31992R3911

Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3911/92

z dnia 9 grudnia 1992 r.

w sprawie wywozu dóbr kultury

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 113,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [3],

a także mając na uwadze, co następuje:

w związku z urzeczywistnieniem rynku wewnętrznego, potrzebne są zasady dotyczące handlu z państwami trzecimi, w celu ochrony dóbr kultury;

w świetle konkluzji ze spotkania Rady w dniu 19 listopada 1990 r., wydaje się niezbędne podjęcie środków, w szczególności w celu zapewnienia, że wywóz dóbr kultury podlega jednolitym kontrolom na zewnętrznych granicach Wspólnoty;

system taki powinien nakładać wymóg przedstawienia pozwolenia wydanego przez właściwe Państwo Członkowskie, przed wywozem dóbr kultury objętych niniejszym rozporządzeniem; wymaga to jasnego zdefiniowania zakresu stosowania takich środków oraz procedur dla ich realizacji; wprowadzenie systemu powinno być możliwie najbardziej proste i skuteczne; należy utworzyć Komitet w celu wspierania Komisji przy wykonywaniu obowiązków nałożonych na nią przez niniejsze rozporządzenie;

z uwagi na znaczne doświadczenie władz Państw Członkowskich w stosowaniu rozporządzenia Rady (EWG) nr 1468/81 z dnia 19 maja 1981 r. w sprawie wzajemnej pomocy między władzami administracyjnymi Państw Członkowskich oraz współpracy między nimi i Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania prawa dotyczącego spraw celnych lub rolnych [4], w niniejszej sprawie należy stosować wspomniane rozporządzenie;

załącznik do niniejszego rozporządzenia ma na celu wyjaśnienie kategorii dóbr kultury, które powinny podlegać szczególnej ochronie w handlu z państwami trzecimi, lecz nie zmierza on do naruszania definiowania przez Państwa Członkowskie narodowych dóbr kultury, w rozumieniu art. 36 Traktatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Bez uszczerbku dla uprawnień Państw Członkowskich przyznanych na mocy art. 36 Traktatu, wyrazy "dobra kultury" odnoszą się, do celów niniejszego rozporządzenia, do pozycji wymienionych w załączniku.

TYTUŁ 1

Pozwolenie na wywóz

Artykuł 2

1. Wywóz dóbr kultury poza obszar celny Wspólnoty objęty jest wymogiem przedstawienia pozwolenia na wywóz.

2. Pozwolenie na wywóz jest wydawane na wniosek zainteresowanej osoby:

- przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, na którego terytorium, dany przedmiot kultury został zgodnie z prawem i ostatecznie umieszczony, dnia 1 stycznia 1993 r.,

- lub, następnie, przez właściwy organ Państwa Członkowskiego, na którego terytorium jest on umieszczony w następstwie zarazem zgodnej z prawem i ostatecznej wysyłki z innego Państwa Członkowskiego, lub przywozu z państwa trzeciego, bądź ponownego przywozu z państwa trzeciego po zgodnej z prawem wysyłce z Państwa Członkowskiego do tego kraju.

Jednakże bez uszczerbku dla ust. 4, Państwo Członkowskie, które jest właściwe, zgodnie z dwoma tiret akapitu pierwszego, jest upoważnione, aby nie wymagać pozwoleń na wywóz dóbr kultury określonych w tiret pierwszym i drugim kategorii A1 załącznika, jeżeli mają one ograniczoną archeologiczną lub naukową wartość, oraz pod warunkiem że nie pochodzą one bezpośrednio z wykopalisk, odkryć i terenów archeologicznych w Państwie Członkowskim, oraz że ich obecność na rynku jest zgodna z prawem.

Do celów niniejszego rozporządzenia można odmówić wydania pozwolenia na wywóz, w przypadku gdy dobra kultury, o których mowa, podlegają ustawodawstwu chroniącemu narodowe dobra kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej w zainteresowanym Państwie Członkowskim.

W przypadku gdy to konieczne, władze określone w akapicie pierwszym tiret drugie, skontaktują się z właściwymi władzami Państwa Członkowskiego, z którego pochodzi dany przedmiot kultury, oraz w szczególności z właściwymi władzami w rozumieniu dyrektywy Rady 93/…/EWG z dnia… w sprawie zwrotu przedmiotów kultury bezprawnie wywiezionych z terytorium Państwa Członkowskiego [5].

3. Pozwolenie na wywóz jest ważne w całej Wspólnocie.

4. Bez uszczerbku dla przepisów niniejszego artykułu, bezpośredni wywóz z obszaru celnego Wspólnoty narodowych dóbr kultury posiadających wartość artystyczną, historyczną lub archeologiczną, które nie są dobrami kultury w rozumieniu niniejszego rozporządzenia, podlega prawu wewnętrznemu Państwa Członkowskiego wywozu.

Artykuł 3

1. Państwa Członkowskie dostarczają Komisji wykaz organów upoważnionych do wydawania pozwoleń na wywóz dóbr kultury.

2. Komisja publikuje wykaz tych organów oraz wszelkie zmiany do tego wykazu w serii "C"Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.

Artykuł 4

Pozwolenie na wywóz jest przedstawiane na poparcie zgłoszenia wywozowego, podczas wykonywania celnych formalności wywozowych, w urzędzie celnym, który jest właściwy do przyjęcia takiego zgłoszenia.

Artykuł 5

1. Państwa Członkowskie mogą ograniczyć ilość urzędów celnych upoważnionych do przeprowadzania formalności związanych z wywozem dóbr kultury.

2. Państwa Członkowskie korzystające z możliwości przyznanej przez ust. 1, powiadamiają Komisję o należycie upoważnionych urzędach celnych.

Komisja publikuje te informacje w serii "C"Dziennika Urzędowego Wspólnot Europejskich.

TYTUŁ 2

Współpraca administracyjna

Artykuł 6

Do celów wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia, przepisy rozporządzenia (EWG) nr 1468/81, w szczególności przepisy dotyczące poufności informacji, stosuje się mutatis mutandis.

Poza współpracą przewidzianą w akapicie pierwszym, Państwa Członkowskie podejmą wszelkie niezbędne czynności w celu ustanowienia, w kontekście ich wzajemnych stosunków, współpracy między władzami celnymi oraz właściwymi władzami określonymi w art. 4 dyrektywy 93/…/EWG [6].

TYTUŁ 3

Przepisy ogólne i końcowe

Artykuł 7

Przepisy niezbędne do wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia, w szczególności te dotyczące formy, jaka ma być zastosowana (na przykład wzoru i właściwości technicznych) zostaną przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 8 ust. 2.

Artykuł 8

1. Komisję wspiera komitet składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, pod przewodnictwem przedstawiciela Komisji.

Komitet bada wszelkie sprawy dotyczące wprowadzenia w życie niniejszego rozporządzenia przedstawione przez przewodniczącego, z jego własnej inicjatywy lub na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego.

2. Przedstawiciel Komisji przedkłada komitetowi projekt środków, które należy podjąć. Komitet wydaje opinię na temat projektu w terminie, który może być wyznaczony przez przewodniczącego stosownie do pilności sprawy, jeżeli to konieczne w drodze głosowania.

Opinia jest włączona do protokołu; ponadto, każde Państwo Członkowskie ma prawo zażądać odnotowania w protokole swojego stanowiska.

Komisja bierze pod uwagę opinię komitetu w jak najszerszym zakresie. Powiadamia ona komitet o sposobie, w jaki jego opinia została wzięta pod uwagę.

Artykuł 9

Każde Państwo Członkowskie ustala kary, które będą stosowane za naruszenie przepisów niniejszego rozporządzenia. Kary muszą być wystarczające, aby wspierać zgodność z tymi przepisami.

Artykuł 10

Każde Państwo Członkowskie powiadamia Komisję o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia.

Komisja przekazuje te informacje pozostałym Państwom Członkowskim.

Co trzy lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu sprawozdanie na temat wykonania niniejszego rozporządzenia.

Rada przeanalizuje skuteczność rozporządzenia po okresie trzech lat jego stosowania oraz, stanowiąc na wniosek Komisji, dokona wszelkich koniecznych dostosowań.

W każdym przypadku, Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, bada co trzy lata i, w odpowiednim przypadku, aktualizuje liczby wymienione w załączniku, na podstawie ekonomicznych i walutowych wskaźników we Wspólnocie.

Artykuł 11

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich dyrektywy 93/…/EWG [7].

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 9 grudnia 1992 r.

W imieniu Rady

W. Waldegrave

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 53 z 28.2.1992, str. 8.

[2] Dz.U. C 176 z 13.7.1992, str. 31.

[3] Dz.U. C 223 z 31.8.1992, str. 10.

[4] Dz.U. L 144 z 2.6.1981, str. 1. Rozporządzenie zmienione rozporządzeniem (EWG) nr 945/87 (Dz.U. L 90 z 2.4.1987, str. 3).

[5] Nieprzyjęta jeszcze w momencie niniejszej publikacji; zgodnie z art. 11 poniżej, niniejsze rozporządzenie wejdzie w życie trzeciego dnia po opublikowaniu dyrektywy w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

[6] Patrz przypis art. 2 ust. 2.

[7] Dyrektywa w sprawie zwrotu przedmiotów kultury bezprawnie wywiezionych z terytorium Państwa Członkowskiego, już wspomniana w art. 2 ust. 2 i art. 6, nie została jeszcze przyjęta w momencie niniejszej publikacji.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

KATEGORIE PRZEDMIOTÓW KULTURY OBJĘTYCH ART. 1

1. Przedmioty archeologiczne mające więcej niż 100 lat, które pochodzą z: | |

— wykopalisk i odkryć lądowych lub podwodnych | 97050000 |

— terenów archeologicznych | 97060000 |

— zbiorów archeologicznych |

2.Elementy stanowiące integralną część pomników artystycznych, historycznych lub religijnych, które zostały rozczłonkowane, mające więcej niż 100 lat | 97050000 |

97060000 |

3.Obrazy i rysunki wykonane całkowicie ręcznie, dowolnym środkiem i na dowolnym materiale | 9701 |

4.Mozaiki inne niż w kategoriach 1 lub 2 oraz rysunki wykonane całkowicie ręcznie, dowolnym środkiem i na dowolnym materiale | 6914 |

9701 |

5.Oryginalne ryciny, druki, serigrafie i litografie z ich odpowiednimi płytami oraz oryginalne plakaty | Dział 49 |

97020000 |

84425099 |

6.Oryginalne rzeźby lub posągi oraz kopie wyprodukowane według tego samego procesu co oryginał, inne niż te w kategorii 1 | 97030000 |

7. Fotografie, filmy oraz ich negatywy | 3704 |

3705 |

3706 |

49119180 |

8.Inkunabuły i manuskrypty, łącznie z mapami i partyturami muzycznymi, pojedynczo lub w zbiorach | 97020000 |

97060000 |

49011000 |

49019900 |

49040000 |

49059100 |

49059900 |

49060000 |

9. Książki mające więcej niż 100 lat, pojedynczo lub w zbiorach | 97050000 |

97060000 |

10. Mapy drukowane mające więcej niż 200 lat | 97060000 |

11.Archiwa, oraz wszelkie ich elementy, dowolnego rodzaju lub w formie dowolnego środka, mające więcej niż 50 lat | 3704 |

3705 |

3706 |

4901 |

4906 |

97050000 |

97060000 |

12. a)Zbiory i okazy ze zbiorów zoologicznych, botanicznych, mineralogicznych lub anatomicznych; | 97050000 |

b)Zbiory o wartości historycznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej | 97050000 |

13. Środki transportu mające więcej niż 75 lat | 97050000 |

Działy 86-89 |

14. Wszelkie pozostałe antyki nie zawarte w kategoriach A.1–A.13 | |

a) mające 50-100 lat: | |

— zabawki, gry | Dział 95 |

— wyroby ze szkła | 7013 |

— wyroby jubilerskie ze złota lub srebra | 7114 |

— meble | Dział 94 |

— przyrządy optyczne, fotograficzne lub kinematograficzne | Dział 90 |

— instrumenty muzyczne | Dział 92 |

— zegary i zegarki oraz ich części | Dział 91 |

— wyroby z drewna | Dział 44 |

— wyroby ceramiczne | Dział 69 |

— tkaniny dekoracyjne | 58050000 |

— dywany | Rozdział 57 |

— tapety ścienne | 4814 |

— broń | Dział 93 |

b) mające więcej niż 100 lat | 97060000 |

A. Przedmioty kultury z kategorii A.1–A.14 są objęte niniejszym rozporządzeniem tylko jeżeli ich wartość odpowiada, lub jest wyższa, od progów finansowych objętych pkt B.

B. Progi finansowe stosowane do niektórych kategorii objętych punktem A (w ecu)

Wartość: 0 (zero)

- 1 (przedmioty archeologiczne)

- 2 (rozczłonkowane pomniki)

- 8 (inkunabuły i manuskrypty)

- 11 (archiwa)

15000

- 4 (mozaiki i rysunki)

- 5 (ryciny)

- 7 (fotografie)

- 10 (drukowane mapy)

50000

- 6 (rzeźby)

- 9 (książki)

- 12 (zbiory)

- 13 (środki transportu)

- 14 (wszelkie inne przedmioty)

150000

- 3 (obrazy)

Ocena, czy spełnione są, czy nie, warunki dotyczące wartości finansowej, musi być dokonana, gdy został złożony wniosek o wydanie pozwolenia na wywóz. Wartość finansowa jest to wartość przedmiotu kultury w Państwie Członkowskim określonym w art. 2 ust. 2 rozporządzenia.

Dniem przeliczenia wartości wyrażonych w ecu w załączniku na waluty krajowe jest dzień 1 stycznia 1993 r.

--------------------------------------------------