Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62010TN0061

    Sprawa T-61/10: Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2010 r. — Fernando Marcelino Victoria Sánchez przeciwko Parlamentowi i Komisji

    Dz.U. C 100 z 17.4.2010, p. 58–59 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    17.4.2010   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 100/58


    Skarga wniesiona w dniu 8 lutego 2010 r. — Fernando Marcelino Victoria Sánchez przeciwko Parlamentowi i Komisji

    (Sprawa T-61/10)

    2010/C 100/86

    Język postępowania: hiszpański

    Strony

    Strona skarżąca: Fernando Marcelino Victoria Sánchez (Sewilla, Hiszpania) (przedstawiciel: N. Domínguez Ravela, adwokat)

    Strona pozwana: Parlament Europejski i Komisja Europejska

    Żądania strony skarżącej

    wydanie wyroku orzekającego, że bezczynność Parlamentu Europejskiego i Komisji w formie nieudzielenia odpowiedzi na pisemny wniosek złożony w dniu 6 października 2009 r. jest niezgodna z prawem wspólnotowym oraz wezwanie wymienionych organów do usunięcia tego uchybienia.

    Zarzuty i główne argumenty

    Skarżący w niniejszej sprawie skierował w dniu 28 sierpnia 2008 r. petycję do Komisji Petycji Parlamentu dotyczącą rzekomo istniejącej w Hiszpanii sieci korupcji w sektorze ubezpieczeń społecznych i zdrowia publicznego. W dniu 3 maja 2009 r. Przewodniczący tej komisji poinformował skarżącego o umorzeniu postępowania w sprawie jego petycji.

    W dniu 6 grudnia 2009 r. skarżący skierował do Parlamentu Europejskiego i do Komisji Europejskiej wezwanie do działania w rozumieniu art. 265 TFUE. W wezwaniu tym żądał:

    aby Parlament Europejski stwierdził nieważność decyzji Przewodniczącego Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego notyfikowanej w dniu 3 maja 2009 r. i przystąpił do zbadania warunków, na jakich została wydana omawiana decyzja.

    aby Komisja Europejska wszczęła również dochodzenie dotyczące hiszpańskiego wymiaru sprawiedliwości.

    Nie otrzymawszy odpowiedzi w wyznaczonym w tym celu terminie skarżący wniósł niniejszą skargę na bezczynność.

    Na poparcie swoich żądań skarżący podnosi naruszenie swych praw podstawowych do wniesienia petycji, równości wobec prawa i niedyskryminacji. Skarżący podnosi również okoliczność, że w niniejszej sprawie zostały spełnione przesłanki stwierdzenia bezczynności pozwanych instytucji.


    Top