4.6.2005   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 141/3

(1)

Mechanizm określony w art. 1 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 539/2001 (2) okazał się nieodpowiedni dla sprostania sytuacjom braku wzajemności, w których państwo trzecie, wymienione w załączniku II do tego rozporządzenia, to znaczy państwo trzecie, którego obywatele są zwolnieni z obowiązku wizowego, utrzymuje lub wprowadza obowiązek wizowy w stosunku do obywateli jednego lub kilku Państw Członkowskich. Solidarność z Państwami Członkowskimi, które doświadczają sytuacji braku wzajemności, wymaga dostosowania istniejącego mechanizmu w taki sposób, aby był on skuteczny.

(2)

Z uwagi na powagę sytuacji braku wzajemności istotne jest, by była ona bezwarunkowo zgłaszana przez dane Państwo lub Państwa Członkowskie. W celu zapewnienia zniesienia przez dane państwo trzecie obowiązku wizowego w stosunku do obywateli danych Państw Członkowskich powinien zostać określony mechanizm łączący środki na różnych poziomach i o różnej intensywności, które mogą być podjęte w krótkim czasie. Komisja powinna więc niezwłocznie podjąć kroki w stosunku do państwa trzeciego, składać sprawozdanie Radzie i być w stanie w każdej chwili zaproponować Radzie podjęcie tymczasowej decyzji o przywróceniu obowiązku wizowego w stosunku do obywateli danego państwa trzeciego. Odwołanie się do takiej decyzji tymczasowej nie powinno stanowić przeszkody dla możliwości przeniesienia wpisu danego państwa trzeciego do załącznika I do rozporządzenia (WE) nr 539/2001. Powinna zostać również ustalona zależność czasowa pomiędzy wejściem w życie środka tymczasowego a wnioskiem o przeniesienie wpisu państwa do załącznika I.

(3)

Decyzja państwa trzeciego o zniesieniu lub o ponownym zniesieniu obowiązku wizowego w stosunku do obywateli jednego lub kilku Państw Członkowskich powinna powodować automatyczne ustanie tymczasowego przywrócenia obowiązku wizowego, który został wprowadzony decyzją Rady.

(4)

Celem zmienionego mechanizmu solidarności jest osiągnięcie pełnej wzajemności w odniesieniu do wszystkich Państw Członkowskich oraz stworzenie skutecznego i przejrzystego mechanizmu zapewniającego taką wzajemność.

(5)

Rozporządzenie (WE) nr 539/2001 powinno zatem zostać odpowiednio zmienione.

(6)

Należy dokonać ustaleń przejściowych na wypadek, gdy z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Państwa Członkowskie podlegają obowiązkowi wizowemu nałożonemu przez państwa trzecie wymienione w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 539/2001.

(7)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (3), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie niektórych warunków stosowania tej Umowy (4).

(8)

Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie są związane rozporządzeniem (WE) nr 539/2001. Nie uczestniczą one zatem w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie są nim związane ani nie podlegają jego stosowaniu.

(9)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy podpisanej między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącą włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (5), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. B decyzji Rady 1999/437/WE w związku z art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/849/WE (6) oraz art. 4 ust. 1 decyzji Rady 2004/860/WE (7),

1)

ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4.   W przypadku wprowadzenia przez państwo trzecie wymienione w załączniku II obowiązku wizowego wobec Państwa Członkowskiego zastosowanie mają następujące przepisy:

2)

dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5.   Tak długo, jak zachodzi brak wzajemności w zakresie zwolnienia z obowiązku wizowego pomiędzy którymkolwiek z państw trzecich wymienionych w załączniku II a którymkolwiek z Państw Członkowskich, Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przed dniem 1 lipca każdego roku parzystego na temat sytuacji braku wzajemności i, w razie potrzeby, przedkłada odpowiednie wnioski.”.