ZAŁĄCZNIK I

DOKUMENTY ŹRÓDŁOWE

Przyjmując niniejsze konkluzje, Rada i przedstawiciele rządów państw członkowskich zebrani w Radzie, uwzględniają następujące dokumenty:

ZAŁĄCZNIK II

DEFINICJE

Do celów niniejszych konkluzji Rady stosuje się następujące definicje:

„Edukatorzy”: termin „edukatorzy” obejmuje nauczycieli (posiadających potwierdzony status nauczyciela lub status równoważny zgodnie z krajowym ustawodawstwem i praktyką) oraz trenerów (osoby realizujące co najmniej jedno zadanie związane z funkcją szkoleniową – w zakresie teorii lub praktyki – w instytucji edukacyjnej bądź w miejscu pracy). Termin ten obejmuje nauczycieli w kształceniu ogólnym i szkolnictwie wyższym, nauczycieli i trenerów kształcenia i szkolenia zawodowego (w tym ustawicznego), a także pracowników placówek wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem, edukatorów osób dorosłych oraz osoby pracujące z młodzieżą (1).

„Samotność”: termin „samotność” ma głęboko subiektywny charakter. Chodzi o postrzeganą rozbieżność między pożądaną a rzeczywistą siecią relacji danej osoby. Jest to bardzo negatywne doświadczenie. Chodzi nie tylko o utrzymywanie zbyt małej liczby kontaktów społecznych jako takich, ale również o poczucie, że te relacje są niewystarczająco satysfakcjonujące. Innymi słowy samotność nie oznacza bycia samemu, ale poczucie osamotnienia. W tym względzie samotność jest czymś innym niż izolacja społeczna, która ma wymiar obiektywny i jest definiowana jako brak relacji z innymi osobami lub bardzo niewielka liczba znaczących więzi (2).

„Perspektywa młodzieżowa oparta na prawach” (3): termin „perspektywa młodzieżowa oparta na prawach” stanowi połączenie krajowych celów polityki młodzieżowej z prawami dzieci i młodzieży określonymi w konwencjach międzynarodowych oraz przepisach ustawowych i wykonawczych. Taka perspektywa powinna opierać się na badaniach i danych statystycznych oraz mieć na celu stworzenie warunków umożliwiających włączanie młodych ludzi w ogólny rozwój społeczeństwa, zarówno w ramach ich własnych inicjatyw, jak i w ramach inicjatyw decydentów. Perspektywa młodzieżowa oparta na prawach może funkcjonować jako metoda pozwalająca decydentom nabyć odpowiednie kompetencje w zakresie uwzględniania perspektywy młodych ludzi w procesie decyzyjnym.

„Społeczny wymiar zrównoważonego rozwoju”: zrównoważony rozwój definiuje się powszechnie jako rozwój, który wychodzi naprzeciw potrzebom teraźniejszości, a przy tym nie narusza zdolności przyszłych pokoleń do realizacji swoich potrzeb (4). Oznacza konieczność zaspokojenia podstawowych potrzeb wszystkich osób i zaoferowanie wszystkim możliwości realizacji dążeń do lepszego życia. Zrównoważony rozwój obejmuje trzy wymiary: gospodarczy, społeczny i środowiskowy. Społeczny wymiar zrównoważonego rozwoju opiera się na podstawowych wartościach: sprawiedliwości i demokracji, w tym na skutecznej realizacji wszystkich praw człowieka – politycznych, obywatelskich, gospodarczych, społecznych i kulturalnych – w odniesieniu do wszystkich ludzi. W 2021 r. Rada potwierdziła, że konieczne jest wzmocnienie społecznego wymiaru zrównoważonego rozwoju, by promować prawa człowieka, równość płci, włączenie społeczne, rozwój społeczny, spójność społeczną i równość we wszystkich jej formach, a także dialog społeczny, bezpieczeństwo i higienę pracy oraz godną pracę (5).

(1)  Jak zdefiniowano w konkluzjach Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie w sprawie kształcenia i szkolenia osób pracujących z młodzieżą (Dz.U. C 412 z 9.12.2019, s. 12) oraz w zaleceniu Rady w sprawie uczenia się na rzecz transformacji ekologicznej i zrównoważonego rozwoju (Dz.U. C 243 z 27.6.2022, s. 1).

(2)  Sprawozdanie naukowo-polityczne JRC, Baarck, J., Balahur-Dobrescu, A., Cassio, L.G., D`hombres, B., Pasztor, Z. i Tintori, G., Loneliness in the EU. Insights from surveys and online media data (Samotność w UE. Spostrzeżenia z badań i dane z mediów internetowych), Urząd Publikacji Unii Europejskiej, Luksemburg (2021).

(3)  Szwedzka Agencja ds. Młodzieży i Społeczeństwa Obywatelskiego.

(4)  Organizacja Narodów Zjednoczonych, Raport Światowej Komisji ds. Środowiska i Rozwoju, „Nasza wspólna przyszłość”, [raport Komisji Brundtland], A/42/427 (1987).

(5)  Konkluzje Rady pt. „Kompleksowe podejście do przyspieszenia wdrażania oenzetowskiej agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 – lepsze odbudowanie po kryzysie związanym z COVID-19” (dok. 9850/21).