14.8.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/20

1)

Czy art. 3, 5 ust. 2, 6 i 7 dyrektywy 2003/10/WE (1) należy interpretować w ten sposób, że pracodawca, u którego dzienny poziom ekspozycji na hałas pracowników wynosi ponad 85 dB (mierzonej bez uwzględnienia skutków ochronników słuchu), spełnia obowiązki ustalone w ww. dyrektywie dotyczące materialnych warunków pracy poprzez wydanie owym pracownikom ochronników słuchu, które poprzez osiągnięty dzięki nim poziom tłumienia, spowodują obniżenie dziennej ekspozycji na hałas tych pracowników poniżej 80 dB?

2)

Czy art. 5 ust. 2 dyrektywy 2003/10/WE należy interpretować w ten sposób, że „program środków technicznych i/lub organizacyjnych”, który powinien zostać przyjęty przez pracodawcę, u którego dzienny poziom ekspozycji pracowników na hałas wynosi ponad 85 dB (mierzonej bez uwzględnienia skutków ochronników słuchu), ma na celu zmniejszenie poziomu ekspozycji na hałas poniżej 85 dB?

3)

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy należy przyjąć, że sprzeczne z dyrektywą 2003/10/WE są krajowy przepis lub krajową praktyka sądowa, które zwalniają pracodawcę z obowiązku zapłaty odszkodowania pieniężnego, które co do zasady powinno zostać zapłacone pracownikom, których dotyczą dzienne poziomy ekspozycji na hałas wyższe od 85 dB, z uwagi na wydanie tym pracownikom ochronników słuchu, których skutek tłumiący powoduje, że dzienna ekspozycja wynosi mniej niż 80 dB?