Access to European Union law
<a href="https://eur-lex.europa.eu/content/help/eurlex-content/experimental-features.html" target="_blank">More about the experimental features corner</a>
Choose the experimental features you want to try
EUR-Lex
Access to European Union law

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

You are here
Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Search tips
Need more search options? Use the Advanced search

Document 62017CN0715

    Sprawa C-715/17: Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2017 r. – Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

    Dz.U. C 112 z 26.3.2018, p. 18–18 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    26.3.2018   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 112/18

    Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2017 r. – Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej

    (Sprawa C-715/17)

    (2018/C 112/24)

    Język postępowania: polski

    Strony

    Strona skarżąca: Komisja Europejska (Przedstawiciele: A. Stobiecka-Kuik, G. Wils, pełnomocnicy)

    Strona pozwana: Rzeczpospolita Polska

    Żądania strony skarżącej

    —

    stwierdzenie, że przez niepodawanie regularnie, nie rzadziej niż co trzy miesiące, odpowiedniej liczby wnioskodawców, których można szybko relokować na jej terytorium, począwszy od 16 marca 2016 r., Rzeczpospolita Polska nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań na podstawie art. 5 ust. 2 decyzji Rady (UE) 2015/1523 i art. 5 ust. 2 decyzji Rady (UE) 2015/1601, a w konsekwencji z pozostałych zobowiązań dotyczących relokacji przewidzianych w art. 5 ust. 4–11 obu wymienionych wyżej decyzji Rady;

    —

    obciążenie Rzeczypospolitej Polskiej kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Tymczasowy system relokacji w sytuacjach nadzwyczajnych został ustanowiony w dwóch decyzjach Rady przyjętych we wrześniu 2015 r., a mianowicie decyzji Rady (UE) 2015/1523 (1) i decyzji Rady (UE) 2015/1601 (2), na mocy których państwa członkowskie zobowiązały się do relokacji z Włoch i Grecji, osób potrzebujących ochrony międzynarodowej.

    Decyzje Rady nakładają na państwa członkowskie obowiązek oferowania miejsc na potrzeby relokacji, co trzy miesiące, w celu zapewnienia sprawnej procedury relokacji w uporządkowany sposób. Chociaż prawie wszystkie pozostałe państwa członkowskie podjęły kroki w celu wypełnienia zobowiązań w tej sprawie, łącznie z relokacją, Polska nie przeprowadziła żadnej relokacji, a od grudnia 2015 r. nie zaproponowała żadnego miejsca gotowego na relokację.

    W dniu 16 czerwca 2017 r. Komisja wszczęła postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Polsce.

    Oceniwszy odpowiedź tegoż państwa członkowskiego za niezadowalającą, Komisja zdecydowała się na przejście do następnego etapu postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, przesyłając Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 26 lipca 2017 r. uzasadnioną opinię.

    Odpowiedź na uzasadnioną opinię również uznawszy za niezadowalającą, Komisja Europejska podjęła decyzję o skierowaniu sprawy przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w związku z nieprzestrzeganiem przez nią zobowiązań prawnych w zakresie relokacji.

    (1)  Decyzja Rady (UE) 2015/1523 z dnia 14 września 2015 r. ustanawiająca środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji; Dz.U. L 239, s. 146.

    (2)  Decyzja Rady (UE) 2015/1601 z dnia 22 września 2015 r. ustanawiająca środki tymczasowe w obszarze ochrony międzynarodowej na rzecz Włoch i Grecji; Dz.U. L 248, s. 80.

    Top