(1)

Przywóz biodiesla pochodzącego z Argentyny jest objęty ostatecznym cłem wyrównawczym nałożonym rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2019/244 (2) („pierwotne dochodzenie”).

(2)

Oleaginosa Moreno Hermanos S.A.C.I.F.I. y A („wnioskodawca”), argentyński producent eksportujący, dodatkowy kod TARIC (3) C497, podlegający indywidualnej stawce cła wyrównawczego w wysokości 25,0 %, poinformował Komisję 23 maja 2022 r., że zmienił nazwę na Viterra Argentina S.A.

(3)

Przedsiębiorstwo uznało, że zmiana nazwy nie wpływa na jego prawa do korzystania z indywidualnej stawki cła wyrównawczego stosowanej wobec niego pod jego poprzednią nazwą i zwróciło się do Komisji o potwierdzenie tego stanowiska.

(4)

Europejskie stowarzyszenie producentów biodiesla („EBB”) nie zgodziło się z wnioskodawcą, twierdząc, że przeszedł on bardziej złożone zmiany strukturalne mające wpływ na jego prawo do dalszego korzystania z poziomu środków określonego w pierwotnym dochodzeniu.

(5)

Komisja zgromadziła informacje i zbadała dowody dostarczone przez wnioskodawcę i uznała, że zmiana nazwy została prawidłowo zarejestrowana przez właściwe organy i nie doprowadziła do powstania żadnych nowych stosunków z innymi grupami przedsiębiorstw, które nie zostały zbadane przez Komisję w pierwotnym dochodzeniu.

(6)

Dowody zawarte w aktach sprawy potwierdziły oświadczenie wnioskodawcy, że zmiana nazwy została zatwierdzona przez publiczny rejestr handlowy Argentyny 3 maja 2022 r. oraz przez Federalną Administrację ds. Dochodów Publicznych 1 lipca 2022 r. W związku z tym Komisja stwierdziła, że zmiana nazwy nie ma wpływu na ustalenia zawarte w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) 2019/244, a w szczególności na mającą do tego przedsiębiorstwa zastosowanie stawkę cła wyrównawczego.

(7)

W związku z powyższym zmiana nazwy powinna wejść w życie z dniem, w którym przedsiębiorstwo zaczęło prowadzić działalność pod nową nazwą, tj. od 1 lipca 2022 r.

(8)

Przemysł Unii („EBB”) w swoich uwagach do ujawnienia powtórzył argumenty przedstawione początkowo w związku z wnioskiem o zmianę nazwy. Twierdził on, że zmiana nazwy ukrywała bardziej złożoną zmianę strukturalną, że wnioskodawca zwiększył swoją działalność w zakresie biodiesla poprzez różne przejęcia, zmienił dyrektora generalnego, stał się liderem w sektorze rolnym w Argentynie oraz że był w jakiś sposób powiązany z innym producentem eksportującym, który ogłosił upadłość.

(9)

Przypomina się, że wszyscy producenci eksportujący w Argentynie podlegają zobowiązaniu cenowemu, zgodnie z którym muszą przestrzegać minimalnej ceny importowej i dokonywać wywozu produkowanego przez siebie biodiesla do Unii w ilości nieprzekraczającej progu wielkości, który jest corocznie korygowany dla całego państwa.

(10)

Komisja zbadała powyższe zarzuty i zauważyła, że przemysł nie przedstawił wystarczających dowodów potwierdzających jego twierdzenia. Komisja nie znalazła dowodów wskazujących na wpływ działalności wnioskodawcy na sektor rolny ani na wpływ rzekomego wzrostu jego zdolności produkcyjnych na obecnie obowiązujące środki. Sama zmiana nazwy nie pozwoli wnioskodawcy na wywóz większej ilości do Unii ani na sprzedaż poniżej ceny minimalnej okresowo ustalanej przez Komisję, a zatem nie może wpływać na obecnie obowiązujące środki ani ich podważać. Argumenty przedstawione przez przemysł Unii nie mogły zostać uwzględnione i w związku z tym zostały odrzucone.

(11)

Biorąc pod uwagę ustalenia przedstawione w powyższych motywach, Komisja uznała za stosowne zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) 2019/244 w celu odzwierciedlenia zmienionej nazwy przedsiębiorstwa, któremu przypisano wcześniej dodatkowy kod TARIC C497.

(12)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1036 (4),