—

stwierdzenie nieważności decyzji organu upoważnionego do zawierania umów o pracę (OUZU) w ESDZ z dnia 15 czerwca 2018 r., zgodnie z którą skarżąca miałaby nie spełniać wszystkich warunków zatrudnienia przewidzianych w art. 82 WZIP i nie może być zatrudniona w ESDZ w charakterze pracownika kontraktowego 3b;

—

stwierdzenie nieważności decyzji OUZU w ESDZ z dnia 14 stycznia 2019 r. oddalającej zażalenie złożone przez skarżącą w dniu 14 września 2018 r.;

—

zasądzenie od ESDZ na rzecz skarżącej odszkodowania oszacowanego na 36 992,52 EUR, odpowiadającego rocznemu wynagrodzeniu za umowę AC FG II zgodnie ze skalą płac obowiązującą od dnia 1 listopada 2017 r., z zastrzeżeniem doprecyzowania tej kwoty w trakcie postępowania;

—

nakazanie ESDZ obliczenia strat w zakresie uprawnień emerytalnych w związku z brakiem zatrudnienia w ESDZ;

—

zasądzenie od ESDZ na rzecz skarżącej kwoty w wysokości 15 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z naruszenia jej godności i reputacji zawodowej;

—

zasądzenie od ESDZ na rzecz skarżącej kwoty w wysokości 15 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z naruszenia jej zdrowia i równowagi osobistej;

—

zasądzenie od ESDZ na rzecz skarżącej kwoty w wysokości 15 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z naruszenia przez ESDZ rozporządzenia nr 45/2001 o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych;

—

zasądzenie od ESDZ na rzecz skarżącej kwoty w wysokości 10 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą z naruszenia tajemnicy lekarskiej i poufnego charakteru danych osobowych zawartych w aktach medycznych skarżącej;

—

zasądzenie od ESDZ na rzecz skarżącej kwoty w wysokości 15 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą ze oczerniania i zniesławienia skarżącej;

—

obciążenie ESDZ całością kosztów postepowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia art. 33 akapit drugi Regulaminu pracowniczego urzędników Unii Europejskiej oraz art. 82 i 83 Warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej, zasad proporcjonalności i postępowania kontradyktoryjnego, prawa do dobrej administracji i staranności, zasady niedyskryminacji oraz prawa do bezstronnego i sprawiedliwego traktowania, a także zakazu wszelkiego mobbingu.

2.

Zarzut drugi dotyczący naruszenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (Dz.U. 2001, L 8, s. 1) oraz art. 8 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.