14.8.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/25

1)

Czy przepis art. 11 ust. 2 dekretu prezydenckiego 164/2004, zgodnie z którym dla celów stwierdzenia, że spełnione zostały przesłanki przekształcenia umowy o pracę na czas określony w umowę o pracę na czas nieokreślony pracownik powinien w terminie peremptoryjnym, obejmującym okres dwóch miesięcy od daty wejścia w życie tego dekretu przedłożyć odpowiedniej jednostce wniosek zawierający dane poświadczające spełnienie wspomnianych przesłanek jest zgodny z celem i praktyczna skutecznością, które zgodnie z art. 139 ust. 2 WE i art. 249 akapit trzeci WE powinny wynikać z dyrektywy Rady 1999/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej porozumienia w sprawie pracy na czas określony (1) jeżeli wziąć pod uwagę, że w związku z peremptoryjnoscią tego terminu w razie niezłożenia wniosku w okresie dwóch miesięcy pracownik traci prawo do przekształcenia umowy?

2)

Czy w świetle celu dyrektywy [1999/70], o którym mowa w art. 139 ust. 2 WE sama publikacja art. 11 dekretu prezydenckiego 164/2004 w Dzienniku Urzędowym dotyczącego ustanowienia terminu dwóch miesięcy jest wystarczająca dla celów ochrony pracowników objętych zakresem stosowania tegoż art. 11 i dla zapewnienia skuteczności (effet utile) celów tej dyrektywy w rozumieniu art. 249 akapit trzeci WE?

3)

Czy brak przedłużenia terminu dwóch miesięcy jest równoznaczny z obniżeniem ogólnego poziomu ochrony pracowników, które stanowi naruszenie klauzuli 8 pkt 3 dyrektywy [1999/70], mając na uwadze przedłużenia odnośnych terminów, które przewidziane zostały w analogicznych przepisach, obowiązujących przed przyjęciem dekretu prezydenckiego 164/2004?