21.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 162/27

(1)

Decyzja nr 896/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (2) wprowadza wspólne przepisy dotyczące jednostronnego uznawania przez państwa członkowskie niektórych zezwoleń na pobyt wydawanych przez Szwajcarię i Liechtenstein oraz uproszczony system kontroli na granicach zewnętrznych obywateli państw trzecich posiadających takie dokumenty.

(2)

W następstwie dwustopniowego wprowadzania w życie dorobku Schengen nowe państwa członkowskie, które przystąpiły do Unii Europejskiej dnia 1 maja 2004 r., miały obowiązek od dnia przystąpienia wydawać wizy krajowe obywatelom państw trzecich, którzy posiadają zezwolenia na pobyt wydane przez Szwajcarię lub Liechtenstein i podlegają obowiązkowi wizowemu zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 539/2001 z dnia 15 marca 2001 r. wymieniającym państwa trzecie, których obywatele muszą posiadać wizy podczas przekraczania granic zewnętrznych, oraz te, których obywatele są zwolnieni z tego wymogu (3). Obowiązek ten nałożył na konsulaty tych państw członkowskich w Szwajcarii i Lichtensteinie dodatkowe obciążenia administracyjne.

(3)

Nie wydaje się jednak konieczne, aby państwa członkowskie musiały wymagać wiz do celów przejazdu tranzytem od tej kategorii osób, ponieważ stanowią one niewielkie ryzyko nielegalnej imigracji dla państw członkowskich.

(4)

Biorąc pod uwagę, że te same powody znajdują zastosowanie w odniesieniu do Bułgarii i Rumunii, uproszczony system wprowadzony decyzją nr 896/2006/WE powinien zostać rozszerzony na Bułgarię i Rumunię.

(5)

Taka zmiana decyzji nr 896/2006/WE powinna pozwolić Bułgarii i Rumunii, o ile państwa te zdecydują się na wprowadzenie w życie decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 582/2008/WE z dnia 17 czerwca 2008 r. wprowadzającej uproszczony system kontroli osób na granicach zewnętrznych oparty na jednostronnym uznawaniu przez Bułgarię, Cypr i Rumunię niektórych dokumentów za równorzędne z ich wizami krajowymi do celów przejazdu tranzytem przez ich terytoria (4), na jednostronne uznawanie zezwoleń na pobyt wydawanych przez Szwajcarię i Liechtenstein, wymienionych w załączniku do decyzji nr 896/2006/WE za równorzędne ze swoimi wizami krajowymi do celów przejazdu tranzytem.

(6)

Uznanie dokumentu powinno ograniczać się do celu przejazdu tranzytem przez terytorium Bułgarii i Rumunii i nie powinno mieć wpływu na możliwość wydawania przez te państwa członkowskie wiz na pobyt krótkoterminowy.

(7)

Możliwość niewprowadzenia w życie decyzji nr 896/2006/WE przez Bułgarię i Rumunię powinna być ograniczona do okresu przejściowego, do dnia określonego przez Radę zgodnie z art. 4 akapit drugi Aktu przystąpienia z 2005 r.

(8)

Warunki dotyczące wjazdu, określone w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 562/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. ustanawiającego wspólnotowy kodeks zasad regulujących przepływ osób przez granice (kodeks graniczny Schengen) (5), muszą być spełnione, z wyjątkiem warunku określonego w art. 5 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia, w zakresie, w jakim niniejsza decyzja ustanawia system równorzędnego statusu wiz tranzytowych wydawanych przez Bułgarię i Rumunię oraz zezwoleń na pobyt wydawanych przez Szwajcarię i Liechtenstein.

(9)

Ponieważ cel niniejszej decyzji bezpośrednio dotyczy dorobku prawnego Wspólnoty w zakresie granic zewnętrznych i nie może zostać w wystarczającym stopniu osiągnięty przez same państwa członkowskie, natomiast z uwagi na rozmiary i skalę działań może być lepiej osiągnięty na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(10)

W odniesieniu do Islandii oraz Norwegii niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (6), objętych obszarem, o którym mowa w art. 1 lit. A. decyzji Rady 1999/437/WE z dnia 17 maja 1999 r. (7) w sprawie niektórych warunków stosowania tej Umowy.

(11)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszej decyzji i w związku z tym nie jest nią związana, ani jej nie stosuje. Ponieważ niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie dorobku Schengen w rozumieniu przepisów tytułu IV części trzeciej Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, zgodnie z art. 5 wspomnianego protokołu, Dania w terminie sześciu miesięcy od daty przyjęcia niniejszej decyzji podejmuje decyzję, czy wprowadzi ją do swojego prawa krajowego.

(12)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2000/365/WE z dnia 29 maja 2000 r. dotyczącą wniosku Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej o zastosowanie wobec niego niektórych przepisów dorobku Schengen (8); Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związane ani jej nie stosuje.

(13)

Niniejsza decyzja stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, w którym Irlandia nie uczestniczy zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE z dnia 28 lutego 2002 r. dotyczącą wniosku Irlandii o zastosowanie wobec niej niektórych przepisów dorobku Schengen (9). Irlandia nie uczestniczy zatem w przyjęciu niniejszej decyzji, nie jest nią związana ani jej nie stosuje,