32001R2493

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2493/2001

z dnia 19 grudnia 2001 r.

w sprawie zbytu niektórych produktów rybołówstwa wycofanych z rynku

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i akwakultury [1], w szczególności jego art. 17 ust. 5 i art. 21 ust. 8,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 104/2000 zbyt produktów rybołówstwa wycofanych z rynku przez organizacje producentów należy prowadzić w taki sposób, aby nie zakłócać normalnego obrotu innymi produktami. Rekompensata finansowa może być przyznana pod warunkiem spełnienia wyżej wymienionego wymogu dotyczącego zbytu tych produktów.

(2) Środki stabilizacji rynku mogą być w pełni skuteczne tylko wtedy, gdy wycofane produkty nie są ponownie wprowadzone do sieci dystrybucji. Z tego względu należy wykluczyć jakikolwiek sposób wykorzystania tych produktów, mogący — przez zastąpienie — wpłynąć na spożycie produktów niepodlegających środkom stabilizacji rynku.

(3) Należy więc zapewnić możliwości zbytu produktów wycofanych z rynku, które spełniają ten wymóg i określić warunki korzystania z tych możliwości.

(4) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 1501/83 z dnia 9 czerwca 1983 r. w sprawie zbytu niektórych produktów rybołówstwa, które były objęte działaniem środków stabilizacji rynku [2], powinno być uchylone i zastąpione.

(5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Produktów Rybołówstwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Produkty rybołówstwa wycofane z rynku przez organizacje producentów zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 104/2000 i nieprzeznaczone do korzystania z pomocy prolongowanej, określonej w art. 23 tego rozporządzenia, są zbywane w sposób następujący:

a) w ramach odpowiedzialności Państw Członkowskich, rozdawane bezpłatnie w stanie nieprzetworzonym instytucjom dobroczynnym lub charytatywnym, prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Wspólnoty lub osobom uznanym w ustawodawstwie krajowym danego Państwa Członkowskiego za upoważnione do otrzymania pomocy publicznej, do ich własnej konsumpcji;

b) wykorzystane w stanie świeżym lub zakonserwowanym do produkcji paszy dla zwierząt;

c) wykorzystane, po przetworzeniu na mączkę, do produkcji paszy dla zwierząt;

d) wykorzystane jako przynęta;

e) wykorzystane do celów nieżywnościowych.

2. Inne możliwości zbytu niż przewidziane w ust. 1 mogą być incydentalnie zatwierdzane przez Komisję na wniosek Państwa Członkowskiego.

Artykuł 2

1. Zbyt produktów w celach określonych w art. 1 ust. 1 lit. b), c), d) lub e) odbywa się pod warunkiem, że produkty te są:

a) uznane za nienadające się do spożycia przez ludzi niezwłocznie po ich wycofaniu z rynku;

b) wystawione na sprzedaż dla jakichkolwiek zainteresowanych podmiotów gospodarczych zgodnie z przyjętą zwyczajowo lokalną i regionalną praktyką. Kupujący muszą określić sposób, w jaki zobowiązują się wykorzystać produkty zakupione w ten sposób.

2. Niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży określonej w ust. 1 wystawia się fakturę lub paragon, na których wpisuje się tożsamość sprzedającego i kupującego, sposób wykorzystania zakupionych produktów, cenę sprzedaży oraz ilość sprzedanych produktów. Organizacja producentów przesyła kopię takiej faktury lub paragonu właściwym władzom Państwa Członkowskiego co najmniej raz na kwartał.

3. W przypadku gdy organizacje producentów wykażą danym Państwom Członkowskim, że produkty nie znalazły nabywcy od momentu zaoferowania ich na sprzedaż określoną w ust. 1, produkty uważa się za nienadające się do wykorzystania przez organizacje producentów znajdujące się pod kontrolą tego Państwa Członkowskiego. Organizacje producentów zawiadamiają właściwe władze danego Państwa Członkowskiego o ilości tych produktów w odstępach czasowych określonych w ust. 2 zdanie drugie.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie przyjmują wszelkie właściwe środki w celu zapobiegania oraz karania przypadków naruszenia zasad systemu przewidzianego w niniejszym rozporządzeniu oraz zapewniają, by zbywane produkty nie były wykorzystywane w sposób inny niż określony powyżej. Nie później niż jeden miesiąc od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia każde Państwo Członkowskie zawiadomi Komisję o środkach przyjętych w celu jego wykonania.

Artykuł 4

Niniejszym rozporządzenie (EWG) nr 1501/83 traci moc.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 19 grudnia 2001 r.

W imieniu Komisji

Franz Fischler

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 17 z 21.1.2000, str. 22.

[2] Dz.U. L 152 z 10.6.1983, str. 22.

--------------------------------------------------