EUR-Lex Access to European Union law

Back to EUR-Lex homepage

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62013CN0102

Sprawa C-102/13 P: Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 18 grudnia 2012 r. w sprawie T-205/11, Niemcy przeciwko Komisji, wniesione w dniu 1 marca 2013 r. przez Republikę Federalną Niemiec

Dz.U. C 164 z 8.6.2013, p. 8–9 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

8.6.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 164/8


Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 18 grudnia 2012 r. w sprawie T-205/11, Niemcy przeciwko Komisji, wniesione w dniu 1 marca 2013 r. przez Republikę Federalną Niemiec

(Sprawa C-102/13 P)

2013/C 164/13

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnosząca odwołanie: Republika Federalna Niemiec (przedstawiciele: T. Henze i J. Möller, pełnomocnicy)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącej odwołanie

uchylenie postanowienia Sądu Unii Europejskiej z dnia 18 grudnia 2012 r. w sprawie T-205/11,

uznanie skargi za dopuszczalną i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd celem rozstrzygnięcia w przedmiocie zasadności,

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania incydentalnego przed Sądem i przed Trybunałem.

Zarzuty i główne argumenty

Odwołanie jest skierowane przeciwko postanowieniu Sądu Unii Europejskiej z dnia 18 grudnia 2012 r. w sprawie T-205/11, którym Sąd odrzucił skargę Republiki Federalnej Niemiec o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2011/527/UE z dnia 26 stycznia 2011 r. w sprawie pomocy państwa C-7/10 (ex CP 250/09 i NN 5/10) („KStG, Sanierungsklausel”).

Rząd federalny opiera swoje odwołanie na dwóch podstawach, które są związane z zarzutem braku uzasadnienia:

naruszenie zasady prawidłowego wymiaru sprawiedliwości, która jest szczególnym wyrazem ogólnej zasady pewności prawa, w ten sposób że Sąd błędnie zakwalifikował wybrane przez Komisję postępowanie w sprawie zawiadomienia o zaskarżonej decyzji i nie ustanowił żadnych wymogów co do formalności, jakie powinny być przestrzegane w celu skutecznego zawiadomienia za potwierdzeniem odbioru decyzji na mocy art. 7 rozporządzenia Rady nr 659/1999 z dnia 22 marca 1999 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania art. 93 traktatu WE (1), oraz

naruszenie zasady prawidłowego wymiaru sprawiedliwości, która jest szczególnym wyrazem ogólnej zasady pewności prawa, w ten sposób że Sąd stwierdził, iż Komisja przy zarzucie spóźnionego doręczenia skargi nie musiała wykazać, że przesyłka została przyjęta przez możliwą do zidentyfikowania osobę oraz że chodzi o osobę upoważnioną do odbioru doręczeń.


(1)  Dz.U. L 83, s. 1.


Top