(1)

W art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011 na administratorów wskaźników referencyjnych nałożono wymóg ustanowienia stałej i skutecznej jednostki nadzorczej, której zadania są wykonywane przez wyodrębniony komitet lub są wykonywane za pomocą innych odpowiednich rozwiązań w zakresie zarządzania.

(2)

Administratorzy mają swobodę uznania w zakresie opracowania jednostki nadzorczej najbardziej odpowiedniej z punktu widzenia wskaźników referencyjnych, które opracowują, tak aby spełnić wymogi art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1011. W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się niewyczerpujący wykaz odpowiednich rozwiązań w zakresie zarządzania.

(3)

Powierzenie zewnętrznym zainteresowanym stronom funkcji jednostki nadzorczej może zapewnić cenną wiedzę fachową, a ich uczestnictwo może zwiększyć skuteczność jednostki nadzorczej. Konflikty interesów w ramach jednostki nadzorczej mogą powstawać na gruncie sprzecznych interesów członków tej jednostki lub w wyniku powiązań między członkami jednostki nadzorczej a ich klientami lub innymi zainteresowanymi stronami. Aby ograniczyć tego rodzaju konflikty, wśród członków sprawujących nadzór nad kluczowymi wskaźnikami referencyjnymi powinni w miarę możliwości znaleźć się niezależni członkowie wolni od konfliktów interesów, ze względu na znaczenie tych wskaźników dla integralności rynku, stabilności finansowej, konsumentów, gospodarki realnej oraz finansowania gospodarstw domowych i przedsiębiorstw w państwach członkowskich. W przypadku gdy niezależni członkowie nie są wymagani zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, administratorzy powinni przyjąć inne procedury w celu zaradzenia potencjalnym konfliktom interesów, takie jak wyłączenie członków z określonych dyskusji lub pozbawienie niektórych członków praw głosu.

(4)

Osoby, które są bezpośrednio zaangażowane w opracowywanie wskaźnika referencyjnego, mogą być członkami jednostki nadzorczej bez prawa głosu, ponieważ mogą one zapewnić użyteczny wgląd w pracę administratora. Ich status jako członków pozbawionych prawa głosu jest odpowiedni do tego, by zapewnić, by administrator nie wywierał nienależytego wpływu na decyzji jednostki nadzorczej.

(5)

Jednostka nadzorcza może obejmować komitety o szczególnych uprawnieniach na potrzeby różnych wskaźników referencyjnych lub rodzin wskaźników referencyjnych, bądź też może obejmować wiele jednostek wykonujących różne działania, w przypadku gdy osoby posiadające odpowiednią wiedzę fachową nie są w stanie być członkami jednego komitetu, na przykład gdy pracują w różnych regionach geograficznych. W przypadku takich jednostek nadzorczych musi być jedna osoba fizyczna lub komitet, którym powierzone jest kierowanie jednostką nadzorczą i które są odpowiedzialne za kontakty z organem zarządzającym administratora i z właściwym organem w celu ułatwienia centralizacji nadzoru.

(6)

W przypadku niektórych rzadziej stosowanych i mniej wrażliwych istotnych wskaźników referencyjnych możliwe jest, by funkcję jednostki nadzorczej sprawowała pojedyncza osoba fizyczna, jeżeli osoba ta może poświęcić odpowiednią ilość czasu na nadzór nad odnośnymi wskaźnikami referencyjnymi. Jeżeli funkcję jednostki nadzorczej sprawuje osoba fizyczna, jest ona zwolniona z określonych procedur, które są właściwe tylko w przypadku komitetu. Ze względu na znaczny stopień wykorzystania kluczowych wskaźników referencyjnych oraz ryzyko, które może się z nimi wiązać, kluczowe wskaźniki referencyjne nie powinny być nadzorowane przez osobę fizyczną.

(7)

Aby móc wypełniać obowiązki spoczywające na jednostce nadzorczej, jej członkowie muszą posiadać wiedzę fachową na temat procesu opracowywania wskaźnika referencyjnego, jak również na temat rynku, którego pomiar jest celem tego wskaźnika. Ta wiedza fachowa może pochodzić od użytkowników i podmiotów przekazujących dane aktywnych na rynkach lub od dostawców danych regulowanych. Jednostka nadzorcza może korzystać z wiedzy fachowej podmiotów przekazujących dane, o ile zastosowano odpowiednie środki służące zapewnieniu braku konfliktów interesów, a użytkownicy mają interes w zapewnieniu solidności wskaźnika referencyjnego. Właściwe jest zatem uznanie podmiotów przekazujących dane i użytkowników za członków na potrzeby takich wskaźników referencyjnych.

(8)

Jednostka nadzorcza stanowi ważne narzędzie zarządzania konfliktami interesów na poziomie administratora i w celu zapewnienia integralności tej jednostki osoby, w stosunku do których nałożono sankcje za naruszenia przepisów dotyczących usług finansowych, w szczególności za manipulację lub próbę manipulacji zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 (2), powinny być objęte zakazem członkostwa w jednostce nadzorczej.

(9)

Zewnętrzne zainteresowane strony mogą być zainteresowane wskaźnikiem referencyjnym, jeżeli jest on szeroko wykorzystywany na ich rynkach, i mogą zapewnić dodatkową wiedzę fachową. Administratorzy mogą ustanowić procedury umożliwiające takim stronom uczestnictwo w charakterze obserwatorów w jednostce nadzorczej.

(10)

Niezależne komitety nie mogą zostać całkowicie oddzielone od organizacji administratora, ponieważ ostateczne decyzje dotyczące działalności administratora leżą w gestii organu zarządzającego, a w pełni odrębny komitet mógłby podejmować decyzje bez pełnego uwzględnienia szkodliwego wpływu tych decyzji na działalność administratora. Jednostka nadzorcza stanowiąca część organizacji administratora lub jednostki dominującej grupy, do której należy administrator, jest zatem najlepszym rozwiązaniem umożliwiającym kwestionowanie decyzji administratora w odniesieniu do opracowywanych przez niego wskaźników referencyjnych.

(11)

Aby jednostka nadzorcza mogła wykonywać funkcje przypisane jej rozporządzeniem (UE) 2016/1011, istotne jest, by miała ona możliwość pełnej oceny i kwestionowania decyzji organu zarządzającego administratora oraz by, w przypadku braku zgody, obrady jednostki nadzorczej poświęcone spornej kwestii były rejestrowane.

(12)

Procedury dotyczące kryteriów wyboru członków i obserwatorów, zarządzania konfliktami interesów oraz, w przypadku gdy funkcje jednostki nadzorczej sprawuje komitet, procedury dotyczące rozstrzygania sporów są konieczne do zapewnienia, by jednostka nadzorcza mogła działać bez przeszkód. Mogą istnieć inne procedury odpowiednie dla jednostki nadzorczej w odniesieniu do niektórych rodzajów wskaźników referencyjnych lub administratorów, które nie są określone w niniejszym rozporządzeniu, ale które są niezbędne i właściwe dla prawidłowego zarządzania ich wskaźnikami referencyjnymi. Administratorzy mogą zatem wprowadzić alternatywne procedury, pod warunkiem że zapewniają one osiągnięcie odpowiedniego poziomu nadzoru.

(13)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (ESMA).

(14)

ESMA przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, przeanalizował potencjalne związane z nimi koszty i korzyści oraz zwrócił się o opinię do Grupy Interesariuszy z Sektora Giełd i Papierów Wartościowych ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 (3).

(15)

Administratorzy powinni mieć wystarczająco dużo czasu na zapewnienie zgodności z wymogami zawartymi w niniejszym rozporządzeniu. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem zacząć obowiązywać po upływie dwóch miesięcy od dnia jego wejścia w życie,