—

uznanie skargi za dopuszczalną;

—

dopuszczenie skargi;

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 11 maja 2010 r. wydanej przez Komisję Europejską;

—

uznanie za kwalifikujące się do dofinansowania z funduszy zewnętrznych Unii Europejskiej koszty pracowników naukowych zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony pracujących nad programami AMIDA, BACS i DIRAC;

—

postanowienie, że IDIAP nie musi dokonywać zwrotu 98 042,45 EUR za DIRAC i 251 505,76 EUR za AMIDA;

—

obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami i wynagrodzeniem adwokata IDIAP;

—

uznanie skargi za dopuszczalną;

—

dopuszczenie skargi;

—

stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 11 maja 2010 r. wydanej przez Komisję Europejską;

—

nakazanie Komisji przeprowadzenia nowego audytu IDIAP i powierzenie go innej instytucji niż Treureva;

—

obciążenie Komisji Europejskiej wszystkimi kosztami postępowania;

—

obciążenie Komisji Europejskiej kosztami i wynagrodzeniem adwokata IDIAP.

—

wzór umowy będący podstawą zawarcia umów z AMIDA, BACS i DIRAC nie wyłącza z kosztów kwalifikowalnych umów o pracę na czas nieokreślony;

—

związek pomiędzy umowami o pracę pracowników naukowych i projektami AMIDA, BACS i DIRAC jest wyraźnie określony w umowach o pracę;

—

umowy o pracę pracowników naukowych były zawarte jedynie z uwagi na projekty, ponieważ skarżąca nie dysponowała własnymi środkami w celu dokonywania wypłaty pracownikom naukowym poza programami;

—

najodpowiedniejszym środkiem pozwalającym zapewnić zakończenie stosunku pracy z pracownikami naukowymi z chwilą zakończenia projektu jest zawarcie umowy na czas nieokreślony, która zgodnie z prawem szwajcarskim (odpowiadającym miejscu prowadzenia działalności przez skarżącą) może zostać rozwiązana w każdej chwili bez uzasadnienia z krótkim terminem wypowiedzenia;