstawowych – zasada pomocniczości.

2.

Zarzut drugi, dotyczący oczywistego błędu w ocenie okoliczności faktycznych.

EPSO działało w sposób arbitralny i uznaniowy, nie uwzględniło ustawodawstwa Republiki Chorwackiej oraz praktyki trybunału konstytucyjnego Republiki Chorwackiej, ani też decyzji agencji do spraw nauki i wyższego wykształcenia z dnia 13 marca 2013 r., w której uznano kwalifikacje zagraniczne strony skarżącej, a także w żaden sposób nie zbadało okoliczności, że strona skarżąca została wpisana na listę aplikantów adwokackich chorwackiej izby adwokackiej zgodnie z chorwacką ustawą o adwokaturze, a do celów tego wpisu uznane kwalifikacje zagraniczne strony skarżącej zostały potraktowane równoważnie z kwalifikacjami chorwackimi wymaganymi do wykonywania czynności zawodowych aplikanta adwokackiego. Strona skarżąca odbywała praktyki w kancelariach adwokackich, z czego jasno wynika, wbrew twierdzeniom pozwanej, że posiada wiedzę na temat chorwackiego systemu prawnego i prawa chorwackiego oraz zawodowe umiejętności i doświadczenie na poziomie wystarczającym na potrzeby rozpatrywanego stanowiska, na które ogłoszono konkurs (strona skarżąca przystąpiła też w międzyczasie do egzaminu adwokackiego). EPSO nie wzięło pod uwagę także okoliczności, że strona skarżąca ma ponad trzy lata doświadczenia w tłumaczeniu.