Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Hamm (Niemcy) w dniu 1 czerwca 2022 r. – Postępowanie karne przeciwko A.

(Sprawa C-352/22)

(2022/C 359/28)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Oberlandesgericht Hamm

Strony w postępowaniu głównym

Ścigany: A.

Wnioskodawca: Generalstaatsanwaltschaft Hamm

Pytanie prejudycjalne

Czy art. 9 ust. 2 i 3 dyrektywy 2013/32/UE (1) w związku z art. 21 ust. 1 dyrektywy 2011/95/UE (2) należy interpretować w ten sposób, że ostateczne uznanie w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej danej osoby za uchodźcę w rozumieniu Konwencji genewskiej dotyczącej statusu uchodźców ma – z uwagi na oparty na prawie Unii obowiązek dokonania wykładni prawa krajowego zgodnej z dyrektywą (art. 288 akapit trzeci TFUE i art. 4 ust. 3 TUE) – skutek wiążący dla procedury ekstradycyjnej prowadzonej w państwie członkowskim, do którego wpłynął wniosek o ekstradycję takiej osoby, w ten sposób, że tym samym ekstradycja takiej osoby do państwa trzeciego lub do państwa pochodzenia jest bezwzględnie wykluczona do chwili zniesienia statusu uchodźcy lub jego wygaśnięcia z uwagi na upływ czasu?

(1)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/32/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wspólnych procedur udzielania i cofania ochrony międzynarodowej (Dz.U. 2013, L 180, s. 60).

(2)  Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie norm dotyczących kwalifikowania obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców jako beneficjentów ochrony międzynarodowej, jednolitego statusu uchodźców lub osób kwalifikujących się do otrzymania ochrony uzupełniającej oraz zakresu udzielanej ochrony (wersja przekształcona) (Dz.U. 2011, L 337, s. 9).