Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62017TN0197

    Sprawa T-197/17: Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2017 r. – Abel i in./Komisja

    Dz.U. C 151 z 15.5.2017, p. 46–47 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    15.5.2017   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 151/46


    Skarga wniesiona w dniu 28 marca 2017 r. – Abel i in./Komisja

    (Sprawa T-197/17)

    (2017/C 151/59)

    Język postępowania: francuski

    Strony

    Strona skarżąca: Marc Abel (Montreuil, Francja) i 1438 innych skarżących (przedstawiciel: J. Assous, adwokat)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania

    Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

    stwierdzenie nieprawidłowości zachowania Komisji Europejskiej;

    stwierdzenie szkody poniesionej przez skarżących w wyniku przyjęcia rozporządzenia Komisji (UE) 2016/646 z dnia 20 kwietnia 2016 r. zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 692/2008 w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 6);

    zasądzenie od Komisji Europejskiej zapłaty kwoty 1 000 EUR tytułem zadośćuczynienia za doznaną przez skarżących krzywdę w wyniku przyjęcia rozporządzenia (UE) 2016/646 i zasądzenie zadośćuczynienia w symbolicznej wysokości 1 EUR;

    wydanie wobec Komisji Europejskiej nakazu zobowiązującego ją do natychmiastowego doprowadzenia „ostatecznego współczynnika zgodności” ustanowionego rozporządzeniem (UE) 2016/646 do wartości 1 i do zrezygnowania z „tymczasowego współczynnika zgodności” ustalonego na wartość 2,1;

    obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty:

    1.

    Strona pozwana dopuściła się uchybień przy przyjmowaniu omawianego rozporządzenia w ramach wykonywania kompetencji przekazanej jej przez Parlament Europejski i przez Radę rozporządzeniem (WE) nr 715/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do emisji zanieczyszczeń pochodzących z lekkich pojazdów pasażerskich i użytkowych (Euro 5 i Euro 6) oraz w sprawie dostępu do informacji dotyczących naprawy i utrzymania pojazdów (Dz.U. 2007, L 171, s. 1) zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. Konkretnie chodzi o:

    naruszenie norm zarówno pierwotnego, jak i wtórnego prawa Unii w dziedzinie środowiska;

    naruszenie uzupełniających norm prawa wspólnotowego, takich jak ogólne zasady nieobniżania poziomu ochrony, ostrożności, prewencji, działania u źródła i zasady „zanieczyszczający płaci”;

    obejście zasad proceduralnych ze względu na to, że Komisja nie mogła zastosować procedury regulacyjnej połączonej z kontrolą w celu zmiany istotnego elementu rozporządzenia (WE) nr 715/2007;

    naruszenie istotnych wymogów proceduralnych ze względu na to, że w omawianym rozporządzeniu nie skorzystano z gwarancji demokratycznych oferowanych przez zastosowanie zwykłej procedury ustawodawczej współdecydowania Parlamentu Europejskiego i Rady

    2.

    Zaistnienie rzeczywistej i pewnej szkody oraz związek przyczynowy między zachowaniem Komisji a podnoszoną szkodą.


    Top