27.5.2014   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 157/80

(1)

W październiku 2005 r. rozporządzeniem (WE) nr 1631/2005 (2) („rozporządzenie pierwotne”) Rada wprowadziła ostateczne środki antydumpingowe względem przywozu kwasu trichloroizocyjanurowego („TCCA”) pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”). Stawka cła antydumpingowego wahała się od 7,3 % do 42,6 %.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 855/2010 (3) Rada zmieniła rozporządzenie pierwotne, obniżając stawki cła antydumpingowego względem jednego producenta eksportującego do 3,2 %.

(3)

W następstwie przeglądu wygaśnięcia na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1389/2011 (4) Rada wprowadziła ostateczne środki antydumpingowe względem przywozu TCCA pochodzącego z ChRL, które obejmują indywidualne stawki w wysokości od 3,2 % do 40,5 %, ze stawką cła rezydualnego w wysokości 42,6 %.

(4)

W dniu 3 maja 2013 r. Komisja Europejska („Komisja”) otrzymała wniosek o wszczęcie przeglądu pod kątem nowego eksportera na podstawie art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek został złożony przez Liaocheng City Zhonglian Industry Co. Ltd. („wnioskodawca”), producenta eksportującego w ChRL.

(5)

Wnioskodawca stwierdził, że nie wywoził TCCA do Unii w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem, tj. w okresie od dnia 1 kwietnia 2003 r. do dnia 31 marca 2004 r. („okres objęty pierwotnym dochodzeniem”).

(6)

Wnioskodawca stwierdził ponadto, że nie jest powiązany z żadnym z producentów eksportujących TCCA, którzy podlegają wyżej wspomnianym środkom antydumpingowym.

(7)

Wnioskodawca utrzymywał również, że rozpoczął wywóz TCCA do Unii po upływie okresu objętego pierwotnym dochodzeniem.

(8)

Komisja zbadała dowody prima facie dostarczone przez wnioskodawcę i uznała je za wystarczające do uzasadnienia wszczęcia przeglądu zgodnie z przepisami art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Po konsultacji z Komitetem Doradczym oraz po umożliwieniu przedstawienia uwag zainteresowanemu przemysłowi unijnemu Komisja wszczęła, w drodze rozporządzenia (UE) nr 809/2013 (5), przegląd rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 1389/2011 w odniesieniu do wnioskodawcy.

(9)

Na podstawie rozporządzenia (UE) nr 809/2013 cło antydumpingowe nałożone rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1389/2011 zostało zniesione w odniesieniu do przywozu TCCA wytwarzanego i sprzedawanego na wywóz do Unii przez wnioskodawcę. Równocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego, władzom celnym nakazano podjąć właściwe kroki celem rejestrowania tego przywozu.

(10)

Produkt objęty obecnym przeglądem jest taki sam, jak produkt opisany w rozporządzeniu pierwotnym, czyli jest to kwas trichloroizocyjanurowy i jego preparaty, znany także pod międzynarodową niezastrzeżoną nazwą (INN) „symclosene”, objęty obecnie kodami CN ex 2933 69 80 i ex 3808 94 20 i pochodzący z Chińskiej Republiki Ludowej („produkt objęty postępowaniem” lub „TCCA”).

(11)

TCCA jest produktem chemicznym, który służy jako środek odkażający i wybielający o szerokim zastosowaniu, na bazie chloru organicznego, stosowany w szczególności do dezynfekcji wody w basenach. Sprzedawany jest w formie proszku, granulatu, tabletek lub płatków. Wszystkie rodzaje TCCA i jego preparaty mają takie same podstawowe cechy charakterystyczne (skład chemiczny) i właściwości (odkażające) oraz są przeznaczone do podobnych zastosowań, a zatem uznaje się je za jeden produkt.

(12)

Komisja oficjalnie powiadomiła o wszczęciu przeglądu wnioskodawcę, przemysł unijny oraz przedstawicieli rządu państwa wywozu. Zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie opinii na piśmie i ustnie.

(13)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne dla dochodzenia Komisja przesłała wnioskodawcy formularz wniosku o traktowanie na zasadach rynkowych („MET”) oraz kwestionariusz i otrzymała odpowiedzi w ustalonych terminach. Komisja starała się zweryfikować wszelkie informacje uznane za niezbędne do określenia statusu nowego eksportera i marginesu dumpingu. Na terenie przedsiębiorstwa wnioskodawcy w ChRL przeprowadzono wizytę weryfikacyjną.

(14)

Dochodzenie dotyczące dumpingu objęło okres od dnia 1 sierpnia 2012 r. do dnia 31 lipca 2013 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”).

(15)

W toku dochodzenia potwierdzono, że wnioskodawca nie wywoził produktu objętego postępowaniem w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem oraz że zaczął wywozić go do Unii po zakończeniu tego okresu.

(16)

Jeśli chodzi o inne warunki dotyczące uznania statusu nowego eksportera, wnioskodawca był w stanie wykazać, że nie ma żadnych związków, ani bezpośrednich, ani pośrednich, z żadnym z chińskich producentów eksportujących podlegających obowiązującym środkom antydumpingowym w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(17)

Potwierdza się zatem, że wnioskodawcę należy uznać za nowego eksportera zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, w związku z czym należy ustalić dla niego indywidualny margines dumpingu.

(18)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. b) rozporządzenia podstawowego w dochodzeniach antydumpingowych dotyczących przywozu z ChRL wartość normalną ustala się zgodnie z art. 2 ust. 1–6 rozporządzenia podstawowego dla tych producentów, których uznano za spełniających kryteria określone w art. 2 ust. 7 lit. c) rozporządzenia podstawowego, tj. w przypadku gdy wykazano, że w odniesieniu do wytwarzania i sprzedaży produktu podobnego przeważały warunki gospodarki rynkowej.

(19)

Wspomniane kryteria przedstawiono poniżej w formie streszczenia:

(20)

W toku dochodzenia ustalono, że dokumentacja księgowa wnioskodawcy jest niezgodna z międzynarodowymi standardami księgowości i że w związku z tym praktyki księgowe wnioskodawcy nie spełniają wymogów drugiego kryterium. W szczególności wnioskodawca nie zapisał w swoich księgach rachunkowych programu motywacyjnego dla kadry zarządzającej zgodnie z międzynarodowymi standardami księgowości.

(21)

W konsekwencji w bilansie przedsiębiorstwa przedstawiono jego sytuację finansową niezgodnie z rzeczywistością, a rachunek zysków i strat oraz rachunek przepływów pieniężnych zostały obciążone kosztami finansowymi, które są nieuzasadnione.

(22)

W związku z powyższym wnioskodawcy nie można było przyznać MET.

(23)

Wnioskodawca i pozostałe zainteresowane strony mieli możliwość przedstawienia uwag dotyczących powyższych ustaleń.

(24)

Wnioskodawca wskazał, że program motywacyjny powinien zostać zaksięgowany w 2013 r., że nie ma on związku z bilansem za 2012 r. i że w 2012 r. charakter programu nie został jeszcze określony. Według wnioskodawcy charakter ten miałby zostać określony zgodnie z zaleceniami audytorów wydanymi w momencie badania sprawozdania finansowego za 2013 r. i omawiany program mógłby wówczas przyjąć formę wynagrodzenia, odsetek od kredytu lub też formę zbliżoną do udziałów w spółce.

(25)

Program ten stanowił przedmiot umowy zawartej między przedsiębiorstwem a kadrą zarządzającą w 2012 r. Wzmianki o programie nie ma jednak ani w zbadanym sprawozdaniu finansowym za 2012 r., ani nawet w uwagach do tego sprawozdania. W roku obrotowym 2013 do czasu dochodzenia (listopad 2013 r.) również nie zaksięgowano tego programu.

(26)

Brak zapisu w księgach rachunkowych ma poważne skutki. Wysokość łącznych zobowiązań w zestawieniu obrotów i sald na koniec OD, w dniu 31 lipca 2013 r., została bowiem znacznie zaniżona, jako że łączna wysokość kredytów, do których zobowiązała się kadra zarządzająca, zwiększyłaby łączne zobowiązania o 14 %. Ponadto rachunek zysków i strat za 2013 r. wykaże koszty finansowe prawnie nieuzasadnione, jako że nie było wpływu pieniężnego odpowiadającego programowi motywacyjnemu, a mimo to odsetki zostały w 2013 r. zapłacone. W konsekwencji koszty finansowe za 2013 r. dziewięciokrotnie przewyższą koszty przedstawione za rok 2012. Za pomocą informacji finansowych zawartych w sprawozdaniu finansowym nie przedstawiono zatem sytuacji finansowej przedsiębiorstwa w sposób wiarygodny i zgodny z rzeczywistością.

(27)

Należy ponadto zauważyć, że charakter programu i jego zaksięgowanie nie mogą zależeć od kwalifikacji audytorów i że zaksięgowania tego należy dokonać w odpowiednim czasie, a nie wstecz. W związku z powyższym nieprawidłowe przedstawienie sytuacji finansowej i przepływów pieniężnych związanych z programem nie może zostać uznane za zgodne z międzynarodowymi standardami rachunkowości.

(28)

W odpowiedzi na ujawnienie ustaleń Komisji wnioskodawca ponownie wystosował wniosek o MET, nie przytaczając jednak żadnego nowego argumentu. Potwierdza się zatem ustalenia dotyczące MET.

(29)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 lit. a) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do państw nieposiadających gospodarki rynkowej oraz — w przypadkach, w których nie można było przyznać MET — w odniesieniu do państw o systemie przejściowym wartość normalną należy ustalić na podstawie cen lub wartości skonstruowanej w państwie analogicznym.

(30)

Zgodnie z zapowiedzią w rozporządzeniu (UE) nr 809/2013 Komisja przewiduje wykorzystanie Japonii jako państwa analogicznego w celu ustalenia wartości normalnej dla wnioskodawcy, w przypadku gdyby nie zostało mu przyznane traktowanie na zasadach rynkowych, i tak jak to miało miejsce w przypadku dochodzenia, które doprowadziło do wprowadzenia środków rozporządzeniem pierwotnym.

(31)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Japonii jako państwa analogicznego. Strony te nie przedstawiły żadnych uwag. Komisja skontaktowała się również z producentami w Stanach Zjednoczonych Ameryki, jednak nie udało jej się nawiązać współpracy. W konsekwencji za właściwe państwo analogiczne należy uznać Japonię. Jeden producent w Japonii zgodził się na współpracę i przedłożył wymagane informacje.

(32)

Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja najpierw zbadała, czy krajowa sprzedaż TCCA realizowana przez tego producenta na rzecz niezależnych klientów była reprezentatywna. W tym względzie ustalono, że całkowita wielkość takiej sprzedaży wynosiła co najmniej 5 % całkowitej wielkości wywozu do Unii realizowanego przez wnioskodawcę.

(33)

Komisja następnie zbadała, czy istnieją rodzaje TCCA sprzedawane na rynku krajowym przez japońskiego producenta eksportującego, które są wystarczająco porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Unii przez wnioskodawcę. Komisja zidentyfikowała rodzaje TCCA, które są identyczne lub bezpośrednio porównywalne z rodzajami sprzedawanymi na wywóz do Unii przez wnioskodawcę. Ustaliła ona również, że rodzaje te są sprzedawane przez przedsiębiorstwo japońskie po cenach przynoszących zysk, że odbywa się to w zwykłym obrocie handlowym oraz że ceny sprzedaży krajowej mogą zostać uwzględnione w celu ustalenia wartości normalnej.

(34)

Wartość normalną oparto zatem na rzeczywistej cenie krajowej, obliczonej jako średnia ważona, rodzajów TCCA uznanych za porównywalne.

(35)

Jako że produkt objęty postępowaniem był bezpośrednio wywożony do niezależnych klientów w Unii, cenę eksportową ustalono zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, tj. na podstawie faktycznie zapłaconych lub należnych cen eksportowych za produkt sprzedawany na wywóz do Unii.

(36)

Wartość normalną i ceny eksportowe porównywano na podstawie ceny ex-works i na tym samym poziomie handlu. W celu zapewnienia sprawiedliwego porównania między wartością normalną a ceną eksportową, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego uwzględniono różnice, które mają wpływ na porównywalność cen. W tym celu zarówno od chińskich cen eksportowych, jak i od cen sprzedaży krajowej japońskiego producenta współpracującego odjęto koszty transportu i pakowania.

(37)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 rozporządzenia podstawowego margines dumpingu ustalono na podstawie porównania średniej ważonej wartości normalnej według rodzaju produktu ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem. Porównanie to wykazało istnienie dumpingu.

(38)

Margines dumpingu dla wnioskodawcy, wyrażony jako odsetek ceny netto na granicy Unii, wyniósł 32,8 %.

(39)

Uwzględniając ustalenia dochodzenia oraz zasadę niższego cła, stwierdza się, że na wnioskodawcę należy nałożyć ostateczny środek antydumpingowy na poziomie ustalonego marginesu dumpingu, który w tym przypadku jest niższy niż margines szkody w pierwotnej sprawie.

(40)

W świetle powyższych ustaleń cło antydumpingowe mające zastosowanie do wnioskodawcy nakłada się z mocą wsteczną na przywóz produktu objętego postępowaniem, który poddano obowiązkowi rejestracji zgodnie z art. 3 rozporządzenia (UE) nr 809/2013.

(41)

Zainteresowane strony poinformowano o wszelkich zasadniczych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierza się nałożyć na przywóz TCCA od wnioskodawcy zmienione ostateczne cło antydumpingowe oraz nałożyć to cło z mocą wsteczną na przywóz podlegający rejestracji. Otrzymano uwagi od wnioskodawcy, których charakter, jak wyjaśniono powyżej, nie zmienił jednak powyższych wniosków.

(42)

Niniejszy przegląd nie ma wpływu na datę wygaśnięcia środków wprowadzonych rozporządzeniem wykonawczym (UE) nr 1389/2011.

(43)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego,