14.8.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 221/16

1)

Czy art. 9 ust. 2 lit. e) tiret szóste szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych — wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (1) (zwanej dalej: „dyrektywą 77/388”) [następnie art. 56 ust. 1 lit. f) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w wersji obowiązującej do dnia 31 grudnia 2009 r., zwanej dalej: „dyrektywą 2006/112”] należy interpretować w ten sposób, że „zapewnienie personelu” obejmuje również zapewnienie personelu samodzielnie wykonującego działalność, który nie jest zatrudniony przez świadczącego usługę przedsiębiorcę?

2)

Czy art. 17 ust. 1, ust. 2 lit. a), ust. 3 lit. a) i art. 18 ust. 1 lit. a) [obecnie art. 167, art. 168 lit. a), art. 169 lit. a) i art. 178 lit. a) dyrektywy 2006/112] należy interpretować w ten sposób, że w krajowym prawie proceduralnym należy przyjąć rozwiązania pozwalające na takie samo traktowanie opodatkowania i obowiązku podatkowego tej samej usługi w przypadku tak przedsiębiorcy świadczącego usługę jak i przedsiębiorcy będącego odbiorcą usługi nawet jeżeli przedsiębiorstwa te podlegają właściwości różnych organów podatkowych?

3)

Czy art. 17 ust. 1, ust. 2 lit. a), ust. 3 lit. a) i art. 18 ust. 1 lit. a) [obecnie art. 167, art. 168 lit. a), art. 169 lit. a) i art. 178 lit. a) dyrektywy 2006/112] należy interpretować w ten sposób, że termin na odliczenie przez usługobiorcę podatku za otrzymaną usługę nie może upłynąć przez wydaniem prawomocnego rozstrzygnięcia w przedmiocie opodatkowania i obowiązku podatkowego przedsiębiorcy świadczącego usługę?