26.3.2018   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 112/11

1.

Czy instalacja, która wytwarza produkt, którego produkcja nie zalicza się do działań wskazanych w załączniku I dyrektywy 2003/87/WE (1) (w niniejszym przypadku: produkcja siarki) i w której równocześnie wykonywane jest działanie objęte systemem handlu uprawnieniami do emisji zgodnie z załącznikiem I dyrektywy 2003/87/WE polegające na „spalaniu paliw w instalacjach o całkowitej nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 20 MW”, jest wytwórcą energii elektrycznej w rozumieniu art. 3 lit. u) dyrektywy 2003/87/WE, jeżeli w instalacji ubocznej owej instalacji wytwarzana jest energia elektryczna dla instalacji i (znikoma) część energii elektrycznej przekazywana jest odpłatnie do publicznej sieci elektroenergetycznej?

2.

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pierwsze pytanie:

jeżeli instalacja opisana w pierwszym pytaniu jest wytwórcą energii elektrycznej w rozumieniu art. 3 lit. u) dyrektywy 2003/87/WE, czy instalacja taka może otrzymać przydział na ciepło zgodnie z decyzją Komisji 2011/278/UE (2) również wówczas, gdy ciepło to spełnia wymogi określone w art. 3 lit c) decyzji 2011/278/UE, ale nie zalicza się do wskazanej w art. 10 a ust. 1 akapit 3, ust. 3 i 4 dyrektywy 2003/87/WE kategorii ciepła ze spalania gazów odlotowych dla produkcji energii elektrycznej, ciepła z sieci ciepłowniczych i kogeneracji o wysokiej sprawności?

3.

Jeżeli, zgodnie z odpowiedziami udzielonymi na pierwsze dwa pytania prejudycjalne, istnieje możliwość przydziału [uprawnień do emisji] dla ciepła produkowanego w instalacji skarżącej:

czy w przypadku CO2 uwalnianego do atmosfery w związku z przetwarzaniem gazu ziemnego (w postaci kwaśnego gazu) w tzw. procesie Clausa przez oddzielenie CO2 zawartego w gazie ziemnym z mieszaniny gazów chodzi o takie emisje, do których, w rozumieniu art. 3 lit. h) zadanie pierwsze decyzji Komisji 2011/278/UE, „dochodzi na skutek” procesu wskazanego w art. 3 lit. h) v)?

4.

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie trzecie: jeżeli instalacja objęta systemem handlu uprawnieniami do emisji spełnia zarówno przesłanki podinstalacji objętej wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple jak i przesłanki podinstalacji wytwarzającej emisje procesowe, według jakiego wskaźnika powinien nastąpić przydział bezpłatnych uprawnień do emisji? Czy roszczenie o przydział zgodnie ze wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple ma pierwszeństwo przed roszczeniem o przydział dla emisji procesowych bądź też czy roszczenie o przydział dla emisji procesowych, jako lex specialis, ma pierwszeństwo przed wskaźnikiem emisyjności opartym na cieple lub wskaźnikiem emisyjności opartym na paliwie?