—

uwzględniając swoje poprzednie rezolucje w sprawie Wenezueli, w szczególności rezolucję z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli po nielegalnym wyborze nowego przewodniczącego i prezydium Zgromadzenia Narodowego (parlamentarnym zamachu stanu) (1),

—

uwzględniając oświadczenie rzecznika wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa z dnia 1 kwietnia 2020 r. w sprawie propozycji USA dotyczącej sytuacji związanej z pandemią koronawirusa w Wenezueli,

—

uwzględniając oświadczenie ekspertów ONZ w dziedzinie praw człowieka z dnia 30 kwietnia 2020 r. w sprawie nadzwyczajnej sytuacji zdrowotnej w Wenezueli,

—

uwzględniając ostrzeżenie ze strony ekspertów ONZ w dziedzinie praw człowieka z dnia 6 maja 2020 r. dotyczące katastrofalnych skutków panującego w tym kraju kryzysu humanitarnego i gospodarczego dla praw człowieka;

—

uwzględniając sprawozdanie na temat praw człowieka wysokiej komisarz ONZ Michelle Bachelet w sprawie Wenezueli z dnia 2 lipca 2020 r.,

—

uwzględniając wspólny komunikat prasowy Biura Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (UNHCR) i Międzynarodowej Organizacji ds. Migracji (IOM) z dnia 1 kwietnia 2020 r. w sprawie sytuacji uchodźców i migrantów wenezuelskich podczas kryzysu COVID-19,

—

uwzględniając oświadczenie sekretarza generalnego Organizacji Państw Amerykańskich z dnia 5 stycznia 2020 r. i 26 czerwca 2020 r. w sprawie sytuacji w Wenezueli,

—

uwzględniając oświadczenia Grupy z Limy z 20 lutego, 2 marca, 2 kwietnia i 16 czerwca 2020 r.,

—

uwzględniając oświadczenia wiceprzewodniczącego Komisji / wysokiego przedstawiciela z 4 i 16 czerwca 2020 r. w sprawie ostatnich wydarzeń w Wenezueli,

—

uwzględniając oświadczenie Komisji Spraw Zagranicznych PE z dnia 11 czerwca 2020 r. w sprawie ostatnich ataków na Zgromadzenie Narodowe Wenezueli,

—

uwzględniając oświadczenia międzynarodowej grupy kontaktowej z dnia 16 czerwca 2020 r. w sprawie podważonej wiarygodności wenezuelskiego organu wyborczego oraz z dnia 24 czerwca 2020 r. w sprawie pogłębiającego się kryzysu politycznego w Wenezueli,

—

uwzględniając decyzję Rady (WPZiB) 2020/898 z dnia 29 czerwca 2020 r. zmieniającą decyzję (WPZiB) 2017/2074 w sprawie środków ograniczających w związku z sytuacją w Wenezueli (2), na mocy której środkami ograniczającymi objęto kolejnych 11 czołowych wenezuelskich urzędników,

—

uwzględniając międzynarodową konferencję darczyńców na rzecz solidarności z wenezuelskimi uchodźcami i migrantami z dnia 26 maja 2020 r.,

—

uwzględniając konstytucję Wenezueli,

—

uwzględniając statut rzymski Międzynarodowego Trybunału Karnego,

—

uwzględniając art. 132 ust. 2 i 4 Regulaminu,

A.

mając na uwadze, że Unia Europejska i jej państwa członkowskie od lat wspierają ludność Wenezueli i społeczności przyjmujące uchodźców; mając na uwadze, że 26 maja 2020 r. Unia Europejska i rząd Hiszpanii, przy wsparciu UNHCR i IOM, zwołali międzynarodową konferencję darczyńców na rzecz solidarności z wenezuelskimi uchodźcami i migrantami; mając na uwadze, że międzynarodowi darczyńcy zobowiązali się do przekazania łącznie 2,544 mld EUR, z czego jedynie 595 mln EUR stanowią dotacje bezpośrednie, a resztę zwykłe pożyczki warunkowe; mając na uwadze, że podczas konferencji niektórzy pożyczkobiorcy wyrazili obawy związane z biurokratycznymi trudnościami i złożonością przepisów, jakie napotykają przy ubieganiu się o pożyczkę; mając na uwadze, że 595 mln EUR nie wystarczy na pokrycie rocznych konsekwencji tego bezprecedensowego kryzysu w krajach sąsiadujących z Wenezuelą; mając na uwadze, że społeczność międzynarodowa musi znaleźć innowacyjne rozwiązania, które pozwolą uwolnić inne możliwe środki finansowe, aby pomóc ludności Wenezueli w zaspokojeniu nadzwyczajnych potrzeb, wykraczające poza pomoc humanitarną i długoterminową pomoc w zakresie współpracy;

B.

mając na uwadze, że UE udziela zarówno w Wenezueli, jak i poza nią pomocy o wartości ponad 319 mln EUR; mając na uwadze, że 156 mln EUR przeznaczono na pomoc humanitarną, 136 mln EUR na rozwój oraz 27 mln EUR na stabilność i pokój;

C.

mając na uwadze, że kryzys polityczny, gospodarczy, instytucjonalny, społeczny oraz wielowymiarowy kryzys humanitarny w Wenezueli znacznie pogłębił się podczas pandemii; mając na uwadze, że coraz większy niedobór leków i żywności, powszechne łamanie praw człowieka, hiperinflacja, ucisk polityczny, korupcja i przemoc stanowią zagrożenie dla życia ludzi i zmuszają ich do ucieczki z kraju;

D.

mając na uwadze, że coraz większa liczba Wenezuelczyków, w szczególności grup znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, takich jak kobiety, dzieci i osoby chore, cierpi na niedożywienie będące skutkiem ograniczonego dostępu do rzetelnej opieki zdrowotnej, leków, żywności i wody;

E.

mając na uwadze, że niewłaściwe działania reżimu znacznie osłabiły wenezuelski państwowy system opieki zdrowotnej, powodując poważny niedobór leków i niedostępność leczenia; mając na uwadze, że podawane przez reżim liczby dotyczące pandemii COVID-19 nie są wiarygodne i są kwestionowane zarówno w Wenezueli, jak i przez społeczność międzynarodową;

F.

mając na uwadze, że obecny wielowymiarowy kryzys w Wenezueli jest powodem największego w historii przesiedlenia ludności w regionie; mając na uwadze, że około pięciu milionów Wenezuelczyków uciekło z kraju, z czego 80 % przemieściło się do krajów ościennych; mając na uwadze, że według UNHCR wenezuelski kryzys uchodźczy jest drugim co do wielkości – po Syrii – kryzysem uchodźczym na świecie; mając na uwadze, że oczekuje się, iż do końca 2020 r. łączna liczba osób uciekających przed pogarszającymi się warunkami życia w Wenezueli może przekroczyć 6,5 miliona;

G.

mając na uwadze, że według UNHCR liczba Wenezuelczyków ubiegających się o azyl na całym świecie wzrosła o 2 000 %; mając na uwadze, że 650 000 Wenezuelczyków wypełniło wnioski o azyl na całym świecie, a około dwa miliony uzyskały pozwolenie na pobyt w innych krajach Ameryk; mając na uwadze, że z Wenezueli uciekło 12 % ludności, a kraj ten opuszcza nadal średnio 5 000 osób dziennie;

H.

mając na uwadze, że obecny światowy stan zagrożenia zdrowia publicznego skomplikował już i tak rozpaczliwą sytuację wielu uchodźców i migrantów z Wenezueli, a także przyjmujących ich krajów; mając na uwadze, że wielu uchodźców i migrantów zależy od niewystarczających dziennych stawek płacy na pokrycie podstawowych potrzeb, takich jak schronienie, wyżywienie i opieka zdrowotna;

I.

mając na uwadze, że według początkowych doniesień na temat pandemii system opieki zdrowotnej tego kraju został przeciążony, szpitale są pełne pacjentów z koronawirusem, a dziesiątki pracowników służby zdrowia zostało zakażonych;

J.

mając na uwadze, że 26 maja 2020 r. nielegalny Sąd Najwyższy Wenezueli, kontrolowany przez reżim Nicolása Maduro, bezpodstawnie zatwierdził Luisa Parrę jako przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego; mając na uwadze, że nielegalna sesja, która odbyła się w styczniu 2020 r., nie była zgodna ani z procedurą prawną, ani z demokratycznymi zasadami konstytucyjnymi, ponieważ zdecydowana większość demokratycznie wybranych przedstawicieli została pozbawiona – w niektórych przypadkach przy użyciu siły – możliwości udziału w sesji, a tym samym oddania głosu; mając na uwadze, że nielegalna decyzja wydana na tym niezgodnym z prawem posiedzeniu parlamentarnym skłoniła Radę UE do nałożenia sankcji na kolejnych 11 urzędników odpowiedzialnych za podważanie demokracji i praworządności, w tym na Luisa Parrę i Juana Josego Mendozę, przewodniczącego Izby Konstytucyjnej Sądu Najwyższego; mając na uwadze, że Juan Guaidó wykluczył swój udział w jakimkolwiek rządzie tymczasowym, a Nicolás Maduro nie może wejść do takiego rządu;

K.

mając na uwadze, że 13 czerwca 2020 r. nielegalny Sąd Najwyższy ponownie mianował nowych członków Krajowej Rady Wyborczej, nie posiadając stosownych uprawnień; mając na uwadze, że zgodnie z art. 187 i 296 konstytucji Wenezueli nominacje te pozostają w wyłącznej gestii Zgromadzenia Narodowego, organu wybranego demokratycznie przez wenezuelskich obywateli; mając na uwadze, że Parlament Europejski nie uzna żadnej decyzji ani żadnego wyroku jednostronnie wydanego przez te nielegalne organy; mając na uwadze, że urzędnicy odpowiedzialni za te decyzje również zostali objęci sankcjami UE;

L.

mając na uwadze, że Nicolás Maduro nakazał ambasadorowi Unii Europejskiej opuścić kraj w ciągu 72 godzin od nałożenia przez UE sankcji na urzędników odpowiedzialnych za poważne naruszenia praw człowieka, a także zagroził ambasadorowi Hiszpanii dalszymi represjami; mając na uwadze, że w maju 2020 r. pojawiły się doniesienia o nękaniu ambasady francuskiej w Caracas, w tym poprzez odcięcie dostaw wody i prądu do rezydencji ambasadora; mając na uwadze, że reżim postanowił cofnąć tę decyzję i nie wydalać ambasadora UE;

M.

mając na uwadze, że reżim Maduro ostro atakuje partie polityczne Acción Democrática, Primero Justicia i Un Nuevo Tiempo, systematycznie je prześladując wyrokami nielegalnego Sądu Najwyższego, które pozbawiają partie zarządów krajowych wbrew woli ich członków; mając na uwadze, że reżim Maduro uznał demokratyczną partię polityczną Voluntad Popular za organizację terrorystyczną;

N.

mając na uwadze, że demokratyczna wspólnota międzynarodowa, w tym UE, zdecydowanie odrzuciła tę farsę wyborczą i wszelkie tego typu nielegalne działania; mając na uwadze, że działania te jeszcze bardziej ograniczyły do absolutnego minimum przestrzeń demokratyczną w kraju i stworzyły poważne przeszkody dla rozwiązania kryzysu politycznego w Wenezueli; mając na uwadze, że powołanie zrównoważonego i integracyjnego rządu nadzwyczajnego złożonego ze wszystkich sił demokratycznych i społecznych kraju oraz będącego w stanie zająć się obecnymi potrzebami humanitarnymi, ma zasadnicze znaczenie dla przezwyciężenia pogłębiającego się kryzysu;

O.

mając na uwadze, że poszanowanie międzynarodowych standardów, niezależna i zrównoważona Krajowa Rada Wyborcza oraz równe warunki działania zapewniające niezakłócone uczestnictwo partii politycznych i kandydatów stanowią podstawę wiarygodnego procesu wyborczego umożliwiającego wolne i uczciwe wybory parlamentarne i prezydenckie;

P.

mając na uwadze, że nielegalne finansowanie i zagraniczna ingerencja w wybory ze strony reżimu stanowi poważne zagrożenie dla europejskich demokracji;

Q.

mając na uwadze, że choć wdrażanie decyzji dotyczących spraw zagranicznych UE spoczywa na organach krajowych, to Komisja ma obowiązek monitorować wdrażanie prawa UE;

R.

mając na uwadze, że 12 czerwca 2020 r. władze Republiki Zielonego Przylądka zatrzymały Alexa Saaba, przedsiębiorcę zamieszanego w liczne układy korupcyjne z udziałem reżimu Maduro, który to przedsiębiorca oczekuje obecnie na decyzję sądu i ewentualną ekstradycję; mając na uwadze, że przypadek Saaba pokazuje, jak rozległa jest korupcja w Wenezueli, podczas gdy kraj ten przeżywa bezprecedensowy kryzys humanitarny; mając na uwadze, że Wenezuela zajmuje 173. miejsce spośród 180 krajów w opublikowanym przez Transparency International rankingu postrzegania korupcji za 2019 r.;

S.

mając na uwadze, że liczba więźniów politycznych wzrosła od czasu rozpoczęcia masowych niepokojów społecznych w 2014 r. i wynosi obecnie ponad 430 osób; mając na uwadze doniesienia o przetrzymywaniu w Wenezueli również 11 Europejczyków; mając na uwadze, że wiele przypadków tortur stosowanych przez reżim jest obecnie wstępnie rozpatrywanych przez MTK pod kątem zbrodni przeciwko ludzkości; mając na uwadze, że podczas kryzysu COVID-19 nasiliły się represje, arbitralne zatrzymania i tortury; mając na uwadze, że w sprawozdaniu wysokiej komisarz Michelle Bachelet w sprawie Wenezueli z dnia 2 lipca 2020 r. udokumentowano ponad 1 300 przypadków egzekucji pozasądowych dokonanych przez siły bezpieczeństwa w okresie od 1 stycznia do 31 maja 2020 r.;

T.

mając na uwadze, że reżim Maduro nie zdołał przedstawić przejrzystych informacji, nie przyjął międzynarodowej pomocy humanitarnej oraz nie potraktował priorytetowo potrzeb i praw najsłabszych grup społecznych; mając na uwadze, że 1 czerwca 2020 r. zawarto porozumienie między Ministerstwem Zdrowia a zespołem doradczym Zgromadzenia Narodowego ds. COVID-19 w celu umożliwienia apolitycznego przekazania pomocy humanitarnej Wenezueli za pośrednictwem Panamerykańskiej Organizacji Zdrowia (PAHO), podczas gdy przez lata reżim odmawiał pomocy humanitarnej w jakiejkolwiek formie;

U.

mając na uwadze, że reżim Maduro wspiera od 2016 r. nielegalne rzemieślnicze wydobywanie złota w wenezuelskiej Amazonii w celu finansowania nieregularnych ugrupowań zbrojnych; mając na uwadze, że złoto jest przemycane z kraju nielegalnymi kanałami w celu sprzedaży i nielegalnego handlu za granicą; mając na uwadze, że to tzw. krwawe złoto jest wydobywane i wykorzystywane ze szkodą dla praw człowieka i środowiska w nielegalnych i kryminalnych warunkach, które poważne zagrażają zarówno prawom człowieka, jak i środowisku;

V.

mając na uwadze, że konieczne są skuteczne działania, aby powstrzymać zagrożenie dla bezpieczeństwa szerzej pojętego regionu, jakie stanowią powiązania między dyktatorskim reżimem Maduro, grupami terrorystycznymi i zorganizowanymi ugrupowaniami zbrojnymi prowadzącymi działalność przestępczą w Wenezueli;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.