21.12.2006   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 365/7

(1)

Rada nałożyła, rozporządzeniem (WE) nr 1015/94 (2), ostateczne cło antydumpingowe na przywóz systemów kamer telewizyjnych („TCS”) pochodzących z Japonii („dochodzenie pierwotne”).

(2)

We wrześniu 2000 r. Rada, rozporządzeniem (WE) nr 2042/2000 (3), potwierdziła ostateczne cła antydumpingowe nałożone rozporządzeniem (WE) nr 1015/94, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego („poprzednie dochodzenie przeglądowe”).

(3)

W następstwie publikacji zawiadomienia w sprawie zbliżającego się upływu terminu obowiązywania środków antydumpingowych wprowadzonych względem przywozu niektórych TCS pochodzących z Japonii (4), w dniu 28 czerwca 2005 r., Komisja otrzymała wniosek o przegląd tych środków zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(4)

Wniosek złożyło przedsiębiorstwo Grass Valley Nederland BV, producent wspólnotowy reprezentujący ponad 60 % całkowitej wspólnotowej produkcji TCS („skarżący”). Grass Valley jest przedsiębiorstwem powstałym w wyniku przejęcia Philips Digital Video Systems przez Thomson Multimedia, właściciela Thomson Broadcast Systems. We wniosku o przegląd wygaśnięcia podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i zaistnienia szkody dla przemysłu wspólnotowego.

(5)

Komisja, po konsultacji z Komitetem Doradczym, ustaliła, że istnieją dostateczne dowody uzasadniające rozpoczęcie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 podstawowego rozporządzenia i wszczęła przegląd w dniu 29 września 2005 r. (5).

(6)

W dniu 18 maja 2006 r. Komisja wszczęła nowe dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu określonych systemów kamer pochodzących z Japonii oraz przegląd okresowy środków antydumpingowych dotyczący przywozu systemów kamer telewizyjnych pochodzących z Japonii (6). Zakres nowego dochodzenia antydumpingowego obejmuje systemy kamer telewizyjnych objęte obowiązującymi środkami, wymienionymi w motywie 1. Jeżeli zostanie ustalone, że niezbędne będzie nałożenie środków na określone systemy kamer telewizyjnych pochodzących z Japonii i w ten sposób objęcie niniejszym rozporządzeniem systemów kamer telewizyjnych podlegających środkom, dalsze obowiązywanie środków nałożonych na mocy niniejszego rozporządzenia będzie niewłaściwe i niezbędna będzie ich zmiana lub zniesienie.

(7)

Komisja oficjalnie powiadomiła producentów eksportujących, użytkowników/importerów, producentów surowców, o których wiadomo, że są zainteresowani, przedstawicieli krajów wywozu oraz producentów wspólnotowych o zamiarze wszczęcia przeglądu wygaśnięcia. Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(8)

Kwestionariusze wysłano do skarżącego producenta wspólnotowego, dwóch innych producentów wspólnotowych, dwudziestu pięciu użytkowników, dziewięciu producentów surowców oraz do pięciu znanych japońskich producentów eksportujących. Odpowiedzi otrzymano od jednego producenta wspólnotowego, jednego japońskiego producenta eksportującego i jego przedsiębiorstwa powiązanego we Wspólnocie, czterech użytkowników/importerów oraz od jednego dostawcy surowców.

(9)

Komisja również zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje, jakie uznała za niezbędne dla celów dochodzenia oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w siedzibach następujących przedsiębiorstw:

(10)

Analiza dotyczy głównie definicji standardów (SD) ponieważ DS TCS stanowi największą część produktów podlegających środkom. Zwraca się również uwagę na fakt, iż HD TCS o podobnej wydajności i jakości jak SD TCS o współczynniku S/N wynoszącym 62dB (a zatem podlegające obowiązującym środkom) mogą wykazywać współczynnik S/N poniżej 55dB, a zatem nie być objęte przedmiotowymi środkami. Potwierdził to również przemysł wspólnotowy. Jedna z zainteresowanych stron, która nie współpracowała w niniejszym dochodzeniu zażądała zestawienia definicji produktu w niniejszym przeglądzie z definicją w nowym dochodzeniu, o którym mowa w motywie (6). Jednakże w bieżącym dochodzeniu nie można zmienić definicji produktu i ogranicza się ono wyłącznie do ustalenia czy obowiązujące środki należy utrzymać czy też znieść. Dlatego też żądanie to odrzucono.

(11)

Dochodzenie dotyczące prawdopodobieństwa utrzymywania się lub ponownego wystąpienia dumpingu oraz szkody objęło okres od dnia 1 października 2004 r. do dnia 30 września 2005 r. (okres objęty dochodzeniem - „OD”). Badanie trendów mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa utrzymania się lub ponownego wystąpienia szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2002 r. do końca OD („okres badany”, okres badania szkody lub „OBS”).

(12)

Produkt objęty postępowaniem jest taki sam jak produkt objęty dochodzeniem pierwotnym, które doprowadziło do nałożenia obecnie obowiązujących środków, tzn. systemy kamer telewizyjnych.

(13)

Jak ustalono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1015/94, TCS może składać się z następujących części, przywożonych razem lub oddzielnie:

(14)

Produkt objęty tym przeglądem jest obecnie objęty kodami CN ex 8525 30 90, ex 8537 10 91, ex 8537 10 99, ex 8529 90 81, ex 8529 90 95, ex 8543 89 97, ex 8528 21 14, ex 8528 21 16 oraz ex 8528 21 90.

(15)

Produktami nieobjętymi niniejszym dochodzeniem są:

(16)

Jak ustalono w toku poprzednich dochodzeń, o których mowa w motywach 0 i ust. 1, dochodzenie bieżące potwierdziło, że produkt objęty postępowaniem, wytwarzany przez japońskich producentów eksportujących i sprzedawany na rynku japońskim oraz we Wspólnocie oraz produkt wytwarzany i sprzedawany przez skarżącego producenta wspólnotowego na rynku wspólnotowym wykorzystują taką samą technologię podstawową i są zgodne ze światowymi standardami stosowanymi w tym przemyśle. Produkty te mają również takie same zastosowania i przeznaczenie, w rezultacie mają podobne właściwości fizyczne i techniczne, są zamienne i konkurują ze sobą. Dlatego też, produkty te są podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(17)

W porównaniu do poprzedniego badania, poziom współpracy japońskich producentów eksportujących w bieżącym badaniu był szczególnie niski. Współpracował tylko jeden z pięciu producentów. Z czterech pozostały producentów znanych Komisji żaden nie przedstawił odpowiedzi na kwestionariusz, mimo tego, że zgodnie z dostępnymi faktami, a w szczególności zgodnie z informacjami zawartymi w bazie danych prowadzonej przez Komisję na mocy art. 14 ust. 6 rozporządzenia podstawowego („baza danych z art. 14 ust. 6”), co najmniej trzech z nich prawdopodobnie dokonywało wywozu TCS do Wspólnoty w OD.

(18)

Współpracował tylko jeden producent eksportujący, który jednakże nie prowadził wywozu do Wspólnoty produktu objętego postępowaniem. Uwzględniając niski poziom współpracy, nie udało się zgromadzić żadnych pewnych informacji dotyczących przywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty w OD bezpośrednio od producentów eksportujących. Ponadto, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, informacje statystyczne dostępne w Eurostacie wydawały się nie być wiarygodne ponieważ kody CN, pod którymi klasyfikowany jest produkt objęty postępowaniem obejmują również przywóz innych produktów, bez żadnej możliwości odróżnienia ich. Dlatego też, informacje Eurostatu również należało pominąć celem określenia czy doszło do przywozu TCS z Japonii oraz w jakich odbył się on ilościach i jaka była jego wartość. W tych okolicznościach oraz zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, Komisja postanowiła wykorzystać informacje uzyskane na podstawie dostępnych faktów, tzn. informacje zawarte w bazie danych z art. 14 ust. 6 oraz we wniosku o wszczęcie przeglądu. Na tej podstawie w sposób jak najdokładniejszy oszacowano wielkości i wartość TCS pochodzących z Japonii i przywiezionych do Wspólnoty w okresie badanym.

(19)

Biorąc pod uwagę niewystarczający poziom współpracy lub brak współpracy japońskich producentów eksportujących oraz fakt, iż jedyny współpracujący japoński producent eksportujący nie prowadził wywozu do Wspólnoty w OD, Komisja zgromadziła informacje dotyczące kontynuacji dumpingu z innych źródeł, w szczególności informacje przekazane przez skarżącego oraz informacje pochodzące z bazy danych z art. 14 ust. 6, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(20)

Informacje zawarte w bazie danych z art. 14 ust. 6 wskazują, że miał miejsce znaczny przywóz produktu objętego postępowaniem w OD, w szczególności około 10 głowic kamer telewizyjnych („TCH”), które są niezbędną i najdroższą częścią kamery. Przypomina się, że biorąc pod uwagę niski poziom współpracy oraz fakt, iż jedyny współpracujący japoński producent eksportujący nie prowadził wywozu do Wspólnoty w OD, nie można było przeprowadzić żadnego formalnego obliczenia dumpingu w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(21)

Uwzględniając powyższe oraz zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, Komisja musiała polegać na dostępnych faktach, tzn. na dowodach przedstawionych we wniosku skarżącego, które wykazały, że poziom dumpingu dla dwóch modeli produktu objętego postępowaniem po uiszczeniu ceł jest znaczny, sięgając w przypadku jednego modelu ponad 10 %.

(22)

Na podstawie analizy dostępnych dowodów można stwierdzić, że istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji stosowania praktyk dumpingowych przez japońskich producentów eksportujących.

(23)

Światowi producenci TCS działają tylko w Japonii i w UE. Dlatego też udział w sprzedaży na rynkach światowych dzieli się pomiędzy tych producentów. Istnieją co najmniej dwaj znani producenci wspólnotowi, z których jeden powiązany jest z japońskimi producentami eksportującymi, produkujący na rynek wspólnotowy. Istnieje pięciu znanych japońskich producentów eksportowych, produkujących i prowadzących sprzedaż na cały świat.

(24)

Przypomina się, że przedmiotowe środki obowiązują od 1994 r. Ponadto, w 1999 r. Komisja doszła do wniosku, że producenci eksportujący absorbowali obowiązujące środki, dlatego też zdecydowała o podniesieniu obowiązujących ich ceł antydumpingowych na bardzo znaczny poziom w odniesieniu do zainteresowanych producentów eksportujących (do 200,3 %). Wreszcie, w 2000 r. przegląd wygaśnięcia dotyczący obowiązujących środków wykazał, że przedmiotowe środki należy przedłużyć o kolejny okres pięciu lat, uwzględniając prawdopodobieństwo kontynuacji i ponownego wystąpienia dumpingu i szkody.

(25)

Biorąc pod uwagę niski poziom współpracy producentów eksportujących, jedynym dostępnym źródłem informacji dotyczących cen produktu w Japonii były dane sprzedaży pochodzące od jedynego współpracującego producenta eksportującego (Ikegami), informacje uzyskane od skarżącego oraz informacje zawarte we wniosku o niniejsze dochodzenie.

(26)

Jak wspomniano w motywie 19 powyżej, TCH jest główną i najdroższą częścią kamery jeżeli chodzi o jej wartość, dlatego też uznano za stosowne na tej podstawie ocenić związek pomiędzy cenami w Japonii a cenami we Wspólnocie.

(27)

Na podstawie informacji znajdujących się we wniosku oraz informacji zgromadzonych podczas wizyt weryfikacyjnych można stwierdzić, że ceny stosowane przez producentów wspólnotowych we Wspólnocie są wyższe niż ceny obowiązujące na rynku krajowym w Japonii.

(28)

Jednakże, wskazano powyżej, że pomimo tego faktu przedsiębiorstwa japońskie chętne są już dzisiaj do prowadzenia wywozu do Wspólnoty po cenach nie zawierających ceł antydumpingowych, które są o wiele niższe niż ceny obowiązujące we Wspólnocie oraz na ich rynku krajowym. To samo odnosi się do ich wywozu do krajów trzecich.

(29)

Na tej podstawie można oczekiwać, że jeżeli zezwoli się na wygaśnięcie środków, przywóz do Wspólnoty najprawdopodobniej nastąpiłby po cenach znacznie zaniżonych, co spowodowałoby podcięcie cen wspólnotowych, ponieważ nie ma powodu wierzyć, że japońscy producenci eksportujący zmieniliby swoją politykę cenową w tym przypadku. Ponadto, wysoki poziom cen na rynku wspólnotowym również stanowi bodziec zachęcający japońskich producentów eksportujących do skierowania części sprzedaży krajowej na rynek UE.

(30)

Wreszcie, ponieważ środki obowiązujące są wysokie (od 52,7 % do 200,3 %), japońscy producenci eksportujący dysponowaliby znacznym polem manewru w ustalaniu nowych cen, jeżeli zezwolonoby na wygaśnięcie środków oraz jeżeli zdecydowaliby oni podnieść swoje ceny eksportowe. W każdym przypadku, jak wykazano powyżej, jakakolwiek podwyżka cen poniżej środków obecnie obowiązujących spowodowałaby podcięcie cen wspólnotowych.

(31)

Biorąc pod uwagę niski poziom współpracy producentów eksportujących, przeprowadzono analizę dotyczącą cen stosowanych przez jedynego współpracującego producenta eksportującego w wywozie z Japonii do krajów trzecich z cenami, po których produkty były sprzedawane w Japonii. W tym kontekście uwzględniono większość sprzedaży do krajów trzecich.

(32)

Celem przeprowadzenia odpowiedniego porównania pomiędzy tego rodzaju cenami, dokonano dostosowań obejmujących poziom handlu, transport, ubezpieczenia oraz koszty kredytów. W porównaniu uwzględniono wszystkie elementy systemu, nie tylko głowice kamer, ponieważ dostępne były szczegółowe informacje na ten temat.

(33)

Porównanie wykazało, że wspomniane przedsiębiorstwo prowadziło sprzedaż do krajów trzecich po cenach znacznie niższych niż na rynek krajowy.

(34)

Uwzględniając dostępne informacje można uznać, że wspomniane przedsiębiorstwo prowadzi sprzedaż swoich produktów do krajów trzecich najprawdopodobniej po cenach dumpingowych (około 20 %). Jest to potwierdzeniem dowodów opartych na domniemaniu faktycznym, zawartych we wniosku, zgodnie z którymi producenci eksportujący prowadzą sprzedaż do krajów trzecich po cenach znacznie zaniżonych.

(35)

Nie istnieją żadne dostępne dowody na to, że inni japońscy producenci eksportujący nie stosują takiej samej polityki cenowej i nie prowadzą sprzedaży do innych krajów trzecich po cenach, które są prawdopodobnie dumpingowe.

(36)

Na tej podstawie uważa się, że japońscy producenci eksportujący prowadzili sprzedaż na wywóz do krajów trzecich po cenach znacznie niższych niż ceny na ich rynku krajowym oraz, że te ceny eksportowe najprawdopodobniej sytuowały się na poziomie dumpingowym w OD oraz, że nie istnieją dowody na to, że tego rodzaju praktyki zmienią się.

(37)

Zgodnie z dostępnymi faktami, tzn. z wnioskiem oraz z informacjami przekazanymi przez jedynego współpracującego producenta eksportującego, ceny po których producenci eksportujący sprzedają produkt objęty postępowaniem do krajów trzecich są o wiele niższe niż ceny przeważające we Wspólnocie. Różnica może sięgać nawet 220 % w zależności od rynku. Dlatego też, w przypadku zniesienia środków japońscy producenci eksportujący uzyskaliby poważny bodziec zachęcający do przekierowania części swojego wywozu do krajów trzecich na rynek wspólnotowy.

(38)

Zauważono również, że Wspólnota jest jedynym terytorium, na którym obowiązują środki antydumpingowe przeciwko produktowi objętemu postępowaniem. Nie ma dowodów na to, że producenci przyjęliby inną politykę cenową niż polityka stosowana wobec wywozu do krajów trzecich jeżeli zniesionoby środki.

(39)

Skarżący twierdził, że ze względu na charakter produktu, moce produkcyjne są elastyczne oraz, że japońscy producenci eksportujący mogliby dokonać ekspansji w bardzo krótkim okresie. Potwierdza to weryfikacja przeprowadzona na miejscu u jedynego współpracującego japońskiego producenta eksportującego.

(40)

Rzeczywiście, proces produkcyjny wymaga ludzkiej siły roboczej, jednakże nie jest ograniczony żadnym konkretnym etapem procesu produkcyjnego lub żadnym konkretnym urządzeniem. Ponieważ linia produkcyjna opiera się głównie na pracy manualnej, wystarczy zwiększyć liczbę zmian oraz personelu aby zwiększyć produkcję. Czynnikiem mającym największy wpływ na ograniczenie wzrostu mocy produkcyjnych jest czas niezbędny do wyszkolenia nowych pracowników składających i produkujących TCS. Jedyny prawdopodobny czynnik mechaniczny związany ze zwiększeniem produkcji, który wymagałby poważnej inwestycji, to urządzenie do wytwarzania bloku optycznego. Jednakże, nie znaleziono dowodów na to, że był to, uwzględniając bieżące poziomy produkcji, czynnik, który rzeczywiście mógł wpłynąć na możliwy wzrost produkcji. Ponadto, ponieważ przedsiębiorstwo nie wykorzystywało w całości swoich mocy produkcyjnych, uważa się, że mogłyby one zostać zwiększone szybko i w znacznym stopniu. Ponadto, nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że koszty związane z takim zwiększeniem mocy produkcyjnych byłyby wysokie względem wartości wytwarzanych produktów.

(41)

Wzrost ten może być znaczny, biorąc pod uwagę „bilet wstępu” jaki musieliby uiścić japońscy producenci eksportujący aby sprzedawać zwiększone ilości we Wspólnocie (istniejące kanały dystrybucji i niski poziom inwestycji w zwiększenie mocy produkcyjnych).

(42)

Uwzględniając powyższe oraz wziąwszy pod uwagę fakt, że nie ma dowodów wskazujących na to, że wszyscy pozostali producenci eksportujący nie znajdują się w takiej samej sytuacji, można uznać, że istnieje prawdopodobieństwo, że moce produkcyjne można by było zwiększyć w krótkim czasie, jeżeli japońscy producenci wyraziliby taką potrzebę.

(43)

Na podstawie powyższych faktów można uznać, że istnieje prawdopodobieństwo zwiększonego przywozu do WE w przypadku zniesienia środków. Powyższe ustalenia należy postrzegać w świetle atrakcyjnych cen we Wspólnocie w porównaniu z krajami trzecimi, jak wykazano powyżej, już istniejących kanałów dystrybucji oraz w świetle faktu, iż zwiększenie mocy produkcyjnych mogłoby nastąpić przy względnie niskich kosztach (wyszkolenie nowych, wyspecjalizowanych pracowników).

(44)

Biorąc pod uwagę opisane powyżej cechy charakterystyczne rynku, tzn. fakt, że ceny we Wspólnocie są wyższe niż w krajach trzecich oraz na japońskim rynku krajowym, istnieją poważne bodźce zachęcające do przekierowania części sprzedaży na rynek wspólnotowy prawdopodobnie po niskich cenach celem odzyskania utraconego udziału w rynku. Ponadto, ponieważ wydajność produkcji można szybko zwiększyć, bardzo prawdopodobne jest, że przywóz produktu znowu odbywałby się w znacznych ilościach. Ponieważ nie ma dowodów na to, że japońscy producenci eksportujący zmieniliby swoją politykę cenową celem podniesienia cen w przypadku wygaśnięcia środków, również bardzo prawdopodobne jest, że ten zwiększony przywóz odbywałby się po cenach dumpingowych.

(45)

Na podstawie powyższych ustaleń uważa się, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego prowadzenia przez japońskich producentów eksportujących dumpingu produktu objętego postępowaniem w przypadku wygaśnięcia środków, dlatego też obowiązujące środki powinny zostać utrzymane.

(46)

W 2001 r., Philips Digital Video Systems („Philips DVS”) zostało przejęte przez Thomson Multimedia, właściciela Thomson Broadcast Systems („TBS”), innego wspólnotowego producenta TCS, połączone przedsiębiorstwo Philips DVS/TBS stało się skarżącym przedsiębiorstwem Grass Valley Nederland B.V.

(47)

Jeden producent eksportujący stwierdził, że od pięciu lat prawie każda kamera sprzedawana przez jego przedsiębiorstwo powiązane we Wspólnocie była wytwarzana przez to przedsiębiorstwo we Wspólnocie. Następnie stwierdził, że ponieważ ta fabryka zaopatrywała nie tylko rynek WE ale również cały świat, wszelkie decyzje dotyczące obowiązujących ceł antydumpingowych nie miałyby na wpływu na jego przedsiębiorstwo.

(48)

Ponieważ ten producent eksportujący nie przedstawił żadnych innych informacji, w szczególności odpowiedzi na kwestionariusz przeznaczony dla innych producentów wspólnotowych, nie było możliwe szczegółowe zbadanie charakteru jego działalności, włącznie z działalnością prowadzoną we Wspólnocie.

(49)

Inne przedsiębiorstwo produkujące TCS we Wspólnocie i powiązane z japońskim producentem eksportującym współpracowało w niniejszym dochodzeniu i sprzeciwiło się obecnie obowiązującym środkom. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że przywóz TCS z Japonii prowadzono sporadycznie i w zasadzie po to, aby uzupełnić działania przedsiębiorstwa w WE. W trakcie przeprowadzonej na miejscu wizyty weryfikacyjnej ujawniono, że w zakładach we Wspólnocie montowano jedynie jeden model z części pochodzących z Japonii i ze Wspólnoty pomimo, że w okresie kiedy trwała wizyta, nie miała miejsca żadna produkcja bloków CCD (urządzenia pojemnościowo sprzężone), które są najważniejszą częścią głowicy kamery. Ponadto, w toku dochodzenia ujawniono, że nie ma żadnych innych powodów, dla których produkcja tego modelu musiała by się odbywać we Wspólnocie poza istnieniem środków obejmujących TCS.

(50)

W każdym razie, niniejsze dochodzenie potwierdziło, że skarżący reprezentował ponad 60 % produkcji wspólnotowej systemów kamer telewizyjnych. Dlatego też przedsiębiorstwo to stanowi przemysł wspólnotowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 i art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego i będzie ono zwane dalej „przemysłem wspólnotowym”.

(51)

Z powodów przedstawionych w motywach od 19 do 20 powyżej, analizę dotyczącą sytuacji na rynku wspólnotowym oparto o zgromadzone dane dotyczące głowic do kamer telewizyjnych („TCH”).

(52)

Jak wspomniano powyżej, nie było możliwe zgromadzenie danych od japońskich producentów eksportujących, którzy domniemanie posiadają zakłady montażowe na rynku wspólnotowym. Jak wspomniano powyżej, strony japońskie, które rzeczywiście dokonywały wywozu produktu objętego postępowaniem do Wspólnoty, nie współpracowały. W konsekwencji, w szczególności w odniesieniu do konsumpcji, Komisja wykorzystała dostępne fakty, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(53)

Biorąc pod uwagę fakt, że dane dotyczące sprzedaży i produkcji można było uzyskać tylko od jednej lub dwóch zainteresowanych stron oraz uwzględniając poufną naturę handlową tego rodzaju informacji, uważa się za stosowne nie ujawnianie ich. Dlatego też dane te zastąpiono symbolem „—” oraz przedstawiono odpowiednie załączniki.

(54)

Rzeczywista konsumpcja TCH we Wspólnocie zostałīa ustalona na podstawie wielkości sprzedaży przemysłu wspólnotowego na rynku wspólnotowym, wielkości sprzedaży Ikegami Electronics (Europe) GmbH, statystyk przywozu TCH z Japonii uzyskanych z bazy danych z art. 14 ust. 6 oraz danych dotyczących zakupów dostarczonych przez jednego z użytkowników TCS. Ze względu na brak współpracy jednego z japońskich producentów eksportujących, który domniemanie również produkuje TCS we Wspólnocie, prawdopodobne jest lekkie zaniżenie konsumpcji, niemniej jednak nie ma to wpływu na ustalone ogólne tendencje i wnioski.

Tabela 1

Konsumpcja TCH we Wspólnocie

(55)

Zużycie we Wspólnocie wzrosło o 3 % pomiędzy 2002 r. a OD. Jednakże, w 2004 r. nastąpił znaczny wzrost, kiedy to wielkość przywozu osiągnęła swój najwyższy poziom. W OD konsumpcja we Wspólnocie spadła o około 15 % w porównaniu z 2004 r.

(56)

W okresie badanym wielkość przywozu TCH z Japonii pozostała na względnie niskim poziomie. Jednakże, poziom ten wzrósł niemal dziesięciokrotnie w latach 2002–2004, sięgając około 30 jednostek. W OD przywóz zmalał w porównaniu z 2004 r. ale pozostał znacznie wyżej względem poziomu z 2002 r. Ogólnie rzecz biorąc, w okresie badanym przywóz wzrósł niemal trzykrotnie. Przemysł wspólnotowy twierdził, że wielkość przywozu była zaniżona ponieważ, na podstawie informacji rynkowych, którymi dysponował, dostawy do WE dokonane przez producentów japońskich były znacznie większe niż wielkości, które domniemanie mogłyby te przedsiębiorstwa wyprodukować we Wspólnocie. Następnie twierdzono, że obowiązujące środki najprawdopodobniej obchodzono poprzez przywóz części do kamer. Jednakże te przekazane informacje nie były zgodne z ustaleniami poczynionymi podczas dochodzenia, tzn. podczas wizyt weryfikacyjnych oraz z informacjami otrzymanymi od niezależnych użytkowników. W dodatku zakres bieżącego przeglądu nie obejmuje ustalenia czy obowiązujące srodki są obchodzone, chociaż uznaje się, że praktyki związane z obchodzeniem środków mogą mieć wpływ na sytuację w przemyśle wspólnotowym.

(57)

Udział w rynku przywozu wzrastał stale do 2004 r., w którym osiągnął swój szczytowy poziom. Mimo znacznego spadku w OD, o mniej niż połowę poziomu z 2004 r., poziom przywozu zwiększył się w okresie badanym.

Tabela 2

Przywóz TCH z Japonii i udział w rynku

(58)

Ze względu na brak współpracy niedostępne były wiarygodne informacje dotyczące poziomów cen przywozu TCH. Rzeczywiście, japońscy producenci eksportujący prowadzą swoją sprzedaż produktu objętego postępowaniem wyłącznie dla importerów powiązanych we Wspólnocie. Dlatego też poziomy cen dostępne z bazy danych z art. 14 ust. 6 są cenami obowiązującymi pomiędzy powiązanymi stronami i w związku z tym nie można ich uznać za wiarygodne. Jest to tym bardziej prawdziwe, jeżeli uwzględniony zostanie fakt, że ze względu na obowiązujące środki przedsiębiorstwa mogą zdecydować o ulokowaniu zysków w przedsiębiorstwach wspólnotowych.

(59)

Dlatego też nie można dojść do żadnego wniosku odnośnie do zmian cen oraz polityki cenowej dotyczącej przywozu produktu objętego postępowaniem.

(60)

W celu zachowania przejrzystości należy zauważyć, że przemysł wspólnotowy dostarczył informacje w swojej odpowiedzi na kwestionariusz, które dotyczą bardziej TCS niż jedynie TCH. Nie uznano tego za kwestię problematyczną, ponieważ TCS są zazwyczaj wyposażone w TCH. Dlatego też celem przebadania tendencji oraz przy braku bardziej szczegółowych informacji dotyczących działalności japońskich producentów eksportujących we Wspólnocie, sytuację ekonomiczną przemysłu wspólnotowego przeanalizowano na podstawie danych dotyczących TCS.

(61)

Całkowita produkcja TCS przemysłu wspólnotowego nieznacznie wzrosła w okresie badanym. Po spadku o 8 % w 2003 r. produkcja znacznie wzrosła w 2004 r., tzn. o około 35 %. W OD produkcja spadła o około 16 % w porównaniu z 2004 r., jednakże wciąż utrzymywała się na poziomie wzrostu o 5 % w porównaniu z 2002 r.

Tabela 4

Wielkość produkcji

(62)

Moce produkcyjne przemysłu wspólnotowego utrzymały się na takim samym poziomie do 2004 r. Jednakże w OD nastąpiło obniżenie o 14 % spowodowane reorganizacją przedsiębiorstwa, co umożliwiło mu dostosowanie mocy produkcyjnych do istniejącego popytu. Rzeczywiście, jak opisano poniżej, tego rodzaju obniżeniu mocy towarzyszyło stabilne wykorzystanie mocy produkcyjnych pomiędzy 2004 r. a OD.

(63)

Przy zwiększonej produkcji oraz dostosowaniu mocy produkcyjnych, wykorzystanie mocy wzrosło w okresie badanym. Ogólnie rzecz biorąc, wykorzystanie mocy produkcyjnych wykazywało podobne tendencje jak produkcja, wzrastając pomiędzy 2002 r. a 2004 r., przy czym szczytowy poziom przypadał na 2003 r. W OD wykorzystanie mocy produkcyjnych utrzymywało się na stabilnym poziomie w porównaniu do 2004 r., jednakże wciąż było to powyżej 20 % poziomu z 2002 r.

Tabela 5

Moce produkcyjne i ich wykorzystanie

(64)

Zapasy zmalały znacznie w 2003 r. (– 17 %), jednakże wzrosły w roku następnym, wciąż jednak pozostawały o 11 % poniżej poziomu z 2002 r. Nienormalny wzrost zapasów w OD tłumaczy fakt, że OD skończył się przed końcem roku finansowego, kiedy to wciąż trzeba było zrealizować pewną liczbę zamówień.

Tabela 6

Wielkość zapasów

(65)

Sprzedaż przemysłu wspólnotowego na rynek wspólnotowy wzrosła między 2002 r. a 2004 r. o 10 %, jednakże nie dorównując wzrostowi konsumpcji we Wspólnocie, który znacznie wzrósí, tzn. o 23 % w tym samym okresie. Doprowadziło to do ogólnego spadku udziału w rynku przemysłu wspólnotowego o ponad 20 punktów procentowych w okresie badanym, na korzyść przywozu z Japonii i innych podmiotów gospodarczych we Wspólnocie. W OD sprzedaż znacznie wzrosła w porównaniu z poziomem z 2004 r., co doprowadziło do dalszego zmniejszenia udziału w rynku przemysłu wspólnotowego.

(66)

Jednakże należy zauważyć, że wielkości i tendencje zaobserwowane w odniesieniu do udziału w rynku przemysłu wspólnotowego musiały zostać oparte na dostępnych faktach, w szczególności dlatego, że pewien inny producent we Wspólnocie nie dostarczył swoich danych sprzedaży i produkcji.

(67)

Jeżeli chodzi o średnie ceny sprzedaży, w okresie badanym spadły one o 3 %, chociaż między 2002 r. a 2003 r. odnotowano wzrost o 7 %. Jednakże za stosunkowo niewielkim spadkiem cen w okresie badanym stoi zmiana konfiguracji produktu, ponieważ przemysł wspólnotowy wprowadził nowe produkty o wyższych (i droższych) konfiguracjach.

Tabela 7

Wielkość sprzedaży, ceny i udział w rynku

(68)

W okresie badanym zatrudnienie spadło (o ponad 24 %), co przy uwzględnieniu zwiększenia produkcji wywołało znaczny wzrost wydajności (37 %). Należy zauważyć, że spadkowi zatrudnienia towarzyszyło częstsze zatrudnianie pracowników na umowach czasowych/nienormowanych, co obniżało koszty przedsiębiorstwa.

(69)

Rzeczywiście, w okresie badanym przemysł wspólnotowy zdołał znacznie obniżyć koszty pracy (– 14 %). W wyniku tego przemysł wspólnotowy był w stanie obniżyć udział kosztów pracy w ogólnych kosztach produkcji o kilka punktów procentowych. Wskazuje to jasno na fakt, iż przemysł wspólnotowy próbował przystosować swoją strukturę produkcji oraz obniżyć koszty stałe.

Tabela 8

Zatrudnienie, produktywność i płace

(70)

Należy zauważyć, że rentowność przemysłu wspólnotowego była w dalszym ciągu ujemna w okresie objętym postępowaniem ostatniego przeglądu wygaśnięcia, co doprowadziło do rozszerzenia środków antydumpingowych obowiązujących w tym czasie. Sytuacja ta obecnie uległa zmianie i między 2002 r. a 2004 r. przemysł wspólnotowy odnotował dodatni poziom rentowności.

(71)

Rzeczywiście, rentowność przemysłu wspólnotowego wzrastała do 2004 r., nawet jeżeli zazwyczaj oczekuje się większych zysków (ponad 10 %) celem umożliwienia przemysłowi utrzymania tempa dyktowanego wymaganiami rozwoju technologicznego. Dlatego też w 2003 r. i w 2004 r., kiedy to odnotowano najwyższe marże zysku, poziomy były niewystarczające, aby zagwarantować, że przemysł wspólnotowy będzie mógł w dalszym ciągu inwestować znaczne sumy w rozwój nowych technologii, czego oczekuje się w tym sektorze.

(72)

W OD sytuacja dotycząca rentowności uległa znacznemu pogorszeniu, odnotowano znaczne straty. Można to wytłumaczyć dwoma czynnikami. Z jednej strony znaczny spadek sprzedaży we Wspólnocie w OD spowodował wzrost stałych kosztów średnich, co w konsekwencji odbiło się negatywnie na rentowności. Z drugiej strony przemysł wspólnotowy nie był w stanie skierować wzrostu kosztów określonych surowców, jak również dodatkowych kosztów na badania i rozwój oraz kosztów sprzedaży, wynikających z większej sieci punktów sprzedaży, mających na celu dostarczanie lepszych usług jego klientom. Należy również zauważyć, że tak jak opisano w motywie 73 powyżej, za nieznacznym spadkiem średnich cen sprzedaży między 2004 r. a OD stoi zmiana asortymentu produktu, ponieważ przemysł wspólnotowy wprowadził nowe produkty o wyższych (i droższych) konfiguracjach, jednakże uniemożliwiono mu proporcjonalny do tego wzrost cen.

Tabela 9

Rentowność

(73)

Inwestycje utrzymywały się na wysokim poziomie, chociaż spadły o 13 % w 2003 r. Jednakże tą stratę odrobiono w następnych latach poprzez niemal trzykrotny wzrost, spowodowany zreformowaniem produkcji przez przemysł wspólnotowy oraz nieprzerwane wysokie inwestycje w badania i rozwój, niezbędne w tej gałęzi przemysłu.

(74)

Zwrot z inwestycji wyrażony jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji, był zasadniczo zgodny z opisaną powyżej tendencją dotyczącą rentowności.

Tabela 10

Inwestycje i zwrot z inwestycji

(75)

Nie stwierdzono, aby przemysł wspólnotowy miał trudności z pozyskiwaniem kapitału w okresie badanym.

(76)

Przepływy pieniężne wzrastały znacznie do 2004 r. (39 %). Ta dodatnia tendencja wskazuje na fakt, iż przemysł nadrabiał poniesione straty. Należy zauważyć, że w 2004 r. przepływ środków pieniężnych stanowił jedynie 10 % ogólnej sprzedaży we Wspólnocie, czego nie można uznać za wielkość przesadną. Jednakże w OD przepływy pieniężne zostały poważnie zakłócone przez ujemny poziom rentowności.

Tabela 11

Przepływy pieniężne

(77)

Między 2002 r. a OD, kiedy konsumpcja we Wspólnocie wzrosła o 3 %, wielkość sprzedaży prowadzonej przez przemysł wspólnotowy na rynku wspólnotowym spadła o 21 %. Przemysł wspólnotowy stracił ponad 20 punktów procentowych udziału w rynku, podczas gdy przywóz dumpingowy oraz inni producenci wspólnotowi swój udział zwiększyli.

(78)

W ostatnich latach na rynku TCS miało miejsce przejście z TCS o standardowej rozdzielczości na TCS o wysokiej rozdzielczości. Oczekuje się, że w przyszłości tendencja ta ulegnie intensyfikacji. Jednakże, ponieważ transmisja obrazu w wysokiej rozdzielczości nie jest jeszcze popularna, wielu nadawców, w szczególności mniejszych lub regionalnych w dalszym ciągu kupuje TCS o standardowej rozdzielczości, ponieważ są one dla nich atrakcyjne ze względu na stosunkowo niskie ceny. Rzeczywiście, przemysł wspólnotowy nie był w stanie skorzystać ze wzrostu na rynku, na co wskazuje utrata jego udziału w nim.

(79)

Ponadto produkcja i sprzedaż TCS o standardowej rozdzielczości w dalszym ciągu stanowi ważną część produkcji każdego producenta TCS, ponieważ, ze względu na bardzo kapitałochłonną naturę tego sektora, koszty stałe zwykle są wysokie. Dlatego też w dalszym ciągu ważne jest, aby przemysł wspólnotowy korzystał z istotnych wielkości sprzedaży możliwych dzięki sprzedaży TCS o standardowej rozdzielczości, celem rozłożenia kosztów stałych.

(80)

Analiza dotycząca wielkości dumpingu musi uwzględnić fakt, iż istnieją obowiązujące środki mające na celu usunięcie dumpingu wyrządzającego szkodę. Jak określono w motywie 21 powyżej, dostępne informacje wskazują na to, że japońscy producenci eksportujący w dalszym ciągu prowadzą sprzedaż do Wspólnoty po cenach dumpingowych. Rzeczywiście, ustalony margines dumpingu jest wysoki, zaś jego wpływu na sytuację przemysłu wspólnotowego nie można uznać za znikomy, w szczególności kiedy połączy się go ze zwiększoną sprzedażą, która również mogłaby mieć miejsce.

(81)

Sytuacja przemysłu wspólnotowego uległa pewnej poprawie w okresie badanym, tzn. od rozszerzenia środków w 2000 r. w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia. Jednakże, wskaźniki określone powyżej wskazują również, że przemysł wspólnotowy jest wciąż słaby i narażony na skutki dumpingu.

(82)

Dochodzenie wykazało, że działalność wywozowa przemysłu wspólnotowego rozwijała się w następujący sposób:

Tabela 12

Wywóz dokonywany przez przemysł wspólnotowy

(83)

Wielkości wywiezione przez przemysł wspólnotowy wzrosły znacznie między 2002 r. a 2004 r., jednakże spadły o ponad 20 % w OD. Tym niemniej poziom sprzedaży w OD wciąż wynosi niemal ponad 50 % niż poziom sprzedaży na początku okresu badanego. Ta ogólnie pozytywna tendencja towarzyszyła znacznemu spadkowi średnich cen, spowodowanemu silną konkurencją prowadzoną przy pomocy bardzo niskich cen na rynkach krajów trzecich (patrz motyw 34).

(84)

Rzeczywiście, w toku dochodzenia wykazano, że przemysł wspólnotowy stawiał czoła konkurencji prowadzonej przy pomocy bardzo niskich cen w krajach trzecich, w szczególności na rynkach rozwijających się, takich jak Brazylia i Chiny, oraz że aby być w stanie utrzymać wysoki poziom produkcji i sprzedaży, został on zmuszony do znacznej obniżki swoich cen w krajach trzecich. Naturalnie miało to negatywny wpływ na jego ogólną rentowność.

(85)

Jednym czynnikiem, którym mógłby stanowić wytłumaczenie faktu, iż przemysł wspólnotowy w dalszym ciągu nie poprawił swojej sytuacji ekonomicznej, wziąwszy pod uwagę w szczególności utratę udziału w rynku oraz ujemny poziom rentowności w OD, jest rozpoczęcie przez pewnych japońskich producentów działalności we Wspólnocie, którzy domniemanie również produkują TCS na sprzedaż na rynku wspólnotowym. Rzeczywiście, inni producenci we Wspólnocie zyskali spore udziały w rynku w okresie objętym postępowaniem (patrz motyw 65 powyżej). Jednakże, uwzględniwszy brak współpracy ze strony pewnego japońskiego producenta domniemanie prowadzącego produkcję we Wspólnocie, nie można wykluczyć, że jakiekolwiek pozyskanie udziału w rynku przez to przedsiębiorstwo wynika nie z lepszych praktyk konkurencyjnych, ale ze zwykłego przeniesienia praktyk dumpingowych do Wspólnoty poprzez montowanie produktu we Wspólnocie, a zatem niweczące działanie środków.

(86)

W tym kontekście należy zauważyć, że przynajmniej w jednym przypadku dochodzenie wykazało, że jedynym powodem takiego działania we Wspólnocie jest obowiązywanie środków oraz chęć pominięcia ich (patrz motyw 49).

(87)

Obecną sytuację przemysłu wspólnotowego powinno się postrzegać w świetle obowiązujących środków.

(88)

Sprzedaż na rynku wspólnotowym, wielkość produkcji oraz wykorzystanie mocy produkcyjnych znacznie wzrosły przed 2004 r. Rentowność i wydajność również uległy poprawie przed 2004 r., podczas gdy koszty pracy ograniczono. Przepływy pieniężne, zwrot z inwestycji oraz zapasy wykazywały pozytywne tendencje do 2004 r.

(89)

Jednakże w okresie badanym udział w rynku przemysłu wspólnotowego wykazywał tendencję ujemną, ze stratą ponad 20 punktów procentowych. Od 2000 r. miało miejsce zwiększenie działalności innych podmiotów we Wspólnocie, którzy domniemanie również produkują TCS. Fakt ten, wspólnie z przywozem z Japonii po cenach dumpingowych, uniemożliwił przemysłowi wspólnotowemu odzwierciedlenie w cenach sprzedaży zwiększonych wydatków na badania i rozwój, produkcję i sprzedaż TCS, prowadząc do ujemnej rentowności w OD.

(90)

Na wielkość wywozu przemysłu wspólnotowego również miały wpływ ceny dumpingowe na tych rynkach oraz zmuszenie go do znacznego obniżenia (o ponad 30 %) jego średnich cen stosowanych w krajach trzecich, co wywarło w konsekwencji negatywny wpływ na ogólną rentowność tej gałęzi przemysłu. Wskazuje to w czytelny sposób na kierunek, w którym wspólnotowy rynek TCS mógł rozwijać się, gdyby nie wprowadzono środków antydumpingowych.

(91)

Ogólnie rzecz biorąc, należy stwierdzić, że stan przemysłu wspólnotowego poprawiał się znacznie do 2004 r., jednakże niektóre wskaźniki (np. wielkość sprzedaży we Wspólnocie, rentowność, zwrot z inwestycji i przepływy pieniężne) zakłóciły te pozytywne tendencje w OD. Dlatego też można dojść do wniosku, że przemysł wspólnotowy znajduje się w lepszej sytuacji w porównaniu do wcześniejszego dochodzenia przeglądowego oraz jest rentowny i konkurencyjny, ponieważ znacznie obniżył swoje koszty stałe i poprawił wydajność. Jednakże w dalszym ciągu nie był on w stanie w pełni odzyskać dobrej kondycji i dlatego też pozostaje osłabiony i narażony na skutki dumpingu, co można wywnioskować z jego rozwoju w OD.

(92)

Przypomina się, że w motywie 43 stwierdzono, że wygaśnięcie środków mogłoby doprowadzić do zwiększenia przywozu dumpingowego z Japonii do Wspólnoty.

(93)

Analizując prawdopodobny wpływ dodatkowego przywozu po niskich cenach na sytuację przemysłu wspólnotowego zauważa się, że pojawienie się znacznych ilości przywozu dumpingowego natychmiast spowodowałoby znaczne obniżenie cen na rynku wspólnotowym, ponieważ przemysł ten początkowo starałby się utrzymać swój udział w rynku oraz poziom sprzedaży, co można było zaobserwować w okresie badanym w odniesieniu do sprzedaży do krajów trzecich. Jeżeli doszłoby do tego, utrata rentowności przemysłu wspólnotowego byłaby znaczna, zaś jego sytuacja finansowa uległaby pogorszeniu.

(94)

Przypomina się, że na rynku TCS, przetrwanie danego producenta zależy również od jego umiejętności dotrzymania kroku rozwojowi nowych technologii, a co za tym idzie, od odpowiedniego inwestowania w badania i rozwój, w najnowsze urządzenia produkcyjne oraz szkolenie załogi. Dlatego też niezbędne jest, aby przemysł wspólnotowy osiągnął określony poziom rentowności, który należy również osiągnąć poprzez utrzymywanie cen sprzedaży na poziomie umożliwiającym mu pokrycie tych kosztów. Oczywiste jest, że w sytuacji spadku cen spowodowanego potencjalnym przywozem dumpingowym z Japonii, jedyny pozostały producent wspólnotowy niepowiązany z japońskimi producentami eksportującymi poniósłby znaczną stratę spowodowaną przywozem dumpingowym i najprawdopodobniej, uwzględniając bardzo niskie ceny stosowane przez japońskich producentów eksportujących w sprzedaży do krajów trzecich, nie przetrwałby w takiej sytuacji.

(95)

Rzeczywiście, zgodnie z informacjami z bazy danych z art. 14 ust. 6, wielkość przywozu dumpingowego zwiększyła się ponad trzykrotnie przed 2004 r. i o ponad 50 % w okresie badanym. Jak wskazano powyżej, prawdopodobne jest, że w przypadku braku środków antydumpingowych, na rynek wspólnotowy skierowano by dalsze, większe ilości TCS po bardzo niskich cenach, co spowodowałoby znaczne podcięcie cen przemysłu wspólnotowego.

(96)

Rzeczywiście, jeżeli japońscy producenci eksportujący stosowaliby na rynku wspólnotowym ceny podobne do tych, które stosują w krajach trzecich, czego można oczekiwać, ceny przemysłu wspólnotowego spadłyby o około 30 %. Tego rodzaju polityka cenowa, w połączeniu z możliwościami japońskich eksporterów w zakresie dostarczenia znacznych ilości na rynek wspólnotowy najprawdopodobniej spowodowałyby obniżenie cen na rynku wspólnotowym, co w konsekwencji miałoby negatywny wpływ na sytuację ekonomiczną przemysłu wspólnotowego.

(97)

Na tej podstawie stwierdza się zatem, że uchylenie środków najprawdopodobniej skutkowałoby ponownym poniesieniem istotnej szkody przez przemysł wspólnotowy.

(98)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego, zbadano, czy można wyraźnie stwierdzić, że utrzymanie dotychczasowych środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Wspólnoty jako całości. Interes Wspólnoty określono na podstawie szacunkowej oceny różnych interesów cząstkowych, dotyczących łącznie tj. przemysłu wspólnotowego oraz innych producentów wspólnotowych, jak również użytkowników i dostawców surowców do wytwarzania produktu objętego postępowaniem.

(99)

Należy przypomnieć, że w poprzednich dochodzeniach przyjęcia środków i następnie ich rozszerzenia nie uznano za działanie wbrew interesom Wspólnoty. Ponadto należy zaznaczyć, że obecne dochodzenie jest tylko drugim przeglądem wygaśnięcia mającym na celu przeanalizowanie sytuacji, w której środki antydumpingowe są stosowane już od 1994 r.

(100)

Na tej podstawie zbadano, czy wbrew wnioskowi o prawdopodobieństwie kontynuacji dumpingu i/lub ponownego pojawienia się dumpingu i szkody, istnieją przekonujące powody, które doprowadziłyby do stwierdzenia, że nie jest w interesie Wspólnoty utrzymywanie środków w tym szczególnym przypadku.

(101)

Przemysł wspólnotowy jest jedynym producentem TCS niezwiązanym z japońskimi producentami eksportującymi. Przemysł Wspólnoty udowodnił, że jest strukturalnie rentownym przemysłem, zdolnym do dostosowania się do zmieniających warunków rynkowych. Potwierdzają to jego wysiłki na rzecz usprawnienia produkcji, obniżenia kosztów i zwiększenia wydajności, jak również jego ciągłe inwestycje w produkcję technologicznie bardziej zaawansowanych produktów.

(102)

Poprawa jego sytuacji ekonomicznej w okresie badanym wskazuje, że przemysł wspólnotowy zdołał skorzystać z obowiązywania środków, a efektywna konkurencja została przywrócona. Mimo poprawy rentowności wciąż nie odzyskał poziomu zysków, którego można by oczekiwać w przypadku tego rodzaju produktów. Jednakże, jak podano powyżej, można stwierdzić, że w przypadku zniesienia środków antydumpingowych, sytuacja przemysłu wspólnotowego z dużym prawdopodobieństwem ulegnie znacznemu pogorszeniu, a nawet, co jest bardzo możliwe, jego zakłady będą musiały zostać zamknięte, jak opisano w motywie 99. To stanowiłoby zagrożenie dla ponad 100 miejsc pracy bezpośrednio związanych z produktem objętym postępowaniem.

(103)

Należy również uwzględnić fakt, iż produkcja we Wspólnocie produktów zaawansowanych technologicznie, takich jak TCS, a w szczególności wyniki badań rozwojowych w tego rodzaju produkcji, niosą ze sobą skutki dla innych gałęzi gospodarki. Jest tak szczególnie w przypadku produkcji bloków CCD, ponieważ ich elementy wykorzystywane są również w innych produktach, takich jak systemy bezpieczeństwa, wyposażenie medyczne, przemysłowe i telekomunikacyjne. Ponadto istnienie przemysłu wspólnotowego wytwarzającego TCS ma wpływ na cały przemysł telewizyjny, tj. poczynając od opracowywania i wytwarzania urządzeń nadawczych, aż po produkcję odbiorników telewizyjnych i urządzeń nagrywających, ale może mieć również wpływ na normy ustanawiane dla wspólnotowego sektora telewizyjnego. Dlatego też, należy wziąć również pod uwagę, że zaniknięcie przemysłu zaawansowanych technologii odbiłoby się niekorzystnie na przemyśle telewizyjnym jako całości.

(104)

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzono, że konieczne jest przedłużenie istniejących środków, aby zapobiec niekorzystnym skutkom przywozu po cenach dumpingowych, które mogłyby zagrozić istnieniu przemysłu wspólnotowego, a w konsekwencji określonej liczbie wyspecjalizowanych miejsc pracy.

(105)

Jeżeli chodzi o interes innych producentów wspólnotowych TCS, należy zauważyć, że tylko jeden z nich współpracował w niniejszym dochodzeniu. Producent ten, powiązany z pewnym japońskim producentem eksportującym, sprzeciwił się dalszemu obowiązywaniu środków, jednakże twierdził, że obowiązujące środki dały mu przewagę konkurencyjną nad innymi japońskimi producentami eksportującymi, z której nie chciałby zrezygnować.

(106)

Przy braku współpracy innego domniemanego producenta wspólnotowego należy stwierdzić, że współpracujący producent wspólnotowy nie ucierpi z powodu rozszerzenia środków. Rzeczywiście, podobnie jak w przypadku przedłużenia obowiązywania środków w 2000 r., również obecnie jego interes we Wspólnocie umacnia się dzięki rozszerzeniu obowiązujących środków.

(107)

Komisja przesłała również kwestionariusze dwudziestu pięciu użytkownikom TCS. W dochodzeniu współpracowało tylko czterech użytkowników. Użytkownicy ci to licencjonowani nadawcy, nadający swoje programy przy pomocy własnego wyposażenia. Nabywają je bezpośrednio od producentów TCS, niezależnie od tego czy są one produkowane we Wspólnocie, czy w kraju wywozu; są oni reprezentatywni dla większości użytkowników TCS.

(108)

Jeden z użytkowników stwierdził, że nie planuje zakupu znacznej liczby TCS w ciągu najbliższych pięciu lat i dlatego też nie spodziewa się żadnych skutków, które mógłby odczuć z powodu przedłużenia obowiązywania środków.

(109)

Kolejny użytkownik stwierdził, że planował przejść na produkty wysokiej rozdzielczości i w przypadku zniesienia środków liczba dostawców we Wspólnocie zwiększyłaby się, co doprowadziłoby do zmian cen oraz wprowadzenia innowacyjnych produktów. Twierdzono również, że zmiana źródła dostaw kamer nie jest realna, ponieważ TCS nie są przedmiotem generycznym lub artykułem użytku domowego.

(110)

Trzeci użytkownik był przeciwny przedłużeniu obowiązywania środków antydumpingowych, ponieważ doprowadziłoby to do ograniczenia konkurencji oraz zmniejszenia liczby dostępnych modeli. W dodatku twierdził on, że nie jest w stanie w krótkim okresie przejść ze sprzętu jednego producenta na sprzęt innego.

(111)

Czwarty użytkownik twierdził, że nie jest w stanie przewidzieć, jakie skutki spowoduje utrzymanie środków.

(112)

Należy zauważyć, że przynajmniej dwóch producentów japońskich prowadzi obecnie działalność we Wspólnocie i w dalszym ciągu konkuruje z przemysłem wspólnotowym. Rzeczywiście, niektórzy użytkownicy w dalszym ciągu kupują japońskie TCS, przywożone lub wyprodukowane we Wspólnocie. Dlatego też nie można stwierdzić, że obowiązujące środki antydumpingowe całkowicie wyeliminowały konkurencję pomiędzy różnymi dostawcami TCS. Prawdą jest, że przywóz TCS z Japonii uległ zmniejszeniu od momentu wprowadzenia środków antydumpingowych, jednakże było to wynikiem tego, że japońscy producenci eksportujący nie byli w stanie prowadzić sprzedaży do Wspólnoty po cenach niedumpingowych.

(113)

Jeżeli chodzi o możliwość zmiany dostawców TCS, należy zauważyć, że celem środków antydumpingowych nie jest wymuszanie zmian dostawców TCS, lecz zapewnienie równych szans poprzez usunięcie nieuczciwych praktyk handlowych. Ponadto jeżeli przemysł wspólnotowy TCS zniknie w wyniku zniesienia obowiązujących środków antydumpingowych, niewątpliwie doprowadziłoby to do ograniczenia konkurencyjności oraz zależności wspólnotowych użytkowników TCS od technologii japońskich. Ten ostatni aspekt jest szczególnie ważny, ponieważ producenci TCS mogą odgrywać ważną rolę w określaniu przyszłych standardów nadawania. Wspólnota znalazłaby się w zdecydowanie niekorzystnej sytuacji, jeżeli nie miałaby własnego, wystarczająco mocnego producenta takiego produktu.

(114)

Wniosek ten jest zgodny z ustaleniami wcześniejszych postępowań, w których stwierdzono że TCS nie stanowiły istotnego elementu kosztów dla użytkowników, ponieważ w stosunku do produkowanych przez nich programów telewizyjnych stanowiły one jedynie niewielką część ich kosztów całkowitych. Rzeczywiście, kamery objęte środkami antydumpingowymi stanowią jedynie część ogólnego wyposażenia, którego potrzebują nadawcy. Podobnie biorąc pod uwagę całkowite koszty spółki telewizyjnej, a nie tylko wyposażenie, koszt TCS podlegających cłom antydumpingowym stanowi jeszcze mniejszą część takich kosztów, ponieważ występują inne ważne koszty takie jak produkcja programu, personel, koszty ogólne, itp., które znacznie przewyższały zwykły koszt TCS.

(115)

Ogólnie rzecz biorąc, w dochodzeniu stwierdzono, że skutki dla użytkowników są ograniczone w porównaniu do wielkości ogólnego obrotu nadawców, tzn. zakup TCS stanowi poniżej 0,2 % całkowitego obrotu nadawców. Ponadto w dzisiejszej dobie średnią żywotność TCS ocenia się na około siedem lat, czasami dziesięć, co oznacza że TCS w dalszym ciągu bynajmniej nie będą powtarzającym się elementem kosztów dla użytkowników.

(116)

Ponieważ środki antydumpingowe obowiązywały przez pewien czas i będą utrzymane na tym samym poziomie, można przyjąć wniosek, że nie będzie to skutkować jakimkolwiek pogorszeniem się sytuacji użytkowników. Ponadto, będą oni mieli w dalszym ciągu dostęp do TCS innych niż produkowane przez przemysł wspólnotowy. W każdym razie nie zgromadzono żadnych dowodów wskazujących na to, że wszelki wpływ, jaki odczuliby użytkownicy wyeliminowałby potrzebę usunięcia skutków zakłócenia handlu spowodowanych dumpingiem wyrządzającym szkodę oraz potrzebę przywrócenia skutecznej konkurencyjności.

(117)

Wreszcie, należy zauważyć, że dochodzenie równoległe opisane w motywie 6 będzie, w przypadku nałożenia środków, de facto przeglądem obowiązujących środków oraz doprowadzi do aktualizacji ich poziomu.

(118)

Z dziewięciu dostawców surowców, z którymi się skontaktowano, tylko jeden odpowiedział na kwestionariusz i zgodził się współpracować w niniejszym dochodzeniu. Przedsiębiorstwo to dostarcza ważnych komponentów TCS, co wskazuje na fakt, iż jest ono reprezentatywnym dostawcą surowców dla tego produktu.

(119)

Sprzedaż tego dostawcy dla przemysłu wspólnotowego stanowi znaczną część całego obrotu przedsiębiorstwa w odniesieniu do tego produktu. Przedsiębiorstwo to twierdziło, że w przypadku przedłużenia obowiązywania środków, produkcja surowców zostałaby utrzymana. Z drugiej strony, w przypadku zniesienia środków, jego zdolności montażowe zostałyby zagrożone, jeżeli uwzględniony zostanie fakt, iż nie może on obniżyć cen.

(120)

Dlatego tez stwierdza się, że przedłużenie obowiązywania obowiązujących środków będzie miało pozytywny skutek na przemysł korzystający z TCS.

(121)

Jeden importer, który również produkuje TCS we Wspólnocie i jest powiązany z pewnym japońskim producentem eksportującym twierdził, że niezależnie od tego, czy środki będą nadal obowiązywały, nie planował on zwiększyć produkcji we Wspólnocie.

(122)

Tak więc należy stwierdzić, że nawet jeżeli obowiązujące środki zostaną przedłużone, przemysł wspólnotowy w dalszym ciągu będzie musiał stawiać czoła konkurencji ze strony innych podmiotów we Wspólnocie produkujących i sprzedających TCS. Dlatego też użytkownicy, tak jak dotychczas, będą mogli kupować TCS marek japońskich.

(123)

Ponadto, w toku dochodzenia ujawniono, że w przypadku uchylenia obowiązujących środków zaistnieją powody, aby wierzyć, że przetrwanie przemysłu wspólnotowego mogłoby być zagrożone (patrz motyw 94 powyżej). W takim przypadku produkcja TCS zostałaby ograniczona do producentów japońskich (lub ich przedsiębiorstw powiązanych), co w konsekwencji doprowadziłoby do zależności Wspólnoty od jeszcze mniejszej liczby producentów.

(124)

Dlatego też stwierdza się, że dalsze obowiązywanie środków antydumpingowych powinno mieć pozytywny wpływ na utrzymanie konkurencyjności i usunięcie skutków zakłócenia handlu.

(125)

Opierając się na powyższym stwierdzono, że w zakresie interesu Wspólnoty nie ma niepodważalnych powodów przeciwko utrzymaniu obowiązujących środków antydumpingowych.

(126)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków. Wyznaczono również termin, w którym strony mogły przedstawić swoje uwagi na temat ujawnionych informacji.

(127)

Z powyższych ustaleń wynika, że zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, środki antydumpingowe mające zastosowanie do przywozu TCS pochodzących z Japonii powinny zostać utrzymane,

a)

głowica kamery z trzema lub więcej czujnikami (12 mm lub większymi sprzężonymi pojemnościowo urządzeniami łączącymi) o ilości pikseli większej niż 400 000 każdy, które mogą być podłączone do złącza tylnego i o specyfikacji stosunku sygnał/szum 55 dB lub większym przy normalnym wzmocnieniu; albo stanowiące całość z głowicą kamery i złączem w jednej obudowie, albo oddzielne;

b)

wizjer (o długości przekątnej 38 mm lub większej);

c)

stacja bazowa lub zespół sterujący kamery (CCU) podłączony do kamery za pomocą kabla;

d)

operacyjny pulpit sterujący (OCP) do sterowania kamery (to jest do korekcji koloru, światła obiektywu lub przysłony) dla kamer pojedynczych;

e)

główny pulpit sterujący (MCP) lub główny zespół nastawczy (MSU) ze wskazaniem wybranej kamery, dający możliwość podglądu i regulowania kilku kamer zdalnych.

a)

obiektywy (dodatkowy kod TARIC A727);

b)

magnetowidy (dodatkowy kod TARIC A727);

c)

głowice kamer z zespołem nagrywającym, w tej samej nierozdzielnej obudowie (dodatkowy kod TARIC A727);

d)

kamery profesjonalne, które nie mogą być używane do celów nadawczych (dodatkowy kod TARIC A727);

e)

kamery profesjonalne wymienione w załączniku (dodatkowe kody TARIC 8786 i 8969).

—

Ikegami Tsushinki Co. Ltd: 200,3 % (dodatkowy kod TARIC: 8741),

—

Sony Corporation: 108,3 % (dodatkowy kod TARIC: 8742),

—

Hitachi Denshi Ltd: 52,7 % (dodatkowy kod TARIC: 8743).