Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62014TN0721

Sprawa T-721/14: Skarga wniesiona w dniu 13 października 2014 r. – Belgia przeciwko Komisji

Dz.U. C 431 z 1.12.2014, p. 42–43 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

1.12.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 431/42


Skarga wniesiona w dniu 13 października 2014 r. – Belgia przeciwko Komisji

(Sprawa T-721/14)

(2014/C 431/66)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Strona skarżąca: Królestwo Belgii (przedstawiciele: L. Van den Broeck i M. Jacobs wspierani przez adwokatów P. Vlaemmincka i B. Van Voorena)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności zalecenia Komisji 2014/478/UE z dnia 14 lipca 2014 r. w sprawie zasad ochrony konsumentów i graczy korzystających z usług hazardowych online i w sprawie ochrony nieletnich przed grami hazardowymi online;

obciążenie Komisji kosztami.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi pięć zarzutów.

1.

Zarzut pierwszy dotyczy naruszenia zasady kompetencji powierzonych przewidzianej w art. 5 TUE, ponieważ nie została wskazana ważna podstawa prawna upoważniająca Komisję do wydania zaskarżonego aktu.

2.

Zarzut drugi dotyczy naruszenia zasady kompetencji powierzonych, ponieważ traktaty nie upoważniają Komisji do wydania aktu o charakterze harmonizacyjnym w dziedzinie gier hazardowych.

3.

Zarzut trzeci dotyczy naruszenia zasady lojalnej współpracy przewidzianej w art. 4 ust. 3 TUE oraz zasady równowagi międzyinstytucjonalnej określonej w art. 13 ust. 2 TUE, ponieważ Komisja nie uwzględniła konkluzji Rady z dnia 10 grudnia 2010 r.„Ramy działania w państwach członkowskich Unii Europejskiej w zakresie gier losowych i zakładów” (dokument 16884/10).

4.

Zarzut czwarty dotyczy naruszenia zasady lojalnej współpracy określonej w art. 4 ust. 3 TUE w stosunku do państw członkowskich.

5.

Zarzut piąty dotyczy naruszenia art. 13 ust. 3 TUE oraz art. 288 TFUE i 289 TFUE, ponieważ zaskarżony akt stanowi w rzeczywistości ukrytą dyrektywę. Strona skarżąca podnosi, że Komisja naruszyła ponadto art. 52 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, ponieważ ograniczenie zagwarantowanej w art. 11 karty wolności wypowiedzi i informacji nie zostało wprowadzone w drodze ustawy.


Top