10.6.2016   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 208/117

—

uwzględniając europejski plan działania na lata 2009–2013 dotyczący e-sprawiedliwości,

—

uwzględniając pytanie skierowanie do Rady w sprawie planu działania na lata 2014–2018 dotyczącego e-sprawiedliwości (O-000111/2013 – B7-0521/2013),

—

uwzględniając art. 115 ust. 5 i art. 110 ust. 2 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że pierwszy wieloletni europejski plan działania dotyczący e-sprawiedliwości obejmował lata 2009–2013 i miał na celu zwiększenie dostępności wymiaru sprawiedliwości i systemu prawnego dla obywateli oraz poprawę wzajemnego zrozumienia między prawnikami a pracownikami administracji dzięki zapewnieniu elektronicznych narzędzi informacji i współpracy;

B.

mając na uwadze, że portal e-sprawiedliwości uruchomiono w 2010 r.;

C.

mając na uwadze, że nastał czas podjęcia decyzji w sprawie planu działania dotyczącego e-sprawiedliwości na lata 2014–2018;

D.

mając na uwadze, że plan działania dotyczący e-sprawiedliwości powinien zostać opracowany na zasadzie otwartości dostępu oraz że należy zachęcić wszystkie państwa członkowskie do udziału;

E.

mając na uwadze, że poziom wiedzy o unijnych instrumentach wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych i procedurach transgranicznych jest stosunkowo niski oraz mając na uwadze, że 73 % obywateli uważa, iż konieczne są dodatkowe środki, aby pomóc im w dostępie do wymiaru sprawiedliwości w sprawach cywilnych w innych państwach członkowskich (1);

1.

uważa, że e-sprawiedliwość jest rozwiązaniem umożliwiającym zarówno obywatelom, jak i prawnikom większy dostęp do informacji prawnych i sądowych oraz do postępowań sądowych i administracyjnych;

2.

uważa, że e-sprawiedliwość ma do odegrania ważną rolę, jeśli chodzi o zwiększanie wzajemnego zaufania i zrozumienia, a tym samym tworzenie podstawy wzajemnego uznawania decyzji sądowych i administracyjnych, co stanowi główną zasadę systemu prawnego UE;

3.

wskazuje, że sam charakter systemów e-sprawiedliwości wpływa na obniżenie kosztów postępowań sądowych i administracyjnych, w szczególności dzięki zautomatyzowaniu wymiany informacji, doręczania dokumentów i tłumaczenia niektórych akt procesowych; uważa, że leży to w interesie wszystkich stron uczestniczących w systemie sądowym; jest przekonany, że ze względów oszczędnościowych projekty powinny zachować dobrowolny charakter;

4.

z zadowoleniem przyjmuje rozwój narzędzi e-sprawiedliwości, które ułatwią korzystanie z niektórych instrumentów UE, takich jak europejski nakaz zapłaty i postępowanie w sprawie drobnych roszczeń, a także systemów informacyjnych w obszarze wymiaru sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, zwłaszcza europejskiego systemu przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS) i systemu informacyjnego Schengen (SIS) II;

5.

zauważa, jak ważna jest rola e-sprawiedliwości, jeśli chodzi o zapewnianie wielojęzycznych standardowych formularzy, a tym samym ograniczanie biurokracji;

6.

apeluje o szersze stosowanie elektronicznych wniosków, przekazywanie dokumentów drogą elektroniczną, częstsze korzystanie z wideo-konferencji i lepsze wzajemne połączenie rejestrów sądowych i administracyjnych, aby dalej obniżać koszty postępowań sądowych i quasi-sądowych;

7.

wzywa państwa członkowskie i Komisję do dalszego rozwoju współpracy elektronicznej w obszarze wymiaru sprawiedliwości, w szczególności przez rozszerzenie zakresu wniosków dostępnych na portalu e-sprawiedliwości; uważa, że należy zwrócić niezbędną uwagę na rozwój narzędzi e-uczenia się dla wymiaru sprawiedliwości;

8.

wskazuje, że unijny program wymiaru sprawiedliwości na lata 2014–2020 powinien umożliwiać finansowanie udanych europejskich i krajowych projektów w zakresie e-sprawiedliwości mających rzeczywistą europejską wartość dodaną dla obywateli; uważa, że należy usprawnić prace ustawodawcze, projekty w zakresie e-sprawiedliwości i planowanie programów finansowania;

9.

podkreśla znaczenie portalu e-sprawiedliwości dla osiągnięcia celu, jakim jest tworzenie prawdziwej europejskiej kultury sądowniczej w drodze hostingu narzędzi internetowych do szkolenia w zakresie wymiaru sprawiedliwości, służących za instrumenty zarządzania wiedzą i wzajemnych połączeń;

10.

zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji.