31999R2316

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2316/1999

z dnia 22 października 1999 r.

ustanawiające szczegółowe przepisy wykonawcze do rozporządzenia Rady (WE) nr 1251/1999 ustanawiającego system wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych

KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1251/1999 z dnia 17 maja 1999 r. ustanawiające system wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych [1], w szczególności jego art. 9,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 1251/1999 zastąpiło system wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych przewidziany rozporządzeniem Rady (EWG) nr 1765/92 [2], ostatnio zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 1624/98 [3]. W następstwie zmian wynikających z nowego systemu i w świetle zdobytego doświadczenia zasady stosowania systemu płatności obszarowych powinny być zharmonizowane i w stosownych przypadkach uproszczone. Dla większej przejrzystości konieczne jest ujęcie w formie jednego aktu prawnego przepisów regulujących różne aspekty tego systemu, tj. następujących rozporządzeń Komisji:

rozporządzenia (EWG) nr 2467/92 [4] zmienionego rozporządzeniem (EWG) nr 3738/92 [5], rozporządzenia (EWG) nr 2836/93 [6] ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1503/97 [7], rozporządzenia (WE) nr 762/94 [8] ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1981/98 [9], rozporządzenia (WE) nr 1098/94 [10] ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 1945/1999 [11], rozporządzenia (WE) nr 1237/95 [12] ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 2017/97 [13], rozporządzenia (WE) nr 658/96 [14] ostatnio zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 610/1999 [15] oraz rozporządzenia (WE) nr 1577/98 [16].

(2) Płatności obszarowe przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1251/99 muszą być ograniczone do niektórych ściśle określonych obszarów. Tylko jeden wniosek o płatność obszarową może być złożony w odniesieniu do działki uprawianej w danym roku gospodarczym. Działka uprawna, co do której złożony został wniosek o "pomoc obszarową" w ramach wspólnej organizacji rynku dla wszystkich innych produktów w odniesieniu do tego samego roku gospodarczego, nie może być jednocześnie objęta systemem płatności obszarowych. Płatności obszarowe mogą być przyznawane na uprawy objęte subsydiami w ramach systemu wynikającego ze wspólnotowej polityki strukturalnej i polityki ochrony środowiska.

(3) Artykuł 7 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 określa obszary kwalifikujące się do płatności obszarowych. Powyższy artykuł zezwala na pewne odstępstwa objęte kontrolą Państw Członkowskich, które nie mogą jednakże wpływać na skuteczność przepisów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 1251/1999. Aby uniknąć tego typu ryzyka, należy ustanowić odpowiednie środki w celu utrzymania na obecnym poziomie całkowitej powierzchni obszarów kwalifikujących się do płatności obszarowych i niedopuszczania do jej znacznego wzrostu. W tym celu niektóre wieloletnie uprawy powinny być uznane za włączone do płodozmianu. Obszary objęte programami restrukturyzacyjnymi mogłyby również zostać uznane za kwalifikujące się do płatności obszarowych. Konieczne jest zdefiniowanie, co oznacza restrukturyzacja, znaczny wzrost powierzchni rolnej i obowiązek zamiany obszarów kwalifikujących się do płatności obszarowych i obszarów niekwalifikujących się do nich.

(4) Należy unikać obsiewania obszarów jedynie w celu zakwalifikowania ich do płatności obszarowych. Niektóre warunki związane z zasiewem i uprawą roślin uprawnych muszą być określone, w szczególności w odniesieniu do roślin oleistych, białkowych, lnu i pszenicy durum. Należy przestrzegać lokalnych standardów w celu odzwierciedlenia różnorodności praktyk rolnych wewnątrz Wspólnoty.

(5) Celem wsparcia wspólnotowej polityki poprawy jakości w odniesieniu do rzepaku i rzepiku jedynie wnioskodawcy, którzy zasiali ziarno specjalnych odmian i o odpowiedniej jakości, kwalifikują się do płatności obszarowych. Dla określenia odmiany kwalifikującej się do płatności obszarowych oraz w imię zgodności, prostoty i prawidłowego gospodarowania źródło odniesienia powinien stanowić Wspólny Katalog Odmian Gatunków Roślin Rolniczych, ustanowiony dyrektywą Rady 70/457/EWG [17], ostatnio zmienioną dyrektywą 98/96/WE [18]; jednakże dla roku gospodarczego 2000/01, w imię klarowności i podtrzymania ciągłości, źródłem odniesienia powinny być odmiany kwalifikujące się do płatności obszarowych w ramach poprzedniego systemu. Wspólnotowe standardy zawartości glukozynolanu i kwasu erukowego dla nasion rzepiku i rzepaku powinny być jasno określone, winny być ustanowione testy na pomiar zawartości glukozynolanu i kwasu erukowego w próbkach nasion. Konieczne jest wyjaśnienie stanowiska przyjętego wobec mieszanek różnych odmian rzepiku i rzepaku oraz innych kategorii nasion. Należy również określić odmiany nasion słonecznika z przeznaczeniem na cele spożywcze.

(6) Państwa Członkowskie, w których kukurydza nie jest rośliną tradycyjnie uprawianą, mogą ustanowić obszar bazowy dla kiszonki z trawy. Konieczne jest jednak zdefiniowanie pojęcia kiszonki z trawy.

(7) Powinny być ustalone standardy dla słodkiego łubinu i testy w celu określenia, czy próbka kwalifikuje się jako łubin słodki, czy nie.

(8) Artykuł 5 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 przewiduje przyznawanie dodatku do płatności obszarowej dla producentów pszenicy durum w regionach, w których jest ona tradycyjnie uprawiana, i określa maksymalną gwarantowaną powierzchnię dla każdego zainteresowanego Państwa Członkowskiego. Ta maksymalna gwarantowana powierzchnia może być rozdysponowana pomiędzy regiony produkcyjne. W odniesieniu do wielkości takich regionów produkcyjnych powinno się stosować regułę de minimis w celu uniknięcia rozdrobnienia i dla zachowania zasady proporcjonalności przy stosowaniu kar wynikających z przekroczenia powierzchni. Niektórym Państwom Członkowskim przyznano obszary kwalifikujące się do specjalnej pomocy dla pszenicy durum, które nie są obszarami tradycyjnej uprawy tego gatunku zboża. Regiony Państw Członkowskich, które z tego skorzystają, powinny być określone. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1251/1999 należy używać certyfikowanego ziarna pszenicy durum. Należy podjąć konkretne środki w celu zapewnienia, że takie właśnie ziarno zostanie wykorzystane. Żeby uniknąć problemów z dostawą i zakłóceń na rynku certyfikowanego ziarna, należy ustalić minimalną ilość oraz okres przejściowy, w czasie którego zamierza się osiągnąć tę ilość ziarna. Dla zachowania różnorodności praktyk rolnych w Państwach Członkowskich i w ich regionach ustalenie minimalnej ilości i przyjęcie wszelkich stosownych środków przejściowych należy pozostawić w gestii zainteresowanych Państw Członkowskich.

(9) Rozporządzenie (WE) nr 1251/1999 przewiduje między innymi system płatności obszarowych w ramach systemu regionalnych obszarów bazowych. Z jednej strony w celu zachowania przejrzystości, z drugiej strony dla należytego gospodarowania tymi obszarami, liczba hektarów objętych systemem płatności obszarowych i sposób ich rozdysponowania powinna być określone dla każdego Państwa Członkowskiego.

(10) Artykuł 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 zezwala w ramach planów regionalizacji na rozróżnienie pomiędzy obszarami nawadnianymi i nienawadnianymi. Należy zdefiniować pojęcie nawadniania. Osobny obszar bazowy może być ustanowiony dla kukurydzy. W niektórych Państwach Członkowskich obszar ten może w dużej mierze odnosić się do kukurydzy na kiszonkę. Z uwagi na specyfikę kukurydzy na kiszonkę plony nie muszą być wyrażane w tonach na hektar. Plon stosowany w takim przypadku musi być zdefiniowany. Państwa Członkowskie powinny mieć możliwość ustanowienia plonu stosowanego dla kukurydzy na kiszonkę w odniesieniu do plonu porównywalnych roślin uprawnych w danym regionie.

(11) Powierzchnie brane pod uwagę przy szacowaniu przekroczeń obszaru bazowego oraz zasady określania rozmiarów takich przekroczeń powinny być jasno sprecyzowane. Jeśli osobny obszar bazowy jest ustalony dla kukurydzy, obszarów nawadnianych bądź kiszonki z trawy, należy ustanowić specjalne zasady w odniesieniu do powierzchni branych pod uwagę przy obliczaniu przekroczeń danego obszaru bazowego. Zasady ustalania ewentualnych przekroczeń obszaru bazowego muszą gwarantować przestrzeganie obszaru bazowego w każdym przypadku. Należy również określić sposób obliczania przekroczeń w odniesieniu do maksymalnej gwarantowanej powierzchni dla pszenicy durum.

(12) W celu uniknięcia skomplikowanych planów regionalizacyjnych, w następstwie których rzeczywiste plony przekroczyłyby znacznie plon referencyjny, rozporządzenie (WE) nr 1251/1999 przewiduje proporcjonalne dostosowanie płatności obszarowych w stosunku do przekroczeń średniego plonu wynikającego z planów regionalizacyjnych. Dane niezbędne do obliczania przekroczeń plonu referencyjnego muszą być dostępne w odpowiednim czasie. Procedura stosowana przy ustalaniu tego typu przekroczeń powinna być określona, a plon referencyjny wynikający z planów podziału regionalnego powinien być ustalony zgodnie z kryteriami określonymi w art. 3 powyższego rozporządzenia.

(13) Zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, zakwalifikowanie do płatności obszarowych jest uzależnione od zobowiązania się zainteresowanych producentów do odłogowania części należących do nich gruntów. W celu zapewnienia, że odłogowanie przyczynia się do poprawienia równowagi na rynku, należy określić szczegółowe zasady wprowadzania w życie systemu, które zapewnią mu niezbędną skuteczność i zgodność z ogólnym systemem wprowadzonym przez rozporządzenie (WE) nr 1251/1999. W tym celu, podczas gdy obszary inne niż te wymienione w art. 7 powyższego rozporządzenia nie powinny być definitywnie wykluczone z systemu, należy opracować zasady porównywania obszarów zaliczonych do odłogowanych z tymi, które są przyjęte do obliczania regionalnego obszaru bazowego. Skuteczność systemu może się zwiększyć, jeśli zostaną określone zasady odłogowania stosowane przy niepodzielnych obszarach o minimalnej wielkości. Należy również ustanowić przepisy dotyczące ochrony środowiska oraz utrzymania i wykorzystania gruntów odłogowanych. Rozporządzenie (WE) nr 1251/1999 zwalnia z obowiązku odłogowania producentów, których wniosek nie przekracza produkcji odpowiadającej 92 tonom zbóż. Należy określić metodę stosowaną dla obliczania 92-tonowego limitu. Dla przejrzystości należy ustanowić zasady postępowania w przypadkach niewypełnienia obowiązku odłogowania.

(14) Minimalny okres, w którym grunty są odłogowane, musi, zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1251/1999, obejmować przynajmniej cykl uprawowy roślin uprawnych. Jednakże, w celu uwzględnienia niektórych okoliczności, powinno się zapewnić możliwość użytkowania gruntów odłogowanych przed upływem tego minimalnego okresu.

(15) Należy ustanowić zasady w celu zagwarantowania, że rolnicy, którzy podejmują się odłogowania na okres nieprzekraczający pięciu lat gospodarczych, otrzymują minimalną płatność. Należy ustalić korekty i kary stosowane w ramach tego systemu.

(16) Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3653/90 z dnia 11 grudnia 1990 r. wprowadzające środki przejściowe regulujące wspólną organizację rynku zbóż i ryżu w Portugalii [19], zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1664/95 [20], ustala bezpośrednią pomoc na hektar na niektóre zboża uprawiane w Portugalii w trakcie okresu przejściowego. W myśl art. 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 tego typu pomoc może być brana pod uwagę przy obliczaniu wyrównań jedynie na obowiązkowe odłogowanie.

(17) Artykuł 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 nakłada na producentów zbóż, roślin oleistych i białkowych obowiązek zakończenia zasiewu najpóźniej do 31 maja. W niektórych przypadkach, ze względów klimatycznych, okres zasiewu może być przedłużony po 31 maja. W niektórych regionach terminy zasiewu i składania wniosków powinny być przedłużone. Jednakże terminy te nie powinny wpłynąć niekorzystnie na skuteczność systemu wsparcia ani też nadwerężyć systemu kontroli wprowadzonego rozporządzeniem Rady (EWG) nr 3508/92 [21], ostatnio zmienionym rozporządzeniem (WE) nr 1036/1999 [22].

(18) W celu zapewnienia regularnych dostaw kukurydzy cukrowej dla przemysłu przetwórczego w ciągu całego roku gospodarczego producenci muszą być w stanie rozłożyć zasiew na dłuższy okres czasu. Dlatego ostateczny termin zasiewu kukurydzy cukrowej powinien zostać przesunięty na 15 czerwca.

(19) Artykuł 10 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 w odniesieniu do tych Państw Członkowskich, w których występuje ryzyko, że obszar referencyjny może zostać znacznie przekroczony, przewiduje ograniczenie powierzchni, w stosunku do której indywidualni producenci mogą ubiegać się o płatności obszarowe specyficzne dla upraw roślin oleistych. Taki limit musi być ustanowiony na podstawie obiektywnych kryteriów i wyrażony jako wielkość procentowa kwalifikujących się terenów rolnych należących do producenta. Limit może być różny, w zależności od regionalnego obszaru bazowego. Producenci muszą zostać powiadomieni o limicie przed datą rozpoczęcia zasiewu roślin oleistych. Jeśli wnioski producentów o płatności obszarowe specyficzne dla upraw roślin oleistych obejmują powierzchnię przekraczającą limit, nadwyżka powierzchni musi zostać wyłączona z wniosku. Grunty odłogowane, dla których wypłacane są płatności obszarowe, mogą zostać ograniczone odpowiednio.

(20) W celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania systemu płatności obszarowych w odniesieniu do każdego roku gospodarczego należy przeprowadzić nadzór statystyczny stosowania systemu płatności w danym roku. Dla celów prognoz budżetowych na poziomie Komisji tymczasowe dane liczbowe muszą być dostępne najpóźniej do 15 września bieżącego roku gospodarczego. Należy ustalić termin powiadomienia o ostatecznej stawce za przekroczenia. W odpowiednim czasie należy podać do wiadomości datę, w odniesieniu do której oblicza się przekroczenia obszarów bazowych i maksymalnej gwarantowanej powierzchni dla pszenicy durum oraz podział tej ostatniej na składowe obszary bazowe lub regiony bazowe.

(21) System przewidziany w rozporządzeniu (WE) nr 1251/1999 będzie obowiązywał począwszy od roku gospodarczego 2000/2001. W celu zapewnienia zainteresowanym producentom możliwości zasiewu, jak również przeprowadzenia przez nich odłogowania i złożenia wniosków o płatności obszarowe dla wyżej wymienionego roku gospodarczego zgodnie z zasadami stosowania nowego systemu i w świetle uzyskanej wiedzy, przepisy niniejszego rozporządzenia powinny wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

(22) Komitet Zarządzający ds. Zbóż nie wydał opinii w terminie ustalonym przez jego przewodniczącego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

Kwalifikowanie do płatności obszarowych

SEKCJA I

Przepisy ogólne

Artykuł 1

1. Płatności obszarowe przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 1251/1999 są przyznawane zgodnie z warunkami ustalonymi w tym rozporządzeniu.

2. W danym roku gospodarczym w odniesieniu do jednej działki uprawnej może być złożony tylko jeden wniosek o przyznanie płatności obszarowej.

3. Nie może być przyznana żadna płatność obszarowa na działkę uprawną, która jest objęta w tym samym roku gospodarczym wnioskiem o płatność obszarową w ramach systemu finansowanego zgodnie z art. 1 ust. 2 lit. b) rozporządzenia Rady (WE) nr 1258/1999 [23] w odniesieniu do roślin uprawnych innych, niż te objęte rozporządzeniem (WE) nr 1251/1999.

Artykuł 2

1. Dla celów art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 w załączniku I zamieszczono obowiązujące definicje "trwałych użytków zielonych", "trwałych plantacji", "upraw wieloletnich" oraz "programu restrukturyzacji".

2. Do płatności obszarowych kwalifikują się grunty, dla których przyznano pomoc na mocy tytułu I rozporządzenia Rady (EWG) nr 2328/91 [24] lub na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3766/91 [25] bądź, jeśli chodzi o Finlandię i Szwecję, grunty odłogowane na mocy krajowego systemu odłogowania.

3. Obszary nowo zadeklarowane do odłogowania przez Państwa Członkowskie w ramach programu restrukturyzacyjnego nie mogą przekroczyć powierzchni nowo zadeklarowanej jako niekwalifikująca się w ramach tego programu o więcej niż 5 %. Jednakże nie są brane pod uwagę dla oszacowania wzrostu powierzchni:

a) w nowych niemieckich krajach związkowych 2500 ha objętych restrukturyzacją terenów rolnych w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 1992 r. i obsiane roślinami uprawnymi z przeznaczeniem na zbiory w 1993 r.;

b) pozostałe obszary objęte planem wykarczowania pod uprawę winogron na rok 1991/92, zatwierdzonym przed 31 grudnia 1991 r. na mocy rozporządzeń Rady (EWG) nr 1442/88 [26] i nr 2239/86 [27], realizowanym w przedziałach czasowych tam określonych.

4. Zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, Państwa Członkowskie nie mogą, czasowo ani na stałe, zwiększać ogólnej wielkości kwalifikujących się terenów rolnych o więcej niż 0,1 % całkowitego obszaru bazowego.

Państwa Członkowskie przekazują Komisji coroczną listę zezwoleń wydanych zgodnie z art. 7 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, precyzując liczbę rolników, wyselekcjonowane obszary i przyczyny ich wyboru.

We właściwie umotywowanych, szczególnych przypadkach limity czasowe przewidziane w pierwszym akapicie mogą ulec zmianie zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 23 rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 [28].

5. Przypadki, o których mowa w art. 7 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 to przypadki, gdy producenci są w stanie podać stosowne, obiektywne powody uzasadniające zamianę znajdujących się w ich posiadaniu obszarów niekwalifikujących się do płatności obszarowych na obszary kwalifikujące się do tych płatności, pod warunkiem, że Państwo Członkowskie sprawdziło, że nie istnieją niezbite argumenty przemawiające za odrzuceniem takiej zamiany, a zwłaszcza że nie ma żadnego zagrożenia dla środowiska naturalnego. W żadnym wypadku zamiana nie może wpłynąć na wzrost całkowitej powierzchni kwalifikujących się gruntów ornych będących w ich posiadaniu. Państwa Członkowskie powinny ustanowić system wczesnego informowania i zatwierdzania takich zamian.

Najpóźniej do 31 maja każdego roku Państwa Członkowskie przedkładają Komisji plany zawierające listę kryteriów, na podstawie których zatwierdzono zamiany oraz dowody potwierdzające, że całkowita powierzchnia kwalifikujących się gruntów nie zwiększyła się w wyniku tych zamian.

Artykuł 3

1. Płatności obszarowe dla roślin uprawnych wypłaca się jedynie w odniesieniu do obszarów:

a) zlokalizowanych w regionach zadeklarowanych przez Państwa Członkowskie jako odpowiednie pod względem klimatu i rolnictwa do uprawy roślin uprawnych. Państwa Członkowskie mają moc decydowania o tym, czy dany region jest odpowiedni do produkcji niektórych roślin uprawnych;

b) całkowicie obsianych zgodnie z lokalnymi standardami. W przypadkach, gdy zboża są zasiane w połączeniu z roślinami oleistymi lub białkowymi bądź gdy rośliny oleiste są zasiane wraz z roślinami białkowymi, stosuje się najniższą stawkę płatności obszarowej;

c) tych, na których rośliny są utrzymywane przynajmniej aż do początku kwitnienia w warunkach normalnego wzrostu. Rośliny oleiste, białkowe, ziarno lnu oraz pszenica durum muszą być uprawiane zgodnie ze standardami lokalnymi przynajmniej do 30 czerwca roku poprzedzającego dany rok gospodarczy, chyba że zostaną zebrane w fazie pełnej dojrzałości przed tą datą. Rośliny białkowe nie mogą być zebrane przed osiągnięciem etapu dojrzałości mlecznej;

d) objętych wnioskami w odniesieniu do przynajmniej 0,3 ha, przy czym każda działka uprawna ma być większa niż minimalna powierzchnia ustalona przez Państwo Członkowskie dla zainteresowanego regionu.

2. W przypadku gdy tereny należące do danego producenta i kwalifikujące się do płatności obszarowej są zlokalizowane w więcej niż jednym regionie produkcyjnym, wypłacana kwota jest określana według lokalizacji każdego terenu objętego złożonym przez niego wnioskiem.

3. Państwa Członkowskie, które traktują kukurydzę oddzielnie w regionach, gdzie jest ona uprawiana głównie z przeznaczeniem na kiszonkę, są upoważnione do stosowania plonu dla ziarna paszowego w tym regionie w odniesieniu do wszystkich obszarów pod uprawę kukurydzy w danych regionach.

SEKCJA 2

Przepisy szczególne obejmujące niektóre rośliny uprawne

Artykuł 4

1. Państwa Członkowskie stosują politykę poprawiania jakości w odniesieniu do rzepaku i rzepiku polegającą na ograniczeniu obszarów kwalifikujących się do płatności obszarowych do terenów obsianych certyfikowanymi nasionami należącymi do odmiany rzepiku i nasion rzepaku o podwójnym zerze (00), które występują pod tym oznaczeniem we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych, ustanowionym dyrektywą 70/457/EWG, przed wszelką płatnością. Odmiany o podwójnym zerze obejmują nasiona o maksymalnej zawartości glukozynolanu 25 μmol/g przy wilgotności 9 %, określonej metodą EN ISO 9167-1: 1995, i o zawartości kwasu erukowego nieprzekraczającej 2 % całkowitej zawartości kwasów tłuszczowych, określonej metodą EN ISO 5508: 1995.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 Państwa Członkowskie mogą włączyć do obszarów kwalifikujących się do płatności obszarowej tereny obsiane jedną bądź kilkoma z następujących kategorii rzepaku i rzepiku:

a) certyfikowane nasiona mieszanki odmian o podwójnym zerze, której składniki są zgłoszone i umieszczone we Wspólnym Katalogu Odmian Gatunków Roślin Rolniczych;

b) nasiona zebrane z certyfikowanych nasion zasianych w tym samym gospodarstwie należących do odmiany o podwójnym zerze, u których, w trakcie analizy reprezentatywnej próbki pobranej przez upoważnionego pracownika właściwego organu krajowego, zostanie stwierdzona zawartość glukozynolanu nieprzekraczająca 18,0 μmol/g przy wilgotności 9 %;

c) materiał siewny zarejestrowany przed zasiewem do inspekcji i kontroli, a przeznaczony na cele hodowlane, na nasiona wstępne, elitarne i certyfikowane przeznaczone pod zasiew, na cele badawcze i do wykonywania testów służących określeniu, czy materiał siewny może być wpisany na krajową listę odmian Państwa Członkowskiego i następnie do Wspólnego Katalogu jako odmiana o podwójnym zerze;

d) certyfikowane ziarno należące do odmian "Bienvenu" i "Jet Neuf" objętych umową uprawy (produkcyjną) podpisaną przed zasiewem pomiędzy producentem i zatwierdzonym przez właściwy organ Państwa Członkowskiego nabywcą w celu otrzymania ziarna do produkcji oleju z przeznaczeniem na szczególne zastosowanie do konsumpcji lub w przemyśle spożywczym;

e) ziarno materiału siewnego o zawartości kwasu erukowego powyżej 40 % całkowitej zawartości kwasów tłuszczowych, objętego umową uprawy zawartą przed zasiewem z zatwierdzonym nabywcą w celu otrzymania ziarna o specjalnym przeznaczeniu na cele niekonsumpcyjne bądź na materiał siewny dla otrzymania takiego ziarna.

3. W przypadku gdy Państwa Członkowskie uznają tereny obsiane ziarnem określonym w ust. 2 lit. b) za kwalifikujące się do płatności obszarowej, powinny one przed zasiewem podjąć wszelkie środki konieczne do ustalenia, czy takie ziarno spełnia wymogi. Zawartość glukozynolanu może być określona metodą EN ISO 9167-1: 1995(x) lub metodą EN ISO 9167-2: 1997, przy czym pierwsza z tych metod jest metodą odwoławczą w przypadku kwestii spornych dotyczących zawartości glukozynolanu.

4. W przypadku roku gospodarczego 2000/01 również tereny obsiane certyfikowanymi nasionami odmian i mieszanek odmian wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 658/96 kwalifikują się do płatności obszarowej.

5. Dla celów wymienionych w art. 10 ust. 9 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 odmiany konsumpcyjne nasion słonecznika wymienione są w załączniku II.

Artykuł 5

"Słodki łubin" oznacza te odmiany łubinu, których ziarno zawiera nie więcej niż 5 % ziarna gorzkiego. Zawartość ziarna gorzkiego wylicza się według testu zamieszczonego w załączniku III.

Artykuł 6

1. Do celów art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 producenci pszenicy durum w strefach wymienionych w załączniku II do powyższego rozporządzenia otrzymują dodatek do płatności obszarowej w ramach maksymalnej gwarantowanej powierzchni określonej w załączniku III do powyższego rozporządzenia.

Dla celów wymienionych w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 Pannonia w Austrii obejmuje strefy wymienione w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku gdy maksymalna gwarantowana powierzchnia jest rozdzielona na strefy produkcyjne i na regiony produkcyjne zgodnie z art. 5 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, stosuje się następujące przepisy:

a) jeśli region produkcyjny obejmuje obszar mniejszy niż 500 ha, zainteresowane Państwa Członkowskie mogą przyłączyć dany region do sąsiadującego regionu produkcyjnego;

b) we Włoszech można wziąć pod uwagę obszary tradycyjnie obsiewane pszenicą durum i odłogowane w ramach pięcioletniego systemu odłogowania 1993-1997;

c) najpóźniej do 15 września roku gospodarczego poprzedzającego ten, w odniesieniu do którego złożono wniosek o płatność obszarową, zainteresowane Państwa Członkowskie powiadamiają producentów i Komisję o rozdziale maksymalnej powierzchni gwarantowanej.

3. Specjalna pomoc przewidziana w art. 5 akapit czwarty rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 jest przyznawana strefom wymienionym w załączniku V do niniejszego rozporządzenia dla maksymalnej liczby hektarów ustalonej w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 w odniesieniu do działki kwalifikującej się do płatności obszarowej z przeznaczeniem na uprawę roślin uprawnych, zgodnie z art. 1 tego rozporządzenia, i obsianej pszenicą durum.

4. Dla celów przyznania pomocy dla pszenicy durum, o której mowa w ust. 1 i 3, wnioski o płatność obszarową, o których mowa w art. 4 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 3887/92 [29], muszą zawierać wszelkie informacje wymagane do identyfikacji działek obsianych pszenicą durum oraz załączony dowód, że do zasiewu wykorzystano certyfikowane nasiona.

Wnioski o pomoc dotyczące pszenicy durum są ważne tylko wtedy, gdy:

a) złożony wniosek o płatność obszarową odnosi się do tej samej liczby hektarów obsianych pszenicą durum;

b) do zasiewu wykorzystano nasiona certyfikowane zgodnie z dyrektywą 66/402/EWG [30].

5. Państwa Członkowskie ustalają minimalną ilość certyfikowanych nasion do wykorzystania zgodnie z praktyką rolną w zainteresowanym Państwie Członkowskim.

Może zostać ustalony okres przejściowy do trzech lat, począwszy od 1 lipca 1998 r., dla minimalnej ilości powyższych nasion, zgodnie ze szczególnymi środkami podanymi do wiadomości Komisji przez Państwa Członkowskie najpóźniej do 30 czerwca 1998 r.

6. Dodatek do płatności obszarowej wypłaca się w tym samym czasie, co płatność obszarową.

Artykuł 7

1. Dla celów art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 "kiszonka z trawy" oznacza uprawę uprawianą na obszarach głównie obsianych roślinami trawiastymi i zebraną w fazie zielonej przynajmniej raz do roku w celu zachowania poprzez fermentację beztlenową w zamkniętym środowisku.

2. Z wyłączeniem warunku odnoszącego się do kwitnienia, przewidzianego w art. 3 ust. 1 lit. c), przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do kiszonki z trawy.

3. Producenci z Państw Członkowskich, które przewidują specjalne obszary pod kiszonkę z trawy zgodnie z załącznikiem VI, kwalifikują się do płatności obszarowej dla kiszonki z trawy.

ROZDZIAŁ II

Obszary bazowe i plony referencyjne

SEKCJA I

Przepisy ogólne

Artykuł 8

Obszary bazowe, o których mowa w art. 2 i 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, są określone w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

1. Jeśli plany regionalizacji przewidują różne plony dla nawadnianych i nienawadnianych terenów, zgodnie z art. 3 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, Państwa Członkowskie ustanawiają zasady w celu określenia, czy tereny są bądź nie są nawadniane w trakcie roku gospodarczego. Zasady te w szczególności określają:

a) listę roślin uprawnych, na które może być przyznana płatność obszarowa według stawki dla plonów z obszarów nawadnianych;

b) opis sprzętu do nawadniania, którym musi dysponować rolnik; taki sprzęt musi być dostosowany do danego obszaru i musi umożliwiać dostarczenie wody koniecznej do normalnego rozwoju roślin w trakcie ich cyklu rozwojowego;

c) odnośny okres nawadniania.

2. Ustęp 1 nie ma zastosowania, jeśli nawadnianie ma znamiona cechy historycznej, nierozerwalnie związanej z danymi działkami uprawnymi, i pozwala na ich wyodrębnienie i wyliczenie, jak w przypadku regionu produkcyjnego "Regadío" w Hiszpanii.

SEKCJA 2

Przekroczenie obszarów

Artykuł 10

1. Dla celów określenia ewentualnych przekroczeń regionalnych obszarów bazowych zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, właściwy organ Państwa Członkowskiego uwzględnia z jednej strony regionalny obszar bazowy ustalony w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia, a z drugiej strony sumę obszarów objętych wnioskami o płatność obszarową przedłożonych dla każdej uprawy, w tym właściwe obowiązkowe odłogowanie. Grunty dobrowolnie odłogowane włączane są do obszarów innych niż nawadniane, innych niż pod uprawę kukurydzy i/lub innych niż pod kiszonkę z trawy.

2. Suma obszarów objętych przedłożonymi wnioskami pomoc nie uwzględnia obszarów, bądź ich części, objętych wnioskami, które w toku kontroli administracyjnej okazały się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 6 rozporządzenia (EWG) nr 3887/92, w konkretnym przypadku decyduje obszar rzeczywiście określony w trakcie kontroli na miejscu.

3. Obszary obsiane roślinami uprawnymi zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1251/1999 i wykorzystane dla poparcia wniosków o pomoc tytułem rozporządzenia (WE) nr 1254/1999 [31] są dodawane do sumy obszarów objętych przedłożonymi wnioskami, z uwzględnieniem zmian wynikających z ust. 2.

4. Przekroczenie obszaru oblicza się zgodnie z tabelą w załączniku VII.

Artykuł 11

1. Dla celów określenia przekroczenia maksymalnej powierzchni gwarantowanej dla pszenicy durum kwalifikującej się do dodatku do płatności obszarowej właściwe organy Państw Członkowskich biorą pod uwagę z jednej strony maksymalną powierzchnię gwarantowaną ustaloną w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, w razie konieczności z rozdzieleniem na regiony, a z drugiej strony sumę obszarów objętych wnioskami o dodatek do płatności obszarowej, zmienioną zgodnie z art. 10 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i, w konkretnym przypadku, zredukowaną zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

2. Ustęp 1 stosuje się do określenia ewentualnych przekroczeń maksymalnych gwarantowanych powierzchni kwalifikujących się do specjalnej pomocy dla pszenicy durum, ustanowionych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

Artykuł 12

1. W przypadku stwierdzenia przekroczenia obszarów, o których mowa w art. 10 i 11, zainteresowane Państwo Członkowskie określa, do 31 października danego roku gospodarczego, ostateczną stawkę przekroczenia z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku.

2. W ten sposób określona ostateczna stawka przekroczenia powierzchni jest stosowana do naliczania proporcjonalnej redukcji w odniesieniu do powierzchni kwalifikującej się do:

a) płatności obszarowej zgodnie z art. 2 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1251/1999;

b) dodatku do powyższej płatności obszarowej i specjalnej pomocy dla pszenicy po zastosowaniu art. 2 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

Artykuł 13

Dla celów wymienionych w art. 2 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 Państwa Członkowskie, najpóźniej do 15 września roku gospodarczego, na który złożono wnioski o płatność obszarową, określają i zgłaszają Komisji następujące dane:

a) krajowy obszar bazowy do podziału;

b) kryteria stosowane przez Państwo Członkowskie do ustanowienia podziału krajowego obszaru bazowego na części składowe;

c) składowe obszary bazowe (numer, nazwa i wielkość);

d) szczegółowe zasady stosowania ujednoliconych środków w przypadku przekroczeń.

SEKCJA 3

Przekroczenie plonu referencyjnego

Artykuł 14

Dla celów art. 3 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 zestawieniem zbiorczym wniosków o pomoc i właściwych plonów jest zestawienie przekazane przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 26 niniejszego rozporządzenia.

Dla tego celu plony referencyjne to plony określone w załączniku VIII do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 15

Dla celów obliczania średniego plonu wynikającego z wniosków o pomoc w odniesieniu do danego roku gospodarczego stosuje się następującą procedurę:

a) gdy to stosowne, obszary są w pierwszym rzędzie poddawane proporcjonalnej redukcji, zgodnie z art. 2 ust. 4 akapit pierwszy rozporządzenia (WE) nr 1251/1999;

b) średni plon zbożowy dla danego regionu jest stosowany dla obszarów obsianych roślinami oleistymi, dla których płatności za rok gospodarczy 2000/01 i 2001/02 są oparte na historycznych regionalnych plonach dla oleistych;

c) średni plon zbożowy dla obszarów nienawadnianych w regionie jest stosowany do obszarów objętych uprawą roślin uprawnych zadeklarowanych jako obszary paszowe do celów wypłacania premii do produkcji wołowiny i baraniny.

Artykuł 16

Przed 31 marca każdego roku Komisja dokonuje analizy porównawczej informacji, o których mowa w art. 14 i 15, i ustala odpowiednie współczynniki korekty, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 23 rozporządzenia (EWG) nr 1766/92.

Artykuł 17

Współczynniki, o których mowa w art. 16, są stosowane do wszystkich płatności obszarowych upraw w Państwie Członkowskim lub w regionie, w którym dana powierzchnia bazowa jest zlokalizowana, z wyłączeniem dodatku do płatności obszarowej i specjalnej pomocy dla pszenicy durum.

ROZDZIAŁ III

Odłogowanie

Artykuł 18

"Odłogowanie" oznacza pozostawienie odłogiem obszaru, który w poprzednich latach był:

a) uprawiany z przeznaczeniem na zbiory; lub

b) odłogowany zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 1765/92 lub rozporządzeniem (WE) nr 1251/1999; lub

c) wycofany z produkcji roślin uprawnych lub zalesiony zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2078/92 [32] i z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2080/92 [33] odpowiednio lub na mocy art. 22, 23, 24 i 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 [34].

Artykuł 19

1. Obszary odłogowane zgodnie z niniejszym rozdziałem muszą obejmować pojedynczy teren o powierzchni co najmniej 0,3 ha i o szerokości 20 m.

Państwa Członkowskie mogą zaakceptować:

a) mniejsze obszary dotyczące działek ze stałymi granicami, takimi jak mury, żywopłoty czy cieki wodne;

b) całe działki węższe niż 20 m w regionach, w których działki o takiej szerokości są tradycyjne;

c) działki o szerokości co najmniej 10 m usytuowane wzdłuż stałych cieków wodnych lub jezior i poddawane specjalnym kontrolom mającym na celu w szczególności zapewnienie harmonii ze środowiskiem naturalnym.

2. Obszary odłogowane muszą pozostać w takim stanie na okres rozpoczynający się najpóźniej 15 stycznia i kończący się najwcześniej 31 sierpnia. Jednakże Państwa Członkowskie ustanawiają warunki, na których producenci mogą zostać uprawnieni siewu od 15 lipca na zbiory w następnym roku oraz warunki, jakie mają być spełnione w celu uzyskiwania pozwoleń na wypas od 15 lipca w Państwach Członkowskich, w których wypasanie zwierząt jest podyktowane tradycją.

3. Obszary odłogowane nie mogą być wykorzystywane do produkcji rolnej innej niż przewidziana w art. 6 ust. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 1251/1999 lub wykorzystane w celach zarobkowych nie dających się pogodzić z uprawą roślin uprawnych.

4. Państwa Członkowskie stosują odpowiednie środki zgodne ze szczególną sytuacją obszarów odłogowanych dla ich utrzymania i zapewnienia ochrony środowiska naturalnego. Takie środki mogą również dotyczyć okrywy zielonej; w tym przypadku środki te muszą zapewnić, że zielona okrywa nie będzie wykorzystywana do produkcji nasion i pod żadnym pozorem nie będzie przeznaczona na cele rolne przed 31 sierpnia ani, przed 15 stycznia następnego roku, do produkcji zbóż na sprzedaż rynkową.

5. Ustępów 3 i 4 nie stosuje się do obszarów odłogowanych lub zalesionych zgodnie z art. 22, 23, 24 i 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 i do obowiązkowego odłogowania, w przypadku gdy taki obszar okaże się niezgodny z wymogami środowiska naturalnego i zalesiania określonymi w powyższych artykułach.

Artykuł 20

1. Dla celów art. 6 ust. 6 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 Państwa Członkowskie mogą przyznać płatność do obszaru odłogowanego na wieloletni okres nieprzekraczający pięciu lat gospodarczych.

2. Bez uszczerbku dla art. 2 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1251/1999 i dla ewentualnego późniejszego zwiększenia wielkości podstawowych ustalonych w art. 4 ust. 3 powyższego rozporządzenia producenci, którzy podejmują się odłogowania tych samych działek na okres, o którym mowa w ust. 1, otrzymują płatność obszarową za ten okres wyliczoną na podstawie podstawowej wielkości i plonów w ramach planu regionalizacji obowiązującego w momencie przystępowania do odłogowania.

3. Jeśli producenci umyślnie odstępują od swoich planów określonych we wnioskach o pomoc obszarową przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, muszą zwrócić 5 % płatności obszarowej w odniesieniu do poprzedniego roku gospodarczego za obszary wycofane z odłogowania, pomnożone przez liczbę lat, w stosunku do której nie wywiązali się z pierwotnego zobowiązania.

4. Producenci, którzy opowiadają się za opcją przewidzianą w ust. 2, mogą wycofać się ze swoich zobowiązań bez narażania się na kary przewidziane w ust. 3:

a) jeśli zdecydują się na odłogowanie lub zalesienie obszarów, o których mowa w ramach systemu przewidzianego w art. 22, 23, 24 i 31 rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999;

b) w szczególnych przypadkach, na które wyrazi zgodę Państwo Członkowskie, a pociągających za sobą wprowadzenie zmian w strukturze gospodarstwa rolnego, pozostających poza kontrolą producenta, jak na przykład rozparcelowanie gruntu.

5. Jeśli na skutek zmiany w strukturze gospodarstwa rolnego w okresie objętym zobowiązaniem obszar odłogowany w ramach niniejszego artykułu przekracza procentowy limit ustanowiony przez Państwa Członkowskie zgodnie z art. 6 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 w trakcie podejmowania zobowiązania, obszary objęte zobowiązaniem są dostosowywane odpowiednio do wyżej wymienionego limitu.

Artykuł 21

1. Jeśli zadeklarowany obszar odłogowany jest mniejszy niż obszar odpowiadający procentowi przymusowego odłogowania ustalonego na dany rok gospodarczy, obszar, w stosunku do którego producenci roślin uprawnych objęci obowiązkiem odłogowania kwalifikują się do płatności obszarowych, wylicza się na podstawie zadeklarowanego obszaru odłogowanego i proporcjonalnego udziału różnych upraw, w tym kiszonki z trawy; jednakże, zgodnie z art. 6 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, nie może on być zredukowany do obszaru mniejszego niż wymagany dla produkcji 92 ton zbóż.

2. Produkcję zbóż określoną w ust. 1 wylicza się na podstawie plonu użytego przy płatnościach obszarowych. Jeśli Państwo Członkowskie wybrało stosowanie historycznych regionalnych plonów dla roślin oleistych, plon jest pomnażany przez 1,95.

Artykuł 22

W przypadku Portugalii, zgodnie z art. 6 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, płatność obszarową dla przymusowego odłogowania zwiększa się o wielkości zamieszczone w załączniku IX. Wielkości te są finansowane zgodnie z art. 5 rozporządzenia (EWG) nr 3653/90.

Artykuł 23

1. Wnioski o pomoc obszarową, o których mowa w rozporządzeniu (EWG) nr 3887/92, rozpatruje się według regionów zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

2. Dla każdego wniosku o płatność obszarową w danym regionie musi istnieć odpowiednia deklaracja odłogowania w odniesieniu przynajmniej do odpowiadającej ilości hektarów w tym samym regionie produkcyjnym.

3. Przewiduje się możliwość odstępstwa od ust. 2 zgodnie z obiektywnymi kryteriami ustanowionymi przez Państwo Członkowskie.

4. W drodze odstępstwa od ust. 2 przymusowe odłogowanie odpowiadające wnioskowi o płatność obszarową może być przeprowadzone w całości bądź w części:

a) w Hiszpanii, w regionie "secano" w przypadku gospodarstw zlokalizowanych w regionach produkcyjnych "secano" i "regadío";

b) w innym regionie produkcyjnym, pod warunkiem, że obszary przeznaczone pod odłogowanie znajdują się w regionach produkcyjnych sąsiadujących z tymi, w których są zlokalizowane obszary uprawne.

5. W przypadku stosowania ust. 3 i 4 obszar przeznaczony do odłogowania musi być dostosowany z uwzględnieniem różnicy pomiędzy plonami zastosowanymi do wyliczenia płatności do gruntów odłogowanych w danych regionach. Jednakże stosowanie niniejszego punktu nie może prowadzić do odłogowania mniejszej ilości hektarów niż wymagana.

ROZDZIAŁ IV

Przepisy szczególne

Artykuł 24

W drodze odstępstwa od art. 8 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 Państwa Członkowskie mogą odroczyć ostateczną datę siewu najpóźniej do 15 czerwca dla upraw wymienionych w załączniku X oraz dla stref określonych przez zainteresowane Państwo Członkowskie, umiejscowionych w regionach wyszczególnionych w tym załączniku.

W przypadku gdy przesunięcie ostatecznej daty siewu dotyczy wszystkich roślin uprawnych, Państwa Członkowskie mogą również odroczyć końcową datę składania przez producentów wniosków o płatności obszarowe w danych strefach najpóźniej do 15 czerwca lub do ostatecznej daty siewu, w zależności od tego, która z nich wystąpi wcześniej.

Artykuł 25

1. Limit określony w art. 10 ust. 7 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 ustala się uwzględniając krajowy obszar referencyjny i całkowitą powierzchnię gruntów rolnych kwalifikujących się do płatności oraz w celu uniknięcia upraw na skalę, która mogłaby spowodować nadmierną redukcję płatności obszarowych specyficznych dla upraw roślin oleistych.

2. Limit oraz kryteria stosowane do jego ustalenia podaje się do wiadomości Komisji w możliwie najszybszym terminie i nie później niż do 31 lipca roku gospodarczego poprzedzającego rok, którego dotyczy wniosek o płatność obszarową.

3. W celu określenia, czy dany producent kwalifikuje się do płatności obszarowej, właściwe władze weryfikują, czy wniosek o pomoc mieści się w określonych limitach. Grunty objęte wnioskami o płatności obszarowe specyficzne dla upraw roślin oleistych, które przekraczają limit, wyłącza się z wniosków.

4. W przypadku gdy wyłączenie gruntów zgodnie z ust. 3 oznacza, że obszar odłogowany przez producenta przekracza limit określony w art. 6 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 dla danego Państwa Członkowskiego, obszar odłogowany będący przedmiotem wniosku o płatność obszarową zredukuje się tak, aby nie przekraczał tego limitu.

5. Obszarów wyłączonych z wniosków o pomoc obszarową zgodnie z ust. 3 i 4 nie uwzględnia się przy stosowaniu art. 2 ust. 4 i 6 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

ROZDZIAŁ V

Przepisy końcowe

Artykuł 26

Przekazywanie informacji

1. Państwa Członkowskie przesyłają Komisji informacje, które powinny zostać zamieszczone w tabelach, jak opisano w załączniku XI, w standardowym formacie tam opisanym, z podziałem według regionu produkcyjnego, obszaru bazowego oraz kraju, zgodnie z następującym harmonogramem:

a) do 15 września bieżącego roku gospodarczego: informacje uzyskane w trakcie przeprowadzonych kontroli i inspekcji;

b) najpóźniej do następującego 31 października: ostateczne dane odpowiadające danym wykorzystywanym do wyliczenia ostatecznej stawki przekroczenia ustalonej w art. 12; oraz

c) najpóźniej do następującego 15 lutego: dane końcowe dotyczące obszarów, dla których rzeczywiście wypłacono pomoc, po dokonaniu redukcji obszarów określonych w art. 9 rozporządzenia (EWG) nr 3887/92.

2. W przypadku przekroczenia obszarów, o których mowa w art. 10 i 11, zainteresowane Państwa Członkowskie bezzwłocznie informują Komisję o ostatecznej stawce przekroczenia, najpóźniej do 31 października bieżącego roku gospodarczego. Dane wykorzystane do wyliczenia stawki, o którą został przekroczony obszar bazowy, przekazuje się przy użyciu formularza zawartego w załączniku VII.

3. W przypadku gdy stawka przekroczenia jest rozdzielana zgodnie z art. 2 ust. 6 oraz art. 5 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999, zainteresowane Państwa Członkowskie informują o tym Komisję najpóźniej do 31 października.

Artykuł 27

Państwa Członkowskie przyjmują środki konieczne dla stosowania niniejszego rozporządzenia i powiadamiają o nich Komisję w ciągu miesiąca od ich przyjęcia lub wprowadzenia do nich zmian.

Artykuł 28

Rozporządzenia (EWG) nr 2467/92, (EWG) nr 2836/93, (WE) nr 762/94, (WE) nr 1098/94, (WE) nr 1237/95, (WE) nr 658/96 oraz (WE) nr 1577/98 tracą moc z dniem 1 lipca 2000 r.

Odniesienia do uchylonych rozporządzeń są traktowane jako odniesienia do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 29

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do wsparcia dla producentów niektórych roślin uprawnych w odniesieniu do roku gospodarczego 2000/01 i następnych lat gospodarczych.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 22 października 1999 r.

W imieniu Komisji

Franz Fischler

Członek Komisji

[1] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 1.

[2] Dz.U. L 181 z 1.7.1992, str. 12.

[3] Dz.U. L 210 z 28.7.1998, str.3.

[4] Dz.U. L 246 z 27.8.1992, str. 11.

[5] Dz.U. L 380 z 24.12.1992, str. 24.

[6] Dz.U. L 260 z 19.10.1993, str. 3.

[7] Dz.U. L 202 z 30.7.1997, str. 48.

[8] Dz.U. L 90 z 7.4.1994, str. 8.

[9] Dz.U. L 256 z 19.9.1998, str. 8.

[10] Dz.U. L 121 z 12.5.1994, str. 12.

[11] Dz.U. L 241 z 11.9.1999, str. 14.

[12] Dz.U. L 121 z 1.6.1995, str. 29.

[13] Dz.U. L 284 z 16.10.1997, str. 36.

[14] Dz.U. L 91 z 12.4.1996, str. 46.

[15] Dz.U. L 75 z 20.3.1999, str. 24.

[16] Dz.U. L 206 z 23.7.1998, str. 17.

[17] Dz.U. L 225 z 12.10.1970, str. 1.

[18] Dz.U. L 25 z 1.2.1999, str. 27.

[19] Dz.U. L 362 z 27.12.1990, str. 28.

[20] Dz.U. L 158 z 8.7.1995, str. 13.

[21] Dz.U. L 355 z 5.12.1992, str. 1.

[22] Dz.U. L 127 z 21.5.1999, str. 4.

[23] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 103.

[24] Dz.U. L 218 z 6.8.1991, str. 1.

[25] Dz.U. L 356 z 24.12.1991, str. 17.

[26] Dz.U. L 132 z 28.5.1988, str. 3.

[27] Dz.U. L 196 z 18.7.1986, str. 1.

[28] Dz.U. L 181 z 1.7.1992, str. 21.

[29] Dz.U. L 391 z 31.12.1992, str. 36.

[30] Dz.U. 125 z 11.7.1966, str. 2309/66.

[31] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 21.

[32] Dz.U. L 215 z 30.7.1992, str. 85.

[33] Dz.U. L 215 z 30.7.1992, str. 96.

[34] Dz.U. L 160 z 26.6.1999, str. 80.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK I

(art. 2 ust. 1)

DEFINICJE

1. Trwałe użytki zielone

Obszar (obsiany bądź naturalny) bez zmianowania upraw wykorzystywany do produkcji trawy na stały okres (pięć lat lub dłużej).

2. Trwałe plantacje

Uprawy nierotacyjne inne niż trwałe użytki zielone, zajmujące obszar rolny przez pięć lat lub dłużej i przynoszące powtarzające się plony, z wyjątkiem roślin wieloletnich.

3. Uprawy wieloletnie

Kod CN | |

07091000 | Karczochy |

07092000 | Szparagi |

ex07099090 | Rabarbar |

081020 | Maliny, jeżyny, morwa i krzyżówki maliny z jeżyną |

081030 | Czarna, biała i czerwona porzeczka i agrest |

081040 | Żurawina, borówki i inne rośliny z rodzaju Vaccinium |

4. Program restrukturyzacji

Zmiana struktury i/lub obszaru kwalifikującego się do dopłaty w obrębie gospodarstwa ustalona przez władze.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK II

(art. 4 ust. 5)

Odmiany konsumpcyjne nasion słonecznika

Agripro 3450

Agrosur

Dahlgren D-131 (Toma)

Dahlgren D-151

Dahlgren D-171

Dahlgren D-181

Dahlgren 954

Dahlgren D-1950

Dahlgren D-1998

Diset

Hagen Seed SG 9011

Hagen Seed SG 9054

Hagen Seed SG 9211

Interstate (IS)8004

Kelisur

Royal Hybrid 381

Royal Hybrid 2141

Royal Hybrid 3801

Royal Hybrid 3831

Royal Hybrid 4381

RRC 995

RRC 2211

RRC 2232

RRC 4211

SIGCO 826

SIGCO 828

SIGCO 829

SIGCO 830

SIGCO 954

SIGCO 964

SIGCO 974

SIGCO 995

Toma

Triumph 660C

Triumph 505C+

Triumph 520C

Triumph 515C

USDA Hybrid 924

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK III

(art. 5)

TEST NA GORZKI ŁUBIN

Wykonywany na próbce 200 nasion z jednokilogramowej serii nasion pobranych dla każdej partii o wadze maksymalnej 20 ton.

Test ma na celu wykazanie istnienia gorzkich nasion w próbce. Tolerancja jednorodności nasion wynosi: 1 ziarno na 100. Należy skorzystać z metody przecinania według Von Sengbuscha (1942), Ivanova i Smirnovej (1932) oraz Eggebrechta (1949). Należy przeciąć suche lub spęczniałe ziarna poprzecznie. Następnie umieścić połówki nasion na sicie i zanurzyć je w roztworze jodu na dziesięć sekund, po czym przepłukać pod wodą przez pięć sekund. Powierzchnia nasion gorzkich w miejscu przecięcia zabarwia się na brązowo, podczas gdy powierzchnia nasion charakteryzujących się niską zawartością alkaloidów pozostaje żółta.

Aby przygotować roztwór jodu, należy rozpuścić 14 g jodku potasu w jak najmniejszej ilości wody, dodać 10 g jodu i rozcieńczyć w 4000 cm3. Przed użyciem odstawić roztwór na tydzień. Przechowywać w ciemnych butelkach. Bezpośrednio przed zastosowaniem rozcieńczyć przechowywany roztwór od trzech do pięciu razy w stosunku do objętości pierwotnej.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK IV

(art. 6 ust. 1 akapit drugi)

STREFY KWALIFIKUJĄCE SIĘ DO DODATKU DLA PSZENICY DURUM W AUSTRII

Pannonia:

1. Gebiete der Bezirksbauernkammern

2046 Atzenbrugg

2054 Baden

2062 Bruck/Leitha

2089 Ebreichsdorf

2101 Gänserndorf

2241 Hollabrunn

2275 Kirchberg/Wagram

2305 Korneuburg

2321 Laa/Thaya

2330 Langenlois

2364 Marchfeld

2399 Mistelbach

2402 Mödling

2470 Poysdorf

2500 Ravelsbach

2518 Retz

2551 Schwechat

2585 Tulln

2623 Wr. Neustadt

2631 Wolkersdorf

2658 Zistersdorf

2. Gebiete der Bezirksreferate

3018 Neusiedl/See

3026 Eisenstadt

3034 Mattersburg

3042 Oberpullendorf

3. Gebiete der Landwirtschaftskammer

1007 Wien

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK V

(art. 6 ust. 3)

STREFY KWALIFIKUJĄCE SIĘ DO SPECJALNEJ POMOCY DLA PSZENICY DURUM

NIEMCY

Kreise und Kreisfreie Städte:

Baden-Württemberg:

Stadt Stuttgart, Ludwigsburg, Rems-Murr-Kreis, Stadt Heilbronn, Heilbronn, Hohenlohekreis, Main-Tauber-Kreis, Stadt Karlsruhe, Karlsruhe, Stadt Baden-Baden, Rastatt, Stadt Heidelberg, Stadt Mannheim, Rhein-Neckar-Kreis, Stadt Pforzheim, Enzkreis, Ortenaukreis.

Bayern:

Stadt Ingolstadt, Dachau, Eichstätt, Freising, Fürstenfeldbrück, Neuburg-Schrobenhausen, Pfaffenhofen a.d.Ilm, Kelheim, Stadt Ansbach, Ansbach, Neustadt-Bad Winsheim, Stadt Aschaffenburg, Aschaffenburg, Bad Kissingen, Rhön-Grabfeld, Haßberge, Kitzingen, Main-Spessart, Stadt Schweinfurt, Schweinfurt, Stadt Würzburg, Würzburg.

Rheinland-Pfalz:

Ahrweiler, Stadt Koblenz, Mayen-Koblenz, Bad Kreuznach, Rhein-Lahn-Kreis, Westerwald-Kreis, Bernkastel-Wittlich, Bitburg-Prüm, Daun, Trier-Saarburg, Stadt Trier, Stadt Frankenthal, Landau i.d.P., Ludwigshafen, Mainz, Neustadt/Weinstr., Speyer, Worms, Alzey-Worms, Bad Dürkheim, Donnersbergkreis, Germersheim, Südl. Weinstraße, Ludwigshafen, Mainz-Bingen.

Hessen:

Stadt Frankfurt/Main, Wiesbaden, Bergstraße, Stadt Darmstadt, Darmstadt-Dieburg, Groß-Gerau, Hochtaunuskreis, Main-Kinzig-Kreis, Main-Taunus-Kreis, Stadt Offenbach, Offenbach, Rheingau-Taunus-Kreis, Wetteraukreis, Lahn-Dill-Kreis, Limburg-Weilburg.

Saarland:

Stadt Saarbrücken, Merzig-Wadern, Neunkirchen, Saarlouis, Sankt Wendel.

Sachsen:

Mittweida, Muldentalkreis.

Sachsen-Anhalt:

Bernburg, Köthen, Burgenlandkreis, Mansfelder Land, Merseburg-Querfurt, Saalkreis, Sangerhausen, Aschersleben-Straßfurt, Halberstadt, Jerichower Land, Quedlinburg, Schönebeck.

Thüringen:

Unstrut-Hainich-Kreis, Kyffhäuserkreis, Gotha, Sömmerda, Hildburghausen, Stadt Weimar, Weimarer Land, Altenburger Land, Stadt Erfurt.

HISZPANIA

Comarcas agrícolas

Almazán (SO), Bajo Aragón (TE), Campiña (GU), Campo de Gómara (SO), Centro (AB), El Cerrato (P), Hoya de Huesca (HU), La Montaña (A), Las Vegas (M), Logrosán (CC), Monegros (HU), Noroeste (MU), Requena-Utiel (V), Rioja Baja (LO), Segría (L), Sierra Rioja Baja (LO), Sur (VA), Suroeste y Valle de Guadalentín (MU), Trujillo (CC), Urgel (L), Valle de Ayora (V).

FRANCJA

Départements

Aisne, Aube, Charente, Charente-Maritime, Cher, Deux-Sèvres, Essonne, Eure, Eure-et-Loir, Indre, Indre-et-Loire, Loir-et-Cher, Loiret, Lot-et-Garonne, Maine-et-Loire, Marne, Nièvre, Orne, Sarthe, Seine-et-Marne, Vendée, Vienne, Yonne, Yvelines.

WŁOCHY

Province

Alessandria, Bologna, Brescia, Cremona, Ferrara, Forlì, Gorizia, Lodi, Mantova, Milano, Modena, Padova, Parma, Pavia, Piacenza, Pordenone, Ravenna, Reggio Emilia, Rimini, Rovigo, Torino, Treviso, Udine, Venezia, Vercelli, Verona, Vicenza.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

England.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK VI

(art. 8)

OBSZARY BAZOWE

1000 ha |

Region | Wszystkie uprawy | W tym kukurydza | W tym kiszonka z trawy |

BELGIA

Łącznie | 478,6 | | |

Strefa 1 | | 97,0 | |

DANIA | 2018,0 | | |

NIEMCY | 10155,6 | 540,3 | |

Schleswig-Holstein | 505,6 | | |

Hamburg | 5,1 | | |

Niedersachsen | 1424,4 | | |

Bremen | 1,8 | | |

Nordrhein-Westfalen | 948,3 | | |

Rheinland-Pfalz | 368,4 | | |

Hessen | 461,2 | | |

Baden-Württemberg | 735,4 | 122,1 | |

Bayern | 1775,9 | 418,2 | |

Saarland | 36,5 | | |

Berlin | 2,9 | | |

Brandenburg | 888,5 | | |

Mecklenburg-Vorpommern | 967,9 | | |

Sachsen | 598,8 | | |

Sachsen-Anhalt | 880,7 | | |

Thüringen | 554,2 | | |

GRECJA

Strefa I | 1396,3 | 218,0 | |

Strefa II | 95,4 | 4,1 | |

HISZPANIA

Regadío | 1371,1 | 403,4 | |

Secano | 7848,6 | | |

FRANCJA

Łącznie | 13526,0 | | |

Powierzchnia bazowa dla kukurydzy | | 613,8 | |

Nawadniana powierzchnia bazowa | 1209,7 | | |

IRLANDIA | 345,5 | 0,2 | |

WŁOCHY | 5801,2 | 1200,0 | |

LUKSEMBURG | 42,8 | | |

HOLANDIA | 436,5 | 208,3 | |

AUSTRIA | 1203,0 | | |

PORTUGALIA

Açores | 9,7 | | |

Madeira

–Regadío | 0,31 | 0,29 | |

–Inne | 0,30 | | |

Na kontynencie

–Regadío | 293,4 | 221,4 | |

–Inne | 718,0 | | |

FINLANDIA | 1591,0 | | 200,0 |

SZWECJA | 1737,0 | | 130,0 |

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO

Anglia | 3794,6 | 33,2 | |

Szkocja | 551,6 | | |

Irlandia Północna | 52,9 | 1,2 | |

Walia | 61,4 | | |

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK VII

(art. 10 ust. 4)

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK VIII

(art. 14 ust. 2)

PLONY REFERENCYJNE, O KTÓRYCH MOWA W ART. 3 UST. 7 ROZPORZĄDZENIA (WE) NR 1251/1999

Belgia | 6,24 |

Dania | 5,22 |

Niemcy | 5,66 |

—Schleswig-Holstein | 6,81 |

—Hamburg | 6,01 |

—Niedersachsen | 5,33 |

—Bremen | 5,34 |

—Nordrhein-Westfalen | 5,81 |

—Hessen | 5,50 |

—Rheinland-Pfalz | 4,78 |

—Baden-Württemberg | 5,48 |

—Bayern | 5,94 |

—Saarland | 4,38 |

—Berlin | 4,52 |

—Brandenburg | 4,54 |

—Mecklenburg-Vorpommern | 5,45 |

—Sachsen | 6,23 |

—Sachsen-Anhalt | 6,14 |

—Thüringen | 6,13 |

Grecja | 3,39 |

Hiszpania | 2,9 |

Francja | 6,02 |

Irlandia | 6,08 |

Włochy | 3,9 |

Luksemburg | 4,26 |

Holandia | 6,66 |

Portugalia | 2,90 |

Zjednoczone Królestwo | 5,83 |

Austria | 5,27 |

Szwecja | 4,02 |

Finlandia | 2,82 |

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK IX

(art. 22)

DODATEK DO ODŁOGOWANIA W PORTUGALII

(EUR) |

Rok gospodarczy | 2000/01 | 2001/02 | 2002/03 |

Dodatek | 9,64 | 6,57 | 3,41 |

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK X

(art. 24 akapit pierwszy)

Ostateczna data siewu: 15 czerwca

Uprawa | Państwo Członkowskie | Region |

Wszystkie uprawy | Finlandia | Całe terytorium |

Szwecja | Całe terytorium |

Kukurydza cukrowa | Wszystkie Państwa Członkowskie | Całe terytorium |

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK XI

(art. 26 ust. 1)

INFORMACJE PRZEKAZYWANE KOMISJI

Informacje przedstawia się w formie serii tabel sporządzonych zgodnie ze wzorem opisanym poniżej:

- pierwsza seria tabel, zawierająca informacje o produkcji na poziomie regionalnym, zgodnie z art. 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999,

- druga seria tabel, zawierająca informacje odnośnie do każdego obszaru bazowego, zgodnie z załącznikiem VI do niniejszego rozporządzenia,

- pojedyncza tabela sumująca informacje dotyczące każdego Państwa Członkowskiego.

Tabele przesyła się w wersji papierowej i w formie elektronicznej.

Wzory dla obliczania obszarów: | 5 = 1 + 2 + 3 + 4 |

10 = 7 + 8 + 9 |

14 = 15 + 16 |

19 = 5 + 10 + 11 + 12 + 13 + 14 + 18 |

Uwagi:

Każda tabela musi wymieniać region, którego dane dotyczą.

Stosowany plon to plon wykorzystywany do obliczania płatności obszarowych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1251/1999.

Rozróżnienie na obszary "nienawadniane" i "nawadniane" powinno być uwzględnione jedynie dla regionów, w stosunku do których stosuje się obie powierzchnie. W tym przypadku:

d = e + f

j = k + l

Linia 1 odnosi się jedynie do pszenicy durum kwalifikującej się do dodatku do płatności obszarowej określonego w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

Linia 2 odnosi się jedynie do pszenicy durum kwalifikującej się do dodatku, o którym mowa w art. 5 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

Linia 17 odnosi się jedynie do obszarów odłogowanych lub zalesianych zgodnie z art. 22, 23, 24 i 34 rozporządzenia Rady (WE) nr 1257/1999 i zaliczonych do gruntów uprawnych, odłogowanych zgodnie z art. 6 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

Linia 18 odpowiada obszarom, o których mowa w art. 2 ust. 4 lit. 2 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999.

Muszą być również przekazywane informacje odnoszące się do producentów niewystępujących o pomoc na hektar w ramach systemu wsparcia na niektóre rośliny uprawne (rozporządzenie (WE) nr 1251/1999). Takie informacje mają być umieszczone w rubryce "Inne" w kolumnach "m" i "n" i dotyczyć głównie roślin uprawnych zadeklarowanych jako obszar paszowy na premie do wołowiny i baraniny.

Linia 21 dotyczy gruntów odłogowanych, wykorzystywanych do produkcji roślin z przeznaczeniem na cele niekonsumpcyjne i niekwalifikujące się do płatności zgodnie z zasadami wdrażającymi art. 6 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1251/1999 (np. buraki cukrowe, karczochy jerozolimskie i korzenie cykorii).

+++++ TIFF +++++

--------------------------------------------------