13.7.2015   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 228/15

—

stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 1 decyzji Rady 2014/872/WPZiB z dnia 4 grudnia 2014 r. (zwanej dalej „drugą decyzją zmieniającą”) zmieniającej decyzję 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie oraz decyzję 2014/659/WPZiB zmieniającą decyzję 2014/512/WPZiB (1);

—

stwierdzenie nieważności art. 1 ust. 3–8 rozporządzenia Rady (UE) nr 1290/2014 z dnia 4 grudnia 2014 r. (zwanego dalej „drugim rozporządzeniem zmieniającym”) zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 833/2014 dotyczące środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie oraz zmieniającego rozporządzenie (UE) nr 960/2014 zmieniające rozporządzenie (UE) nr 833/2014 (2);

—

ponadto lub ewentualnie stwierdzenie nieważności decyzji Rady 2014/872/WPZiB oraz rozporządzenia Rady (UE) nr 1290/2014 w zakresie, w jakim dotyczą one skarżących; oraz

—

obciążenie Rady kosztami postępowania.

1.

Zarzut pierwszy dotyczący nieprzedstawienia w drugich środkach zmieniających uzasadnienia wystarczającego, aby umożliwić kontrolę zgodności z prawem, oraz naruszenia przez te środki prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej przysługujących skarżącym.

2.

Zarzut drugi dotyczący tego, że cel zamierzony przez drugie środki zmieniające nie jest zgodnym z prawem celem WPZiB.

3.

Zarzut trzeci dotyczący tego, że drugie środki zmieniające naruszają zobowiązania Unii z zakresu prawa międzynarodowego wynikające z umowy o partnerstwie i współpracy z Rosją lub z Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu.

4.

Zarzut czwarty dotyczący tego, że drugie rozporządzenie zmieniające nie wykazuje racjonalnego związku między zamierzonymi przez decyzję celami a przewidzianymi dla ich realizacji środkami.

5.

Zarzut piąty dotyczący tego, że drugie rozporządzenie zmieniające nie wdraża w sposób prawidłowy przepisów decyzji odnoszących się do kwestii materialnych.

6.

Zarzut szósty dotyczący tego, że drugie środki zmieniające są niezgodne z zasadą równego traktowania oraz z zakazem arbitralności.

7.

Zarzut siódmy dotyczący tego, że drugie środki zmieniające są nieproporcjonalne do zamierzonego przez decyzję celu i w konsekwencji nienależycie ingerują w kompetencje prawodawcze Unii oraz skutkują nieproporcjonalnym naruszeniem przysługujących skarżącym praw podstawowych.

8.

Zarzut ósmy dotyczący tego, że drugie środki zmieniające stanowią nadużycie władzy.

9.

Zarzut dziewiąty dotyczący tego, że drugie środki zmieniające naruszają zasadę pewności prawa ze względu na brak jasności istotnych terminów.