KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 26.10.2022

COM(2022) 542 final/2

2022/0347(COD)

This document corrects COM(2022) 542 final.
Concerns all languages versions.
Formatting adjustments which do not affect the substance of the text.
The text shall read as follows:

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy

(wersja przekształcona)

{SEC(2022) 542}
{SWD(2022) 345, 542, 545}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

Czyste powietrze ma zasadnicze znaczenie dla zdrowia ludzi i ochrony środowiska naturalnego. Dzięki wspólnym staraniom, jakie podjęły Unia Europejska (UE) oraz władze krajowe, regionalne i lokalne w państwach członkowskich na rzecz ograniczenia negatywnych skutków zanieczyszczenia powietrza, w ciągu ostatnich trzydziestu lat jakość powietrza w UE znacznie się poprawiła 1 . Około 300 000 przedwczesnych zgonów rocznie (w porównaniu z 1 mln rocznie na początku lat 90. XX wieku) oraz znaczną liczbę chorób niezakaźnych, takich jak astma, schorzenia układu krążenia i rak płuc, w dalszym ciągu przypisuje się jednak zanieczyszczeniu powietrza (w szczególności pyłowi zawieszonemu, dwutlenkowi azotu i ozonowi) 2 3 . Zanieczyszczenie powietrza jest wciąż główną środowiskową przyczyną przedwczesnych zgonów w UE. W nieproporcjonalny sposób wpływa ono negatywnie na szczególnie narażone grupy ludności, do których zalicza się dzieci, osoby starsze i osoby z wcześniejszymi schorzeniami, oraz na grupy znajdujące się w niekorzystnej sytuacji społeczno-gospodarczej 4 . Coraz więcej dowodów wskazuje również na to, że zanieczyszczenie powietrza może wywoływać zmiany w układzie nerwowym, na przykład demencję 5 .

Ponadto zanieczyszczenie powietrza zagraża środowisku, ponieważ powoduje zakwaszanie i eutrofizację oraz niszczy warstwę ozonową, a co za tym idzie powoduje szkody w lasach, ekosystemach i uprawach. Eutrofizacja spowodowana depozycją azotu przekracza ładunki krytyczne w dwóch trzecich obszarów ekosystemów w UE oraz wywiera istotny wpływ na różnorodność biologiczną 6 . Taki negatywny wpływ zanieczyszczenia może zwiększyć nadwyżki azotu spowodowane zanieczyszczeniem wód.

W listopadzie 2019 r. Komisja opublikowała ocenę adekwatności dyrektyw w sprawie jakości powietrza (dyrektywy 2004/107/WE i 2008/50/WE) 7 . Komisja stwierdziła, że dyrektywy te przyczyniły się częściowo do poprawy jakości powietrza i spełnienia norm jakości powietrza, jednak nie wszystkie cele określone w tych dyrektywach zostały do tej pory osiągnięte.

W grudniu 2019 r. – w ramach Europejskiego Zielonego Ładu 8 – Komisja Europejska zobowiązała się do dalszej poprawy jakości powietrza oraz większego dostosowania unijnych norm jakości powietrza do zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Zalecenia te zostały zmienione ostatnio we wrześniu 2021 r. 9 i podlegają okresowemu przeglądowi naukowemu, zwykle co 10 lat. Wspomniany cel większego dostosowania do najnowszych ustaleń naukowych potwierdzono w planie działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń 10 , w którym przedstawiono wizję ograniczenia do 2050 r. zanieczyszczenia powietrza (oraz wody i gleby) do poziomów nieuznawanych już za szkodliwe dla zdrowia i ekosystemów naturalnych, z poszanowaniem ograniczeń naszej planety, a w efekcie zbudowania nietoksycznego środowiska. Oprócz tego wprowadzono cele na 2030 r., z których dwa dotyczą powietrza: zmniejszenie o ponad 55 % skutków zdrowotnych zanieczyszczenia powietrza (przedwczesnych zgonów) oraz zmniejszenie o 25 % udziału ekosystemów UE, w których zanieczyszczenie powietrza zagraża różnorodności biologicznej. Surowsze normy jakości powietrza przyczyniłyby się również do osiągnięcia celów określonych w europejskim planie walki z rakiem 11 . Ponadto w ramach Europejskiego Zielonego Ładu Komisja ogłosiła, że poprawi monitorowanie i modelowanie jakości powietrza oraz udoskonali plany ochrony powietrza.

W wyniku rosyjskiej napaści na Ukrainę, która rozpoczęła się w lutym 2022 r., przywódcy UE uznali potrzebę pilnego przyspieszenia przejścia na produkcję czystej energii w celu zmniejszenia zależności UE od gazu i innych paliw kopalnych przywożonych z Rosji. 18 maja 2022 r. przyjęto ambitny pakiet środków REPowerEU , którego celem jest między innymi wsparcie państw członkowskich w przyspieszeniu przechodzenia na produkcję energii ze źródeł odnawialnych. Pakiet ten, jeżeli zostanie szybko wdrożony, jak wskazano w komunikacie Komisji 12 , może przynieść istotne dodatkowe korzyści z perspektywy ograniczenia zanieczyszczenia powietrza.

Dyrektywy w sprawie jakości powietrza są częścią kompleksowych ram polityki czystego powietrza, które opierają się na trzech głównych filarach. Pierwszy filar obejmuje same dyrektywy w sprawie jakości powietrza i określono w nim normy jakości powietrza w odniesieniu do poziomów stężenia 12 zanieczyszczeń powietrza. Drugi filar stanowi dyrektywa w sprawie redukcji krajowych emisji niektórych rodzajów zanieczyszczeń atmosferycznych (dyrektywa NEC), w której określono zobowiązania poszczególnych państw członkowskich w zakresie redukcji emisji głównych zanieczyszczeń powietrza i ich prekursorów i w odniesieniu do podjęcia działań w ramach UE na rzecz osiągnięcia wspólnej redukcji zanieczyszczenia transgranicznego 13 . Ponadto w ramach Konwencji w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości podejmowane są międzynarodowe działania, aby ograniczyć emisje transgraniczne pochodzące spoza UE 14 . Trzeci filar obejmuje przepisy określające normy emisji dla istotnych źródeł zanieczyszczenia powietrza, takich jak pojazdy transportu drogowego, domowe instalacje grzewcze i instalacje przemysłowe 15 .

Wpływ na ilość zanieczyszczeń z takich źródeł mają również inne obszary polityki, w ramach których można oddziaływać na kluczowe działania i sektory w dziedzinach takich jak transport, przemysł, energia i klimat oraz rolnictwo. Wiele z tych obszarów polityki stanowi część najnowszych inicjatyw podjętych w ramach Europejskiego Zielonego Ładu , takich jak plan działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń , Europejskie prawo o klimacie 16 i pakiet „Gotowi na 55” 17 , obejmujący inicjatywy w zakresie efektywności energetycznej i energii ze źródeł odnawialnych, strategia dotycząca metanu 18 , kompleksowa strategia na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności 19 , związane z nią nowe ramy mobilności miejskiej z 2021 r. 20 , unijna strategia na rzecz bioróżnorodności 2030 21 i inicjatywa „od pola do stołu” 22 . Ponadto oczekuje się, że przyjęcie i wdrożenie przyszłego wniosku w sprawie Euro 7 (por. PLAN/2020/6308) spowoduje znaczne ograniczenie emisji zanieczyszczeń pochodzących z samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych oraz autobusów.

Przegląd dyrektyw w sprawie jakości powietrza doprowadziłby do połączenia wymienionych dyrektyw i miałby na celu:

·ściślejsze dostosowanie europejskich norm jakości powietrza do zaleceń WHO;

·dalszą poprawę ram legislacyjnych (np. w odniesieniu do kar i informowania społeczeństwa);

·lepsze wspieranie władz lokalnych w osiągnięciu czystszego powietrza dzięki poprawie monitorowania i modelowania jakości powietrza oraz udoskonaleniu planów ochrony powietrza.

Jak wykazano w ocenie skutków, korzyści dla społeczeństwa wynikające z proponowanej zmiany zdecydowanie przewyższają koszty. Główne spodziewane korzyści dotyczą zdrowia (między innymi zmniejszenia umieralności i chorobowości, zmniejszenia wydatków na opiekę zdrowotną, zmniejszenia nieobecności w pracy z powodu choroby i zwiększenia wydajności w pracy) i środowiska (między innymi mniej przypadków utraty plonów spowodowanej działaniem ozonu).

1.1.Spójność z innymi politykami Unii

Niniejsza inicjatywa jest częścią programu prac Komisji na 2022 r. i stanowi kluczowe działanie w planie działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń. Podobnie jak wszystkie inicjatywy w ramach Europejskiego Zielonego Ładu, ma ona zapewnić, by cele były osiągane w sposób jak najbardziej skuteczny i jak najmniej uciążliwy oraz zgodnie z zasadą „nie czyń poważnych szkód”. Niniejszy wniosek przyczynia się do realizacji strategii „zero zanieczyszczeń” i osiągnięcia celów planu działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń w odniesieniu do jakości powietrza w celu ochrony zdrowia i środowiska. Zasadnicze znaczenie dla pomyślnego wdrożenia wniosku ma wiele polityk i priorytetów Europejskiego Zielonego Ładu , na które mogą korzystnie wpłynąć zwiększone ambicje zgodnie z proponowaną dyrektywą. Obejmują one:

·Prawo o klimacie i pakiet „Gotowi na 55” – dzięki ambitniejszym celom klimatycznym – przyczynią się do wdrożenia technologii niskoemisyjnych lub bezemisyjnych, co przyniesie dodatkowe korzyści dla jakości powietrza (takie jak niepalne odnawialne źródła energii, środki w zakresie efektywności energetycznej, elektromobilność). Wnioski dotyczące ambitniejszych celów obejmują ambitniejszy cel określony w unijnym systemie handlu emisjami (ETS), ambitniejszy cel, o którym mowa w unijnym rozporządzeniu w sprawie wspólnego wysiłku redukcyjnego, i bardziej rygorystyczne normy emisji dla samochodów osobowych i dostawczych, zgodnie z którymi od 2035 r. wszystkie nowo zarejestrowane samochody osobowe i dostawcze muszą być bezemisyjne. Bardziej rygorystyczne normy jakości powietrza przewidziane w niniejszym wniosku przyniosą dodatkowe korzyści dla klimatu w postaci redukcji emisji gazów cieplarnianych, w szczególności emisji CO2, pochodzących ze spalania paliw kopalnych, oraz redukcji emisji sadzy, nietrwałego czynnika wpływającego na zmianę klimatu.

·Plan REPowerEU, w którym zaproponowano działania mające na celu szybkie zmniejszenie zależności Europy od rosyjskich paliw kopalnych, w tym ogólne zmniejszenie zużycia energii, dywersyfikację importu energii, zastąpienie paliw kopalnych i przyspieszenie przejścia na energię ze źródeł odnawialnych w sektorze wytwarzania energii elektrycznej, przemyśle, budynkach i transporcie oraz inteligentnych inwestycjach. Przyspieszenie tych działań może korzystnie wpłynąć również na jakość powietrza.

·Zwiększone wykorzystanie niepalnych odnawialnych źródeł energii, które doprowadzi do zmniejszenia zależności od paliw kopalnych, a tym samym ograniczenia emisji zanieczyszczeń powietrza, co przyczyni się do poprawy jakości powietrza. Inicjatywy na rzecz odnawialnych źródeł energii obejmują wniosek z 2021 r. dotyczący zmiany dyrektywy w sprawie energii odnawialnej („przekształcona dyrektywa w sprawie energii odnawialnej”) 23 , w którym określono ambitniejsze cele na 2030 r., oraz komunikat Komisji z 2022 r. w sprawie planu REPowerEU, w którym położono nacisk na przyspieszenie inwestycji w odnawialne źródła energii, w szczególności w energię słoneczną i wiatrową oraz pompy ciepła, które są korzystne również dla jakości powietrza.

·Zwiększone ambicje w obszarze efektywności energetycznej oraz wprowadzenie wiążącego unijnego celu w zakresie takiej efektywności, określonego we wniosku dotyczącym zmienionej dyrektywy w sprawie efektywności energetycznej 24 , spowodują zmniejszenie ogólnego zapotrzebowania na energię, w tym na paliwa kopalne, a tym samym redukcję emisji zanieczyszczeń powietrza, powodując poprawę jego jakości.

·Działania w ramach kompleksowej strategii na rzecz zrównoważonej i inteligentnej mobilności oraz związane z nimi nowe ramy mobilności miejskiej na rok 2021, wspierające przejście na transport o niższej emisji i transport publiczny, zapewnią dodatkowe pozytywne korzyści dla jakości powietrza. Część działań o szczególnym znaczeniu dla jakości powietrza obejmuje wprowadzenie bardziej rygorystycznych norm emisji zanieczyszczeń powietrza dla pojazdów z silnikami spalinowymi (w przygotowywanym wniosku dotyczącym Euro 7) 25 ; wniosek dotyczący wprowadzenia rozporządzenia w sprawie infrastruktury paliw alternatywnych 26 : potrzebna jest kompleksowa sieć infrastruktury ładowania i uzupełniania paliwa, aby ułatwić większe wykorzystanie paliw odnawialnych i niskoemisyjnych, a także zwiększyć elektromobilność, co przyniosłoby istotne dodatkowe korzyści dla jakości powietrza; wnioski dotyczące inicjatyw ReFuelEU Aviation i FuelEU Maritime obejmujące środki promujące wykorzystanie czystszych paliw, co może przyczynić się do zmniejszenia emisji zanieczyszczeń powietrza, a także do poprawy jakości powietrza w pobliżu portów i portów lotniczych dzięki wprowadzeniu wymogu stosowania zasilania energią elektryczną z lądu lub energii bezemisyjnej w określonych typach statków wodnych podczas ich postoju w porcie oraz zrównoważonych paliw lotniczych w statkach powietrznych. Z kolei dyrektywy w sprawie jakości powietrza przyczynią się do intensyfikacji działań na obszarach miejskich, aby zapewnić przejście na mobilność o niższej emisji, wprowadzenie stref niskiej emisji oraz zwiększenie wykorzystania transportu publicznego i aktywnej mobilności w celu osiągnięcia wartości dopuszczalnych.

·Zazielenianie wspólnej polityki rolnej oraz strategia „Od pola do stołu” mogą przyczynić się do zmniejszenia emisji amoniaku z rolnictwa, na przykład dzięki promowaniu środków służących zmniejszeniu stosowania amoniaku w ramach planów strategicznych WPR lub poprawę gospodarki składnikami odżywczymi.

·Bardziej rygorystyczne normy jakości powietrza przewidziane w niniejszym wniosku przyczynią się do ochrony różnorodności zgodnie z unijną strategią na rzecz bioróżnorodności 2030, natomiast polityki dotyczące poprawy stanu ekosystemu, takie jak proponowane prawo o odbudowie zasobów przyrodniczych, mogą również pomóc w realizacji działań na rzecz czystego powietrza.

1.2.Podstawa prawna

Podstawę prawną unijnych działań na rzecz jakości powietrza stanowią art. 191 i 192 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) dotyczące środowiska naturalnego. Na mocy tych artykułów UE upoważniona jest do działania w celu zachowania, ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego, ochrony zdrowia ludzkiego oraz promowania na płaszczyźnie międzynarodowej środków zmierzających do rozwiązywania regionalnych lub światowych problemów środowiska naturalnego. Ta sama podstawa prawna stanowi fundament obecnych dyrektyw w sprawie jakości powietrza. Zważywszy, że jest to obszar kompetencji dzielonych między UE i państwa członkowskie, unijne działania muszą być zgodne z zasadą pomocniczości.

1.3.Pomocniczość i proporcjonalność

Cele niniejszej inicjatywy nie mogą zostać osiągnięte w sposób zadowalający wyłącznie na poziomie państw członkowskich. Jest to przede wszystkim spowodowane transgranicznym charakterem zanieczyszczenia powietrza: w drodze modelowania atmosferycznego i pomiarów zanieczyszczenia powietrza wykazano ponad wszelką wątpliwość, że zanieczyszczenia emitowane w jednym państwie członkowskim przyczyniają się do mierzalnego zanieczyszczenia w innych państwach członkowskich 27 . Po wyemitowaniu lub uformowaniu się w atmosferze zanieczyszczenia mogą być przenoszone na odległość tysięcy kilometrów. Skala omawianego problemu wymaga podjęcia działań ogólnounijnych w celu zapewnienia, aby wszystkie państwa członkowskie wprowadziły środki na rzecz zmniejszenia zagrożeń dla ludności w każdym z tych państw.

Ponadto TFUE wymaga opracowania polityk, których celem jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony, z uwzględnieniem różnorodności sytuacji w całej UE 28 . W obowiązujących dyrektywach ustanowiono minimalne normy jakości powietrza obowiązujące w całej UE, ale państwom członkowskim pozostawiono wybór środków do spełnienia tych norm, tak aby możliwe było dostosowanie tych środków do szczególnych warunków krajowych, regionalnych i lokalnych. Zasada ta została zachowana w proponowanej dyrektywie, która stanowiłaby połączenie dwóch istniejących dyrektyw w sprawie jakości powietrza.

Co więcej, konieczne jest zapewnienie sprawiedliwości i równości w odniesieniu do ekonomicznych skutków środków kontroli zanieczyszczenia powietrza oraz jakości powietrza odczuwanych przez obywateli całej UE.

1.4.Zasada proporcjonalności

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności, ponieważ:

·stanowi połączenie dwóch dyrektyw, umożliwiając skonsolidowanie i uproszczenie obowiązujących przepisów w jednej dyrektywie;

·szczegóły wdrożenia pozostawiono w nim państwom członkowskim, które znają uwarunkowania krajowe, regionalne i lokalne i w związku z tym są w stanie dokonać lepszego wyboru najbardziej opłacalnych środków w celu osiągnięcia norm jakości powietrza;

·przyczynia się do zapewnienia znacznych korzyści zdrowotnych i ekonomicznych, wobec których oczekuje się, że będą w sposób wyraźny przeważać nad kosztami związanymi z wprowadzeniem niezbędnych środków;

·wymaga przeprowadzenia bardziej precyzyjnej oceny jakości powietrza w ramach szczególnego wymogu dotyczącego monitorowania i modelowania, co, jak można oczekiwać, będzie sprzyjać wprowadzeniu bardziej ukierunkowanych i opłacalnych środków mających na celu spełnienie norm jakości powietrza.

1.5.Wybór instrumentów

Tak jak poprzednio, proponowanym instrumentem pozostaje dyrektywa. Inne środki byłyby nieodpowiednie, ponieważ w przypadku omawianego wniosku zamierzeniem jest dalsze ustalanie celów na poziomie unijnym przy pozostawieniu wyboru środków służących do ich osiągnięcia państwom członkowskim, które mogą dostosować takie środki do poszczególnych okoliczności krajowych, regionalnych i lokalnych, tj. z uwzględnieniem różnorodności i specyfiki sytuacji w całej UE. Ciągłość w wyborze instrumentu ułatwia również uproszczenie i połączenie dwóch istniejących już dyrektyw w jeden instrument.

2.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

2.1.Ocena/ocena adekwatności i związane z nią opinie Rady ds. Kontroli Regulacyjnej

W ocenie adekwatności dyrektyw w sprawie jakości powietrza 29 ustalono, że dyrektywy te doprowadziły do ustanowienia reprezentatywnego, wysokiej jakości monitorowania jakości powietrza, wprowadziły jasne normy jakości powietrza i ułatwiły wymianę wiarygodnych, obiektywnych i porównywalnych informacji na temat jakości powietrza, w tym informacji skierowanych do ogółu społeczeństwa. Jeśli chodzi o zapewnienie podjęcia wystarczających działań w celu spełnienia norm jakości powietrza i utrzymania jak najkrótszego czasu trwania przekroczeń, okazały się one mniej skuteczne. Niemniej jednak dostępne dowody wskazywały, że dyrektywy w sprawie jakości powietrza przyczyniły się do tendencji spadkowych pod względem zanieczyszczenia powietrza i do ograniczenia liczby i wielkości przekroczeń. W świetle tych częściowych wyników stwierdzono, że dyrektywy w sprawie jakości powietrza zasadniczo spełniają swoje zadanie, wskazując jednocześnie na możliwości poprawy istniejących ram w celu osiągnięcia dobrej jakości powietrza w całej UE. Z oceny adekwatności wynika, że dodatkowe wytyczne lub jaśniejsze wymogi w samych dyrektywach w sprawie jakości powietrza mogłyby pomóc w zwiększeniu skuteczności i efektywności monitorowania i modelowania oraz przepisów dotyczących planów i środków.

Stwierdzono, że normy jakości powietrza odegrały znaczną rolę i przyczyniły się do obniżenia stężeń i zmniejszenia poziomów przekroczeń. Niemniej jednak normy jakości powietrza w UE nie są w pełni dostosowane do ugruntowanych zaleceń zdrowotnych 30 , a ponadto wystąpiły i nadal występują znaczne opóźnienia w podejmowaniu odpowiednich i skutecznych środków w celu spełnienia norm jakości powietrza.

Ogólnie rzecz biorąc, sieć monitoringu w dużej mierze uznano za zgodną z przepisami obowiązujących dyrektyw w sprawie jakości powietrza i zapewniającą dostępność wiarygodnych i reprezentatywnych danych dotyczących jakości powietrza. Zwrócono jednak uwagę na obawy, że kryteria dotyczące monitorowania dają zbyt wiele swobody i stanowią pewną niejasność dla właściwych organów.

Zgodnie z zaleceniami Rady ds. Kontroli Regulacyjnej w ramach oceny adekwatności udzielono dalszych wyjaśnień w kilku obszarach, w tym w zakresie różnic między unijnymi normami jakości powietrza a zaleceniami WHO, monitorowania jakości powietrza i tendencji w jej zakresie, skuteczności przepisów pod względem osiągania norm jakości powietrza, informacji zwrotnych od zainteresowanych stron oraz postrzegania jakości powietrza przez społeczeństwo.

2.2.Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Konsultacje z zainteresowanymi stronami miały na celu zebranie uzupełniających informacji, danych, wiedzy i poglądów od szerokiego grona zainteresowanych stron, które miały wnieść wkład w poszczególne warianty strategiczne dotyczące zmiany dyrektyw w sprawie jakości powietrza oraz pomóc w ocenie wykonalności ich wdrożenia.

Otwarte konsultacje publiczne trwały 12 tygodni i miały formę kwestionariusza internetowego zawierającego 13 pytań wprowadzających i 31 pytań szczegółowych, umieszczonego w narzędziu EU Survey. Kwestionariusz obejmował zagadnienia, które należy uwzględnić w ocenie skutków, oraz pomógł zebrać wstępne opinie na temat poziomu ambicji i potencjalnych skutków niektórych wariantów zmiany dyrektyw w sprawie jakości powietrza. Otrzymano łącznie 934 odpowiedzi oraz przedstawiono 116 stanowisk. Na pytania otwarte otrzymano od 11 do 406 indywidualnych odpowiedzi – średnio 124. Odpowiedzi pochodziły z 23 różnych państw członkowskich.

Ukierunkowane badanie opublikowano na stronie EU Survey w dwóch częściach (część 1 dotycząca obszaru polityki 1 „normy jakości powietrza” – 13 grudnia 2021 r., a część 2 dotycząca obszarów polityki 2 i 3 „zarządzanie” oraz „monitorowanie, modelowanie i plany ochrony powietrza” – 13 stycznia 2022 r.), przy czym dla obu części termin na przekazanie uwag wyznaczono do 11 lutego 2022 r. W ramach ukierunkowanego badania starano się uzyskać szczegółowe opinie organizacji zainteresowanych lub zajmujących się przepisami UE dotyczącymi jakości powietrza. W związku z tym badanie rozesłano do wybranych zainteresowanych stron, w tym odpowiednich organów na różnych poziomach zarządzania, organizacji sektora prywatnego, środowisk akademickich i organizacji społeczeństwa obywatelskiego we wszystkich państwach członkowskich UE. Do części 1 ukierunkowanego badania wśród zainteresowanych stron wpłynęło łącznie 139 odpowiedzi z 24 państw członkowskich. Do części 2 badania wpłynęły 93 odpowiedzi z 22 państw członkowskich.

Pierwsze spotkanie zainteresowanych stron odbyło się 23 września 2021 r. i wzięło w nim udział – na miejscu albo przez internet – 315 uczestników zewnętrznych z 27 państw członkowskich. Celem pierwszego spotkania zainteresowanych stron było zebranie opinii na temat niedociągnięć zidentyfikowanych w obecnych dyrektywach w sprawie jakości powietrza, jak również na temat poziomu ambicji, jaki należy przyjąć w zmienionych przepisach.

W drugim spotkaniu zainteresowanych stron 4 kwietnia 2022 r. wzięło udział – na miejscu albo przez internet – 257 uczestników zewnętrznych z 23 państw członkowskich. Celem tego spotkania było zebranie informacji zwrotnych od zainteresowanych stron w celu uzupełnienia oceny skutków.

Jako uzupełnienie pozostałych działań konsultacyjnych przeprowadzono ukierunkowane rozmowy, w szczególności z przedstawicielami regionalnych i krajowych organów publicznych, społeczeństwa obywatelskiego i organizacji pozarządowych oraz środowisk akademickich i badawczych. Głównym celem tych rozmów było wypełnienie pozostałych luk informacyjnych określonych w ocenie ukierunkowanego badania wśród zainteresowanych stron. W związku z tym w rozmowach skoncentrowano się na obszarze polityki 2, w szczególności na wykonalności, sposobach realizacji i skutkach poszczególnych rozważanych wariantów.

Ponadto w ocenie skutków wzięto pod uwagę: 30 wkładów ad hoc (stanowiska, badania naukowe i inne dokumenty) otrzymanych od 25 różnych zainteresowanych stron; dyskusje podczas trzeciego unijnego Forum na rzecz Czystego Powietrza, które odbyło się 18–19 listopada 2021 r.; informacje zwrotne na temat wstępnej oceny skutków od 63 zainteresowanych stron z 12 państw członkowskich oraz opinię platformy ds. dostosowania się do wymogów przyszłości na temat przepisów dotyczących jakości powietrza.

Ponadto sprawozdanie z wyników końcowych Konferencji w sprawie przyszłości Europy wykazało, że społeczeństwo domaga się działań zmierzających do zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza 31 .

2.3.Wykorzystanie wiedzy fachowej

Przy opracowywaniu niniejszego wniosku wykorzystano następujące obszary wiedzy fachowej: 1) analiza związków między zanieczyszczeniem powietrza a zdrowiem ludzi, 2) oszacowanie wpływu na zdrowie, w tym w ujęciu pieniężnym, 4) oszacowanie wpływu na ekosystem, 5) modelowanie makroekonomiczne oraz 6) wiedza fachowa w zakresie zarządzania jakością powietrza i jej oceny.

Wiedza ta została zgromadzona głównie dzięki umowom o świadczenie usług i umowom o udzielenie dotacji, zawartym między innymi z WHO, z Europejską Agencją Środowiska, ze Wspólnym Centrum Badawczym i z różnymi konsultantami. Wszystkie sprawozdania ekspertów i umowy były rutynowo umieszczane w internecie w celu ich publicznego udostępnienia.

2.4.Ocena skutków i opinia Rady ds. Kontroli Regulacyjnej

W ocenie skutków przeanalizowano 19 wariantów strategicznych (obejmujących 69 środków z zakresu polityki) służących zaradzeniu niedociągnięciom zidentyfikowanym w obecnych dyrektywach w sprawie jakości powietrza dotyczącym środowiska i zdrowia, zarządzania i egzekwowania przepisów, monitorowania i oceny oraz informacji i komunikacji.

Każdy z tych wariantów strategicznych oceniono z punktu widzenia jego konsekwencji środowiskowych, społecznych i gospodarczych, jego spójności z innymi priorytetami polityki oraz jego oczekiwanego stosunku korzyści do kosztów.

Poniżej przedstawiono preferowany pakiet polityczny.

1.W odniesieniu do norm jakości powietrza:

a) ustalenie jasnych unijnych norm jakości powietrza, określonych jako wartości dopuszczalne na rok 2030, w oparciu o wybór polityczny między wariantami strategicznymi „pełne dostosowanie” (I-1), „większe dostosowanie” (I-2) i „częściowe dostosowanie” (I-3), z ograniczoną liczbą tymczasowych wyjątków, gdy są one wyraźnie uzasadnione;

b) wskazanie na perspektywę po 2030 r. w celu pełnego dostosowania do wytycznych WHO dotyczących jakości powietrza z 2021 r., przy jednoczesnym dążeniu do dostosowania również do przyszłych wytycznych WHO, tak aby urzeczywistnić wizję zerowego poziomu emisji zanieczyszczeń do 2050 r.;

c) mechanizm regularnego przeglądu w celu zapewnienia, aby przyszłe decyzje podejmowano na podstawie najnowszej naukowej wiedzy na temat jakości powietrza.

2.W odniesieniu do zarządzania i egzekwowania przepisów

a) aktualizacja minimalnych wymogów dotyczących planów ochrony powietrza;

b) wprowadzenie wartości dopuszczalnych dla zanieczyszczeń powietrza, w przypadku których obecnie obowiązują wartości docelowe, w celu umożliwienia skuteczniejszego obniżenia stężenia tych zanieczyszczeń;

c) dalsze wyjaśnienie, w jaki sposób należy rozwiązywać problemy związane z przekroczeniem norm jakości powietrza, jak im zapobiegać z wyprzedzeniem oraz kiedy należy aktualizować plany ochrony powietrza;

d) dalsze zdefiniowanie rodzaju środków, które właściwe organy muszą wprowadzić, aby przekroczenia utrzymywały się możliwie jak najkrócej, oraz rozszerzenie przepisów dotyczących kar w przypadku naruszeń norm jakości powietrza;

e) zwiększenie zobowiązania państw członkowskich do współpracy w przypadku, gdy naruszenie norm jakości powietrza jest spowodowane zanieczyszczeniem o charakterze transgranicznym;

f) poprawa wykonalności dyrektyw za pomocą nowych przepisów dotyczących dostępu do wymiaru sprawiedliwości i odszkodowań oraz wzmocnionych przepisów dotyczących kar.

3.W odniesieniu do ocen jakości powietrza:

a) dalsza poprawa, dalsze uproszczenie i w pewnym stopniu rozszerzenie monitorowania i oceny jakości powietrza, w tym:

(i) monitorowanie nowych substancji zanieczyszczających;

(ii) ograniczenie zmian umiejscowienia punktów pomiarowych do oceny jakości powietrza do tych punktów, w których wartości dopuszczalne były przestrzegane przez co najmniej trzy lata;

(iii) dalsze wyjaśnienie i uproszczenie kryteriów lokalizacji punktów pomiarowych;

(vi) aktualizacja maksymalnych dopuszczalnych niepewności pomiaru zgodnie z proponowanymi bardziej rygorystycznymi normami jakości powietrza;

b) lepsze wykorzystanie modelowania jakości powietrza:

(i) w celu wykrywania naruszeń norm jakości powietrza, pozyskiwania informacji na potrzeby planów ochrony powietrza i umiejscowienia punktów pomiarowych;

(ii) przy jednoczesnej poprawie jakości i porównywalności modelowania jakości powietrza.

4.W odniesieniu do informacji publicznych dotyczących jakości powietrza:

a) zgłaszanie co godzinę wszystkich dostępnych aktualnych pomiarów jakości powietrza dotyczących najważniejszych zanieczyszczeń oraz udostępnianie informacji społeczeństwu za pomocą wskaźnika jakości powietrza;

b) informowanie społeczeństwa o możliwych skutkach zdrowotnych i zalecanie postępowania w przypadku naruszenia norm jakości powietrza.

Ogólnie rzecz ujmując, oczekuje się, że główne korzyści będą polegały na zmniejszeniu umieralności i chorobowości, zmniejszeniu wydatków na opiekę zdrowotną, ograniczeniu utraty plonów spowodowanej działaniem ozonu, zmniejszeniu nieobecności w pracy z powodu choroby i zwiększeniu wydajności w pracy).

Warianty strategiczne dotyczące różnych poziomów dostosowania do wytycznych WHO dotyczących jakości powietrza mają implikacje środowiskowe, gospodarcze, społeczne i zdrowotne. Wszystkie trzy warianty, tj. „pełne dostosowanie” (I-1), „większe dostosowanie” (I-2) i „częściowe dostosowanie” (I-3), mogą przynieść znaczne korzyści dla zdrowia i środowiska, choć w różnym stopniu. W przypadku każdego z tych trzech wariantów strategicznych z oceny skutków wynika jednak, że korzyści dla społeczeństwa zdecydowanie przewyższają koszty.

Roczne koszty i korzyści obliczono w odniesieniu do 2030 r. jako centralne oszacowanie, ponieważ jest to rok, w którym większość nowych norm jakości powietrza musiałaby zostać osiągnięta po raz pierwszy. Koszty łagodzenia skutków powstałyby już w poprzednich latach, aby zapewnić spełnienie nowych norm w 2030 r., ale po 2030 r. prawdopodobnie się zmniejszą, ponieważ do tego czasu zostaną już poczynione jednorazowe inwestycje niezbędne do osiągnięcia celów.

Najwyższy stosunek korzyści do kosztów (między 10:1 a 28:1) ma wariant strategiczny I-3 („częściowe dostosowanie” do 2030 r. do wytycznych WHO dotyczących jakości powietrza z 2021 r.). Można oczekiwać, że większość punktów pomiarowych do oceny jakości powietrza w UE spełni odpowiednie normy jakości powietrza przy nieznacznych dodatkowych działaniach. Zgodnie z centralnym oszacowaniem korzyści netto wynoszą ponad 29 mld EUR, w porównaniu z odpowiednimi kosztami środków łagodzących wynoszącymi 3,3 mld EUR w 2030 r.

W przypadku wariantu strategicznego I-2 („większe dostosowanie” do 2030 r. do wytycznych WHO dotyczących jakości powietrza z 2021 r.) spodziewany stosunek korzyści do kosztów jest nieco niższy (między 7,5:1 a 21:1). Oczekuje się, że bez dodatkowych działań na poziomie lokalnym około 6 % punktów pomiarowych nie spełni odpowiednich norm jakości powietrza (lub może wymagać dłuższego czasu lub wprowadzenia wyjątków). Zgodnie z centralnym oszacowaniem korzyści netto tego wariantu wynoszą ponad 36 mld EUR, tj. o 25 % więcej niż w przypadku wariantu strategicznego I-3. Odpowiednie łączne środki łagodzące i związane z nimi koszty administracyjne szacuje się na 5,7 mld EUR w 2030 r.

W przypadku wariantu strategicznego I-1 („pełne dostosowanie” do 2030 r. do wytycznych WHO dotyczących jakości powietrza z 2021 r.) stosunek korzyści do kosztów również jest wyraźnie pozytywny (między 6:1 a 18:1). W tym wariancie oczekuje się jednak, że bez dodatkowych działań na poziomie lokalnym 71 % punktów pomiarowych nie spełni odpowiednich norm jakości powietrza (a w wielu z nich w ogóle nie uda się spełnić tych norm przy zastosowaniu jedynie technicznie wykonalnych redukcji). Zgodnie z centralnym oszacowaniem korzyści netto tego wariantu wynoszą ponad 38 mld EUR, tj. o 5 % więcej niż w przypadku wariantu strategicznego I-2. Odpowiednie koszty łagodzenia skutków szacuje się na 7 mld EUR w 2030 r.

Koszty administracyjne zgodnie z szacunkami wahają się od 75 mln EUR do 106 mln EUR rocznie w 2030 r. Obejmują one koszty sporządzenia planów ochrony powietrza, przeprowadzania ocen jakości powietrza i tworzenia dodatkowych punktów pomiarowych. W szczególności oczekuje się, że koszt sporządzenia planów ochrony powietrza będzie z czasem malał, w miarę jak plany te będą pomagać w rozwiązaniu problemu przekroczeń norm jakości powietrza i stawać się zbędne. Podobnie wymogi dotyczące systemu oceny jakości powietrza stają się mniej rygorystyczne wraz z poprawą jakości powietrza, co oznacza oczekiwany spadek kosztów związanych z monitorowaniem jakości powietrza – jednak powyższe szacunki, włączając jednorazowe inwestycje, zostały w obliczeniach ujęte w skali rocznej. Należy pamiętać, że wszystkie te koszty ponoszone są przez organy publiczne.

Należy zauważyć, że dyrektywy w sprawie jakości powietrza nie nakładają bezpośrednich kosztów administracyjnych na konsumentów i przedsiębiorstwa. Potencjalne koszty dla tych podmiotów wynikają głównie ze środków wprowadzanych przez organy państw członkowskich w celu spełnienia norm jakości powietrza określonych w dyrektywach. Stanowią one część wspomnianych wyżej ogólnych kosztów łagodzenia/dostosowania.

Oczekuje się, że proponowane połączenie obecnych dyrektyw w sprawie jakości powietrza, tj. dyrektywy 2008/50/WE i dyrektywy 2004/107/WE, w jedną dyrektywę zmniejszy obciążenie administracyjne organów publicznych, w szczególności właściwych organów w państwach członkowskich, dzięki uproszczeniu przepisów, zwiększeniu spójności i jasności oraz usprawnieniu ich wdrażania.

W ocenie skutków sprawdzono również spójność z polityką klimatyczną, w szczególności z Europejskim prawem o klimacie . Biorąc pod uwagę, że jest wiele wspólnych źródeł emisji gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń, proponowana zmiana unijnych norm jakości powietrza będzie wspierać dążenia do osiągnięcia celów klimatycznych, ponieważ środki mające na celu zapewnienie czystego powietrza doprowadzą również do redukcji emisji gazów cieplarnianych.

Ocenione skutki wniosku dla jakości powietrza są również spójne z planem działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń , w szczególności z określonym w nim celem na 2030 r. polegającym na zmniejszeniu o ponad 55 % skutków zdrowotnych (przedwczesnych zgonów) spowodowanych zanieczyszczeniem powietrza, a także z wizją planu działania na 2050 r. dotyczącą zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza, wody i gleby do poziomów nieuznawanych już za szkodliwe dla zdrowia. Istnieją również istotne synergie z polityką dotyczącą emisji zanieczyszczeń u źródła, która także jest częścią planu działania. Dotyczy to na przykład niedawnego wniosku dotyczącego zmiany dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych i będącego w przygotowaniu wniosku dotyczącego norm emisji Euro 7 dla pojazdów drogowych, który będzie sprzyjał osiągnięciu bardziej rygorystycznych norm jakości powietrza.

Po wydaniu opinii przez Radę ds. Kontroli Regulacyjnej rozszerzono ocenę skutków o dodatkową analizę i wyjaśnienia dotyczące: 1) interakcji wniosku z innymi inicjatywami, np. w kontekście skutków proponowanej zmiany dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych, 2) poszczególnych parametrów analizowanych w odniesieniu do poszczególnych wariantów strategicznych, w tym ich wykonalności, a także 3) przyczyn problemów stwierdzonych przy wdrażaniu obecnych dyrektyw w sprawie jakości powietrza.

Równolegle z oceną skutków przeprowadzoną w odniesieniu do przedmiotowego wniosku przeprowadzono szerszą analizę kontekstu czystego powietrza i perspektyw na przyszłość w tym zakresie, która zostanie opublikowana w formie regularnego sprawozdania dotyczącego prognozy w sprawie czystego powietrza 32 oraz jako część sprawozdania dotyczącego monitorowania realizacji i perspektyw zerowego poziomu emisji zanieczyszczeń zaplanowanego na koniec 2022 r. Trzecia prognoza w sprawie czystego powietrza uzupełni analizę przeprowadzoną na potrzeby oceny skutków zmiany dyrektyw, rzucając światło na dodatkowe elementy, takie jak: regionalny wpływ środków zaproponowanych w pakiecie REPowerEU na czyste powietrze; pozytywna perspektywa osiągnięcia celów w zakresie zerowego poziomu emisji zanieczyszczeń do 2030 r. w ramach preferowanego pakietu politycznego dotyczącego zmiany dyrektyw oraz wpływ włączenia środków nietechnologicznych (np. dietetycznych) na prognozy dotyczące czystego powietrza na 2030 r. Powyższe skutki są analizowane obok możliwych większych długoterminowych skutków pozytywnych.

2.5.Sprawność regulacyjna i uproszczenie (REFIT)

W świetle Programu lepszego stanowienia prawa (oraz programu REFIT) Komisja proponuje połączenie dyrektywy 2008/50/WE i dyrektywy 2004/107/WE w jedną dyrektywę regulującą wszystkie istotne zanieczyszczenia powietrza.

Kiedy przyjęto dyrektywę 2008/50/WE, zastąpiła ona szereg aktów ustawodawczych: dyrektywę Rady 96/62/WE w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza, dyrektywę Rady 1999/30/WE odnoszącą się do wartości dopuszczalnych dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz pyłu i ołowiu w otaczającym powietrzu, dyrektywę 2000/69/WE dotyczącą wartości dopuszczalnych benzenu i tlenku węgla w otaczającym powietrzu, dyrektywę 2002/3/WE odnoszącą się do ozonu w otaczającym powietrzu oraz decyzję Rady 97/101/WE ustanawiającą system wzajemnej wymiany informacji i danych pochodzących z sieci i poszczególnych stacji dokonujących pomiarów zanieczyszczeń otaczającego powietrza w państwach członkowskich. W celu zapewnienia przejrzystości, prostoty i efektywności administracyjnej połączono je w jedną dyrektywę. Parlament Europejski i Rada zastrzegły wówczas również, że po zdobyciu wystarczających doświadczeń związanych z wdrażaniem dyrektywy 2004/107/WE należy rozważyć połączenie dyrektywy 2004/107/WE z dyrektywą 2008/50/WE.

Po ponad dziesięciu latach równoległego wdrażania dyrektywy 2008/50/WE i dyrektywy 2004/107/WE zmiana dyrektyw w sprawie jakości powietrza stanowi okazję do uwzględnienia najnowszej wiedzy naukowej i doświadczeń z wdrażania przez połączenie tych dwóch aktów prawnych w jedną dyrektywę. Pozwoli to skonsolidować prawodawstwo dotyczące jakości powietrza, a jednocześnie uprościć przepisy mające zastosowanie do odpowiednich organów, zwiększyć ogólną spójność i jasność, a tym samym sprawić, że ich wdrażanie będzie bardziej efektywne.

Wniosek usprawnia i upraszcza również szereg przepisów, szczególnie w odniesieniu do monitorowania jakości powietrza pod kątem różnych zanieczyszczeń powietrza, rodzajów norm jakości powietrza w odniesieniu do tych zanieczyszczeń oraz wynikających z nich wymogów, takich jak opracowanie planów ochrony powietrza.

W całej ocenie skutków uwzględniono sugestie zawarte w opinii platformy ds. dostosowania się do wymogów przyszłości z 12 listopada 2021 r. w sprawie „przepisów dotyczących jakości powietrza” 33 , w tym np. zalecenia dotyczące norm jakości powietrza, wdrożenia, monitorowania, połączenia istniejących dyrektyw w jedną oraz spójności z powiązanymi politykami.

2.6.Prawa podstawowe

Wniosek dotyczący dyrektywy nie narusza praw podstawowych i jest zgodny z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Wniosek ten ma na celu unikanie szkodliwych skutków zanieczyszczenia powietrza dla zdrowia ludzkiego i środowiska, zapobieganie im i ich ograniczanie, zgodnie z art. 191 ust. 1 TFUE. W ten sposób wniosek ma przyczynić się do włączenia do polityki UE wysokiego poziomu ochrony środowiska i poprawy jego jakości, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju określoną w art. 37 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Konkretyzuje on również obowiązek ochrony prawa do życia i prawa człowieka do integralności, określonych w art. 2 i 3 Karty.

Ponadto przyczynia się on do zapewniania prawa do skutecznego środka prawnego przed sądem, o którym mowa w art. 47 Karty, w odniesieniu do ochrony zdrowia ludzkiego, za sprawą szczegółowych przepisów dotyczących dostępu do wymiaru sprawiedliwości, odszkodowania i kar.

3.WPŁYW NA BUDŻET

Ocena skutków finansowych dotycząca wpływu na budżet oraz zasobów ludzkich i administracyjnych niezbędnych do realizacji niniejszego wniosku jest włączona do oceny skutków finansowych regulacji pakietu „zero zanieczyszczeń”, którą przedstawia się jako część wniosku dotyczącego zmiany wykazów zanieczyszczeń mających wpływ na wody powierzchniowe i gruntowe.

Wniosek ten będzie miał wpływ na budżet Komisji, Wspólnego Centrum Badawczego (JRC) i Europejskiej Agencji Środowiska (EEA), jeżeli chodzi o wymagane zasoby ludzkie i administracyjne.

Nakład pracy Komisji w zakresie wdrażania i egzekwowania przepisów nieznacznie wzrośnie w związku z umieszczeniem w wykazie nowych norm i większej liczby substancji, które należy monitorować, a także w związku z potrzebą przeglądu i aktualizacji istniejących wytycznych i decyzji wykonawczych oraz sporządzenia nowych wytycznych.

Komisja będzie ponadto potrzebowała większego wsparcia ze strony JRC w celu zapewnienia lepszego wdrażania monitorowania i modelowania jakości powietrza. Konkretniej mówiąc, działania te będą obejmowały sporządzenie wytycznych, kierowanie dwoma sieciami ekspertów o kluczowym znaczeniu oraz sporządzenie norm dotyczących monitorowania i modelowania jakości powietrza we współpracy z Europejskim Komitetem Normalizacyjnym (CEN). Wsparcie naukowe pozyskano by za pomocą porozumień administracyjnych.

Nakład pracy EEA zwiększy się w związku z: potrzebą rozbudowy infrastruktury i wspierania ciągłej sprawozdawczości, którą można by rozszerzyć o nowe substancje zanieczyszczające powietrze, a także wymogi redukcji średniego narażenia obejmujące zanieczyszczenia PM2,5 i NO2; potrzebą rozbudowy infrastruktury do celów sprawozdawczości z myślą o pozyskiwaniu aktualnych informacji z dodatkowych punktów pomiarowych, danych z modelowania i planów ochrony powietrza; potrzebą większego wsparcia w celu zapewnienia rzetelnych ocen zgłaszanych danych dotyczących jakości powietrza oraz potrzebą wzmocnienia powiązań między analizą a wsparciem na rzecz polityki dotyczącej zanieczyszczenia powietrza, zmiany klimatu, zdrowia ludzi i ekosystemów. Oprócz obecnego zespołu pracowników z EEA, którzy już wspierają unijną politykę czystego powietrza, będzie to wymagało dodatkowego nowego pracownika odpowiadającego jednemu ekwiwalentowi pełnego czasu pracy oraz przeniesienia dwóch pracowników.

4.ELEMENTY FAKULTATYWNE

Obecne ramy ustanowione na mocy dyrektyw w sprawie jakości powietrza zapewniają już wysokiej jakości reprezentatywne monitorowanie jakości powietrza, co wykazano w ocenie adekwatności tych dyrektyw. W UE państwa członkowskie utworzyły sieć monitoringu jakości powietrza składającą się z około 16 000 punktów pomiarowych do pomiaru określonych zanieczyszczeń (z których wiele zlokalizowanych jest razem w ponad 4 000 stacji monitoringu), w których pomiaru dokonuje się na podstawie wspólnych kryteriów zdefiniowanych w tych dyrektywach. Ogólnie rzecz biorąc, sieć monitoringu jest w dużej mierze zgodna z tymi dyrektywami i zapewnia dostępność wiarygodnych i reprezentatywnych danych dotyczących jakości powietrza. Niniejszy wniosek przyczyni się do dalszej poprawy ram monitorowania, co wyjaśniono bardziej szczegółowo poniżej.

Obowiązujące przepisy dotyczące sprawozdawczości określone w decyzji Komisji 2011/850/UE nadały kierunek rozwojowi skutecznego i wydajnego cyfrowego systemu e-sprawozdawczości, zarządzanego przez EEA 34 . Ponadto niniejszy wniosek obejmuje monitorowanie nowych substancji zanieczyszczających. Umożliwi to obserwację zanieczyszczeń powietrza, dla których nie istnieje jeszcze ogólnounijne zharmonizowane monitorowanie jakości powietrza.

Wniosek ten dotyczy również poprawy systemów monitorowania, modelowania i oceny jakości powietrza. Pozwoli ona uzyskać dodatkowe porównywalne i obiektywne informacje, które pozwolą na regularne monitorowanie i ocenę sytuacji w zakresie jakości powietrza w UE. Wraz z bardziej precyzyjnymi wymogami dotyczącymi informacji, które zgodnie z niniejszym wnioskiem mają być zawarte w planach ochrony powietrza, umożliwi to stałą kontrolę skuteczności konkretnych (często lokalnych) środków w zakresie jakości powietrza. Bardziej przejrzyste wymogi dotyczące informacji udostępnianych opinii publicznej ułatwią i przyspieszą dostęp obywateli do wyników monitorowania i oceny danych dotyczących jakości powietrza oraz związanych z tym środków z zakresu polityki.

Wszystkie te informacje będą przydatne w przyszłych ocenach zmienionej dyrektywy w sprawie jakości powietrza.

5.SZCZEGÓŁOWE OBJAŚNIENIE POSZCZEGÓLNYCH PRZEPISÓW WNIOSKU

Zmiany wprowadzone we wniosku dotyczącym połączenia obecnych dyrektyw w sprawie jakości powietrza (dyrektywy 2008/50/WE i dyrektywy 2004/107/WE) mają na celu skonsolidowanie i uproszczenie prawodawstwa.

W poniższych wyjaśnieniach skupiono się na zmianach w stosunku do obecnie obowiązujących dyrektyw. Numery przywoływanych artykułów odpowiadają tym we wniosku.

W art. 1 wprowadzono cel dotyczący zerowego poziomu emisji zanieczyszczeń na 2050 r. w odniesieniu do jakości powietrza, jakim jest zapewnienie poprawy jakości powietrza do tego roku w takim stopniu, że zanieczyszczenie nie będzie już uznawane za szkodliwe dla zdrowia ludzkiego i środowiska.

W art. 3 przewidziano regularny przegląd dowodów naukowych w celu sprawdzania, czy obowiązujące normy jakości powietrza są nadal wystarczające do zapewnienia ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska oraz czy należy objąć uregulowaniami dodatkowe zanieczyszczenia powietrza. Przegląd ten będzie podstawą do opracowania planów dostosowania do wytycznych WHO dotyczących jakości powietrza do 2050 r. w oparciu o mechanizmy regularnego przeglądu w celu uwzględniania najnowszego stanu wiedzy naukowej.

W art. 4 zaktualizowano i dodano nowe definicje elementów, które się zmieniły lub zostały dodane do dyrektywy.

W art. 5 zawarto wymóg, aby państwa członkowskie zapewniły dokładność aplikacji modelujących, w celu umożliwienia szerszego wykorzystania modelowania na potrzeby oceny jakości powietrza i lepszego stosowania modelowania.

W art. 7 uproszczono przepisy dotyczące progów oceny. Progi te służą do decydowania o tym, które techniki oceny jakości powietrza należy zastosować przy różnych poziomach zanieczyszczeń. We wniosku zastąpiono obecne progi dolny i górny pojedynczym progiem oceny dla każdego rodzaju zanieczyszczenia.

W art. 8 zapewniono, aby monitorowanie jakości powietrza odbywało się przy wykorzystaniu stałych punktów pomiarowych we wszystkich miejscach, w których poziomy zanieczyszczenia powietrza przekraczają zalecenia WHO. W przypadku przekroczenia wartości dopuszczalnych lub wartości docelowej ozonu określonych w niniejszej dyrektywie jakość powietrza musi być również oceniana za pomocą aplikacji modelujących. Modelowanie pomoże również wykryć ewentualne dodatkowe miejsca, w których wartości dopuszczalne lub wartość docelowa ozonu są przekroczone. Celem tego rozwiązania jest takie wykorzystanie postępów w rozwoju aplikacji modelujących, które doprowadzi do stosowania skutecznych, ukierunkowanych i opłacalnych środków w zakresie jakości powietrza w celu jak najszybszego zakończenia naruszeń norm jakości powietrza.

W art. 9 zaktualizowano i wyjaśniono przepisy dotyczące liczby i lokalizacji punktów pomiarowych, w tym wprowadzono bardziej rygorystyczne przepisy dotyczące zmiany lokalizacji punktów pomiarowych. W zmienionych przepisach zebrano również i uproszczono wymogi dotyczące punktów pomiarowych do pomiaru różnych zanieczyszczeń powietrza i norm jakości powietrza, które to przepisy obecnie są rozpisane w obu dyrektywach.

W art. 10 wprowadzono wielostacje monitoringu i uregulowano ich liczbę oraz lokalizację. Wielostacje monitoringu obejmują wiele punktów pomiarowych i zbierają długoterminowe dane dotyczące zanieczyszczeń powietrza objętych niniejszą dyrektywą, a także dotyczące nowych substancji zanieczyszczających i innych istotnych mierników. Połączenie wielu punktów pomiarowych w wielostację zamiast umieszczania ich osobno może w niektórych przypadkach zaoszczędzić koszty. Wprowadzenie dodatkowych punktów pomiarowych do pomiaru nieuregulowanych nowych substancji zanieczyszczających powietrze, takich jak cząstki ultradrobne, sadza (BC), amoniak (NH3) lub potencjał utleniania pyłu zawieszonego, będzie sprzyjać naukowemu zrozumieniu ich wpływu na zdrowie i środowisko. W stosownych przypadkach państwa członkowskie mogą ustanawiać wspólne wielostacje monitoringu, co może obniżyć koszty.

W art. 11 wyjaśniono cele w zakresie jakości danych w odniesieniu do pomiaru jakości powietrza i wprowadzono cele jakościowe modelowania. Dodano nowy wymóg, zgodnie z którym należy zgłaszać wszystkie dane i wykorzystywać je do celów oceny zgodności, nawet jeśli nie spełniają one celów w zakresie jakości danych.

Przepisy dotyczące oceny ozonu zintegrowano z przepisami dotyczącymi oceny innych zanieczyszczeń w celu uproszczenia i usprawnienia przepisów.

W art. 12 połączono istniejące wymogi dotyczące utrzymania poziomów zanieczyszczeń powietrza poniżej wartości dopuszczalnych i wprowadzono nowe wymogi dotyczące średnich stężeń ekspozycji.

W art. 13 w większym stopniu dostosowano unijne normy jakości powietrza do zaleceń WHO z 2021 r., uwzględniając wykonalność i opłacalność przeanalizowane w ocenie skutków towarzyszącej niniejszemu wnioskowi. Ponadto wprowadzono wartości dopuszczalne w odniesieniu do wszystkich zanieczyszczeń powietrza, dla których obecnie obowiązują wartości docelowe, z wyjątkiem ozonu (O3). Doświadczenia zdobyte w kontekście obowiązujących dyrektyw wskazują, że zwiększy to skuteczność w obniżaniu stężeń zanieczyszczeń powietrza. Ozon wyłączono z tej zmiany ze względu na złożoną charakterystykę jego powstawania w atmosferze, która komplikuje ocenę wykonalności przestrzegania ścisłych wartości dopuszczalnych. Zmienione wartości dopuszczalne i docelowe wejdą w życie w 2030 r., co pozwala zachować odpowiednią równowagę między potrzebą szybkiej poprawy a koniecznością zapewnienia wystarczającego czasu na realizację oraz koordynacji z kluczowymi powiązanymi strategiami politycznymi, które przyniosą rezultaty w 2030 r., takimi jak pakiet „Gotowi na 55”, dotyczący polityki łagodzenia zmiany klimatu. Aby wprowadzić UE na ścieżkę, która pozwoli jej urzeczywistnić wizję zerowego poziomu emisji zanieczyszczeń powietrza w 2050 r., wprowadzono nowy przepis zawierający wymóg redukcji średniego narażenia ludności na pył drobny (PM2,5) i dwutlenek azotu (NO2) na szczeblu regionalnym (jednostki terytorialne poziomu NUTS 1) do poziomów zalecanych przez WHO. Do tego dochodzi obowiązek przestrzegania wartości dopuszczalnych i docelowych, obowiązujących w strefach ochrony jakości powietrza. na potrzeby kształtowania polityki czystego powietrza na szczeblu unijnym państwa członkowskie są zobowiązane do szybkiego powiadamiania Komisji o wprowadzeniu bardziej rygorystycznych norm jakości powietrza niż normy UE.

Art. 14 skrócono, ponieważ wymogi dotyczące punktów pomiarowych są takie same jak te określone w art. 7.

Treść kilku artykułów (dawne art. 15–18 dyrektywy 2008/50/WE) dotyczących norm jakości powietrza i związanych z nimi wymogów dotyczących pyłu drobnego (PM2,5) i ozonu (O3) zintegrowano z normami dla innych zanieczyszczeń w art. 12, 13 i 23, a wymogi dotyczące punktów pomiarowych włączono do art. 7.

W art. 15, ze względu na znaczący wpływ zanieczyszczenia pyłem zawieszonym na zdrowie, obok istniejących progów alarmowych dla dwutlenku azotu (NO2) i dwutlenku siarki (SO2) wprowadzono progi alarmowe dla środków krótkoterminowych w odniesieniu do szczytowego zanieczyszczenia pyłem zawieszonym (PM10 i PM2,5).

W art. 16 rozszerzono przepisy dotyczące odliczania udziału zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych w przekroczeniach norm jakości powietrza, włączając w to przekroczenia wymogów redukcji średniego narażenia. Na zanieczyszczenia powietrza pochodzące ze źródeł naturalnych takie jak pył saharyjski nie można wpływać przez zarządzanie jakością powietrza. Dlatego też w art. 19 i 20 zapewniono, aby przekroczenia norm jakości powietrza wynikające z takich źródeł nie były liczone jako niezgodność z normami jakości powietrza, w tym z wymogami redukcji średniego narażenia, i nie wiązały się z koniecznością wprowadzenia planów ochrony powietrza.

Art. 17, dotyczący odliczania posypywania dróg w okresie zimowym piaskiem i solą, rozszerzono, by objąć nim również pył drobny (PM2,5). Posypywanie dróg w okresie zimowym piaskiem i solą jest ważne z punktu widzenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, chociaż resuspensja cząstek pochodzących z tych działań może również przyczynić się do zanieczyszczenia powietrza pyłem zawieszonym o różnej wielkości. Przekroczenia norm jakości powietrza wynikające tylko z tych źródeł nie będą skutkowały wymogiem ustanowienia planów ochrony powietrza na podstawie art. 19.

W art. 18, dotyczącym odroczenia terminów osiągnięcia wartości dopuszczalnych dla pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5) i dwutlenku azotu (NO2), ustanowiono dodatkowe warunki wstępne dla odroczenia, tak by zwiększyć skuteczność środków w zakresie jakości powietrza zmierzających do zapewnienia przestrzegania wartości dopuszczalnych. Na przykład w planach ochrony powietrza musi być określone, w jaki sposób pozyskane zostaną dodatkowe fundusze w celu szybszego osiągnięcia zgodności oraz w jaki sposób społeczeństwo będzie informowane o konsekwencjach odroczenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska. Ponadto odroczenie terminu osiągnięcia wartości dopuszczalnej będzie możliwe tylko w przypadku, gdy wymóg redukcji średniego narażenia w odniesieniu do danego zanieczyszczenia powietrza pozostawał osiągnięty przez co najmniej trzy lata przed rozpoczęciem odroczenia. Ma to zapewnić, aby odroczenie przyznawano tylko w przypadkach lokalnego przekroczenia wartości dopuszczalnych spowodowanego warunkami specyficznymi dla danego miejsca i aby nie było ono wykorzystywane do opóźniania lokalnych, regionalnych lub krajowych środków w zakresie jakości powietrza.

W art. 19 zwiększono skuteczność planów ochrony powietrza w celu zapewnienia jak najszybszego osiągnięcia zgodności z normami jakości powietrza. Cel ten zostanie osiągnięty za sprawą: a) wymogu sporządzenia planów ochrony powietrza przed wejściem w życie norm jakości powietrza w przypadku braku zgodności przed 2030 r., b) doprecyzowania, że plany ochrony powietrza muszą sprzyjać zapewnieniu, aby okres przekroczenia był jak najkrótszy i nie dłuższy niż trzy lata w przypadku wartości dopuszczalnych, a także c) wprowadzeniu wymogu przeprowadzania regularnych aktualizacji planów ochrony powietrza w przypadku nieosiągnięcia zgodności.

Plany ochrony powietrza stają się obowiązkowe w przypadku przekroczenia wartości dopuszczalnych, wartości docelowej ozonu lub wymogów redukcji średniego narażenia. Plany te będą również obowiązkowe w przypadku, gdy przewiduje się przekroczenie tych norm. Pomoże to zapewnić możliwie jak najkrótszy czas trwania przekroczeń. Będzie to również sprzyjać synergii między zarządzaniem różnymi zanieczyszczeniami powietrza oraz między środkami służącymi spełnieniu różnych norm. Na przykład środki służące osiągnięciu wymogu redukcji średniego narażenia dla pyłu drobnego (PM2,5) będą również wspierać osiągnięcie wartości dopuszczalnej PM2,5.

Ostatnia zmiana to wprowadzenie wymogu, aby w planach ochrony powietrza analizowano ryzyko przekroczenia progów alarmowych. Doprowadzi to do większej integracji planów działań krótkoterminowych – wymaganych do rozwiązania problemu przekroczeń progów alarmowych – z planami działań bardziej długoterminowych, co pozwoli zaoszczędzić zasoby i poprawić wprowadzane środki.

W art. 20 zobowiązano państwa członkowskie, które mimo ryzyka przekroczenia progu alarmowego dla ozonu zdecydują się nie przyjmować planu działań krótkoterminowych, do wykazania, dlaczego taki plan nie będzie skuteczny. W artykule tym wprowadzono również obowiązek przeprowadzania konsultacji publicznych w sprawie planów działań krótkoterminowych, tak aby zapewnić uwzględnienie wszystkich istotnych informacji przy opracowywaniu takich planów.

W art. 21 wyjaśniono i usprawniono ustalenia dotyczące współpracy między państwami członkowskimi w celu zaradzenia naruszeniom norm jakości powietrza spowodowanym transgranicznym zanieczyszczeniem powietrza, a w szczególności dodano wymóg szybkiej wymiany informacji między państwami członkowskimi oraz z Komisją.

Art. 22 podnosi świadomość społeczną w zakresie zanieczyszczenia powietrza, ponieważ zobowiązano w nim państwa członkowskie do ustanowienia wskaźnika jakości powietrza, zapewniającego aktualizację informacji na temat jakości powietrza co godzinę w odniesieniu do najbardziej szkodliwych zanieczyszczeń powietrza.

Art. 23 stanowi, że Komisja przyjmie akty wykonawcze dotyczące zgłaszania informacji na temat danych dotyczących jakości powietrza i zarządzania nimi. Te akty wykonawcze będą zgodne ze zmienioną dyrektywą.

W art. 27 ustanowiono szczegółowe przepisy zapewniające dostęp do wymiaru sprawiedliwości osobom, które chcą zakwestionować sposób wdrażania niniejszej dyrektywy, na przykład w przypadku, gdy mimo przekroczenia odpowiednich norm jakości powietrza nie ustanowiono planu ochrony powietrza.

Art. 28 ma na celu ustanowienie skutecznego prawa człowieka do otrzymania odszkodowania w przypadku, gdy szkoda na jego zdrowiu powstała w całości lub częściowo w wyniku naruszenia przepisów dotyczących wartości dopuszczalnych, planów ochrony powietrza, planów działań krótkoterminowych lub w związku z zanieczyszczeniem o charakterze transgranicznym. Osoby poszkodowane mają prawo do dochodzenia i uzyskania odszkodowania za taką szkodę. Obejmuje to możliwość powództwa zbiorowego.

Art. 29 zmieniono w celu bardziej szczegółowego wyjaśnienia, w jaki sposób państwa członkowskie muszą ustanowić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary dla osób naruszających środki przyjęte w państwie członkowskim w celu wdrożenia niniejszej dyrektywy, w tym odstraszające kary finansowe, nie naruszając przy tym przepisów dyrektywy 2008/99/WE w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne 35 .

Załącznik I, w związku z art. 13 i 15, łączy normy jakości powietrza w odniesieniu do różnych zanieczyszczeń i ustala się w nim: a) nowe wartości dopuszczalne na potrzeby ochrony zdrowia ludzkiego; b) zaktualizowane wartości docelowe ozonu i cele długoterminowe dla ozonu; c) nowe progi alarmowe dla pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5) oraz d) wymogi redukcji średniego narażenia dla pyłu drobnego (PM2,5) i dwutlenku azotu (NO2) w celu osiągnięcia wymogu średniego stężenia ekspozycji na poziomie zgodnym z zaleceniami WHO.

W załączniku II ustanowiono progi oceny do celów monitorowania i modelowania jakości powietrza.

Załącznik III, w związku z art. 9, zawiera uproszczone kryteria określania minimalnej liczby punktów pomiarowych do pomiarów stałych i łączy te kryteria w odniesieniu do wszystkich zanieczyszczeń powietrza podlegających różnym normom jakości powietrza (wartości dopuszczalne, wartość docelowa ozonu, wymogi redukcji średniego narażenia, progi alarmowe i poziomy krytyczne).

W załączniku IV zebrano kryteria dotyczące lokalizacji punktów pomiarowych do pomiaru wszystkich zanieczyszczeń powietrza podlegających różnym normom jakości powietrza.

Załącznik V zawiera zaktualizowane i zaostrzone wymogi dotyczące jakości danych i niepewności w odniesieniu do stałych i wskaźnikowych pomiarów jakości powietrza, modelowania i obiektywnego szacowania, aby zapewnić precyzyjną ocenę w świetle zaproponowanych bardziej rygorystycznych norm jakości powietrza i postępu technicznego, jaki dokonał się od czasu przyjęcia obowiązujących dyrektyw.

Załącznik VI zawiera zaktualizowane zasady dotyczące metod, które należy stosować do oceny stężeń różnych zanieczyszczeń w powietrzu, a także do oceny szybkości, z jaką niektóre zanieczyszczenia dostają się do ekosystemów.

W załączniku VII wprowadzono monitorowanie cząstek ultradrobnych w miejscach, w których istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia wysokich stężeń tych cząstek, takich jak porty lotnicze, porty, drogi, tereny przemysłowe lub ogrzewanie domowe, lub w ich pobliżu. Wraz z informacjami pochodzącymi z monitorowania stężeń tła dla cząstek ultradrobnych w wielostacjach monitoringu, wymaganymi na podstawie art. 10, pomoże to zrozumieć udział różnych źródeł w stężeniach cząstek ultradrobnych. Załącznik VII zawiera również zaktualizowany wykaz lotnych związków organicznych (LZO) zalecanych do pomiarów mających na celu lepsze poznanie procesu powstawania ozonu i zarządzanie ozonem.

Załącznik VIII, w związku z art. 19, łączy wymagania dotyczące planów ochrony powietrza, które odnoszą się do przekroczeń wartości dopuszczalnych, wartości docelowej ozonu i wymogów redukcji średniego narażenia. Uproszczenie tych wymogów będzie sprzyjać synergii między zarządzaniem różnymi zanieczyszczeniami powietrza oraz dążeniu do spełnienia różnych norm jakości powietrza. W załączniku VIII przewidziano także wymóg, aby plany ochrony powietrza zawierały bardziej precyzyjną analizę oczekiwanych skutków środków w zakresie jakości powietrza. Dzięki temu plany te będą skuteczniejsze.

W załączniku IX rozszerzono zakres informacji dotyczących jakości powietrza, które mają być przekazywane opinii publicznej, obejmując nim obowiązkowe cogodzinne aktualizacje pomiarów stałych kluczowych zanieczyszczeń powietrza, a także aktualne wyniki modelowania, jeśli są one dostępne.

🡻 2008/50 (dostosowany)

2022/0347 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie jakości powietrza i czystszego powietrza dla Europy

(wersja przekształcona)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ⌦ o funkcjonowaniu Unii Europejskiej ⌫ ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. ⌦ 192 ⌫ 175,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 36 ,

uwzględniając opinię Komitetu Regionów 37 ,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

⇩ nowy

(1)Dyrektywa 2004/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 38 oraz dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/50/WE 39 zostały znacząco zmienione. Ze względu na konieczność wprowadzenia dalszych zmian i w celu zapewnienia jasności dyrektywy te powinny zostać przekształcone.

(2)W grudniu 2019 r. Komisja Europejska określiła w komunikacie „Europejski Zielony Ład” 40 ambitny plan działania na rzecz przekształcenia Unii w sprawiedliwe i dostatnie społeczeństwo, którego gospodarka będzie nowoczesna, zasobooszczędna i konkurencyjna, mający na celu ochronę, zachowanie i poprawę kapitału naturalnego Unii oraz ochronę zdrowia i dobrostanu obywateli przed zagrożeniami i negatywnymi skutkami związanymi ze środowiskiem. W szczególności w odniesieniu do czystego powietrza w ramach Europejskiego Zielonego Ładu zobowiązano się do dalszej poprawy jakości powietrza i lepszego dostosowania unijnych norm jakości powietrza do zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Zapowiedziano w nim również wzmocnienie przepisów dotyczących monitorowania, modelowania i planowania w odniesieniu do jakości powietrza.

(3)W maju 2021 r. Komisja przyjęła komunikat ustanawiający plan działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń 41 , w którym m.in. odniesiono się do aspektów Europejskiego Zielonego Ładu związanych z zanieczyszczeniem środowiska i zobowiązano się do ograniczenia do 2030 r. skutków zanieczyszczenia powietrza dla zdrowia o ponad 55 % oraz do zmniejszenia liczby ekosystemów UE, w których zanieczyszczenie powietrza zagraża różnorodności biologicznej, o 25 %.

(4)W planie działania na rzecz eliminacji zanieczyszczeń określono również wizję na 2050 r., w której zanieczyszczenie powietrza zostanie ograniczone do poziomów, które nie są już uznawane za szkodliwe dla zdrowia i ekosystemów naturalnych. W tym celu należy stosować etapowe podejście do ustalania obecnych i przyszłych unijnych norm jakości powietrza, ustanawiając pośrednie normy jakości powietrza na 2030 r. i na kolejne lata oraz opracowując perspektywę dostosowania norm do wytycznych WHO dotyczących jakości powietrza najpóźniej do 2050 r. w oparciu o mechanizm regularnego przeglądu zapewniający uwzględnienie najnowszych ustaleń naukowych. Biorąc pod uwagę powiązania między ograniczeniem zanieczyszczenia a dekarbonizacją, dążeniu do osiągnięcia celu długoterminowego, jakim jest eliminacja zanieczyszczeń, powinno towarzyszyć równolegle ograniczanie emisji gazów cieplarnianych, o którym mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1119 42 .

(5)Wprowadzając odpowiednie środki na szczeblu unijnym i krajowym, aby osiągnąć cel eliminacji zanieczyszczeń powietrza, państwa członkowskie, Parlament Europejski, Rada i Komisja powinny kierować się zasadą ostrożności i zasadą „zanieczyszczający płaci”, ustanowionymi w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, oraz zasadą „nie szkodzić” określoną w Europejskim Zielonym Ładzie. Powinny one między innymi mieć na uwadze: wkład poprawy jakości powietrza w zdrowie publiczne, jakość środowiska, dobrostan obywateli, dobrobyt społeczeństwa, zatrudnienie i konkurencyjność gospodarki; transformację energetyczną, wzmocnienie bezpieczeństwa energetycznego i zwalczanie ubóstwa energetycznego; bezpieczeństwo żywnościowe i przystępność cenową żywności; rozwój zrównoważonych i inteligentnych rozwiązań w zakresie mobilności i transportu; skutki zmian zachowań; sprawiedliwość i solidarność pomiędzy państwami członkowskimi i wewnątrz nich, z uwzględnieniem ich możliwości ekonomicznych, krajowej specyfiki, jak na przykład szczególna sytuacja wysp, oraz potrzeby stopniowej konwergencji; potrzebę zadbania za pomocą odpowiednich programów edukacyjnych i szkoleniowych o to, by transformacja była sprawiedliwa i uczciwa społecznie; najlepsze dostępne i najnowsze dowody naukowe, w szczególności ustalenia zgłoszone przez WHO; potrzebę uwzględnienia ryzyka związanego z zanieczyszczeniem powietrza w decyzjach dotyczących inwestycji i planowania; opłacalność i neutralność technologiczną w odniesieniu do osiągania ograniczeń emisji zanieczyszczeń powietrza; oraz dalszy rozwój integralności środowiskowej i wzrost poziomu ambicji z upływem czasu.

(6)W ósmym ogólnym unijnym programie działań w zakresie środowiska do 2030 r., przyjętym decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/591 z dnia 6 kwietnia 2022 r. 43 , ustanowiono cel polegający na osiągnięciu nietoksycznego środowiska, w którym zdrowie i dobrostan ludzi, zwierząt i ekosystemów są chronione przed zagrożeniami i negatywnymi skutkami związanymi ze środowiskiem, oraz w tym celu stwierdzono, że konieczne są dalsze usprawnienie metod monitorowania, lepsze informowanie społeczeństwa i poprawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości. To właśnie stanowi podstawę celów określonych w niniejszej dyrektywie.

(7)Komisja powinna regularnie dokonywać przeglądu dowodów naukowych dotyczących zanieczyszczeń oraz wpływu zanieczyszczeń na zdrowie ludzkie i środowisko i na rozwój technologiczny. Na podstawie tego przeglądu Komisja powinna ocenić, czy odpowiednie normy jakości powietrza nadal umożliwiają osiągnięcie celów niniejszej dyrektywy. Pierwszy przegląd powinien zostać przeprowadzony do 31 grudnia 2028 r., aby ocenić, czy normy jakości powietrza wymagają aktualizacji w oparciu o najnowsze ustalenia naukowe.

🡻 2008/50 motyw 5 (dostosowany)

(8)Ocena jakości powietrza powinna być wykonywana zgodnie ze wspólnym podejściem w oparciu o wspólne kryteria oceny. Oceniając jakość powietrza, powinno się wziąć pod uwagę wielkość populacji i ekosystemów narażonych na działanie zanieczyszczenieonego powietrza. ⌦ Wskazane jest zatem sklasyfikowanie ⌫ Wskazany jest zatem podział terytorium każdego z państw członkowskich na strefy lub aglomeracje, biorąc pod uwagę gęstość zaludnienia.

🡻 2008/50 motyw 14 (dostosowany)

⇨ nowy

(9)⌦ Pomiary stałe ⌫ Stałe pomiary powinny być obowiązkowe w strefach, gdzie przekroczone zostały cele długoterminowe dla ozonu lub progi ⌦ oceny ⌫ oszacowania dotyczące innych rodzajów zanieczyszczeń. Informacje będące wynikiem stałych pomiarów mogą być uzupełniane technikami modelowania lub pomiarami wskaźnikowymi dla umożliwienia interpretacji ⌦ Aplikacje modelujące i pomiary wskaźnikowe, a także informacje pochodzące z pomiarów stałych, umożliwiają interpretację ⌫ danych punktowych ⌦ z uwzględnieniem geograficznego rozkładu ⌫, biorąc pod uwagę geograficzny rozkład stężeń. Zastosowanie ⌦ takich ⌫ uzupełniających metod oceny powinno również umożliwić ograniczenie minimalnej wymaganej liczby stałych punktów pomiarowych. ⇨ w strefach, w których progi oceny nie zostały przekroczone. W strefach, w których wartości dopuszczalne lub wartości docelowe zostały przekroczone, obowiązkowe powinno być zarówno prowadzenie pomiarów stałych, jak i stosowanie aplikacji modelujących. Należy również prowadzić dodatkowe monitorowanie stężeń tła i depozycji zanieczyszczeń w powietrzu, aby umożliwić lepsze zrozumienie poziomów zanieczyszczeń i ich rozprzestrzeniania się. ⇦

🡻 2008/50 motyw 6 (dostosowany)

⇨ nowy

(10)Tam, gdzie to możliwe, Ppowinno się stosować ⇨ aplikacje modelujące ⇦ techniki modelowania, aby umożliwić interpretację danych punktowych z uwzględnieniem geograficznego rozkładu stężeń ⇨, ułatwić wykrywanie niezgodności z normami jakości powietrza oraz dostarczać dane na potrzeby planów ochrony powietrza i rozmieszczenia punktów pomiarowych ⇦ . Mogłoby to służyć za podstawę do obliczania wspólnego stopnia narażenia ludności mieszkającej na danym obszarze. ⇨ Zachęca się państwa członkowskie, by oprócz przestrzegania wymogów w zakresie monitorowania jakości powietrza określonych w niniejszej dyrektywie wykorzystywały na potrzeby monitorowania produkty informacyjne i dodatkowe narzędzia (np. regularne sprawozdania oceniające i sprawozdania z oceny jakości, aplikacje internetowe wspierające planowanie i wdrażanie polityk) dostarczane w ramach komponentu „obserwacja Ziemi” unijnego programu kosmicznego, w szczególności usługę programu Copernicus w zakresie monitorowania atmosfery (CAMS).  ⇦

⇩ nowy

(11)Ważne jest monitorowanie nowych substancji zanieczyszczających, takich jak cząstki ultradrobne, sadza i węgiel elementarny, a także amoniaku oraz potencjału utleniającego pyłu zawieszonego, by wspierać naukowe zrozumienie ich wpływu na zdrowie i środowisko, zgodnie z zaleceniami WHO.

🡻 2008/50 motyw 8 (dostosowany)

⇨ nowy

(12)Dla lepszego zrozumienia wpływu ⌦ pyłu ⌫ drobnego pyłu zawieszonego i opracowania odpowiedniej polityki w tym zakresie należy przeprowadzić szczegółowe pomiary tego zanieczyszczenia na ⌦ obszarach ⌫ stacjach monitoringu tła pozamiejskiego. Pomiary te powinny być przeprowadzane zgodnie z programem współpracy w zakresie monitoringu i oceny przenoszenia na dalekie odległości zanieczyszczeń powietrza w Europie (EMEP) ustanowionym na mocy Konwencji z 1979 roku w sprawie transgranicznego zanieczyszczania powietrza na dalekie odległości zatwierdzonej decyzją Rady 81/462/EWG z dnia 11 czerwca 1981 r. 44  ⇨ i protokołów do tej konwencji, w tym protokołu z Göteborga z 1999 r. w sprawie przeciwdziałania zakwaszeniu, eutrofizacji i powstawaniu ozonu w warstwie przyziemnej, który został zmieniony w 2012 r ⇦ .

🡻 2008/50 motyw 7 (dostosowany)

(13)W celu zapewnienia odpowiedniej reprezentatywności i porównywalności danych dotyczących jakości powietrza w obrębie całej ⌦ Unii ⌫ Wspólnoty istotne znaczenie ma zastosowanie do oceny jakości powietrza znormalizowanych technik pomiaru i wspólnych kryteriów zarówno w odniesieniu do liczby, jak i rozmieszczenia stacji pomiarowych. Do celów oceny jakości powietrza można zastosować metody inne niż pomiary i dlatego konieczne jest określenie kryteriów stosowania i wymaganego stopnia dokładności takich metod.

🡻 2004/107 motyw 12 (dostosowany)

⇨ nowy

(14)Znormalizowane precyzyjne techniki pomiaru i wspólne kryteria dotyczące lokalizacji stacji pomiarowych stanowią ważne elementy oceny jakości otaczającego powietrza, dzięki którym otrzymane informacje są porównywalne na całym terytorium Wspólnoty. Ważne jest zapewnienie referencyjnych metod pomiaru. Komisja zleciła już prace dotyczące ⌦ sporządzenia ⌫ opracowania norm CEN dla pomiaru ⇨ wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych oraz dla oceny działania systemów czujników w odniesieniu do określania stężeń zanieczyszczeń gazowych i pyłu zawieszonego w powietrzu ⇦ stężenia w otaczającym powietrzu tych substancji, dla których określone zostały wartości docelowe (arsen, kadm, nikiel i benzo(a)piren), jak również dla depozycji metali ciężkich, z zamiarem ⌦ opracowania ⌫ sprecyzowania i przyjęcia tych norm w szybkim terminie. W związku z brakiem znormalizowanych metod CEN należy zezwolić na stosowanie międzynarodowych lub krajowych znormalizowanych referencyjnych metod pomiaru.

🡻 2008/50 motyw 2 (dostosowany)

⇨ nowy

(15)Mając na względzie ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska jako całości, szczególnie ważna jest walka z emisjami zanieczyszczeń u źródła oraz identyfikacja i wdrażanie na szczeblu lokalnym, krajowym i ⌦ unijnym ⌫ wspólnotowym najskuteczniejszych środków mających na celu redukcję emisji ⇨, zwłaszcza w odniesieniu do emisji z rolnictwa, przemysłu, transportu i wytwarzania energii ⇦ . Z tego względu powinno się ⌦ unikać ⌫ zapobiegać lub ograniczać emisjię szkodliwych zanieczyszczeń powietrza ⌦, zapobiegać jej lub ją ograniczać ⌫ oraz ustanowić właściwe ⇨ normy ⇦ cele dotyczące jakości powietrza, z uwzględnieniem odpowiednich norm, wytycznych i programów Światowej Organizacji Zdrowia.

🡻 2004/107 motyw 3 (dostosowany)

⇨ nowy

(16)Dowody naukowe wsykazują, że ⇨ dwutlenek siarki, dwutlenek azotu i tlenki azotu, pył zawieszony, ołów, benzen, tlenek węgla, ⇦ arsen, kadm, nikiel, i niektóre wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne ⇨ i ozon mają znaczący negatywny wpływ na zdrowie ludzkie ⇦ są substancjami mutagennymi, rakotwórczymi dla ludzi i nie można określić progu, poniżej którego substancje te nie stanowią ryzyka dla zdrowia ludzkiego. Stężenie tych substancji w otaczającym powietrzu oraz ich depozycja oddziałujeą na zdrowie ludzkie i środowisko. Biorąc pod uwagę opłacalność, na niektórych specyficznych obszarach niemożliwe jest osiągnięcie takich stężeń arsenu, kadmu, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu, które nie stanowiłyby znaczącego ryzyka dla zdrowia ludzkiego.

🡻 2004/107 motyw 11 (dostosowany)

⇨ nowy

(17)Oddziaływanie ⇨ ołowiu, ⇦ arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych na zdrowie ludzkie, w tym przez łańcuch pokarmowy, i na środowisko jako całość spowodowane jest ⌦ również ⌫ stężeniem tych substancji w otaczającym powietrzu i ich depozycją; należy uwzględnić ⌦ akumulację ⌫ kumulacje tych substancji w glebie i ochronę wód podziemnych. W celu ułatwienia przeglądu niniejszej dyrektywy w roku 2010 Komisja i Państwa Członkowskie powinny rozważyć możliwość wspierania badań nad oddziaływaniem arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych na zdrowie ludzkie i środowisko, w szczególności poprzez depozycję.

⇩ nowy

(18)W oparciu o zalecenia WHO należy zmniejszyć średnie narażenie ludności na zanieczyszczenia o najwyższym udokumentowanym wpływie na zdrowie ludzkie, pył drobny (PM2,5) i dwutlenek azotu (NO2). W tym celu w odniesieniu do tych substancji zanieczyszczających należy oprócz wartości dopuszczalnych wprowadzić wymóg redukcji średniego narażenia.

🡻 2004/107 motyw 4 (dostosowany)

⇨ nowy

(19)⇨ Ocena adekwatności dyrektyw w sprawie jakości powietrza (dyrektywy 2004/107/WE i 2008/50/WE) 45 wykazała, że wartości dopuszczalne są bardziej skuteczne w obniżaniu stężeń zanieczyszczeń niż wartości docelowe. ⇦ W celu minimalizacji ⌦ szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego ⌫ szkodliwego oddziaływania przenoszonych drogą powietrzną arsenu, kadmu, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych na zdrowie ludzkie, w szczególności ⌦ w przypadku wrażliwych i szczególnie narażonych grup ludności, ⌫ na populacje wrażliwe i dla środowiskao jako całość, należy określić wartości ⇨ dopuszczalne ⇦ docelowe, ⇨ stężeń dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, pyłu zawieszonego, ołowiu, benzenu, tlenku węgla, arsenu, kadmu, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych ⇦ które powinny zostać osiągnięte w takim stopniu, w jakim będzie to możliwe. Benzo(a)piren powinien być stosowany jako znacznik rakotwórczego ryzyka związanego z obecnością wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu.

⇩ nowy

(20)Aby umożliwić państwom członkowskim przygotowanie się do zmienionych norm jakości powietrza określonych w niniejszej dyrektywie oraz aby zapewnić ciągłość prawną, powinno się wyznaczyć okres przejściowy do czasu rozpoczęcia stosowania nowych wartości dopuszczalnych, w którym wartości dopuszczalne będą identyczne z wartościami określonymi w uchylanych dyrektywach.

🡻 2008/50 motyw 13 (dostosowany)

⇨ nowy

(21)Ozon jest zanieczyszczeniem o charakterze transgranicznym powstającym w atmosferze w wyniku emisji zanieczyszczeń pierwotnych, których dotyczy dyrektywa 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 2016/2284/UE 46  z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza 47 . Postępy w osiągnięciu celów dotyczących jakości powietrza oraz celów długoterminowych dla ozonu, ⌦ ustalonych ⌫ ustalone w niniejszej dyrektywie, powinny zostać określone na podstawie celów i ⇨ zobowiązań w zakresie redukcji ⇦ pułapów emisji ustanowionych w dyrektywie 2016/2284/UE2001/81/WE oraz, w stosownych przypadkach, poprzez ⇨ wdrażanie efektywnych pod względem kosztów środków i ⇦ wprowadzenie w życie planów ochrony powietrza, zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy.

🡻 2008/50 motyw 12 (dostosowany)

⇨ nowy

(22)Obowiązujące Wwartości docelowe ⇨ ozonu ⇦ i wartości celeów długoterminoweych, mające zapewnić skuteczną ochronę przed szkodliwym wpływem ozonu na zdrowie ludzkie, roślinność i ekosystemy, powinny ⇨ zostać zaktualizowane w świetle najnowszych zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia ⇦ pozostać niezmienione.

(23)W celu ochrony, odpowiednio, całej ludności ⇨, szczególnie narażonych ⇦ i populacji wrażliwych ⌦ grup ludności ⌫ przed krótkotrwałym narażeniem na ⌦ podwyższone stężenia ⌫ działanie ozonu o podwyższonym stężeniu, dla ozonu należy ustalić próg ⌦ alarmowy ⌫ ostrzegawczy ⇨ dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5) i ozonu ⇦ orazi próg informowania ⌦ dla ozonu ⌫. Progi te powinny uruchamiać proces informowania ludności o zagrożeniach związanych z narażeniem i o wdrażaniu, w stosownych przypadkach, działań krótkoterminowych mających na celu obniżenie poziomu zanieczyszczenia powietrza ozonem w przypadku przekroczenia progu ⌦ alarmowego ⌫ ostrzegawczego.

🡻 2004/107 motyw 7 (dostosowany)

(24)Zgodnie z art. ⌦ 193 ⌫ 176 Traktatu, państwa członkowskie mogą utrzymać lub ustanowić bardziej rygorystyczne środki ochronne w odniesieniu do arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, pod warunkiem że ⌦ środki te ⌫ są one zgodne z postanowieniami Traktatu i ⌦ zostaną ⌫ są notyfikowane Komisji.

🡻 2008/50 motyw 9

⇨ nowy

(25)Należy utrzymać jakość powietrza tam, gdzie już jest ona dobra, lub ją poprawić. W przypadku gdy ⇨ istnieje ryzyko, że normy ⇦ cele dotyczące jakości powietrza ustalone w niniejszej dyrektywie nie ⇨ zostaną osiągnięte, lub gdy nie zostały osiągnięte ⇦ są osiągane, państwa członkowskie powinny podjąć ⇨ natychmiastowe ⇦ działania w celu dotrzymania wartości dopuszczalnych ⇨, wymogów redukcji średniego narażenia ⇦ i poziomów krytycznych oraz, w miarę możliwości, dotrzymania wartości docelowych ⇨ ozonu ⇦ i osiągnięcia celów długoterminowych.

🡻 2004/107 motyw 9 (dostosowany)

(26)Rtęć jest substancją bardzo niebezpieczną dla zdrowia ludzkiego i środowiska. Występuje ona w całym środowisku, a pod postacią metylortęci ⌦ może akumulować ⌫ posiada zdolność kumulowania się w organizmach, a w szczególności koncentrowania się w organizmach wyższych ogniw łańcucha pokarmowego. Rtęć uwolniona do atmosfery może być przenoszona na dalekie odległości.

🡻 2004/107 motyw 10 (dostosowany)

⇨ nowy

(27)Komisja zamierza przedstawić w 2005 r. spójną strategię zawierającą środki mające ⌦ Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/852 ma 48  ⌫ na celu ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska przed uwalnianiem się rtęci, z uwzględnieniem cyklu życia produktu oraz uwzględniając produkcję, stosowanie, zarządzanie odpadami i emisje. W tym kontekście, Komisja powinna rozważyć wszelkie odpowiednie środki mające na celu zmniejszenie ilości rtęci w ekosystemach lądowych i wodnych, przyjmowanej drogą pokarmową oraz w celu unikania rtęci w niektórych produktach. ⇨ Przepisy dotyczące monitorowania rtęci zawarte w niniejszej dyrektywie uzupełniają i wyjaśniają przepisy tego rozporządzenia. ⇦

🡻 2008/50 motyw 10 (dostosowany)

⇨ nowy

(28)Poza obszarami miejskimi niezwykle istotne jest Zzagrożenie dla roślinności i naturalnych ekosystemów ⌦ naturalnych w wyniku ⌫ będące wynikiem zanieczyszczenia powietrza ⌦ jest szczególnie istotne na terenach znacznie oddalonych od obszarów miejskich ⌫. ⌦ W związku z tym ⌫ Z tego powodu ocena tego typu zagrożeń i dotrzymanie poziomów krytycznych ustanowionych w celu ochrony roślin powinny się ⌦ skupiać ⌫ skupić na obszarach oddalonych od terenów zabudowanych. ⇨ Ocena ta powinna uwzględniać i uzupełniać wymogi ustanowione na podstawie dyrektywy (UE) 2016/2284 w celu monitorowania wpływu zanieczyszczenia powietrza na ekosystemy lądowe i wodne oraz zgłaszania takich skutków. ⇦

🡻 2008/50 motyw 15 (dostosowany)

⇨ nowy

(29)⌦ Udział zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych ⌫ Emisja zanieczyszczeń z naturalnych źródeł może podlegać ocenie, jednak nie można ⌦ go ⌫ jej kontrolować. Z tego względu, w przypadku gdy ⌦ udział ⌫ zanieczyszczeńnia powietrza pochodzącyche ze źródeł naturalnych ⌦ może ⌫ mogą być określonye z wystarczającą pewnością oraz gdy stany przekroczeń wynikają całkowicie lub częściowo z ⌦ udziału tych ⌫ zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych, ⌦ może on ⌫ mogą one, na warunkach określonych w niniejszej dyrektywie, być pominiętye podczas oceny zgodności z wartościami dopuszczalnymi dla jakości powietrza ⇨ i wymogami redukcji średniego narażenia ⇦. Udział w przekroczeniach wartości dopuszczalnych dla pyłu zawieszonego PM10, wynikający z posypywania dróg ⌦ w okresie zimowym ⌫ piaskiem lub solą w okresie zimowym, również może być pominięty podczas oceny dotrzymania wartości dopuszczalnych jakości powietrza, pod warunkiem że ⌦ wprowadzono ⌫ podjęto odpowiednie środki w celu obniżenia stężeń pyłu zawieszonego PM10.

🡻 2008/50 motyw 16 (dostosowany)

(30)Strefy i aglomeracje o szczególnie trudnych warunkach powinny mieć możliwość przedłużenia terminu, w jakim należy zapewnić zgodność z wartościami dopuszczalnymi dotyczącymi jakości powietrza w przypadkach, gdy pomimo zastosowania odpowiednich środków mających na celu redukcję zanieczyszczenia, w określonych strefach lub aglomeracjach istnieją poważne problemy z dotrzymaniem wartości dopuszczalnych. Każdemu ⌦ odroczeniu ⌫ przesunięciu terminu ⌦ w odniesieniu do ⌫ dotyczącemu danej strefy lub aglomeracji powinien towarzyszyć szczegółowy plan podlegający ocenie przez Komisję zapewnienia zgodności przed upływem zmienionego terminu ⌦, podlegający ocenie przez Komisję ⌫. Dostępność niezbędnych środków wspólnotowych, odzwierciedlających cele wybrane w ramach strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza i odnoszące się do zmniejszenia emisji u źródła, będzie istotna dla skutecznego ograniczenia emisji w terminie określonym w niniejszej dyrektywie dla zapewnienia zgodności z wartościami dopuszczalnymi i powinna zostać uwzględniona przy ocenie wniosków o przedłużenie terminu, w jakim należy zapewnić zgodność z wartościami dopuszczalnymi.

🡻 2008/50 motyw 18 (dostosowany)

⇨ nowy

(31)Plany ochrony powietrza powinny ⌦ zostać ⌫ być opracowane ⇨ i zaktualizowane ⇦ dla stref i aglomeracji, w których stężenie zanieczyszczeń w powietrzu przekracza odpowiednie wartości docelowe lub wartości dopuszczalne ⇨ , wartości docelowe ozonu lub wymogi redukcji średniego narażenia ⇦ podwyższone —w stosownych przypadkach —o tymczasowe marginesy tolerancji. Zanieczyszczenia powietrza są emitowane przez wiele źródeł i rodzajów działalności. Dla zapewnienia spójności pomiędzy różnymi politykami wyżej wymienione plany ochrony powietrza powinny być – w miarę możliwości – zbieżne i powiązane z planami i programami przygotowanymi ⌦ na podstawie ⌫ w związku z dyrektywyą 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UEz dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania 49 50 , dyrektywyą (UE) 2016/22842001/81/WE oraz dyrektywyą 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącą się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku 51 52 . Uwzględnione zostaną również w pełni cele dotyczące jakości otaczającego powietrza określone w niniejszej dyrektywie w przypadkach, gdy zezwolenia na działalność przemysłową wydaje się na mocy dyrektywy 2008/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 stycznia 2008 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli 53 .

⇩ nowy

(32)Plany ochrony powietrza należy również przygotować przed 2030 r., w przypadku gdy istnieje ryzyko, że państwa członkowskie nie osiągną w tym terminie wartości dopuszczalnych lub wartości docelowej ozonu, aby zapewnić odpowiednie obniżenie poziomów zanieczyszczeń.

🡻 2008/50 motyw 19

⇨ nowy

(33)Należy opracować plany działania określające, jakie środki krótkoterminowe mają być zastosowane w przypadku zagrożenia przekroczenia jednego lub kilku progów alarmowych w celu obniżenia czasu jego trwania. W przypadku gdy zagrożenie dotyczy co najmniej jednej wartości dopuszczalnej lub wartości docelowej, państwa członkowskie mogą, w stosownych przypadkach, sporządzić plany działań krótkoterminowych. W odniesieniu do ozonu takie plany działań krótkoterminowych powinny uwzględniać przepisy decyzji Komisji 2004/279/WE z dnia 19 marca 2004 r. dotyczącej wskazówek do wprowadzania w życie dyrektywy 2002/3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady odnoszącej się do ozonu w otaczającym powietrzu.

🡻 2008/50 motyw 20 (dostosowany)

⇨ nowy

(34)Państwa członkowskie powinny ⇨ współpracować ze sobą ⇦ dokonać wzajemnych konsultacji, jeżeli w następstwie wystąpienia znacznego zanieczyszczenia powstałego w innym państwie członkowskim, poziom zanieczyszczenia przekracza lub ⌦ prawdopodobnie przekroczy ⌫ stwarza prawdopodobieństwo przekroczenia ⇨ jakąkolwiek wartość dopuszczalną, wartość docelową ozonu, jakikolwiek wymóg redukcji średniego narażenia ⇦ odpowiednich celów dotyczących jakości powietrza powiększonych — w stosownych przypadkach — o margines tolerancji lub, zależnie od okoliczności, przekroczenia prógogu alarmowyego. Transgraniczny charakter ⌦ niektórych zanieczyszczeń ⌫ substancji zanieczyszczających, takich jak ozon i pył zawieszony, może wymagać koordynacji między sąsiadującymi państwami członkowskimi przy sporządzaniu i realizacji planów ochrony jakości powietrza i planów działań krótkoterminowych oraz przy informowaniu ludności. W stosownych przypadkach państwa członkowskie powinny dążyć do współpracy z państwami trzecimi, kładąc szczególny nacisk na wczesne angażowanie krajów kandydujących. ⇨ Komisja powinna być terminowo informowana o takiej współpracy i zapraszana do udziału w jej organizacji. ⇦

🡻 2008/50 motyw 21 (dostosowany)

⇨ nowy

(35)Zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja muszą gromadzić, wymieniać i rozpowszechniać informacje na temat jakości powietrza w celu lepszego rozumienia ⌦, a także wymieniać się nimi, by lepiej zrozumieć ⌫ możliweych konsekwencjei zanieczyszczenia powietrza i opracowaćania odpowiedniąej politykęi. Aktualne informacje dotyczące stężeń ⌦ w powietrzu ⌫ wszystkich zanieczyszczeń w powietrzu podlegających uregulowaniom ⌦ prawnym ⌫ ⇨ oraz planów ochrony powietrza i planów działań krótkoterminowych ⇦ powinny być także łatwo dostępne dla społeczeństwa.

🡻 2008/50 motyw 22 (dostosowany)

⇨ nowy

(36)⇨ Informacje dotyczące stężeń i depozycji zanieczyszczeń podlegających uregulowaniom prawnym powinny być przekazywane Komisji jako podstawa dla sprawozdań okresowych. ⇦ W celu ⌦ By ⌫ ułatwićenia korzystaniea z informacji dotyczących jakości powietrza oraz ich porównywanie,a dane powinny być udostępniane Komisji w formie znormalizowanej.

🡻 2008/50 motyw 23

(37)Konieczne jest dostosowanie procedur przekazywania danych, oceny i sprawozdawczości dotyczącej jakości powietrza w celu wykorzystania środków elektronicznych i iInternetu jako głównych narzędzi udostępniania informacji oraz dla zapewnienia spójności tych procedur z dyrektywą 2007/2/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 marca 2007 r. ustanawiającą infrastrukturę informacji przestrzennej we Wspólnocie Europejskiej (INSPIRE) 54 .

🡻 2008/50 motyw 24

(38)Wskazane jest stworzenie możliwości dostosowania kryteriów i metod oceny jakości powietrza do postępu naukowo-technicznego oraz dostosowania do niego rodzaju przekazywanych informacji.

⇩ nowy

(39)Jak wyjaśniono w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości 55 , państwa członkowskie nie mogą ograniczać legitymacji procesowej do zakwestionowania decyzji organu publicznego do tych członków zainteresowanej społeczności, którzy brali udział we wcześniejszej procedurze administracyjnej prowadzącej do przyjęcia tej decyzji. Jak również wyjaśniono w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości 56 , skuteczny dostęp do wymiaru sprawiedliwości w sprawach dotyczących środowiska oraz skuteczne środki odwoławcze wymagają m.in., aby członkowie zainteresowanej społeczności mieli prawo złożenia do sądu lub właściwego niezależnego i bezstronnego organu wniosku o zarządzenie środków tymczasowych zapobiegających zanieczyszczeniom w danym przypadku. W związku z tym należy uściślić, że legitymacja procesowa nie powinna być uzależniana od roli, jaką dany członek zainteresowanej społeczności odegrał na etapie udziału w procesie podejmowania decyzji na podstawie niniejszej dyrektywy. Ponadto każda procedura odwoławcza powinna być bezstronna, oparta na zasadzie równości, terminowa i niedyskryminacyjna ze względu na koszty oraz powinna przewidywać odpowiednie i skuteczne mechanizmy dochodzenia roszczeń, w tym, w stosownych przypadkach, nakazy sądowe.

🡻 2008/50 motyw 30

⇨ nowy

(40)Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności niniejsza dyrektywa ma na celu promowanie zintegrowania z politykami Unii wysokiego poziomu ochrony środowiska i poprawy jego jakości, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, o czym mowa w art. 37 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. ⇨ W przypadku gdy szkoda dla zdrowia ludzkiego wystąpiła w wyniku naruszenia art. 19, 20, 21 niniejszej dyrektywy, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby osoby dotknięte takimi naruszeniami miały możliwość dochodzenia i uzyskania od odpowiedniego właściwego organu odszkodowania z tytułu tej szkody. Przepisy dotyczące odszkodowania, dostępu do wymiaru sprawiedliwości i kar określone w niniejszej dyrektywie mają na celu unikanie szkodliwych skutków zanieczyszczenia powietrza dla zdrowia ludzkiego i środowiska, zapobieganie im i ich ograniczanie, zgodnie z art. 191 ust. 1 TFUE. Ich celem jest więc zintegrowanie z politykami Unii wysokiego poziomu ochrony środowiska i poprawy jego jakości zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, o czym mowa w art. 37 Karty praw podstawowych UE, oraz skonkretyzowanie obowiązku ochrony prawa do życia i prawa człowieka do integralności, o których mowa w art. 2 i 3 Karty praw podstawowych UE. Ponadto przyczyniają się one do zapewniania prawa do skutecznego środka prawnego przed sądem, o którym mowa w art. 47 Karty praw podstawowych UE, w odniesieniu do ochrony zdrowia ludzkiego. ⇦ 

🡻 2008/50 motyw 28 (dostosowany)

Obowiązek transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinien ograniczyć się tylko do tych przepisów, które stanowią istotną zmianę w stosunku do poprzednich dyrektyw.

🡻 2008/50 motyw 29 (dostosowany)

Zgodnie z pkt 34 Porozumienia międzyinstytucjonalnego w sprawie lepszego stanowienia prawa 57 zachęca się państwa członkowskie do sporządzania, dla ich własnych celów i w interesie Wspólnoty, własnych tabel, które w możliwie najszerszym zakresie odzwierciedlają korelacje pomiędzy niniejszą dyrektywą a środkami transpozycji, oraz do podawania ich do wiadomości publicznej.

⇩ nowy

(41)Aby zapewnić jednolite warunki wdrażania wymogów państw członkowskich dotyczących przekazywania informacji i sprawozdawczości w zakresie jakości powietrza na podstawie niniejszej dyrektywy, powinno się przyznać Komisji uprawnienia wykonawcze w odniesieniu do (i) ustanowienia przepisów dotyczących informacji o jakości powietrza, które mają być udostępniane Komisji przez państwa członkowskie, i ram czasowych dotyczących przekazywania tych informacji oraz (ii) usprawnienia sposobu przekazywania danych oraz wzajemnej wymiany informacji i danych z sieci i poszczególnych punktów pomiarowych wykonujących pomiary zanieczyszczenia powietrza w państwach członkowskich. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 58 .

(42)Aby niniejsza dyrektywa nadal spełniała swoje cele, w szczególności w zakresie unikania szkodliwych skutków zanieczyszczenia powietrza dla zdrowia ludzkiego i środowiska, zapobiegania im i ich ograniczania, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów prawnych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej dotyczących zmiany załączników do niniejszej dyrektywy w celu uwzględnienia postępu naukowego i technicznego w odniesieniu do zanieczyszczeń powietrza, ich oceny i zarządzania nimi, ich wpływu na zdrowie ludzkie i środowisko oraz odpowiedniego informowania społeczeństwa. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 59 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(43)Zobowiązanie do transpozycji niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno być ograniczone do tych przepisów, które stanowią merytoryczną zmianę w porównaniu z wcześniejszymi dyrektywami. Zobowiązanie do transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw.

(44)Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w części B załącznika X.

🡻 2004/107 motyw 1 (dostosowany)

W oparciu o zasady, o których mowa w art. 175 ust. 3 Traktatu, szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego, przyjęty decyzją nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 60 , stwierdza potrzebę redukcji zanieczyszczeń do poziomów, które minimalizują skutki ich szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzkie, ze szczególnym uwzględnieniem populacji wrażliwych i środowiska jako całości, potrzebę poprawy monitorowania i oceny jakości powietrza, w tym depozycji zanieczyszczeń, a także potrzebę informowania społeczeństwa.

🡻 2004/107 motyw 2 (dostosowany)

Zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy Rady 96/62/WE z dnia 27 września 1996 r. w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza 61 , Komisja przedstawia propozycje regulacji dotyczących zanieczyszczeń wyszczególnionych w załączniku I do tej dyrektywy, z uwzględnieniem przepisów zawartych w ust. 3 i 4 tego artykułu.

🡻 2004/107 motyw 5

Dotrzymanie wartości docelowych nie wymagałoby podjęcia środków powodujących niewspółmierne koszty. W przypadku instalacji przemysłowych dotrzymanie wartości docelowych nie byłoby związane z podejmowaniem jakichkolwiek dodatkowych środków, wykraczających poza stosowanie najlepszych dostępnych technik (BAT) wymaganych dyrektywą Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącą zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli 62 , a w szczególności nie prowadziłoby do zamknięcia instalacji. Jednakże dotrzymanie wartości docelowych wymagałoby od Państw Członkowskich podjęcia wszelkich opłacalnych środków zmniejszających zanieczyszczenie w odpowiednich sektorach.

🡻 2004/107 motyw 6

W szczególności, wartości docelowych ustanowionych w niniejszej dyrektywie nie należy uznawać za normy jakości środowiska w znaczeniu art. 2 pkt. 7 dyrektywy 96/61/WE, które zgodnie z art. 10 tej dyrektywy wymagają bardziej rygorystycznych warunków niż te, które osiągane są przez zastosowanie najlepszych dostępnych technik (BAT).

🡻 2004/107 motyw 8

W przypadku gdy stężenia przekraczają pewne progi oszacowania, monitorowanie arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu powinno być obowiązkowe. Uzupełniające metody oceny mogą zredukować wymaganą liczbę punktów poboru próbek do stałych pomiarów. Przewiduje się dalsze monitorowanie tła stężeń tych substancji w otaczającym powietrzu oraz ich depozycji.

🡻 2004/107 motyw 13

Informacje dotyczące stężeń i depozycji zanieczyszczeń będących przedmiotem regulacji powinny być przekazywane Komisji jako podstawa dla sprawozdań okresowych.

🡻 2004/107 motyw 14

Opinia publiczna powinna mieć łatwy dostęp do aktualnych informacji dotyczących stężeń w otaczającym powietrzu i depozycji zanieczyszczeń będących przedmiotem regulacji.

🡻 2004/107 motyw 15

Państwa Członkowskie powinny ustanowić zasady dotyczące kar nakładanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy oraz zapewnić ich wykonanie. Przewidziane kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

🡻 2004/107 motyw 16

Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji 63 .

🡻 2004/107 motyw 17

Zmiany przepisów niezbędne do dostosowania niniejszej dyrektywy do postępu naukowego i technicznego powinny odnosić się wyłącznie do kryteriów i technik oceny stężeń i depozycji zanieczyszczeń będących przedmiotem regulacji lub szczegółowych uzgodnień dotyczących przekazywania informacji Komisji. Zmiany te nie powinny powodować w sposób bezpośredni ani pośredni modyfikacji wartości docelowych,

🡻 2008/50 motyw 1 (dostosowany)

Szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego, przyjęty na mocy decyzji nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. 64 , stwierdza konieczność redukcji zanieczyszczeń do poziomów, które minimalizują skutki ich szkodliwego działania na zdrowie ludzkie, ze szczególnym uwzględnieniem populacji wrażliwych oraz środowiska jako całości, potrzebę poprawy monitorowania i oceny jakości powietrza, w tym również depozycji zanieczyszczeń, a także potrzebę informowania społeczeństwa.

🡻 2008/50 motyw 2

Mając na względzie ochronę zdrowia ludzkiego i środowiska jako całości, szczególnie ważna jest walka z emisjami zanieczyszczeń u źródła oraz identyfikacja i wdrażanie na szczeblu lokalnym, krajowym i wspólnotowym najskuteczniejszych środków mających na celu redukcję emisji. Z tego względu powinno się zapobiegać lub ograniczać emisję szkodliwych zanieczyszczeń powietrza oraz ustanowić właściwe cele dotyczące jakości powietrza, z uwzględnieniem odpowiednich norm, wytycznych i programów Światowej Organizacji Zdrowia.

🡻 2008/50 motyw 3 (dostosowany)

Dyrektywa Rady 96/62/WE z dnia 27 września 1996 r. w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza 65 , dyrektywa Rady 1999/30/WE z dnia 22 kwietnia 1999 r. odnosząca się do wartości dopuszczalnych dla dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu oraz pyłu i ołowiu w otaczającym powietrzu 66 , dyrektywa 2000/69/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 listopada 2000 r. dotycząca wartości dopuszczalnych benzenu i tlenku węgla w otaczającym powietrzu 67 , dyrektywa 2002/3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lutego 2002 r. odnosząca się do ozonu w otaczającym powietrzu 68 oraz decyzja Rady 97/101/WE z dnia 27 stycznia 1997 r. ustanawiająca system wzajemnej wymiany informacji i danych pochodzących z sieci i poszczególnych stacji dokonujących pomiarów zanieczyszczeń otaczającego powietrza w państwach członkowskich 69 powinny zostać w istotny sposób zmienione w celu uwzględnienia najnowszych osiągnięć naukowych w tym zakresie oraz w dziedzinie ochrony zdrowia, a także doświadczeń państw członkowskich. Dla zapewnienia przejrzystości, prostoty i efektywności administracyjnej wskazane jest zatem zastąpienie powyższych pięciu aktów prawnych jedną dyrektywą i, w stosownych przypadkach, przepisami wykonawczymi.

🡻 2008/50 motyw 4 (dostosowany)

Gdy zgromadzone zostanie wystarczające doświadczenie związane z wdrożeniem dyrektywy 2004/107/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu 70 , można będzie rozważyć połączenie jej przepisów z przepisami niniejszej dyrektywy.

🡻 2008/50 motyw 11

Drobny pył zawieszony (PM2,5) odpowiada w znacznym stopniu za negatywny wpływ na zdrowie ludzkie. Ponadto do tej pory nie określono progu, poniżej którego PM2,5 nie stanowiłby zagrożenia. Z tego powodu zanieczyszczenie to należy potraktować odmiennie niż pozostałe zanieczyszczenia powietrza. Celem takiego podejścia jest ogólna redukcja stężenia tego zanieczyszczenia na poziomie tła miejskiego i zapewnienie dużej części populacji korzyści wynikających z poprawy jakości powietrza. Jednak dla zapewnienia minimalnego stopnia ochrony zdrowia podejście to należy połączyć z wyznaczeniem wartości dopuszczalnej, którą w pierwszej fazie poprzedzi wartość docelowa.

🡻 2008/50 motyw 17

Konieczne środki wspólnotowe służące zmniejszeniu emisji zanieczyszczeń u źródła, a szczególnie środki służące poprawie skuteczności prawodawstwa wspólnotowego w zakresie emisji przemysłowych, zmniejszeniu emisji spalin z silników pojazdów ciężkich, dalszemu ograniczeniu dozwolonych krajowych poziomów emisji głównych zanieczyszczeń i emisji związanych z tankowaniem samochodów na stacjach benzynowych, a także redukcji zawartości siarki w paliwach (w tym w paliwach okrętowych) powinny być właściwie zbadane przez wszystkie zainteresowane instytucje w sposób priorytetowy.

🡻 2008/50 motyw 18

Plany ochrony powietrza powinny być opracowane dla stref i aglomeracji, w których stężenie zanieczyszczeń w powietrzu przekracza odpowiednie wartości docelowe lub wartości dopuszczalne podwyższone — w stosownych przypadkach — o tymczasowe marginesy tolerancji. Zanieczyszczenia powietrza są emitowane przez wiele źródeł i rodzajów działalności. Dla zapewnienia spójności pomiędzy różnymi politykami wyżej wymienione plany ochrony powietrza powinny być — w miarę możliwości — zbieżne i powiązane z planami i programami przygotowanymi w związku z dyrektywą 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania 71 , dyrektywą 2001/81/WE oraz dyrektywą 2002/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. odnoszącą się do oceny i zarządzania poziomem hałasu w środowisku 72 . Uwzględnione zostaną również w pełni cele dotyczące jakości otaczającego powietrza określone w niniejszej dyrektywie w przypadkach, gdy zezwolenia na działalność przemysłową wydaje się na mocy dyrektywy 2008/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 stycznia 2008 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli 73 .

🡻 2008/50 motyw 25 (dostosowany)

Jako że cele niniejszej dyrektywy z uwagi na transgraniczny charakter zanieczyszczeń powietrza nie mogą zostać w sposób wystarczający osiągnięte przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

🡻 2008/50 motyw 26

Państwa członkowskie powinny ustanowić zasady dotyczące kar nakładanych w przypadku naruszenia przepisów niniejszej dyrektywy i zapewnić ich wykonanie. Przewidziane kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

🡻 2008/50 motyw 27 (dostosowany)

Niektóre przepisy aktów uchylonych przez niniejszą dyrektywę powinny pozostać w mocy w celu zapewnienia ciągłości obowiązujących wartości dopuszczalnych w zakresie jakości powietrza dla dwutlenku azotu aż do ich zastąpienia z dniem 1 stycznia 2010 r., ciągłości przepisów dotyczących sprawozdawczości w zakresie jakości powietrza aż do momentu przyjęcia nowych środków wykonawczych oraz ciągłości zobowiązań w zakresie wstępnej oceny jakości powietrza zgodnie z wymogami dyrektywy 2004/107/WE.

🡻 2008/50 motyw 31

Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny być przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji 74 .

🡻 2008/50 motyw 32

Komisja powinna zostać uprawniona do zmiany załączników I–VI, załączników VIII–X i załącznika XV. Z uwagi na fakt, że środki te są środkami o ogólnym zasięgu i mają na celu zmianę innych niż istotne elementów niniejszej dyrektywy, powinny być one przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą ustanowioną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

🡻 2008/50 motyw 33 (dostosowany)

Klauzula transpozycji wymaga, aby państwa członkowskie zapewniły ustanowienie stacji pomiarów tła miejskiego na tyle wcześnie, aby możliwe było określenie wskaźnika średniego narażenia w celu zagwarantowania spełnienia wymogów związanych z oceną krajowego celu redukcji narażenia oraz z obliczeniem wskaźnika średniego narażenia,

🡻 2008/50

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

POSTANOWIENIA OGÓLNE

🡻 2004/107

Artykuł 1

Cele

Niniejsza dyrektywa ma na celu:

   a)    określenie wartości docelowych dla stężeń arsenu, kadmu, nikluibenzo(a)pirenu w otaczającym powietrzu w celu unikania, zapobiegania lub ograniczania szkodliwego oddziaływania arsenu, kadmu, nikluiwielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych na zdrowie ludzkie i środowisko jako całość;

   b)    zapewnienie utrzymania jakości otaczającego powietrza pod względem obecności w nim arsenu, kadmu, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznychw przypadkach gdy jest ona dobra oraz jej poprawę w pozostałych przypadkach;

   c)    określenie wspólnych metod i kryteriów oceny stężeń arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu, jak również depozycji arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych;

   d)    zapewnienie, aby uzyskano odpowiednie informacje dotyczące stężeń arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu, jak również depozycji arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych i aby opinia publiczna uzyskała dostęp do tych informacji.

⇩ nowy

Artykuł 1

Cele

1.W niniejszej dyrektywnie określa się cel eliminacji zanieczyszczeń w odniesieniu do jakości powietrza, tak aby jakość powietrza w Unii stopniowo się poprawiała do poziomów, które na podstawie dowodów naukowych nie są już uznawane za szkodliwe dla zdrowia ludzkiego i ekosystemów naturalnych, co przyczyni się do powstania nietoksycznego środowiska najpóźniej do 2050 r.

2.W niniejszej dyrektywie ustanawia się pośrednie wartości dopuszczalne, wartości docelowe, wymogi redukcji średniego narażenia, cele w zakresie średniego stężenia ekspozycji, poziomy krytyczne, progi informowania, progi alarmowe i cele długoterminowe („normy jakości powietrza”), które mają zostać osiągnięte do 2030 r., a następnie być poddawane regularnym przeglądom zgodnie z art. 3.

3.Ponadto niniejsza dyrektywa przyczynia się do osiągnięcia: celów Unii w zakresie ograniczenia zanieczyszczenia oraz w zakresie różnorodności biologicznej i ekosystemów, zgodnie z ósmym unijnym programem działań w zakresie środowiska przyjętym decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/591 75 .

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 2

⌦ Przedmiot ⌫

Niniejsza dyrektywa ustanawia ⌦ W niniejszej dyrektywie ustanawia się następujące ⌫ środki mające na celu:

1.⌦ środki definiujące i ustanawiające cele dotyczące jakości powietrza, wyznaczone w taki sposób, aby unikać szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego i dla środowiska, zapobiegać im lub je ograniczać ⌫ zdefiniowanie i określenie celów dotyczących jakości powietrza, wyznaczonych w taki sposób, aby unikać, zapobiegać lub ograniczać szkodliwe oddziaływanie na zdrowie ludzi i środowisko jako całość;

2.⌦ środki określające wspólne metody i kryteria oceny ⌫ ocenę jakości powietrza w państwach członkowskich na podstawie wspólnych metod i kryteriów;

3.⇨ środki dotyczące monitorowania ⇦ uzyskiwanie informacji na temat ⌦ długoterminowych trendów ⌫ jakości powietrza, pomocnych w walce z zanieczyszczeniami powietrza i uciążliwościami oraz w monitorowaniu długoterminowych trendów i ⇨ wpływu ⇦ poprawy stanu powietrza wynikających z realizacji środków ⌦ unijnych i ⌫ krajowych i wspólnotowych ⇨ na jakość powietrza ⇦;

4.⌦ środki zapewniające ⌫ zapewnienie, ⌦ by informacje o ⌫ że informacja na temat jakości powietrza byłya udostępnianea społeczeństwu;

5.⌦ środki zapewniające ⌫ utrzymanie jakości powietrza, tam, gdzie jest ona dobra, oraz jej poprawę w pozostałych przypadkach;

6.⌦ środki promujące ścisłą współpracę ⌫ promowanie ścisłej współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w zakresie ograniczania zanieczyszczenia powietrza.

⇩ nowy

Artykuł 3

Regularny przegląd

1.    Do dnia 31 grudnia 2028 r., a następnie co pięć lat, ale częściej, jeżeli istotne nowe wyniki badań naukowych wskazują na taką potrzebę, Komisja dokonuje przeglądu dowodów naukowych, które dotyczą zanieczyszczeń powietrza i ich wpływu na zdrowie ludzkie i środowisko oraz które są istotne dla osiągnięcia celu określonego w art. 1, i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie zawierające główne ustalenia.

2.    W ramach przeglądu ocenia się, czy odpowiednie normy jakości powietrza nadal umożliwiają osiągnięcie celu polegającego na unikaniu szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego i środowiska, zapobieganiu im lub ich ograniczaniu oraz czy należy uwzględnić dodatkowe zanieczyszczenia powietrza.

Aby osiągnąć cele określone w art. 1, w ramach przeglądu ocenia się, czy niniejsza dyrektywa wymaga zmiany w celu zapewnienia zgodności z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) dotyczącymi jakości powietrza oraz z najnowszymi ustaleniami naukowymi.

Na potrzeby przeglądu Komisja bierze pod uwagę między innymi:

a)najnowsze ustalenia naukowe przekazane przez WHO i inne właściwe organizacje,

b)rozwój technologiczny mający wpływ na jakość powietrza i jej ocenę,

c)sytuacje w zakresie jakości powietrza i związane z nimi skutki dla zdrowia ludzkiego i środowiska w państwach członkowskich,

d)postępy we wdrażaniu krajowych i unijnych środków ograniczania zanieczyszczeń i poprawy jakości powietrza.

3.    W przeprowadzaniu przeglądu Komisję wspiera Europejska Agencja Środowiska.

4.    Jeżeli w wyniku przeglądu Komisja uzna to za stosowne, przedstawia wniosek dotyczący zmiany norm jakości powietrza lub uwzględnienia innych zanieczyszczeń powietrza.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 42 

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy ⌦ stosuje się następujące definicje ⌫ :

1)„powietrze” oznacza powietrze troposferyczne na zewnątrz budynków, z wyjątkiem miejsc pracy w rozumieniu ⌦ art. 2 ⌫ dyrektywy ⌦ Rady ⌫ 89/654/EWG 76 , do których mają zastosowanie przepisy dotyczące ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy i które nie są zazwyczaj publicznie dostępne;

2)„zanieczyszczenie” oznacza każdą substancję znajdującą się w powietrzu, ⌦ z którą wiąże się ⌫ która wywołuje prawdopodobieństwo ⌦ szkodliwych skutków dla ⌫ szkodliwego oddziaływania na zdrowiae ludzkiego i/lub środowiskao jako całość;

3)„poziom” oznacza stężenie zanieczyszczenia w powietrzu lub jego depozycję na powierzchniach w określonym czasie;

🡻 2004/107 (dostosowany)

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się definicje zawarte w art. 2 dyrektywy 96/62/WE, z wyjątkiem definicji „wartości docelowej”.

Zastosowanie mają również następujące definicje:

a) „wartość docelowa”: oznacza stężenie substancji w otaczającym powietrzu, które należy osiągnąćtam, gdzie to możliwew określonym terminie, określone w celu unikania, zapobiegania lub ograniczania szkodliwego oddziaływania tej substancji na zdrowie ludzkie i środowisko jako całość;

4)b) „depozycja całkowita”: oznacza masę całkowitą zanieczyszczeń, która przedostaje się z atmosfery na powierzchnieę ⌦ , takie jak ⌫ (np. glebaę, roślinność, wodaę, budynki ⌦ , ⌫ itd.) na określonym obszarze w danym okresie czasu;

🡻 2008/50 (dostosowany)

5)18) „PM10” oznacza pył przechodzący przez otwór sortujący, zdefiniowany w ⌦ metodzie referencyjnej pobierania ⌫ referencyjnej metodzie poboru próbek i pomiaru PM10, EN 12341, przy 50 % granicy sprawności dla średnicy aerodynamicznej do 10 μm;

6)19) „PM2,5” oznacza pył przechodzący przez otwór sortujący, zdefiniowany w ⌦ metodzie referencyjnej pobierania ⌫ referencyjnej metodzie poboru próbek i pomiaru PM2,5, EN 14907, przy 50 % granicy sprawności dla średnicy aerodynamicznej do 2,5 μm;

7)24) „tlenki azotu” oznaczają sumę ilościowego stosunku mieszanki (ppbv) podtlenku azotu (tlenek azotu) i dwutlenku azotu, wyrażoną w jednostkach stężenia wagowego dwutlenku azotu (μg/m3);

🡻 2004/107 (dostosowany)

c) „górny próg oszacowania”: oznacza poziom zawartości określony w załączniku II, poniżej którego, zgodnie z art. 6 ust. 3 dyrektywy 96/62/WE, do oceny jakości otaczającego powietrza może być stosowana kombinacja pomiarów i technik modelowania;

d) „dolny próg oszacowania”: oznacza poziom zawartości określony w załączniku II, poniżej którego, zgodnie z art. 6 ust. 4 dyrektywy 96/62/WE, do oceny jakości otaczającego powietrza wystarczające jest stosowanie wyłącznie modelowania lub technik obiektywnego szacowania;

e) „stałe pomiary”: oznaczają pomiary prowadzone w stałych punktach pomiaru w sposób ciągły lub na zasadzie losowego poboru prób, zgodnie z art. 6 ust. 5 dyrektywy 96/62/WE;

8)f) „arsen”, „kadm”, „nikiel” i „benzo(a)piren”: oznaczają całkowitą zawartość tych pierwiastków i związków we frakcji pyłu PM10;

g) „pył PM10”: oznacza pył zawieszony przechodzący przez otwór sortujący według wielkości, określony w EN 12341 przy 50 % granicy sprawności dla średnicy aerodynamicznej do 10 mikrometrów;

9)h) „wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne”: oznaczają takie związki organiczne, które składają się z co najmniej dwóch połączonych ze sobą pierścieni aromatycznych zbudowanych w całości z węgla i wodoru;

10)i) „całkowita rtęć w stanie gazowym”: oznacza pary rtęci elementarnej (Hg0) i rtęć chemicznie aktywną w stanie gazowym, tj. formy rtęci rozpuszczalne w wodzie o dostatecznie wysokiej prężności pary, by występować w fazie gazowej;.

🡻 2008/50

11)27) „lotne związki organiczne” (LZO) oznaczają związki organiczne pochodzące ze źródeł antropogenicznych i biogenicznych, inne niż metan, które są zdolne do produkowania utleniaczy fotochemicznych w reakcjach z tlenkami azotu przy udziale światła słonecznego;

12)28) „prekursory ozonu” oznaczają substancje mające udział w tworzeniu ozonu w warstwie przyziemnej;, z których niektóre są wymienione w załączniku X.

⇩ nowy

13)„sadza” (BC) oznacza ekwiwalent sadzy (eBC) określony za pomocą metod optycznych;

14)„cząstki ultradrobne” (UFP) oznaczają stężenia cząstek stałych w cm³ dla zakresu wielkości o dolnej granicy ≤ 10 nm i bez ograniczenia dotyczącego górnej granicy;

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

15)16) „strefa” oznacza część terytorium państwa członkowskiego wyznaczoną przez to państwo do celów zarządzania ⌦ jakością powietrza ⌫ i ⌦ jej ⌫ oceny jakości powietrza;

16)17) „aglomeracja” oznacza strefę ⇨ konurbację ⇦ o ⌦ liczbie ⌫ koncentracji ludności przekraczającej 250 000 mieszkańców lub, w przypadku gdy liczba ludności wynosi 250 000 lub mniej, ⇨ konurbację ⇦ obszar o gęstości zaludnienia na km2 ustalonej przez państwa członkowskie;

17)4) „ocena” oznacza każdą metodę stosowaną do pomiaru, obliczania, przewidywania lub oszacowania poziomów zanieczyszczeń;

18)12) „górny próg ⌦ oceny ⌫ oszacowania” oznacza poziom substancji w powietrzu, poniżej którego do ⇨ , który determinuje wymagany system ⇦ oceny jakości powietrza może być stosowana kombinacja pomiarów stałych i technik modelowania lub pomiarów wskaźnikowych;

13)    „dolny próg oszacowania” oznacza poziom substancji w powietrzu, poniżej którego do oceny jakości powietrza wystarczające jest stosowanie technik modelowania lub obiektywnego szacowania;

19)25) „pomiary stałe” oznaczają pomiary przeprowadzane w stałych punktach pomiarowych, zarówno w trybie ciągłym, jak i na zasadzie wyrywkowych prób, ⇨ w stałych lokalizacjach przez co najmniej 1 rok kalendarzowy ⇦ w celu określenia poziomów substancji w powietrzu zgodnie z założonymi stosownymi celami dotyczącymi jakości danych;

20)26) „pomiary wskaźnikowe” oznaczają pomiary, dla których wymagania dotyczące jakości danych są mniej restrykcyjne w porównaniu z pomiarami stałymi;

⇩ nowy

21)„obiektywne szacowanie” oznacza metodę oceny polegającą na uzyskaniu ilościowych lub jakościowych informacji na temat poziomu stężenia lub depozycji zanieczyszczenia w oparciu o osąd ekspercki, która może obejmować wykorzystanie narzędzi statystycznych, teledetekcji i czujników in situ;

22)„reprezentatywność przestrzenna” oznacza podejście do oceny, w ramach którego wskaźniki jakości powietrza obserwowane w punkcie pomiarowym są reprezentatywne dla wyraźnie wyznaczonego obszaru geograficznego w zakresie, w jakim wskaźniki jakości powietrza na tym obszarze nie odbiegają od wskaźników obserwowanych w punkcie pomiarowym o więcej niż określony z góry dopuszczalny limit rozbieżności;

🡻 2008/50 (dostosowany)

23)„obszary tła miejskiego” oznaczają miejsca na ⌦ obszarach ⌫ terenach miejskich, gdzie poziomy zanieczyszczeń są reprezentatywne dla narażenia ludności miejskiej na działanie zanieczyszczeń;

⇩ nowy

24)„obszary tła pozamiejskiego” oznaczają miejsca na obszarach pozamiejskich o małej gęstości zaludnienia, gdzie poziomy zanieczyszczeń są reprezentatywne dla narażenia ludności pozamiejskiej na działanie zanieczyszczeń;

25)„wielostacja monitoringu” oznacza stację monitoringu na obszarze tła miejskiego lub pozamiejskiego, która obejmuje wiele punktów pomiarowych i zbiera długoterminowe dane dotyczące szeregu zanieczyszczeń;

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

26)5) „wartość dopuszczalna” oznacza poziom ⌦, który nie powinien być przekraczany i który ustala się ⌫ substancji w powietrzu ustalony na podstawie wiedzy naukowej, w celu unikania ⌦ szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego lub środowiska ⌫, zapobiegania ⌦ im ⌫ lub ⌦ ich ⌫ ograniczania szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzkie lub środowisko jako całość, który powinien być osiągnięty w określonym terminie i po tym terminie nie powinien być przekraczany;

27)9) „wartość docelowa ⇨ ozonu ⇦” oznacza poziom substancji w powietrzu ustalony ⇨ na podstawie wiedzy naukowej, ⇦ w celu unikania ⌦ szkodliwych skutków ⌫ ⇨ ozonu ⇦ ⌦ dla zdrowia ludzkiego lub środowiska ⌫, zapobiegania ⌦ im ⌫ lub ⌦ ich ⌫ ograniczania szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzkie lub środowisko jako całość, ⌦ którego należy przestrzegać ⌫ który ma być osiągnięty tam gdzie to możliwe w ⌦ danym okresie ⌫ określonym czasie;

28)20) „wskaźnik średniego narażenia” oznacza średni poziom substancji w powietrzu określony na podstawie pomiarów przeprowadzonych naw obszarach tła miejskiego na całym terytorium państwa członkowskiego ⇨ obszarze jednostki terytorialnej poziomu NUTS 1, jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 1059/2003, lub, jeżeli w obrębie tej jednostki terytorialnej nie ma obszaru miejskiego, na obszarach tła pozamiejskiego ⇦, odzwierciedlający narażenie ludności na działanie zanieczyszczeń., wWykorzystywany jest do ⇨ weryfikowania, czy wymóg ⇦ obliczania krajowego celu redukcji ⇨ średniego ⇦ narażenia oraz ⇨ cel w zakresie średniego ⇦ pułapu stężenia ekspozycji ⇨ dla tej jednostki terytorialnej zostały osiągnięte ⇦;

29)22) „krajowy cel ⇨ wymóg ⇦ redukcji ⇨ średniego ⇦ narażenia” oznacza procentowe ograniczenie wskaźnika średniego narażenia ⇨, wyrażonego wskaźnikiem średniego narażenia, ⇦ ludności państwa członkowskiego na działanie ⇨ jednostki terytorialnej poziomu NUTS 1, jak określono w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1059/2003 77 , ⇦ ustalone dla roku odniesienia w celu ograniczenia ⌦ szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego ⌫ szkodliwego oddziaływania na zdrowie ludzkie, którey należy osiągnąć w miarę możliwości ⌦ danym okresie ⌫ określonym terminie; 

30)21) „ ⇨ cel w zakresie średniego ⇦ pułap stężenia ekspozycji” oznacza poziom określony na podstawie wskaźnika średniego narażenia ⌦, który należy osiągnąć ⌫ w celu ograniczenia szkodliwych skutków dla zdrowia ludzkiego, który ma zostać osiągnięty przez dany okres;

31)6) „poziom krytyczny” oznacza poziom substancji w powietrzu ustalony na podstawie wiedzy naukowej, po przekroczeniu którego mogą wystąpić bezpośrednie niepożądane skutki w odniesieniu do niektórych receptorów, takich jak drzewa, inne rośliny lub ekosystemy naturalne, jednak nie w odniesieniu do człowieka;

32)11) „próg informowania” oznacza poziom substancji w powietrzu, powyżej którego ⌦ z krótkotrwałym narażeniem na działanie zanieczyszczeń wiąże się w przypadku wrażliwych i szczególnie narażonych grup ludności ryzyko zagrożenia dla zdrowia ⌫ istnieje zagrożenie dla zdrowia ludzkiego wynikające z krótkotrwałego narażenia na działanie zanieczyszczeń szczególnie wrażliwych grup ludności i w przypadku którego niezbędna jest natychmiastowa i właściwa informacja;

33)10) „próg alarmowy” oznacza poziom substancji w powietrzu, powyżej którego ⌦ z krótkotrwałym narażeniem na działanie zanieczyszczeń wiąże się w przypadku całej ludności ryzyko zagrożenia dla zdrowia ⌫ istnieje zagrożenie dla zdrowia całej ludności, wynikające z krótkotrwałego narażenia na działanie zanieczyszczeń i w przypadku którego państwa członkowskie podejmują natychmiastowe działania;

7)    „margines tolerancji” oznacza procentowo określoną część wartości dopuszczalnej, o którą wartość ta może zostać przekroczona, zgodnie z warunkami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie; 

34)14) „cel długoterminowy” oznacza poziom substancji w powietrzu, który należy osiągnąć w dłuższej perspektywie – z wyjątkiem przypadków, gdy nie jest to możliwe w drodze zastosowania proporcjonalnych środków – w celu zapewnienia skutecznej ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska;

35)15) „udział zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych” oznacza emisję zanieczyszczeń, która nie jest spowodowana bezpośrednio lub pośrednio działalnością człowieka, w tym zjawiska naturalne, takie jak wybuchy wulkanów, aktywność sejsmicznąa, aktywność geotermicznąa, pożary nieużytków, gwałtowne wichury, aerozole morskie lub resuspensjęa lub transport w powietrzu cząstek pochodzenia naturalnego, lub ich przenoszenie z regionów suchych;

36)8) „plany ochrony powietrza” oznaczają plany, ⌦ w których określa się ⌫ które wyznaczają środki ⌦ mające na ⌫ w celu ⌦ zapewnienie zgodności z ⌫ osiągnięcia wartościami dopuszczalnymi,ch lub wartościami docelowymich ⇨ ozonu lub wymogami redukcji średniego narażenia ⇦ ;

⇩ nowy

37)„plany działań krótkoterminowych” oznaczają plany, w których określa się środki nadzwyczajne, które należy wprowadzić w perspektywie krótkoterminowej w celu zmniejszenia bezpośredniego ryzyka wystąpienia przekroczenia progów alarmowych lub ograniczenia czasu jego trwania;

38)„zainteresowana społeczność” oznacza społeczność, która jest lub może być dotknięta przekroczeniem norm jakości powietrza lub która jest zainteresowana procedurami decyzyjnymi związanymi z realizacją obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy, w tym organizacje pozarządowe promujące ochronę zdrowia ludzkiego lub środowiska i spełniające wszelkie wymogi prawa krajowego;

39)„wrażliwe i szczególnie narażone grupy ludności” oznaczają te grupy ludności, które są bardziej narażone na skutki zanieczyszczenia powietrza niż przeciętni członkowie społeczeństwa, ponieważ mają wyższą wrażliwość lub niższy próg wystąpienia skutków dla zdrowia lub mają ograniczoną zdolność chronienia się przed nimi.

🡻 2008/50 (dostosowany)

Artykuł 53 

Zakres obowiązków

Państwa członkowskie wyznaczają na odpowiednich szczeblach właściwe organy i ⌦ instytucje ⌫ podmioty odpowiedzialne za:

a)ocenę jakości powietrza;

b)⌦ zatwierdzanie ⌫ akceptację systemów pomiarowych (metod, sprzętu, sieci i laboratoriów);

c)⌦ zapewnianie dokładności ⌫ zapewnienie właściwości pomiarów;

⇩ nowy

d) zapewnianie dokładności aplikacji modelujących; 

🡻 2008/50 (dostosowany)

ed)analizę metod oceny;

fe)koordynację na swoim terytorium ⌦ ogólnounijnych ⌫ wspólnotowych programów zapewniania jakości, opracowanych przez Komisję;

gf)współpracę z innymi państwami członkowskimi oraz z Komisją;.

⇩ nowy

h)ustanawianie planów ochrony powietrza;

i)ustanawianie planów działań krótkoterminowych.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

W razie konieczności właściwe podmioty i organy stosują się do załącznika I sekcja C.

Artykuł 64

Wyznaczenie stref i aglomeracji

Państwa członkowskie wyznaczają strefy i aglomeracje na całym swoim terytorium ⇨, w tym, w stosownych przypadkach do celów oceny jakości powietrza i zarządzania nią, na poziomie aglomeracji ⇦. Ocenę jakości powietrza i zarządzanie jakością powietrza prowadzi się we wszystkich strefach i aglomeracjach.

ROZDZIAŁ II

OCENA JAKOŚCI POWIETRZA ⌦ I WSKAŹNIKÓW DEPOZYCJI ⌫

SEKCJA 1

Ocena jakości powietrza w odniesieniu do dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu, pyłu zawieszonego, ołowiu, benzenu i tlenku węgla

Artykuł 75

System oceny

1.    W odniesieniu do dwutlenku siarki, dwutlenku azotu i tlenków azotu, pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5), ołowiu, benzenu, i tlenku węgla ⌦, arsenu, kadmu, niklu, benzo(a)pirenu i ozonu ⌫ zastosowanie mają górny i dolny ⌦ progi oceny ⌫ próg oszacowania określone w załączniku II sekcja A.

Każda strefa i aglomeracja podlegają klasyfikacji w zależności od progów ⌦ oceny ⌫ oszacowania.

2.    ⌦ Państwa członkowskie dokonują przeglądu ⌫ kKlasyfikacjia, o której mowa w ust. 1, podlega przeglądowi co najmniej raz na pięć lat, zgodnie z procedurą określoną w ⌦ niniejszym ustępie ⌫ załączniku II sekcja B. Klasyfikacja podlega jednak częstszym przeglądom w przypadku wystąpienia znacznych zmian w działalnościach ⇨ wiążących się z emisją zanieczyszczeń powietrza ⇦ ⌦ i mających wpływ na ⌫ istotnej dla stężenia w powietrzu dwutlenku siarki, dwutlenku azotu ⌦ i ⌫ lub, w stosownych przypadkach, tlenków azotu, pyłu zawieszonego (PM10, PM2,5), ołowiu, benzenu, lub tlenku węgla ⌦, arsenu, kadmu, niklu, benzo(a)pirenu lub ozonu ⌫ .

B. Określanie przekroczeń górnych i dolnych progów oszacowania

W przypadku gdy dostępne są wystarczające dane, przekroczenia górnych i dolnych progów ⌦ oceny ⌫ oszacowania określane są się na podstawie stężeń w ciągu poprzednich pięciu lat. Próg ⌦ oceny ⌫ oszacowania uznaje się za przekroczony, jeżeli został przekroczony przynajmniej w ciągu trzech odrębnych lat w okresie tych poprzednich pięciu lat.

Jeżeli dostępne dane nie obejmują całego okresu pięciu lat, państwa członkowskie ⌦ mogą ⌫ w celu stwierdzenia, czy górne i dolne progi ⌦ oceny ⌫ oszacowania zostały przekroczone, mogą łączyć krótkie okresy pomiarów przeprowadzanych w ciągu roku w miejscach, które ⌦ powinny ⌫ mogą być typowe dla najwyższego poziomu zanieczyszczenia, z wynikami uzyskanymi z inwentaryzacji emisji lub podczas modelowania.

Artykuł 86

Kryteria systemu oceny

1.    Państwa członkowskie przeprowadzają we wszystkich strefach i aglomeracjach ocenę jakości powietrza w zakresie zanieczyszczeń, o których mowa w art. 75, zgodnie z kryteriami ustalonymi w ust. 2, 3 i 4 ⇨ 2–6 ⇦ niniejszego artykułu i zgodnie z kryteriami ustalonymi w załącznikiemu IVIII.

2.    We wszystkich strefach i aglomeracjach ⌦ , w których ⌫ gdzie poziom zanieczyszczeń, o których mowa w ust. 1, przekracza górny próg ⌦ oceny ⌫ oszacowania ustalony dla tych zanieczyszczeń, do oceny jakości powietrza stosuje się pomiary stałe. ⇨ Aby ocenić jakość powietrza oraz ⇦ ⌦ zapewnić odpowiednie informacje ⌫ W celu zapewnienia odpowiedniej informacji na temat przestrzennego rozkładu ⇨ zanieczyszczeń ⇦ jakości powietrza ⇨ oraz na temat reprezentatywności przestrzennej pomiarów stałych ⇦, pomiary stałe mogą zostać uzupełnione ⇨ aplikacjami modelującymi ⇦ technikami modelowania ⌦ i ⌫ lub pomiarami wskaźnikowymi.

3.    We wszystkich strefach i aglomeracjach ⌦ , w których ⌫ gdzie poziom zanieczyszczeń, o których mowa w ust. 1, ⇨ przekracza wartość dopuszczalną ⇦ jest niższy od górnego progu oszacowania ustalonąego dla tych zanieczyszczeń ⇨ w załączniku I sekcja 1 tabela 1 lub wartość docelową ozonu ustaloną w załączniku I sekcja 2 ⇦, do oceny jakości powietrza ⇨ stosuje się oprócz ⇦ można stosować kombinację pomiarów stałych ⇨ aplikacje modelujące ⇦ i technik modelowania lub pomiarów wskaźnikowych .

⇩ nowy

Te aplikacje modelujące muszą również dostarczać informacji na temat przestrzennego rozkładu zanieczyszczeń oraz reprezentatywności przestrzennej pomiarów stałych.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

4.    We wszystkich strefach i aglomeracjach ⌦ , w których ⌫ gdzie poziom zanieczyszczeń, o których mowa w ust. 1, jest niższy od dolnego progu ⌦ oceny ⌫ oszacowania ustalonego dla tych zanieczyszczeń, do oceny jakości powietrza wystarcza stosowanie ⇨ aplikacji modelujących, pomiarów wskaźnikowych, ⇦ technik modelowania lub obiektywnego szacowania ⌦ lub ⌫ ⇨ ich kombinacji ⇦ .

⇩ nowy

5. Jeżeli modelowanie wykaże przekroczenie jakiejkolwiek wartości dopuszczalnej lub wartości docelowej ozonu na obszarze strefy nieobjętej pomiarami stałymi, stosuje się dodatkowe pomiary stałe lub wskaźnikowe w ciągu co najmniej jednego roku kalendarzowego od odnotowania przekroczenia w celu oceny poziomu stężenia danego zanieczyszczenia.

🡻 2004/107 (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 4

Ocena stężeń w otaczającym powietrzu i wskaźników depozycji

1.    Należy ocenić jakość otaczającego powietrza pod względem obecności w nim arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu na całym terytorium Państw Członkowskich.

2.    Zgodnie z kryteriami, o których mowa w ust. 7, pomiar jest obowiązkowy w następujących strefach:

   a)    strefach i aglomeracjach, w których poziomy zawartości mieszczą się pomiędzy górnym i dolnym progiem oszacowania; oraz

   b)    innych strefach i aglomeracjach, w których poziomy zawartości przekraczają górny próg oszacowania.

Przewidziane pomiary mogą być uzupełnione technikami modelowania, tak aby można było uzyskać odpowiednie informacje o jakości otaczającego powietrza.

3.    Kombinacja pomiarów, w tym pomiarów wskaźnikowych, o których mowa w sekcji I załącznika IV, oraz technik modelowania może być stosowana do oceny jakości otaczającego powietrza w strefach i aglomeracjach, w których w reprezentatywnym okresie poziomy zawartości mieszczą się pomiędzy górnym i dolnym progiem oszacowania, zgodnie z sekcją II załącznika II.

4.    W strefach i aglomeracjach, w których poziomy zawartości są niższe niż dolny próg oszacowania, zgodnie z sekcją II załącznika II, do oceny poziomów zawartości wystarczające jest stosowanie wyłącznie modelowania lub technik obiektywnego szacowania.

5.    Tam gdzie należy dokonać pomiaru zanieczyszczeń, pomiary powinny być prowadzone w stałych punktach pomiaru w sposób ciągły lub na zasadzie losowego poboru prób. Liczba pomiarów powinna być dostatecznie duża, aby możliwe było określenie poziomów zawartości.

6.    Górne i dolne progi oszacowania dla arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu w otaczającym powietrzu określono w sekcji I załącznika II. Klasyfikacja każdej strefy lub aglomeracji do celów niniejszego artykułu jest poddawana przeglądowi co najmniej raz na pięć lat zgodnie z procedurą określoną w sekcji II załącznika II niniejszej dyrektywy. Klasyfikację poddaje się przeglądowi wcześniej w przypadku znaczącej zmiany działań mających wpływ na stężenia arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu w otaczającym powietrzu.

7.    Kryteria wyboru lokalizacji punktów poboru próbek do pomiaru arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu w otaczającym powietrzu do celów oceny zgodności tych stężeń z wartościami docelowymi, zawarte są w sekcjach I i II załącznika III. Minimalna liczba punktów poboru próbek do stałych pomiarów stężeń każdego z zanieczyszczeń jest określona w sekcji IV załącznika III. Punkty te należy zainstalować w każdej strefie lub aglomeracji, w których pomiar jest obligatoryjny, jeżeli stałe pomiary stanowią w ich obrębie jedyne źródło danych o stężeniach.

68.    W celu oceny zawartości benzo(a)pirenu w otaczającym powietrzu każde państwo członkowskie monitoruje inne odpowiednie wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne w ograniczonej liczbie punktów pomiarowych. Związki te obejmują co najmniej: benzo(a)antracen, benzo(b)fluoranten, benzo(j)fluoranten, benzo(k)fluoranten, indeno(1,2,3-cd)piren i dibenzo(a,h)antracen. Punkty pomiarowe tych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych znajdują obok ⌦ muszą znajdować się w tym samym miejscu, co ⌫ ⇨ punkty pomiarowe ⇦ miejsc poboru próbek benzo(a)pirenu i ⌦ wybiera się je ⌫ są wybierane w taki sposób, aby można było określić zmiany geograficzne i długoterminowe trendy. W tym zakresie stosuje się sekcje I, II i III załącznika III.

⇩ nowy

7. Oprócz monitorowania wymaganego na mocy art. 10 państwa członkowskie, w stosownych przypadkach, monitorują poziomy cząstek ultradrobnych zgodnie z załącznikiem III pkt D i załącznikiem VII sekcja 3.

🡻 2008/50

5.    Poza ocenami, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, się na terenach tła pozamiejskiego oddalonych od istotnych źródeł zanieczyszczeń przeprowadza się pomiary w celu uzyskania średnich rocznych informacji, co najmniej na temat całkowitego stężenia wagowego i składu chemicznego drobnego pyłu zawieszonego (PM2,5); pomiary te prowadzone są zgodnie z następującymi kryteriami:

a)na każde 100 000 km2 przypada jeden punkt pomiarowy;

b)każde państwo członkowskie zakłada co najmniej jedną stację pomiarową lub, w celu uzyskania koniecznego rozmieszczenia przestrzennego, może założyć, w porozumieniu z sąsiadującymi państwami członkowskimi, jedną lub więcej wspólnych stacji pomiarowych, obejmujących sąsiednie strefy graniczących państw członkowskich;

c)w stosownych przypadkach system monitorowania powinien być skoordynowany ze strategią monitorowania oraz programem pomiarów w ramach wspólnego programu monitoringu i oceny przenoszenia zanieczyszczeń powietrza na dalekie odległości w Europie (EMEP);

d)załącznik I sekcja A i C ma zastosowanie w odniesieniu do jakości danych pomiarowych stężenia wagowego pyłu zawieszonego, a załącznik IV ma zastosowanie w całości.

Państwa członkowskie informują Komisję o metodach pomiarowych stosowanych do pomiaru składu chemicznego drobnego pyłu zawieszonego (PM2,5).

🡻 219/2009 art. 1 oraz załącznik pkt 3.8 (dostosowany)

9. Niezależnie od poziomów stężenia, jeden punkt pomiarowy do monitoringu tła umieszcza się co 100 000 km2 dla pomiarów wskaźnikowych w otaczającym powietrzu arsenu, kadmu, niklu, całkowitej rtęci w stanie gazowym, benzo(a)pirenu i innych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, o których mowa w ust. 8, i całkowitej depozycji arsenu, kadmu, rtęci, niklu, benzo(a)pirenu i innych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, o których mowa w ust. 8. Każde państwo członkowskie zakłada co najmniej jedną stację pomiarową. Jednakże państwa członkowskie mogą, w wyniku porozumienia i zgodnie z wytycznymi, które zostaną opracowane zgodnie z procedurą określoną w art. 6 ust. 2, założyć jedną lub więcej wspólnych stacji pomiarowych obejmujących sąsiednie strefy graniczących ze sobą państw członkowskich, tak aby osiągnąć odpowiedni rozkład przestrzenny. Zaleca się także pomiar rtęci dwuwartościowej w postaci pyłu i par. Tam, gdzie to wskazane, monitoring należy skoordynować z programem monitoringu i oceną przenoszenia zanieczyszczenia powietrza na dalekie odległości w Europie (EMEP). Punkty pomiarowe tych zanieczyszczeń wybiera się w taki sposób, aby można było określić zmiany geograficzne i długoterminowe tendencje. W tym zakresie stosuje się sekcje I, II i III załącznika III.

🡻 2004/107

⇨ nowy

8.10.    W przypadkach, w których należy ocenić udział czynników regionalnych oddziałujących na ekosystemy ⇨, w tym zgodnie z monitorowaniem prowadzonym na podstawie dyrektywy (UE) 2016/2284, rozważa się ⇦ można rozważyć wykorzystanie bioindykatorów.

11.    W strefach i aglomeracjach, w których informacje pochodzące ze stałych stacji pomiarowych są uzupełniane informacjami pochodzącymi z innych źródeł, takich jak inwentaryzacje emisji, metody pomiaru wskaźnikowego i modelowanie jakości powietrza, liczba stałych stacji pomiarowych, które należy założyć oraz rozkład przestrzenny innych technik powinny być wystarczające, aby umożliwić określenie stężeń zanieczyszczeń powietrza zgodnie z sekcją I załącznika III i sekcją I załącznika IV.

12.    Cele w zakresie jakości danych są określone w sekcji I załącznika IV. W przypadku gdy do oceny wykorzystuje się modele jakości powietrza, zastosowanie ma sekcja II załącznika IV.

13.    Referencyjne metody poboru próbek i analizy zawartości arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych w otaczającym powietrzu są określone w sekcji I, II i III załącznika V. Sekcja IV załącznika V określa techniki referencyjne do pomiaru depozycji całkowitej arsenu, kadmu, rtęci, niklu i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, a sekcja V załącznika V dotyczy technik referencyjnych w zakresie modelowania jakości otaczającego powietrza, jeśli takie techniki są dostępne.

14.    Państwa Członkowskie, zgodnie z art. 11 ust. 1 lit. d) dyrektywy 96/62/WE, poinformują Komisję o metodach zastosowanych do wstępnej oceny jakości powietrza do dnia oznaczonego w art. 10 niniejszej dyrektywy.

🡻 219/2009 art. 1 oraz załącznik pkt 3.8

15.    Komisja przyjmuje wszelkie zmiany niezbędne do dostosowania przepisów niniejszego artykułu oraz sekcji II załącznika II oraz załączników III, IV i V do postępu naukowo-technicznego. Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 6 ust. 3. Zmiany te nie mogą jednak powodować bezpośrednich ani pośrednich modyfikacji wartości docelowych.

🡻 2008/50 (dostosowany)

 ⇨ nowy

Artykuł 97

Punkty pomiarowe

1.    ⌦ Lokalizację ⌫ Rozmieszczenie punktów pomiarowych ⌦ dla ⌫, w których mierzy się stężenie dwutlenku siarki, dwutlenku azotu itlenków azotu, drobnego pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5), ołowiu, benzenu, i tlenku węgla ⌦, arsenu, kadmu, niklu, benzo(a)pirenu ⌫ w powietrzu ustala się w oparciu o kryteria wymienione w ⌦ zgodnie z ⌫ załącznikiemu IVIII.

⌦ Lokalizację punktów pomiarowych dla ozonu ustala się zgodnie z załącznikiem IV. ⌫

2.    W ⌦ każdej ⌫ strefie lub aglomeracji, ⌦ w której ⌫ gdzie ⇨ poziom zanieczyszczeń przekracza próg oceny określony w załączniku II, ⇦ do oceny jakości powietrza jedynym źródłem informacji są pomiary stałe, liczba punktów pomiarowych dla każdego istotnego zanieczyszczenia nie ⌦ może być ⌫ jest mniejsza niż minimalna liczba punktów pomiarowych określona w załączniku IIIV sekcja A pkt A i C tabele 3 i 4.

3.    ⌦ W przypadku ⌫ Jednak w odniesieniu do stref i aglomeracji, w których ⇨ poziom zanieczyszczeń przekracza odpowiedni próg oceny określony w załączniku II, ale nie przekracza odpowiednich wartości dopuszczalnych określonych w załączniku I sekcja 1 tabela 1, wartości docelowych ozonu określonych w załączniku I sekcja 2 lub poziomów krytycznych określonych w załączniku I sekcja 3 ⇦ informacje pochodzące ze stałych pomiarów są uzupełniane informacjami z modelowania lub pomiarów wskaźnikowych, ⇨ minimalna ⇦ całkowita liczba punktów pomiarowych określona w załączniku V sekcja A może zostać zmniejszona maksymalnie o 50 %, ⇨ zgodnie z załącznikiem III pkt A i C, ⇦ pod warunkiem że zostaną spełnione następujące kryteria:

a)⇨ pomiary wskaźnikowe i modelowanie ⇦ metody uzupełniające dostarczają danych wystarczających ⌦ danych ⌫ do oceny jakości powietrza w odniesieniu do wartości dopuszczalnych ⇨, wartości docelowych ozonu, poziomów krytycznych, progów informowania i ⇦ lub progów alarmowych, jak również zapewniają właściwą informację dla społeczeństwa ⇨, dodatkową w stosunku do informacji zapewnianych przez stałe punkty pomiarowe ⇦ ;

b)liczba punktów ⌦ pomiarowych ⌫, które mają zostać ⌦ zainstalowane ⌫ założone oraz ⌦ rozdzielczość przestrzenna ⌫ przestrzenne rozmieszczenie punktów stosujących ⇨ pomiarów wskaźnikowych i ⇦ inne ⌦ technik ⌫ metody ⇨ modelowania ⇦ są wystarczające do ustalenia stężenia istotnych zanieczyszczeń zgodnie z celami dotyczącymi jakości danych określonymi w załączniku V pktI sekcja A i B oraz umożliwiają uzyskanie wyników oceny, które spełniają ⌦ wymogi ⌫ kryteria określone w załączniku VI pkt Dsekcja B. I

⇩ nowy

c) liczba pomiarów wskaźnikowych jest taka sama jak liczba zastępowanych pomiarów stałych, a pomiary wskaźnikowe trwają przez co najmniej dwa miesiące na rok kalendarzowy;

d) w odniesieniu do ozonu, dwutlenek azotu jest mierzony we wszystkich pozostałych punktach pomiarowych wykonujących pomiary ozonu z wyjątkiem punktów na obszarach tła pozamiejskiego na potrzeby ocen ozonu, o których mowa w załączniku IV pkt B.

4. Na terytorium państwa członkowskiego instaluje się co najmniej jeden punkt pomiarowy dostosowany na potrzeby celu monitorowania określonego w załączniku VII sekcja 2 pkt A w celu dostarczania danych dotyczących stężeń prekursorów ozonu wskazanych w pkt B tej sekcji na obszarach określonych zgodnie z pkt C tej sekcji.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

5.4.    Każde państwo członkowskie, zgodnie z załącznikiem IV,III dba o to, by rozmieszczenie i liczba punktów pomiarowych służąceych określeniu ⌦ wskaźników ⌫ wskaźnika średniego narażenia ⌦ dla ⌫ na działanie PM2,5 ⇨ i NO2 ⇦ prawidłowo odzwierciedlałoy narażenie całej ludności na jego działanie. Liczba punktów pomiarowych nie ⌦ może być ⌫ jest mniejsza niż określona w załączniku IIIV ⌦ pkt ⌫ sekcja B.

6. Przy ocenie jakości powietrza w odniesieniu do wartości dopuszczalnych ⇨ i wartości docelowych ozonu ⇦ uwzględnia się wyniki ⇨ aplikacji modelujących ⇦ modelowania ⌦ i ⌫ lub pomiarów wskaźnikowych.

⇩ nowy

7.     Nie zmienia się lokalizacji punktów pomiarowych, w których w ciągu poprzednich trzech lat odnotowano przekroczenia jakiejkolwiek wartości dopuszczalnej określonej w załączniku I sekcja 1, chyba że zmiana lokalizacji jest konieczna ze względu na szczególne okoliczności, w tym związane z zagospodarowaniem przestrzennym. Zmiana lokalizacji punktu pomiarowego odbywa się w taki sposób, by nowa lokalizacja znajdowała się w obrębie obszaru reprezentatywności przestrzennej tego punktu pomiarowego, a jej dobór był oparty na wynikach modelowania.

🡻 2008/50

4.    Stosowanie w państwach członkowskich kryteriów wyboru punktów poboru próbek jest monitorowane przez Komisję w celu ułatwienia zharmonizowanego stosowania tych kryteriów w całej Unii Europejskiej.

⇩ nowy

Artykuł 10

Wielostacje monitoringu

1.    Każde państwo członkowskie ustanawia co najmniej jedną wielostację monitoringu na każde 10 mln mieszkańców na obszarze tła miejskiego. Państwa członkowskie, które mają mniej niż 10 mln mieszkańców, ustanawiają co najmniej jedną wielostację monitoringu na obszarze tła miejskiego.

Każde państwo członkowskie ustanawia co najmniej jedną wielostację monitoringu na każde 100 000 km2 na obszarze tła pozamiejskiego. Państwa członkowskie, których terytorium obejmuje mniej niż 100 000 km2, ustanawiają co najmniej jedną wielostację monitoringu na obszarze tła pozamiejskiego.

2.    Lokalizacje wielostacji monitoringu ustala się dla obszarów tła miejskiego i obszarów tła pozamiejskiego zgodnie z załącznikiem IV pkt B.

3.    Wszystkie punkty pomiarowe, które spełniają wymogi określone w załączniku IV pkt B i C i które są zainstalowane w wielostacjach monitoringu, mogą być uwzględniane na potrzeby spełnienia wymogów dotyczących minimalnej liczby punktów pomiarowych dla odpowiednich zanieczyszczeń, jak określono w załączniku III.

4.    W celu spełnienia wymogów określonych w ust. 1 państwo członkowskie może ustanowić jedną lub więcej wspólnych wielostacji monitoringu w porozumieniu z jednym sąsiadującym państwem członkowskim lub większą ich liczbą. Nie ma to wpływu na spoczywający na każdym państwie członkowskim obowiązek ustanowienia co najmniej jednej wielostacji monitoringu na obszarze tła miejskiego i jednej wielostacji monitoringu na obszarze tła pozamiejskiego.

5.    Pomiary we wszystkich wielostacjach monitoringu na obszarach tła miejskiego obejmują pomiary stałe lub wskaźnikowe zróżnicowania wielkości cząstek ultradrobnych i potencjału utleniającego pyłu zawieszonego.

6.    Pomiary we wszystkich wielostacjach monitoringu na obszarach tła miejskiego i obszarach tła pozamiejskiego muszą obejmować co najmniej:

a) pomiary stałe pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5), dwutlenku azotu (NO2), ozonu (O3), sadzy (BC), amoniaku (NH3) i cząstek ultradrobnych;

b) pomiary stałe lub wskaźnikowe pyłu drobnego (PM2,5) na potrzeby dostarczania co najmniej średnich rocznych informacji o jego całkowitym stężeniu wagowym i składzie chemicznym, zgodnie z załącznikiem VII sekcja 1;

c) pomiary stałe lub wskaźnikowe arsenu, kadmu, niklu, całkowitej rtęci w stanie gazowym, benzo(a)pirenu i innych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, o których mowa w art. 8 ust. 6, i całkowitej depozycji arsenu, kadmu, rtęci, niklu, benzo(a)pirenu i innych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, o których mowa w art. 8 ust. 6, niezależnie od poziomów stężeń.

7. Pomiary rtęci dwuwartościowej w postaci pyłu i w stanie gazowym można również przeprowadzać w wielostacjach monitoringu na obszarach tła miejskiego i obszarach tła pozamiejskiego.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

8.c)    Ww stosownych przypadkach ⌦ monitoring koordynuje się ⌫ system monitorowania powinien być skoordynowany ze strategią monitorowania oraz programem pomiarów w ramach Wwspólnego programu monitoringu i oceny przenoszenia zanieczyszczeń powietrza na dalekie odległości w Europie (EMEP) ⇨, z infrastrukturą do badania aerozoli, chmur i gazów śladowych (ACTRIS) oraz z monitorowaniem wpływu zanieczyszczenia powietrza prowadzonym na podstawie dyrektywy (UE) 2016/2284 ⇦ .; 

Artykuł 118

Referencyjne metody pomiarowe ⌦ i cele w zakresie jakości danych ⌫ 

1.    Państwa członkowskie stosują referencyjne metody pomiarowe i kryteria określone w załączniku VI pktsekcja A i C.

2.    ⌦ Inne ⌫ Pozostałe metody pomiarowe mogą być ⌦ jednak ⌫ stosowane po spełnieniu warunków ⌦ określonych ⌫, o których mowa w załączniku VI pktsekcja B, C, D i E.

⇩ nowy

2.    Dane dotyczące jakości powietrza muszą spełniać cele w zakresie jakości danych określone w załączniku V.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

SEKCJA 2

Ocena jakości powietrza w odniesieniu do ozonu

Artykuł 9

Kryteria oceny

1.    W przypadku gdy w danej strefie lub aglomeracji w okresie poprzednich pięciu lat prowadzenia pomiarów stężenie ozonu przekroczyło cele długoterminowe określone w załączniku VII sekcja C, wprowadza się pomiary stałe.

2.    W przypadku gdy dostępne dane obejmują okres krótszy niż pięć lat, państwa członkowskie, w celu stwierdzenia, czy w ciągu poprzednich pięciu lat przekroczone zostały cele długoterminowe, o których mowa w ust. 1, mogą połączyć wyniki z krótkoterminowych kampanii pomiarowych, przeprowadzonych tam, gdzie istnieje prawdopodobieństwo, że poziomy zanieczyszczeń są najwyższe, z wynikami uzyskanymi z inwentaryzacji emisji i modelowania.

Artykuł 10

Punkty pomiarowe

1.    Rozmieszczenie punktów pomiarowych, w których mierzy się stężenie ozonu ustala się przy użyciu kryteriów podanych w załączniku VIII.

2.    Liczba punktów pomiarowych, w których mierzy się stężenie ozonu w każdej strefie lub aglomeracji, dla których pomiar jest jedynym źródłem informacji, na podstawie, której dokonuje się oceny jakości powietrza, odpowiada minimalnej liczbie punktów pomiarowych określonej w załączniku IX sekcja A.

3.    W odniesieniu do stref i aglomeracji, dla których informacje pochodzące z pomiarów prowadzonych w stałych punktach pomiarowych są uzupełniane informacjami z modelowania lub pomiarów wskaźnikowych, liczba punktów pomiarowych określona w załączniku IX sekcja A, może zostać zmniejszona, o ile spełnione są następujące warunki:

   a)    metody uzupełniające zapewniają informacje umożliwiające ocenę jakości powietrza w odniesieniu do wartości docelowych, celów długoterminowych, progów informowania i progów alarmowych;

   b)    liczba punktów pomiarowych, które mają zostać założone, oraz przestrzenne rozmieszczenie punktów stosujących inne metody są wystarczające do ustalenia stężenia ozonu zgodnie z celami dotyczącymi jakości danych określonymi w załączniku I sekcja A i umożliwiają uzyskanie wyników oceny, które spełniają kryteria określone w załączniku I sekcja B;

   c)    liczba punktów pomiarowych w każdej strefie i w każdej aglomeracji równa się przynajmniej jednemu punktowi pomiarowemu na dwa miliony mieszkańców lub jednemu punktowi pomiarowemu na 50 000 km2 w zależności od tego, który z powyższych warunków wymaga większej liczby punktów pomiarowych, jednak na każdą strefę lub aglomerację musi przypadać przynajmniej jeden punkt pomiarowy;

   d)    dwutlenek azotu jest mierzony we wszystkich pozostałych punktach pomiarowych z wyjątkiem stacji monitoringu tła pozamiejskiego, o których mowa w załączniku VIII sekcja A.

Przy ocenie jakości powietrza w odniesieniu do wartości docelowych uwzględnia się wyniki modelowania lub pomiarów wskaźnikowych.

5.    W strefach i aglomeracjach, w których w okresie poprzednich pięciu lat prowadzenia pomiarów stężenie było niższe od ustalonego w celach długoterminowych, liczba punktów pomiarowych do pomiarów stałych ustalana jest zgodnie z załącznikiem IX sekcja B.

6.    Każde państwo członkowskie zakłada, na swoim terytorium przynajmniej jedną stację pomiarową dostarczającą danych na temat stężenia prekursorów ozonu podanych w załączniku X. Każde państwo członkowskie wybiera liczbę i lokalizację stacji, w których dokonywane będą pomiary prekursorów ozonu, z uwzględnieniem celów i metod podanych w załączniku X.

Artykuł 11

Referencyjne metody pomiarowe

1.    Państwa członkowskie stosują referencyjne metody pomiaru ozonu, określone w załączniku VI sekcja A pkt 8. Pozostałe metody pomiarowe mogą być stosowane po spełnieniu warunków, o których mowa w załączniku VI sekcja B.

2.    Każde państwo członkowskie informuje Komisję o stosowanych przez siebie metodach pomiarów i analizy LZO wymienionych w załączniku X.

ROZDZIAŁ III

ZARZĄDZANIE JAKOŚCIĄ POWIETRZA

Artykuł 12

Wymogi dotyczące przypadków, gdy poziomy zanieczyszczenia są niższe od wartości dopuszczalnych ⌦, wartości docelowej ozonu i celów w zakresie średniego stężenia ekspozycji, ale wyższe od progów oceny ⌫ 

1. W strefach i aglomeracjach, ⌦ w których ⌫ gdzie poziomy dwutlenku siarki, dwutlenku azotu, pyłu zawieszonego (PM10, i PM2,5), ołowiu, benzenu, i tlenku węgla ⇨, arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu ⇦ w powietrzu są niższe niż odpowiednie wartości dopuszczalne, określone w załączniku I sekcja 1załącznikach XI i XIV, państwa członkowskie utrzymują poziomy tych zanieczyszczeń poniżej wartości dopuszczalnych oraz próbują utrzymać najlepszą jakość powietrza zgodną ze zrównoważonym rozwojem.

Artykuł 18

Wymogi dotyczące stref i aglomeracji, w których stężenie ozonu spełnia cele długoterminowe

2. ⌦ W strefach ⌫ Dla stref i aglomeracji, w których poziomy ozonu ⇨ są niższe niż wartość docelowa ozonu ⇦ spełnia cele długoterminowe, państwa członkowskie – w zakresie, w jakim pozwalają na to czynniki, takie jak transgraniczny charakter zanieczyszczenia ozonem i warunki meteorologiczne ⇨, oraz pod warunkiem, że niezbędne środki nie pociągają za sobą niewspółmiernych kosztów ⇦ – ⇨ wprowadzają niezbędne środki, by utrzymać te poziomy poniżej wartości docelowej ozonu, i dokładają starań, by osiągnąć cele długoterminowe określone w załączniku I sekcja 2. ⇦ zachowują poziomy ozonu poniżej celów długoterminowych 

⇩ nowy

3. W przypadku jednostek terytorialnych poziomu NUTS 1, jak określono w rozporządzeniu (WE) nr 1059/2003, w których wskaźniki średniego narażenia dla PM2,5 i NO2 są niższe od odpowiedniej wartości celów w zakresie średniego stężenia ekspozycji dla tych zanieczyszczeń określonej w załączniku I sekcja 5, państwa członkowskie utrzymują poziomy tych zanieczyszczeń poniżej celów w zakresie średniego stężenia ekspozycji.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

4. oraz ⌦ Państwa członkowskie ⌫ ⇨ dokładają starań, by osiągnąć i ⇦ utrzymywaćują poprzez odpowiednie środki najlepszą jakość powietrza zgodną zarówno ze zrównoważonym rozwojem, jak i wysokim poziomem ochrony środowiska oraz ochrony zdrowia ludzkiego ⇨, zgodnie z wytycznymi WHO dotyczącymi jakości powietrza oraz poniżej progów oceny określonych w załączniku II ⇦ .

Artykuł 13

Wartości dopuszczalne ⌦, wartości docelowe ozonu ⌫ i ⌦ wymóg redukcji średniego narażenia na potrzeby ⌫ progi alarmowe dla ochrony zdrowia ludzkiego

1.    Państwa członkowskie ⌦ zapewniają, by ⌫ gwarantują, że na całym obszarze ich stref i aglomeracji poziomy dwutlenku siarki, ⇨ dwutlenku azotu, ⇦ pyłu zawieszonego ⇨ ( ⇦ PM10 ⇨ i PM2,5) ⇦, ołowiu ⇨, benzenu, ⇦ i tlenku węgla ⇨, arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu⇦ w powietrzu nie przekraczały wartości dopuszczalnych określonych w załączniku XII sekcja 1.

W odniesieniu do dwutlenku azotu i benzenu określone w załączniku XI wartości dopuszczalne nie mogą być przekroczone po upływie terminów podanych w tym załączniku. 

Artykuł 17

Wymogi dotyczące stref i aglomeracji, w których stężenie ozonu przekracza wartości docelowe i cele długoterminowe

2.1.. ⇨ W przypadku ozonu ⇦ pPaństwa członkowskie ⌦ zapewniają, poprzez wprowadzanie ⌫ podejmują wszelkiiche niezbędnyche środkówi, które nie pociągają za sobą niewspółmiernych kosztów, ⌦ by na całym obszarze stref poziomy nie przekraczały ⌫ w celu zapewnienia osiągnięcia wartości docelowych ⇨ ozonu ⇦ i celów długoterminowych ⌦ określonych w załączniku I sekcja 2 pkt B ⌫ .

Artykuł 15

Krajowy cel redukcji narażenia na działanie PM2,5 dla ochrony zdrowia ludzkiego

31.    Państwa członkowskie ⌦ zapewniają, by ⌫ podejmują wszelkie niezbędne środki, które nie pociągają za sobą niewspółmiernych kosztów, w celu zmniejszenia narażenia na działanie PM2,5, aby zapewnić osiągnięcie krajowego celu ⇨ wymogi ⇦ redukcji ⇨ średniego ⇦ narażenia ⌦ dla ⌫ na działanie ⇨ PM2,5 i NO2 ⇦ określonego w ⌦ załączniku I sekcja 5 pkt B ⌫ załączniku XIV sekcja B ⇨ były osiągnięte na całym obszarze ich jednostek terytorialnych poziomu NUTS 1, w których przekraczają one cele w zakresie średniego stężenia ekspozycji określone w załączniku I sekcja 5 pkt C ⇦ w roku określonym w tym załączniku .

4. Zgodność z ⌦ ustępami 1, 2 i 3 ⌫ tymi wymogami oceniana jest zgodnie z załącznikiem IVIII.

5. ⌦ Wskaźniki ⌫ Wskaźnik średniego narażenia dla PM2,5 ocenia się zgodnie z załącznikiem IXIV sekcja 5 pkt A.

6. ⇨ Termin osiągnięcia wartości dopuszczalnych ⇦ Marginesy tolerancji ⌦ określonych ⌫ podane w załączniku I sekcja 1 tabela 1XI ⇨ może zostać odroczony ⇦ stosuje się zgodnie z art. 1822 ust. 3 i z art. 23 ust. 1 .

⇩ nowy

7.    Państwa członkowskie, które wprowadzają bardziej rygorystyczne normy jakości powietrza zgodnie z art. 193 TFUE, powiadamiają o nich Komisję w terminie trzech miesięcy od ich przyjęcia. Do takiego powiadomienia dołącza się wyjaśnienie procesu ustanowienia tych norm jakości powietrza oraz wykorzystane przy tym ustalenia naukowe.

🡻 2008/50 (dostosowany)

Artykuł 14

Poziomy krytyczne ⌦ na potrzeby ochrony roślinności i ekosystemów naturalnych ⌫

1. Państwa członkowskie zapewniają zgodność z poziomami krytycznymi określonymi w załączniku I sekcja 3XIII ocenianymi zgodnie z załącznikiem IVIII pktsekcja A.

2.    W przypadku gdy pomiary stałe są jedynym źródłem informacji do oceny jakości powietrza, ilość punktów pomiarowych nie może być mniejsza niż minimalna liczba określona w załączniku V sekcja C. W przypadku gdy informacje te uzupełnione są pomiarami wskaźnikowymi lub modelowaniem, minimalna liczba punktów pomiarowych może być zmniejszona o nie więcej niż 50 %, pod warunkiem że ocenę stężenia odpowiednich zanieczyszczeń można określić zgodnie z celami w zakresie jakości danych określonymi w załączniku I sekcja A.

🡻 2004/107

Artykuł 3

Wartości docelowe

1.    Państwa Członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki, które nie pociągają za sobą niewspółmiernych kosztów, w celu zapewnienia, aby, począwszy od 31 grudnia 2012 r., stężenia arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu, używanego jako znacznik rakotwórczego ryzyka wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, w otaczającym powietrzu, ocenione zgodnie z art. 4, nie przekraczały wartości docelowych określonych w załączniku I.

2.    Państwa Członkowskie sporządzają wykaz stref i aglomeracji, w których poziomy zawartości arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)pirenu są niższe niż odpowiednie wartości docelowe dla tych zanieczyszczeń. Państwa Członkowskie utrzymują poziomy zawartości tych zanieczyszczeń w tych strefach i aglomeracjach poniżej odpowiednich wartości docelowych i dążą do utrzymania jak najlepszej jakości otaczającego powietrza, zgodnie z zasadami trwałego rozwoju.

3.    Państwa Członkowskie sporządzają wykaz stref i aglomeracji, w których wartości docelowe określone w załączniku I zostały przekroczone.

W takich strefach i aglomeracjach Państwa Członkowskie określają obszary przekroczenia wartości docelowych oraz źródła, które się do tego przyczyniły. Państwa Członkowskie wykazują, że w celu osiągnięcia wartości docelowych stosują na tych obszarach wszelkie niezbędne środki, które nie pociągają za sobą niewspółmiernych kosztów i które dotyczą w szczególności głównych źródeł emisji. W przypadku instalacji przemysłowych objętych dyrektywą 96/61/WE oznacza to stosowanie najlepszych dostępnych technik (BAT) w znaczeniu art. 2 pkt. 11 tej dyrektywy.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 16

Wartość docelowa i wartość dopuszczalna PM2,5 dla ochrony zdrowia ludzkiego

1.    Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki, które nie pociągają za sobą niewspółmiernych kosztów, w celu zapewnienia, że po terminie określonym w załączniku XIV sekcja C, stężenie PM2,5 w powietrzu nie przekroczy wartości docelowej określonej w tym załączniku.

2.    Państwa członkowskie zapewniają, że po terminie określonym w załączniku XIV sekcja D, stężenie PM2,5 w powietrzu na obszarze ich stref i aglomeracji nie przekroczy wartości dopuszczalnej określonej w tym załączniku. Zgodność z tym wymogiem oceniana jest zgodnie z załącznikiem III.

3.    Margines tolerancji określony w załączniku XIV sekcja D stosuje się zgodnie z art. 23 ust. 1.

Artykuł 1519

Środki wymagane w przypadku Pprzekroczenia progów ⌦ alarmowych ⌫ informowania lub progów ⌦ informowania ⌫ alarmowych

12. Progi alarmowe ⌦ dla ⌫ odnoszące się do stężenia dwutlenku siarki, i dwutlenku azotu ⇨ i pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5) ⇦ w powietrzu odpowiadają wartościom określonym w załączniku IXII sekcja 4 pkt A.

⇩ nowy

2. Próg alarmowy i próg informowania dla ozonu odpowiadają wartościom określonym w załączniku I sekcja 4 pkt B.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

3. W przypadku przekroczenia progu informowania lub któregokolwiek z progów alarmowych ⌦ lub progów informowania ⌫, określonych w załączniku ⌦ I sekcja 4 ⌫ XII, państwa członkowskie podejmują odpowiednie kroki w celu poinformowania społeczeństwa ⇨ nie później niż w ciągu kilku godzin, wykorzystując w tym celu różne media i kanały komunikacji i zapewniając szeroki publiczny dostęp do tej informacji ⇦ za pośrednictwem radia, telewizji, prasy lub Internetu.

⇩ nowy

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje o faktycznych lub przewidywanych przekroczeniach jakiegokolwiek progu alarmowego lub progu informowania były jak najszybciej podawane do wiadomości publicznej zgodnie z załącznikiem IX pkt 2 i 3.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

Artykuł 1620

Udział zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych

1.    Państwa członkowskie ⇨ mogą określić na ⇦ przesyłają Komisji za dany rok wykazy :

a) strefy lub aglomeracji, w których ⌦ przekroczenia ⌫ przekroczenie wartości dopuszczalnych dla danego zanieczyszczenia związane ⌦ są ⌫ jest z udziałem zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych;. ⌦  oraz ⌫

⇩ nowy

b) jednostki terytorialne poziomu NUTS 1, w przypadku których przekroczenia poziomu określonego przez wymogi redukcji średniego narażenia związane są z udziałem zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

2. Państwa członkowskie przedstawiają ⇨ Komisji wykazy wszystkich stref i jednostek terytorialnych poziomu NUTS 1, o których mowa w ust. 1, wraz z ⇦ informacjamie na temat stężeń i źródeł pochodzenia i, a także dokumentacjąę potwierdzającą związek zaistniałych przekroczeń ⌦ z udziałem zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych ⌫ ze źródłami naturalnymi.

32.    W przypadku gdy Komisja zostanie poinformowana o przekroczeniu, które ⌦ związane jest z udziałem zanieczyszczeń pochodzących ze źródeł naturalnych, ⌫ można przypisać źródłom naturalnym zgodnie z ust. 21, do celów niniejszej dyrektywy przekroczenie to nie jest uznawane za przekroczenie.

3.    Komisja publikuje do dnia 11 czerwca 2010 r. wytyczne dotyczące wykazania, iż przekroczenia są wynikiem wpływu źródeł naturalnych oraz procedury ich nieuwzględnienia.

Artykuł 1721

Przekroczenia związane z posypywaniem dróg ⌦ w okresie zimowym ⌫ piaskiem lub solą w okresie zimowym

1.    Państwa członkowskie mogą ⌦ określić ⌫ ⇨ na dany rok ⇦ wyznaczyć strefy lub aglomeracje, w których wartości dopuszczalne dla PM10 są przekroczone w powietrzu, w wyniku resuspensji cząstek w następstwie posypywania dróg ⌦ w okresie zimowym ⌫ piaskiem lub solą w okresie zimowym.

2.    Państwa członkowskie ⌦ przedstawiają ⌫ przekazują Komisji wykazy wszystkich tego typu stref ⇨, o których mowa w ust. 1, ⇦ i aglomeracji wraz z informacjami na temat występujących tam stężeń i źródeł pyłu zawieszonego PM10 ⇨ w takich strefach ⇦ .

3.    Informując Komisję zgodnie z art. 27, Ppaństwa członkowskie przedstawiają ⌦ również ⌫ niezbędne dowody wykazujące, że wszelkie przekroczenia stężeń spowodowane są wystąpieniem zjawiska resuspensji cząstek oraz że zostały ⌦ wprowadzone ⌫ podjęte niezbędne środki w celu obniżenia tych stężeń.

34.    Bez uszczerbku dla przepisów art. 1620, dla stref i aglomeracji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, państwa członkowskie muszą opracować plan ⌦ ochrony ⌫ w zakresie jakości powietrza, o którym mowa w art. 1923, wyłącznie w przypadku, gdy przekroczeniae dopuszczalnych stężeń sąjest spowodowane źródłami PM10 innymi niż posypywanie dróg ⌦ w okresie zimowym ⌫ piaskiem lub solą w okresie zimowym.

5.    Komisja publikuje do dnia 11 czerwca 2010 r. wytyczne dotyczące określenia udziału zanieczyszczeń pochodzących z resuspensji cząstek w następstwie posypywania dróg piaskiem lub solą w okresie zimowym.

Artykuł 1822

Odroczenie ⇨ terminu ⇦ terminów ⌦ osiągnięcia ⌫ realizacji i wyłączenie z obowiązku stosowania ⌦ niektórych ⌫ określonych wartości dopuszczalnych

1.    W przypadku gdy w określonej strefie lub aglomeracji zgodność z wartościami dopuszczalnymi dla ⇨ pyłu zawieszonego (PM10 i PM2,5) lub ⇦ dwutlenku azotu lub benzenu nie może być osiągnięta w ⌦ terminie określonym ⌫ terminach określonych w załączniku IXI, ⇨ ze względu na szczególne lokalne warunki rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń, orograficzne warunki brzegowe, niekorzystne warunki klimatyczne lub transgraniczny charakter zanieczyszczenia, ⇦ państwa członkowskie mogą odroczyć ustalone terminy ⇨ ten termin jeden raz ⇦ maksymalnie o pięć lat w odniesieniu do danej strefy lub aglomeracji, pod warunkiem że ⌦ spełnione są następujące warunki: ⌫

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

a)opracowany został plan w zakresie jakości powietrza zgodnie z art. 23 dla strefy lub aglomeracji, której dotyczyć ma odroczenie terminu,. ⌦ opracowany został plan ochrony powietrza, zgodnie z art. 19 ust. 4, który spełnia wymogi wyszczególnione w art. 19 ust. 5–7; ⌫ 

b)pPlan ochrony powietrza ⌦, o którym mowa w lit. a), ⌫ powinien być uzupełniająony informacjeami określoneymi w załączniku VIIIXV ⌦ pkt ⌫ sekcja B odnosząceymi się do ⌦ przedmiotowych ⌫ tych zanieczyszczeń i ⌦ wykazuje się w nim ⌫ wykazywać, w jaki sposób ⇨ zapewni się, by okresy przekroczenia wartości dopuszczalnych były jak najkrótsze ⇦ przed upływem odroczonego terminu zostanie osiągnięta zgodność w zakresie wartości dopuszczalnych.

⇩ nowy

c)w planie ochrony powietrza, o którym mowa w lit. a), określono, w jaki sposób społeczeństwo, a w szczególności wrażliwe i szczególnie narażone grupy społeczne, będą informowane o skutkach odroczenia dla zdrowia ludzkiego i środowiska;

d)w planie ochrony powietrza, o którym mowa w lit. a), określono, w jaki sposób zostaną uruchomione dodatkowe środki finansowe, w tym za pośrednictwem odpowiednich krajowych i unijnych programów finansowania, w celu przyspieszenia poprawy jakości powietrza w strefie, do której miałoby zastosowanie odroczenie;

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

2.    W przypadku gdy w określonej strefie lub aglomeracji zgodność z wartościami dopuszczalnymi dla PM10 określonymi w załączniku XI nie może być osiągnięta ze względu na szczególne lokalne warunki rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń, niekorzystne warunki klimatyczne lub transgraniczny charakter zanieczyszczenia, państwo członkowskie zostaje wyłączone z obowiązku stosowania tych wartości dopuszczalnych do dnia 11 czerwca 2011 r., po spełnieniu warunków określonych w ust. 1 oraz wykazaniu przez to państwo członkowskie, że podjęto wszelkie odpowiednie środki na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym w celu dotrzymania terminów.

3.    W przypadku stosowania ust. 1 lub 2 państwo członkowskie zapewnia, że wartości dopuszczalne każdego zanieczyszczenia nie są przekraczane o więcej niż margines tolerancji dla danego zanieczyszczenia określony w załączniku XI.

24.    Państwa członkowskie informują Komisję o przypadkach, ⌦ do których ⌫ które ich zdaniem ⌦ stosuje się ⌫ wymagają stosowania ust. 1 lub 2, i przekazują plan ochrony powietrza, o którym mowa w ust. 1, wraz ze ⌦ wszystkimi istotnymi ⌫ odpowiednimi informacjami potrzebnymi Komisji do oceny, czy ⌦ spełnione są ⌫ ⇨ przesłanki odroczenia i ⇦ spełniono konieczne warunki ⌦ określone w tym ustępie ⌫ . W swojej ocenie Komisja uwzględnia ⌦ przewidywany wpływ ⌫ przewidywane skutki działań podjętych przez państwa członkowskie ⌦ na jakość ⌫ dla jakości otaczającego powietrza w państwach członkowskich teraz i w przyszłości, jak również ⌦ przewidywany wpływ ⌫ przewidywane skutki obecnych działań ⌦ unijnych ⌫ wspólnotowych oraz planowanych działań wspólnotowych, które ma zaproponować Komisja, na jakość otaczającego powietrza.

W przypadku gdy w terminie dziewięciu miesięcy od daty otrzymania powyższego powiadomienia Komisja nie zgłosi zastrzeżeń, ⌦ warunki ⌫ wymogi ⌦ stosowania ⌫ ust. 1 lub 2 uznaje się za spełnione.

W razie zastrzeżeń Komisja może zażądać od państw członkowskich dostosowania lub przygotowania nowych planów ochrony powietrza.

ROZDZIAŁ IV

PLANY

Artykuł 1923

Plany ochrony jakości powietrza

1.    W przypadku gdy w ⌦ danych strefach ⌫ określonej strefie lub aglomeracji poziomy zawartości zanieczyszczeń w powietrzu jednej lub kilku substancji przekraczają ⌦ którąkolwiek wartość dopuszczalną ⌫ wartości dopuszczalne ⇨ określoną w załączniku I sekcja 1 ⇦ lub wartości docelowe, powiększone o odpowiednie marginesy tolerancji, państwa członkowskie ⌦ ustanawiają ⌫ zapewniają opracowanie ⇨ jak najszybciej i nie później niż dwa lata po roku kalendarzowym, w którym odnotowano dane przekroczenie którejkolwiek wartości dopuszczalnej, ⇦ planyów ochrony powietrza dla ⌦ tych ⌫ przedmiotowych stref i aglomeracji ⇨ . We wspomnianych planach ochrony powietrza określa się właściwe środki służące ⇦ w celu ⌦ osiągnięciu odpowiedniej wartości dopuszczalnej ⌫ dotrzymania odpowiednich wartości dopuszczalnych lub wartości docelowych określonych w załącznikach XI i XIV. ⇨ oraz zapewnieniu, aby okres przekroczenia był jak najkrótszy i nie dłuższy niż trzy lata od końca roku kalendarzowego, w którym zgłoszono pierwsze przekroczenie. ⇦

⇩ nowy

W przypadku gdy przekroczenia jakichkolwiek wartości dopuszczalnych utrzymują się w trzecim roku kalendarzowym po ustanowieniu planu ochrony powietrza, państwa członkowskie aktualizują plan ochrony powietrza i zawarte w nim środki oraz wprowadzają dodatkowe i skuteczniejsze środki w kolejnym roku kalendarzowym w celu zapewnienia, by okres przekroczenia był jak najkrótszy.

2. W przypadku gdy w danej jednostce terytorialnej poziomu NUTS 1 poziomy zanieczyszczeń w powietrzu przekraczają wartość docelową ozonu określoną w załączniku I sekcja 2, państwa członkowskie jak najszybciej i nie później niż dwa lata po roku kalendarzowym, w którym odnotowano przekroczenie wartości docelowej ozonu, ustanawiają dla tych jednostek terytorialnych poziomu NUTS 1 plany ochrony powietrza. W planach tych określa się odpowiednie środki mające na celu osiągnięcie wartości docelowej ozonu i zapewnienie, by okres przekroczenia był jak najkrótszy.

W przypadku gdy przekroczenia wartości dopuszczalnej ozonu utrzymują się w piątym roku kalendarzowym po ustanowieniu planu ochrony powietrza dla odpowiedniej jednostki terytorialnej poziomu NUTS 1, państwa członkowskie aktualizują plan ochrony powietrza i zawarte w nim środki oraz wprowadzają dodatkowe i skuteczniejsze środki w kolejnym roku kalendarzowym w celu zapewnienia, by okres przekroczenia był jak najkrótszy.

W odniesieniu do jednostek terytorialnych poziomu NUTS 1, w przypadku których wartość docelowa ozonu jest przekroczona, państwa członkowskie zapewniają, aby odpowiedni krajowy program ograniczania zanieczyszczenia powietrza przygotowany na podstawie art. 6 dyrektywy (UE) 2016/2284 obejmował środki mające na celu wyeliminowanie tych przekroczeń.

3. W przypadku gdy w danej jednostce terytorialnej poziomu NUTS 1 przekroczony jest wymóg redukcji średniego narażenia określony w załączniku I sekcja 5, państwa członkowskie jak najszybciej i nie później niż dwa lata po roku kalendarzowym, w którym odnotowano przekroczenie wymogu redukcji średniego narażenia, ustanawiają dla tych jednostek terytorialnych poziomu NUTS 1 plany ochrony powietrza. W planach tych określa się odpowiednie środki mające na celu osiągnięcie wymogu redukcji średniego narażenia i zapewnienie, by okres przekroczenia był jak najkrótszy.

W przypadku gdy przekroczenia wymogu redukcji średniego narażenia utrzymują się w piątym roku kalendarzowym po ustanowieniu planu ochrony powietrza, państwa członkowskie aktualizują plan ochrony powietrza i zawarte w nim środki oraz wprowadzają dodatkowe i skuteczniejsze środki w kolejnym roku kalendarzowym w celu zapewnienia, by okres przekroczenia był jak najkrótszy.

4. W przypadku gdy od [wstawić rok przypadający 2 lata po wejściu w życie niniejszej dyrektywy] do 31 grudnia 2029 r. w strefie lub jednostce terytorialnej poziomu NUTS 1 poziomy zanieczyszczeń przekraczają jakąkolwiek wartość dopuszczalną, która ma zostać osiągnięta do 1 stycznia 2030 r., jak określono w załączniku I sekcja 1 tabela 1, państwa członkowskie jak najszybciej i nie później niż dwa lata po roku kalendarzowym, w którym odnotowano przekroczenie, ustanawiają w odniesieniu do danego zanieczyszczenia plan ochrony powietrza, by osiągnąć odpowiednie wartości dopuszczalne lub wartość docelową ozonu przed upływem terminu osiągnięcia tych wartości.

W przypadku gdy w odniesieniu do tego samego zanieczyszczenia państwa członkowskie są zobowiązane do ustanowienia planu ochrony powietrza zgodnie z niniejszym ustępem oraz planu ochrony powietrza zgodnie z art. 19 ust. 1, mogą one ustanowić połączony plan ochrony powietrza zgodnie z art. 19 ust. 5, 6 i 7, dostarczając informacje na temat spodziewanego wpływu środków mających na celu osiągnięcie zgodności w odniesieniu do każdej wartości dopuszczalnej, której plan ten dotyczy, zgodnie z wymogami załącznika VIII pkt 5 i 6. W takim połączonym planie ochrony powietrza określa się odpowiednie środki mające na celu osiągnięcie wszystkich powiązanych wartości dopuszczalnych i zapewnienie, by okresy wszystkich przekroczeń były jak najkrótsze.

5. Plany ochrony powietrza zawierają co najmniej:

a)informacje wymienione w załączniku VIII pkt A ppkt 1–6;

b)w stosownych przypadkach informacje wymienione w załączniku VIII pkt A ppkt 7 i 8;

c)w stosownych przypadkach informacje na temat środków redukcji emisji wymienionych w załączniku VIII pkt B ppkt 2.

🡻 2008/50

⇨ nowy

⇨ Państwa członkowskie rozważają włączenie do swoich planów ochrony powietrza środków, o których mowa w art. 20 ust. 2, oraz ⇦ Plany ochrony jakości powietrza mogą ponadto zawierać szczególnyche środkówi służącyche ochronie wrażliwych ⇨ i szczególnie narażonych ⇦ grup ludności, w tym dzieci.

⇩ nowy

W odniesieniu do przedmiotowych zanieczyszczeń, przygotowując plany ochrony powietrza, państwa członkowskie oceniają ryzyko przekroczenia odpowiednich progów alarmowych. W stosownych przypadkach analizę tę wykorzystuje się do ustanawiania planów działań krótkoterminowych.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

W przypadku gdy plany ⌦ ustanawia się ⌫ muszą zostać przygotowane lub zrealizowane w odniesieniu do kilku rodzajów zanieczyszczeń ⌦ lub norm jakości powietrza ⌫, państwa członkowskie ⌦ ustanawiają w stosownych przypadkach ⌫ w miarę potrzeb przygotowują i realizują zintegrowane plany ochrony powietrza obejmujące wszystkie przedmiotowe zanieczyszczenia ⇨ i normy jakości powietrza ⇦ .

2.    Państwa członkowskie w miarę możliwości zapewniają spójność ⌦ swoich planów ochrony powietrza ⌫ z ⌦ innymi ⌫ planami ⇨, które mają znaczący wpływ na jakość powietrza, w tym z planami ⇦ wymaganymi na ⌦ podstawie ⌫ mocy dyrektywy 2001/80/WEParlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE 78 , dyrektywy (UE) 2016/22842001/81/WE ⌦ i ⌫ lub dyrektywy 2002/49/WE ⇨ oraz na podstawie przepisów w dziedzinach klimatu, energii, transportu i rolnictwa ⇦ , aby osiągnąć stosowne cele dotyczące środowiska.

⇩ nowy

6. Państwa członkowskie konsultują się ze społeczeństwem, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady 79 , oraz z właściwymi organami, których ze względu na ich obowiązki w dziedzinie zanieczyszczenia powietrza i jakości powietrza powinno dotyczyć wdrażanie planów ochrony powietrza, w sprawie projektów planów ochrony powietrza i wszelkich istotnych aktualizacji planów ochrony powietrza przed ich finalizacją.

Przygotowując plany ochrony powietrza, państwa członkowskie zapewniają, aby zainteresowane strony, których działalność przyczynia się do sytuacji przekroczenia, były zachęcane do proponowania środków, które są w stanie wdrożyć, aby pomóc w wyeliminowaniu tych przekroczeń, oraz aby w konsultacjach tych mogły uczestniczyć organizacje pozarządowe, takie jak organizacje ochrony środowiska, organizacje konsumenckie, organizacje reprezentujące interesy wrażliwych i szczególnie narażonych grup ludności, inne właściwe instytucje zajmujące się ochroną zdrowia i odpowiednie federacje przemysłowe.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

7. Plany ⌦ ochrony powietrza przekazuje się ⌫ te są niezwłocznie przekazywane Komisji ⇨ w ciągu dwóch miesięcy od ich przyjęcia ⇦ , nie później jednak niż dwa lata po zakończeniu roku, w którym zaobserwowano pierwsze przekroczenie.

Artykuł 2024

Plany działań krótkoterminowych

1.    W przypadku gdy w ⌦ danej ⌫ określonej strefie lub aglomeracji istnieje zagrożenie, że poziomy zanieczyszczeń w powietrzu przekroczą jeden lub kilka progów alarmowych ⌦ określonych ⌫, o których mowa w załączniku I sekcja 4XII, państwa członkowskie opracowują plany ⌦ działań krótkoterminowych ⌫ określające ⇨ środki nadzwyczajne ⇦ ⌦, które należy przyjąć w perspektywie krótkoterminowej w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia takiego przekroczenia lub ograniczenia czasu jego trwania ⌫ krótkoterminowe działania, podejmowane w celu ograniczenia zagrożenia lub skrócenia czasu występowania przekroczenia . W przypadku gdy to zagrożenie dotyczy co najmniej jednej wartości dopuszczalnej lub wartości docelowej określonej w załącznikach VII, XI i XIV, państwa członkowskie mogą w miarę potrzeby sporządzać plany działań krótkoterminowych.

Jednak w razie zagrożenia związanego z przekroczeniem progu alarmowego ustalonego dla ozonu w załączniku XII sekcja B państwa członkowskie ⇨ mogą zrezygnować z opracowywania ⇦ opracowują ⌦ takich planów ⌫ plany działań krótkoterminowych, tylko w przypadku gdy uznają, że ⇨ nie ⇦ istnieje znacząca możliwość ⌦ zmniejszenia ryzyka wystąpienia takiego przekroczenia,  ⌫ ograniczenia zagrożenia, czasu jego ⌦ trwania ani ⌫ występowania lub stopnia przekroczenia, przy uwzględnieniu warunków geograficznych, klimatycznych i ekonomicznych. Opracowując plany działań krótkoterminowych, państwa członkowskie biorą pod uwagę decyzję 2004/279/WE.

2.    ⌦ W ramach opracowywania planów ⌫ Plany działań krótkoterminowych, o których mowa w ust. 1, ⌦ państwa członkowskie ⌫ mogą, w zależności od indywidualnych przypadków, ⌦ ustanawiać ⌫ obejmować skuteczne działania niezbędne do kontrolowania i, w razie konieczności, ⇨ tymczasowego ⇦ ⌦ zawieszania ⌫ ograniczania działalności, która przyczynia się do wystąpienia ryzyka przekroczenia ⌦ odpowiednich ⌫ wartości dopuszczalnych lub ⌦ wartości ⌫ docelowych, lub progów alarmowych. ⇨ W zależności od udziału głównych źródeł zanieczyszczeń w przedmiotowych przekroczeniach, w ⇦ ⌦ planach działań ⌫ Plany te ⇨ krótkoterminowych bierze się pod uwagę uwzględnienie ⇦ mogą obejmować środkówi w odniesieniu do ⇨ transportu ⇦ ruchu drogowego, prac budowlanych, ⇨ instalacji ⇦ statków na kotwicy oraz wykorzystywania zakładów i produktów przemysłowych oraz ⇨ użytkowania ⇦ ⌦ produktów i ⌫ ogrzewania domowego. W ramach tych planów ⇨ bierze się ⇦ można również ⇨ pod uwagę ⇦ rozważać konkretne środki służące ochronie wrażliwych ⇨ i szczególnie narażonych ⇦ grup ludności, w tym dzieci.

⇩ nowy

3. Państwa członkowskie konsultują się ze społeczeństwem, zgodnie z dyrektywą 2003/35/WE, oraz z właściwymi organami, których ze względu na ich obowiązki w dziedzinie zanieczyszczenia powietrza i jakości powietrza powinno dotyczyć wdrażanie planu działań krótkoterminowych, w sprawie projektów planów działań krótkoterminowych i wszelkich istotnych aktualizacji tych planów przed ich finalizacją.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

43.    Po sporządzeniu planówu działań krótkoterminowych państwa członkowskie udostępniają je ⌦ publicznie ⌫ i informują odpowiednie organizacje, takie jak organizacje ochrony środowiska, organizacje konsumenckie oraz organizacje reprezentujące interesy wrażliwych ⇨ i szczególnie narażonych ⇦ grup ludności, inne właściwe instytucje zajmujące się ochroną zdrowia i odpowiednie federacje przemysłowe, zarówno o wynikach swoich badań ⌦ dotyczących ⌫ w zakresie wykonalności i zakresie poszczególnych planów działań krótkoterminowych, jak i informują o ich wdrożeniu.

⇩ nowy

5. Państwa członkowskie przedkładają Komisji plany działań krótkoterminowych w terminie dwóch miesięcy od ich przyjęcia.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

4.    Komisja po raz pierwszy przed dniem 11 czerwca 2010 r., a następnie w regularnych odstępach publikuje przykłady najlepszych praktyk sporządzania planów działań krótkoterminowych, w tym przykłady najlepszych praktyk z zakresu ochrony wrażliwych grup ludności, w tym dzieci.

Artykuł 2125

Transgraniczne zanieczyszczenie powietrza

1.    W przypadku ⇨, gdy transgraniczne przenoszenie zanieczyszczeń powietrza z przynajmniej jednego państwa członkowskiego ma istotny udział w ⇦ ⌦ przekroczeniu jakichkolwiek ⌫ przekroczenia progu alarmowego, wartości dopuszczalnych, lub ⌦ wartości ⌫ docelowych ⌦ ozonu ⌫, ⇨ wymogów redukcji średniego narażenia lub ⇦ ⌦ progów alarmowych ⌫ a także odpowiednich marginesów tolerancji lub celów długoterminowych, spowodowanego transgranicznym przenoszeniem zanieczyszczeń lub ich prekursorów, ⇨ w innym państwie członkowskim, państwo, w którym odnotowano przekroczenie, powiadamia o tym fakcie Komisję oraz państwa członkowskie, z których pochodzą zanieczyszczenia powodujące to przekroczenie. ⇦

Zzainteresowane państwa członkowskie ⌦ współpracują przy ⌫ przeprowadzają wspólne konsultacje i ⇨ określaniu źródeł zanieczyszczeń powietrza i środków, które należy wprowadzić w odniesieniu do tych źródeł, ⇦ ⌦ oraz ⌫, w stosownych przypadkach, określają wspólne działania, takie jak przygotowanie wspólnych lub skoordynowanych planów ochrony powietrza ⌦ na podstawie ⌫ zgodnych z art. 1923, w celu ⌦ wyeliminowania takich ⌫ redukcji przekroczeń poprzez zastosowanie odpowiednich, lecz proporcjonalnych środków.

⇩ nowy

Państwa członkowskie udzielają sobie wzajemnie odpowiedzi w odpowiednim czasie i nie później niż trzy miesiące po otrzymaniu powiadomienia od innego państwa członkowskiego zgodnie z akapitem pierwszym.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

2.    Komisjęa ⇨ informuje się o ⇦ ⌦ podjęciu ⌫ powinna być zaproszona się do udziału i wspierania procesu współpracy, o którejym mowa w ust. 1, ⇨ a także ⇦ ⌦ zaprasza się ją do udziału w tej współpracy i do wspierania jej ⌫. W razie konieczności Komisja, uwzględniając sprawozdania określone w art. 119 dyrektywy (UE) 2016/22842001/81/WE, podejmuje decyzję, czy należy podjąć dalsze działania na poziomie ⌦ unijnym dalsze działania ⌫ wspólnotowym mające na celu ograniczenie emisji prekursorów odpowiedzialnych za ⌦ zanieczyszczenia transgraniczne ⌫ zanieczyszczenie o charakterze transgranicznym.

3.    Państwa członkowskie, w stosownych przypadkach – ⌦ na podstawie ⌫ zgodnie z art. 2024, przygotowują i realizują wspólne plany działań krótkoterminowych obejmujące sąsiednie strefy ⌦ w ⌫ innych państwach członkowskich. Państwa członkowskie zapewniają przekazanie wszystkich stosownych informacji sąsiednim strefom ⌦ w innych ⌫ państwach członkowskich, które opracowały plany działań krótkoterminowych ⇨ bez zbędnej zwłoki ⇦ ⌦ wszystkich stosownych informacji ⌫ ⇨ dotyczących tych planów działań krótkoterminowych ⇦ .

4.    W przypadku przekroczenia progu informowania lub ⌦ progów alarmowych ⌫ progu alarmowego w strefach lub aglomeracjach położonych blisko granic, należy możliwie jak najszybciej pozawiadomić właściwe organy sąsiednich państw członkowskich ⌦ o tych przekroczeniach ⌫. Informacje te ⌦ udostępnia się także ⌫ są udostępniane publicznie.

5.    Opracowując plany określone w ust. 1 i 3 oraz udostępniając publicznie wiadomości, zgodnie z ust. 4, państwa członkowskie, w stosownych przypadkach, dążą do nawiązania współpracy z państwami trzecimi, w szczególności z państwami kandydującymi.

ROZDZIAŁ V

INFORMACJA I SPRAWOZDAWCZOŚĆ

Artykuł 2226

Podawanie informacji do wiadomości publicznej

1.    Państwa członkowskie zapewniają, aby zarówno opinia ⌦ publiczna ⌫ społeczna, jak i odpowiednie organizacje, takie jak organizacje ochrony środowiska, organizacje konsumenckie oraz organizacje reprezentujące interesy wrażliwych ⇨ i szczególnie narażonych ⇦ grup ludności, inne ⌦ właściwe instytucje ⌫ odpowiednie jednostki zajmujące się ochroną zdrowia oraz odpowiednie federacje przemysłowe były odpowiednio i na czas informowane:

a)o jakości powietrza zgodnie z załącznikiem IX pkt 1 i 3XVI;

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

b)o decyzjach odraczających ⌦ na podstawie ⌫ na mocy art. 1822 ust. 1;

c) o wszystkich zwolnieniach na mocy art. 22 ust. 2;

c)d) o planach ochrony jakości powietrza ⌦ określonych ⌫, o których mowa w art. 19;22 ust. 1 i w art. 23 oraz o programach, o których mowa w art. 17 ust. 2.

⇩ nowy

d)o planach działań krótkoterminowych określonych w art. 20;

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

e)2. Państwa członkowskie udostępniają publicznie roczne raporty na temat zanieczyszczeń podlegających przepisom niniejszej dyrektywy.

Raporty przedstawiają podsumowanie przekroczeń wartości dopuszczalnych, wartości docelowych, celów długoterminowych, progów informowania i progów alarmowych dla danych okresów uśrednienia. Powyższe informacje powinny być połączone ze zbiorczą ocenę ⌦ o skutkach ⌫ skutków tych przekroczeń ⇨ wartości dopuszczalnych, wartości docelowych ozonu, wymogów redukcji średniego narażenia, progów informowania i progów alarmowych – w formie zbiorczej oceny ⇦ ;. wW stosownych przypadkach ⇨ w zbiorczych ocenach zawiera się ⇦ sprawozdania mogą zawierać dodatkowe informacje i oceny dotyczące ochrony lasów, jak również informacje na temat pozostałych zanieczyszczeń, ⇨ objętych zakresem art. 10 i załącznika VII. ⇦ dla których przepisy o monitorowaniu zawarte są w niniejszej dyrektywie, takich jak m.in. wybrane prekursory ozonu niepodlegające uregulowaniom określonym w załączniku X sekcja B.

⇩ nowy

2. Państwa członkowskie ustanawiają wskaźnik jakości powietrza obejmujący dwutlenek siarki, dwutlenek azotu, pył zawieszony (PM10 i PM2,5) i ozon i udostępniają go za pośrednictwem publicznego kanału zapewniającego aktualizację godzinową. Wskaźnik jakości powietrza musi uwzględniać zalecenia WHO i opierać się na wskaźnikach jakości powietrza w skali europejskiej, dostarczonych przez Europejską Agencję Środowiska.

🡻 2008/50 (dostosowany)

⇨ nowy

3. Państwa członkowskie podają do wiadomości publicznej informacje o właściwych organach i ⌦ instytucjach ⌫ podmiotach wyznaczonych do zadań, o których mowa w art. 53.

4. Informacje ⇨, o których mowa w niniejszym artykule, ⇦ udostępnia się ⌦ publicznie i ⌫ bezpłatnie poprzez jakiekolwiek ogólnie dostępne media ⇨ i kanały komunikacyjne ⇦ , w tym Internet lub inne stosowne środki komunikacji społecznej, ⌦ zgodnie z dyrektywą ⌫ z uwzględnieniem przepisów dyrektywy 2007/2/WE 80  ⇨ i dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1024 81  ⇦ .

🡻 2004/107

Artykuł 7

Informacje udostępniane opinii publicznej

1.    Państwa Członkowskie zapewnią, aby zarówno opinia publiczna, jak i odpowiednie organizacje, takie jak organizacje ochrony środowiska, organizacje konsumentów, organizacje reprezentujące interesy populacji wrażliwych i inne odpowiednie podmioty zajmujące się opieką zdrowotną miały regularny dostęp do przejrzystych i zrozumiałych informacji o stężeniach w otaczającym powietrzu arsenu, kadmu, rtęci, niklu, benzo(a)pirenu i innych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, o których mowa w art. 4 ust. 8, oraz o poziomie depozycji arsenu, kadmu, rtęci, niklu, benzo(a)pirenu i innych wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych, o których mowa w art. 4 ust. 8.

2.    Informacje te wskazują także wszelkie roczne przekroczenia wartości docelowych dla arsenu, kadmu, niklu i benzo(a)-pirenu, określonych w załączniku I, przyczyny takiego przekroczenia oraz obszar, na którym miało ono miejsce. Zawierają one również krótką ocenę odnoszącą się do wartości docelowej oraz odpowiednie informacje dotyczące oddziaływania na zdrowie i wpływu na środowisko.

Informacje o środkach podjętych zgodnie z art. 3 są udostępniane organizacjom określonym w ust. 1 niniejszego artykułu.

3.    Informacje są udostępniane przy wykorzystaniu np. Internetu, prasy lub innych łatwo dostępnych środków masowego przekazu.

Artykuł 5

Przekazywanie informacji i sprawozdawczość

1.    W odniesieniu do stref i aglomeracji, w których którakolwiek z wartości docelowych określonych w załączniku I została przekroczona, Państwa Członkowskie przekazują Komisji następujące informacje:

   a)    wykazy odpowiednich stref i aglomeracji;

   b)    obszary przekroczenia wartości docelowych;

   c)    ocenione stężenia substancji;

   d)    przyczyny przekroczenia wartości docelowych, w szczególności wszelkie źródła przyczyniające się do takiego przekroczenia;

   e)    informacje dotyczące ludności narażonej na stężenia przekraczające wartości docelowe.

Państwa Członkowskie przekazują ponadto wszelkie dane ocenione zgodnie z art. 4, jeżeli nie zostały one jeszcze przekazane zgodnie z decyzją Rady 97/101/WE z dnia 27 stycznia 1997 r. ustanawiającą system wzajemnej wymiany informacji i danych pochodzących z sieci i poszczególnych stacji dokonujących pomiarów zanieczyszczeń otaczającego powietrza w Państwach Członkowskich 82 .

Informacje te przekazuje się za każdy rok kalendarzowy nie później niż 30 września następnego roku, po raz pierwszy za rok kalendarzowy następujący po dniu 15 lutego 2007 r.

2.    Oprócz wymogów określonych w ust. 1 Państwa Członkowskie przekazują również informacje o środkach podjętych zgodnie z art. 3.

3.    Komisja zapewnia, aby wszelkie informacje przekazane zgodnie z ust. 1 zostały niezwłocznie udostępnione opinii publicznej przy wykorzystaniu odpowiednich mediów, takich jak Internet, prasa oraz innych łatwo dostępnych środków masowego przekazu.

4.    Komisja dokonuje, zgodnie z procedurą określoną w art. 6 ust. 2, wszelkich szczegółowych ustaleń w zakresie przekazywania informacji zgłaszanych na podstawie ust. 1 niniejszego artykułu.