15.5.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 151/14

—

uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 9 listopada 2016 r. (sprawa T-579/14) w zakresie dotyczącym oddalenia skargi wnoszącej odwołanie;

—

uwzględnienie żądań wysuwanych w pierwszej instancji przed Sądem Unii Europejskiej w odniesieniu do towarów, dla których skarga wnoszącej odwołanie została oddalona;

—

obciążenie EUIPO kosztami postępowania przed Trybunałem, Sądem i Izbą Odwoławczą.

1.

Wnosząca odwołanie domaga się uchylenia wyroku Sądu z dnia 9 listopada 2016 r. w sprawie T-579/14 dotyczącej międzynarodowego znaku towarowego nr 1132742 w zakresie, w jakim oddalona została skarga wnoszącej odwołanie, oraz i uwzględnienia żądań wysuwanych w pierwszej instancji w odniesieniu do towarów, dla których skarga została oddalona.

2.

Wnosząca odwołanie podnosi naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 (1) z tego względu, że Sąd błędnie zastosował zasady dotyczące trójwymiarowych znaków towarowych do będącego przedmiotem postępowania międzynarodowego znaku towarowego. Ponadto wnosząca odwołanie wskazuje, że Sąd, dokonując oceny międzynarodowego znaku towarowego zgodnie z zasadami dotyczącymi trójwymiarowych znaków towarowych, nie ustalił „norm i zwyczajów branżowych” w przypadku przedmiotowych towarów, a wreszcie, że przy dokonywaniu oceny na podstawie całościowego wrażenia wywieranego przez międzynarodowego znaku towarowego Sąd zastosował kryteria surowsze niż te przewidziane w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009.

3.

Dodatkowo wnosząca odwołanie zwraca uwagę na wewnętrzną sprzeczność wyroku wydanego w pierwszej instancji, ponieważ stwierdzono w nim, że charakter odróżniający oznaczenia należy ustalać w odniesieniu do samego oznaczenia, jednak przy ocenie tego charakteru uwzględniono też kwestie używania, a udzielając odpowiedzi na pytanie, czy dane oznaczenie może być jednocześnie używane jako oznaczenie dwu- i trójwymiarowe, powołano się na wcześniej wydany wyrok.

4.

W dalszej kolejności wnosząca odwołanie podnosi przeinaczenie okoliczności faktycznych w zakresie, w jakim w wyroku wywodzono, że EUIPO nie jest zobowiązane udowodnić swojego stwierdzenia, iż międzynarodowy znak towarowy nie odbiega znacząco od zwyczajowo przyjętych w danej branży form wykorzystania, ponieważ Izba Odwoławcza oparła się na okolicznościach faktycznych wynikających z praktycznego doświadczenia nabytego w związku z obrotem danych towarów, które mogą być znane każdemu.