1)

czy prawo Unii, a w szczególności art. 18 [TFUE], art. 45 [TFUE], art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 492/11 (1), art. 11 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2003/109 (2), art. 29 dyrektywy 2011/95 (3), art. 34 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 30 i 31 [Europejskiej Karty Społecznej] stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, takiemu jak zawarty w art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 1 lit. a) dekretu z mocą ustawy nr 4 z dnia 28 stycznia 2019 r., przekształconego ze zmianami ustawą nr 26 z dnia 28 marca 2019 r., w zakresie, w jakim uzależnia on przyznanie dochodu z tytułu obywatelstwa od warunku zamieszkiwania we Włoszech przez co najmniej 10 lat (a przez dwa ostatnie lata, uwzględniane w chwili składania wniosku i przez cały okres pobierania świadczenia w sposób nieprzerwany), a tym samym skutkuje mniej korzystnym traktowaniem obywateli włoskich, obywateli [Unii] posiadających prawo pobytu lub prawo stałego pobytu, czy też [obywateli państw trzecich], którzy są rezydentami długoterminowymi […] zamieszkujących [we Włoszech] przez okres krótszy niż 10 lat lub od 10 lat, lecz nie w sposób nieprzerwany w trakcie ostatnich dwóch lat, w porównaniu z traktowaniem tych samych kategorii osób, które tam zamieszkują od 10 lat, a przez dwa ostatnie lata w sposób nieprzerwany?

W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na poprzednie pytanie:

2)

czy prawo Unii, a w szczególności art. 18 [TFUE], art. 45 [TFUE], art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 492/11, art. 11 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2003/109, art. 29 dyrektywy 2011/95, art. 34 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 30 i 31 [Europejskiej Karty Społecznej] stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, takiemu jak zawarty w art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 1 lit. a) dekretu z mocą ustawy nr 4 z dnia 28 stycznia 2019 r., przekształconego ze zmianami ustawą nr 26 z dnia 28 marca 2019 r., w zakresie, w jakim skutkuje on odmiennym traktowaniem rezydentów długoterminowych, którzy mogą nabyć prawo stałego pobytu w państwie Unii po pięcioletnim okresie zamieszkiwania w przyjmującym państwie członkowskim, oraz rezydentów długoterminowych, którzy zamieszkują [we Włoszech] od 10 lat, z czego przez dwa ostatnie lata w sposób nieprzerwany?

3)

czy prawo Unii, a w szczególności art. 18 [TFUE], art. 45 [TFUE], art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 492/11, art. 11 ust. 1 lit. d) dyrektywy UE 2003/109 i art. 29 dyrektywy 2011/95 stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, takiemu jak zawarty w art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 1 lit. a) dekretu z mocą ustawy nr 4 z dnia 28 stycznia 2019 r., który nakłada na obywateli włoskich, [obywateli Unii] i [obywateli państw trzecich] obowiązek dziesięcioletniego okresu zamieszkiwania (a przez ostatnie dwa lata w sposób nieprzerwany), aby mogli ubiegać się o dochód z tytułu obywatelstwa?

4)

czy prawo Unii, a w szczególności art. 18 [TFUE], art. 45 [TFUE], art. 7 ust. 2 rozporządzenia nr 492/11, art. 11 ust. 1 lit. d) dyrektywy 2003/109, art. 29 dyrektywy 2011/95, art. 34 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 30 i 31 [Europejskiej Karty Społecznej] stoją na przeszkodzie przepisowi prawa krajowego, takiemu jak zawarty w art. 7 ust. 1 w związku z art. 2 ust. 1 lit. a) dekretu z mocą ustawy nr 4 z dnia 28 stycznia 2019 r., w zakresie, w jakim, nakłada on na obywateli włoskich, [obywateli Unii] i [obywateli państw trzecich] obowiązek złożenia oświadczenia, żezamieszkiwali we Włoszech przez 10 lat, a przez ostatnie dwa lata w sposób nieprzerwany, aby mogli ubiegać się o dochód z tytułu obywatelstwa a złożenie fałszywego oświadczenia pociąga za sobą poważne konsekwencje na gruncie prawa karnego?