1)

Czy art. 26 rozporządzenia nr 1169/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 października 2011 r. (1), który stanowi w szczególności, że Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania na temat obowiązku wskazania kraju lub miejsca pochodzenia w odniesieniu do mleka oraz mleka wykorzystywanego jako składnik, należy uznać za przepis, który w sposób wyraźny zharmonizował to zagadnienie w rozumieniu art. 38 ust. 1 tego rozporządzenia, i czy sprzeciwia się on przyjmowaniu przez państwa członkowskie środków wprowadzających dodatkowe obowiązkowe oznaczenia na podstawie art. 39 tego rozporządzenia?

2)

W przypadku gdyby środki krajowe były uzasadnione względami ochrony konsumentów na podstawie art. 39 ust. 1, czy oba kryteria, o których mowa w ust. 2 tego artykułu, dotyczące, po pierwsze, udowodnionego związku pewnych właściwości środka spożywczego z jego pochodzeniem, a po drugie, dowodu świadczącego o tym, że większość konsumentów przywiązuje znaczną wagę do tej informacji, należy interpretować we wzajemnym powiązaniu, a w szczególności, czy ocena udowodnionego związku może opierać się jedynie na elementach subiektywnych, związanych ze znaczeniem powiązania, jakie większość konsumentów może widzieć między właściwościami środka spożywczego a jego pochodzeniem?

3)

Czy z uwagi na to, że właściwości środka spożywczego mogą, jak się wydaje, obejmować wszystkie elementy składające się na jego jakość, względy związane z wytrzymałością środka spożywczego na transport i ryzyko pogorszenia jego stanu podczas przewozu mogą odgrywać rolę w ocenie istnienia udowodnionego związku pewnych właściwości środka spożywczego z jego pochodzeniem dla celów stosowania art. 39 ust. 2?

4)

Czy ocena warunków określonych w art. 39 wymaga postrzegania właściwości danego środka spożywczego jako wyjątkowych z powodu jego pochodzenia, czy raczej jako gwarantowanych tym pochodzeniem, a w tym ostatnim przypadku – niezależnie od harmonizacji norm sanitarnych i środowiskowych obowiązujących w Unii Europejskiej – czy oznaczenie pochodzenia może być dokładniejsze niż oznaczenie w postaci „UE” lub „spoza UE”?