Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62019CA0949

    Sprawa C-949/19: Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 10 marca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – M.A. / Konsul Rzeczypospolitej Polskiej w N. [Odesłanie prejudycjalne – Kontrole graniczne, azyl i imigracja – Polityka wizowa – Konwencja wykonawcza do układu z Schengen – Artykuł 21 ust. 2a – Karta praw podstawowych – Artykuł 47 – Prawo do skutecznego środka prawnego – Odmowa wydania przez konsula wizy długoterminowej – Obowiązek zagwarantowania przez państwo członkowskie środka prawnego przed sądem od decyzji o odmowie wydania takiej wizy]

    Dz.U. C 182 z 10.5.2021, p. 18–19 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    10.5.2021   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 182/18


    Wyrok Trybunału (pierwsza izba) z dnia 10 marca 2021 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Naczelny Sąd Administracyjny – Polska) – M.A. / Konsul Rzeczypospolitej Polskiej w N.

    (Sprawa C-949/19) (1)

    (Odesłanie prejudycjalne - Kontrole graniczne, azyl i imigracja - Polityka wizowa - Konwencja wykonawcza do układu z Schengen - Artykuł 21 ust. 2a - Karta praw podstawowych - Artykuł 47 - Prawo do skutecznego środka prawnego - Odmowa wydania przez konsula wizy długoterminowej - Obowiązek zagwarantowania przez państwo członkowskie środka prawnego przed sądem od decyzji o odmowie wydania takiej wizy)

    (2021/C 182/25)

    Język postępowania: polski

    Sąd odsyłający

    Naczelny Sąd Administracyjny

    Strony w postępowaniu głównym

    Strona skarżąca: M.A.

    Druga strona postępowania: Konsul Rzeczypospolitej Polskiej w N.

    Sentencja

    1)

    Artykuł 21 ust. 2a Konwencji wykonawczej do Układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. między rządami państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach, podpisanej w Schengen w dniu 19 czerwca 1990 r., która weszła w życie w dniu 26 marca 1995 r., zmienionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 610/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że nie znajduje on zastosowania do obywatela państwa trzeciego, któremu odmówiono wydania wizy długoterminowej.

    2)

    Prawo Unii, w szczególności art. 34 ust. 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/801 z dnia 11 maja 2016 r. w sprawie warunków wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich w celu prowadzenia badań naukowych, odbycia studiów, szkoleń, udziału w wolontariacie, programach wymiany młodzieży szkolnej lub projektach edukacyjnych oraz podjęcia pracy w charakterze au pair w świetle art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy interpretować w ten sposób, że nakłada ono na państwa członkowskie obowiązek ustanowienia procedury odwoławczej od decyzji o odmowie wydania wizy w celu odbycia studiów, w rozumieniu tej dyrektywy, której szczegółowe zasady należą do porządku prawnego każdego państwa członkowskiego, przy poszanowaniu zasad równoważności i skuteczności, przy czym procedura ta musi gwarantować na pewnym etapie środek prawny przed sądem. Do sądu odsyłającego należy zbadanie, czy wniosek o wydanie wizy długoterminowej w celu odbycia studiów rozpatrywany w postępowaniu głównym jest objęty zakresem stosowania tej dyrektywy.


    (1)  Dz.U. C 191 z 8.6.2020.


    Top