13.7.2007   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 161/39

1.

Omawiany wniosek dotyczący kodyfikacji dyrektywy 98/27/WE (1) wydanej 19 maja 1998 r. przejmuje, z pewnymi zmianami, treść wniosku w tej samej sprawie z 12 maja 2003 r. (2), w sprawie którego Komitet wydał już pozytywną opinię (3).

2.

Wydanie nowego wniosku okazało się konieczne, ponieważ w międzyczasie, 11 czerwca 2005 r., ukazała się dyrektywa 2005/29/WE dotycząca nieuczciwych praktyk handlowych, w której wyraźnie zaznaczono, że takie praktyki mogą podlegać ustanowionym we wspomnianej dyrektywie nakazom zaprzestania, w celu zapobiegania im i ich wyeliminowania, oraz prawnie umożliwiono organizacjom reprezentującym zbiorowe interesy konsumentów zaskarżanie nieuczciwych praktyk handlowych przed sądem.

3.

Podobnie jak w wyżej wspomnianej opinii, Komitet przypomina, że zgodnie z postanowieniami umowy międzyinstytucjonalnej pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją z 20 grudnia 1994 r., podczas kodyfikacji aktów prawnych nie można wprowadzać żadnych zmian merytorycznych. Po przeanalizowaniu zaproponowanych teraz zmian, można stwierdzić, że zasada ta została zachowana; należy też podkreślić, że Komisja spełniła wyrażoną w poprzedniej opinii prośbę Komitetu o dołączenie do wniosku pełnego zmienionego tekstu dyrektywy z zaznaczeniem wszystkich wprowadzonych zmian.

4.

Niemniej jednak Komitet musi nadmienić, że już w opinii w sprawie pierwszego wniosku Komisji na ten temat (4), na którym oparto obecną dyrektywę 98/27/WE, zwrócił uwagę na fakt, że odesłanie w art. 1 ust. 1 do „załącznika” z wykazem dyrektyw pociąga za sobą niepożądaną konieczność zmieniania jej przy każdym wydaniu, tak jak to ma miejsce obecnie, nowej dyrektywy, której postanowienia wymagają wdrożenia za pomocą działań o charakterze opisanym w jej artykułach, w celu ochrony zbiorowych interesów konsumentów (5).

4.1

Warto dodać, że taki sposób formułowania aktów prawnych jest odzwierciedleniem niepotrzebnie skomplikowanego sposobu tworzenia prawodawstwa, niezgodnego z zasadami „lepszego stanowienia prawa” i „upraszczania legislacyjnego”, które popiera zarówno Komisja, jak i EKES.

5.

Ponadto wydanie dyrektywy 2005/29/WE (6), a szczególnie treść postanowień jej art. 11 i 14, wzmacnia wyrażone we wspomnianej opinii Komitetu z 1996 r. — i już wtedy uznane — zalecenie mówiące o stosowności wnoszenia skarg z tytułu odpowiedzialności cywilnej, które wzmacniałyby skuteczność nakazów zaprzestania szkodliwych praktyk.

5.1

W związku z tym, Komitet zwraca się do Komisji o ponowne zastanowienie się nad stosownością rozszerzenia zakresu stosowania działań na rzecz ochrony interesów zbiorowych, a mianowicie interesów konsumentów.

6.

Podsumowując, odnośnie do ścisłych zasad kodyfikacji przeprowadzonej na podstawie decyzji z 1 kwietnia 1987 r. [COM(1987) 868 PV] Komitet wyraża przychylne stanowisko w sprawie omawianego wniosku, podobnie jak robił to już wobec poprzednich dokumentów dotyczących tej samej dyrektywy.