Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba) wydanego w dniu 10 października 2014 r. w sprawie T-479/13 Marchiani/Parlament, wniesione w dniu 9 grudnia 2014 r. przez Jean’a-Charlesa Marchianiego

(Sprawa C-566/14 P)

(2015/C 034/20)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnoszący odwołanie: Jean-Charles Marchiani (przedstawiciel: adwokat C.-S. Marchiani)

Druga strona postępowania: Parlament Europejski

Żądania wnoszącego odwołanie

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania skarżący podnosi pięć zarzutów:

Po pierwsze, w ocenie skarżącego Sąd naruszył prawo, odmawiając zastosowania w jego przypadku przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego. Decyzja z dnia 4 lipca 2013 r. została bowiem wydana z naruszeniem przepisów proceduralnych, jako że była sprzeczna z decyzjami Prezydium Parlamentu Europejskiego z dni 19 maja i 9 lipca 2008 r. w sprawie przepisów wykonawczych do Statutu posła do Parlamentu Europejskiego. Decyzja ta została również wydana z naruszeniem zasady kontradyktoryjności oraz zasady poszanowania prawa do obrony.

Po drugie, Sąd naruszył prawo ze względu na to, że uzasadnienie wydanego przez niego wyroku jest wewnętrznie sprzeczne w zakresie, w jakim Sąd nie dopatrzył się uchybień w związku z wydaniem spornej decyzji z dnia 4 lipca 2013 r., opierając się na przepisach dotyczących zwrotu kosztów i diet posłów do Parlamentu Europejskiego (przepisy dotyczące zwrotu kosztów i diet). Z jednej strony decyzja z dnia 4 lipca 2013 r. była rezultatem błędnego zastosowania przepisów dotyczących zwrotu koszów i diet, które przestały obowiązywać w 2009 r. Z drugiej strony Sąd, który początkowo odwoływał się do tych przepisów, w dalszej kolejności całkowicie zaprzestał powoływania się na nie, wskazując jako jedyną podstawę prawną rozporządzenie finansowe Unii Europejskiej z 2012 r.

Po trzecie, skarżący zarzuca Sądowi naruszenie prawa poprzez przerzucenie ciężaru dowodu wyłącznie na niego.

Po czwarte, Sąd rażąco naruszył zasadę bezstronności, jaką powinien kierować się każdy organ Unii Europejskiej przy wykonywaniu swoich kompetencji. Sąd bowiem w żaden sposób nie wziął pod uwagę funkcji politycznych, jakie wcześniej piastował sekretarz generalny Parlamentu Europejskiego, który jest autorem spornej decyzji.

Po piąte, skarżący zarzuca Sądowi naruszenie prawa poprzez nieuwzględnienie okoliczności, że decyzja z dnia 4 lipca 2013 r. dotyczy zwrotu kwot, które w każdym razie są przedawnione. W ocenie skarżącego naruszenie przez Sąd przepisów dotyczących przedawnienia stanowi pogwałcenie zasady niedziałania aktów wspólnotowych wstecz, zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, a także zasady wydania rozstrzygnięcia w rozsądnym terminie.