31994R1733

Rozporządzenie Rady (WE) NR 1733/94

z dnia 11 lipca 1994 r.

zakazujące zaspokajania roszczeń z tytułu umów i transakcji, na których wykonanie wpływ wywarła rezolucja nr 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucje pokrewne

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 228a,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając decyzję Rady nr 94/366/WPZiB z dnia 13 lipca 1994 r. w sprawie wspólnego stanowiska określonego przez Radę na podstawie art. J.2 Traktatu o Unii Europejskiej, dotyczącego zakazu zaspokajania roszczeń, określonych w ust. 9 rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych [1],

a także mając na uwadze, co następuje:

na mocy rozporządzeń nr 1432/92/EWG [2], 2656/92/EWG [3] i 990/93/EWG [4] Wspólnota przyjęła środki mające na celu zapobieżenie handlowi między Wspólnotą a Federalną Republiką Jugosławii (Serbią i Czarnogórą);

w wyniku embarga nałożonego na Federalną Republikę Jugosławii (Serbię i Czarnogórę) podmioty gospodarcze we Wspólnocie oraz państwa trzecie narażone są na ryzyko roszczeń Federalnej Republiki Jugosławii (Serbii i Czarnogóry);

Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęła rezolucję 757(1992) z dnia 30 maja 1992 r., której ust. 9 rozwiązuje kwestię roszczeń Federalnej Republiki Jugosławii (Serbii i Czarnogóry) w odniesieniu do umów i transakcji, na których wykonanie wpływ wywarły środki nałożone przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych na mocy rezolucji 757(1992) i rezolucji pokrewnych;

niezbędna jest trwała ochrona podmiotów przed takimi roszczeniami oraz zapobieżenie uzyskania przez Federalną Republikę Jugosławii (Serbię i Czarnogórę) odszkodowań z tytułu negatywnych skutków embarga,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia:

1) "umowa lub transakcja" oznacza każdą transakcję, niezależnie od jej formy i stosowanego prawa, obejmującą jedną lub kilka umów lub podobnych zobowiązań zawartych przez te same lub różne strony; do tego celu "umowa" obejmuje obligacje, gwarancje finansowe i rekompensaty lub kredyty, niezależne prawnie lub nie oraz wszelkie pokrewne zabezpieczenia powstałe na mocy lub w związku z transakcją;

2) "roszczenie" oznacza każde roszczenie, dochodzone w postępowaniu sądowym lub nie, zgłoszone przed lub po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, na mocy lub w związku z umową albo transakcją, w szczególności obejmujące:

a) roszczenie o wykonanie jakiegokolwiek zobowiązania powstałego na mocy lub w związku z umową albo transakcją;

b) roszczenie o prolongatę lub spłatę obligacji, gwarancji finansowej lub rekompensaty w dowolnej formie;

c) roszczenie o rekompensatę z tytułu umowy lub transakcji;

d) roszczenie wzajemne;

e) roszczenie o uznanie lub wykonanie, w tym w drodze egzekucji, wyroku, orzeczenia arbitrażowego lub równoważnej decyzji, bez względu na miejsce ich wydania lub udzielenia;

3) "środki przyjęte na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych" oznaczają środki Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych lub środki wprowadzone przez Wspólnoty Europejskie albo jakiekolwiek państwo, kraj lub organizację międzynarodową zgodnie z wymaganiami lub w związku z wykonaniem odnośnych decyzji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych albo jakiekolwiek działanie, w tym jakiekolwiek działania wojskowe, na które zezwoliła Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych, w odniesieniu do embarga nałożonego na Federalną Republikę Jugosławii (Serbię i Czarnogórę);

4) "osoba lub organ w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze)" oznacza:

a) państwo Federalnej Republiki Jugosławii (Serbia i Czarnogóra) lub jakakolwiek władza publiczna tej republiki;

b) każdą osobę przebywającą na terytorium Federalnej Republiki Jugosławii (Serbii i Czarnogóry) lub będącą jej rezydentem;

c) każdy organ mający siedzibę lub główne biuro w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze);

d) każdy organ kontrolowany, bezpośrednio lub pośrednio, przez jedną lub większą liczbę z wyżej wymienionych osób lub organów.

Bez uszczerbku dla art. 2 uznaje się, że na wykonanie umowy lub transakcji wpływ wywarły środki przyjęte w wykonaniu rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych w przypadku gdy istnienie lub treść roszczenia jest bezpośrednim lub pośrednim skutkiem tych środków.

Artykuł 2

1. Zakazuje się zaspokajania lub podejmowania jakichkolwiek kroków w celu zaspokojenia roszczenia zgłoszonego przez:

a) osobę lub organ w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze) lub działającą przez osobę lub organ w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze);

b) osobę lub organ działający, bezpośrednio lub pośrednio, w imieniu albo na rzecz jednej lub większej liczby osób lub organów w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze);

c) każdą osobę lub organ czerpiący korzyść z transferu lub praw albo zgłaszającą roszczenia na innej podstawie za pośrednictwem jednej lub większej liczby osób lub organów w Federalnej Republice Jugosławii (Serbii i Czarnogórze);

d) każdą inną osobę lub organ, określony w ust. 9 rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych;

e) każdą osobę lub organ zgłaszający roszczenie powstające z tytułu lub w związku ze spłatą obligacji, gwarancji finansowej lub rekompensaty, na rzecz jednej lub kilku z wyżej wymienionych osób lub organów;

na mocy lub w związku z umową albo transakcją, na których wykonanie wywarły wpływ bezpośrednio lub pośrednio, częściowo lub w całości, środki przyjęte na podstawie rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych.

2. Niniejszy zakaz stosuje się we Wspólnocie i do każdego obywatela Państwa Członkowskiego oraz każdego organu zarejestrowanego lub utworzonego na mocy prawa Państwa Członkowskiego.

Artykuł 3

Bez uszczerbku dla środków przyjętych na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych, art. 2 nie stosuje się do:

a) roszczeń związanych z umowami lub transakcjami, z wyjątkiem obligacji, gwarancji finansowej lub rekompensaty, w odniesieniu do których osoby lub organy, określone w wymienionym artykule, dowiodą przed sądem w Państwie Członkowskim, że roszczenie zostało uznane przez strony przed przyjęciem środków podjętych na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych, oraz że środki te nie miały wpływu na istnienie ani treść roszczenia;

b) roszczeń o zapłatę na mocy umowy ubezpieczenia z tytułu zdarzenia zaistniałego przed przyjęciem środków, określonych w art. 2 lub na mocy umowy ubezpieczenia w przypadku gdy ubezpieczenie takie jest obowiązkowe zgodnie z prawem Państwa Członkowskiego;

c) roszczeń o zapłatę wpłaconych na rachunek kwot, których wypłata została zablokowana na mocy środków, określonych w art. 2 pod warunkiem że taka wypłata nie dotyczy kwot wpłaconych z tytułu obligacji w odniesieniu do umów, określonych w wymienionym artykule;

d) roszczeń związanych z umowami o pracę podlegającymi prawu jakiegokolwiek Państwa Członkowskiego;

e) roszczeń o zapłatę za towary w odniesieniu do których osoby lub organy, określone w art. 2, dowiodą w sądzie w Państwie Członkowskim, że zostały wywiezione przed podjęciem środków przyjętych na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych, oraz że środki te nie mają wpływu na istnienie lub treść roszczenia;

f) roszczeń o zapłatę kwot, w odniesieniu do których osoby lub organy, określone w art. 2, dowiodą w sądzie w Państwie Członkowskim, że są należne z tytułu pożyczki udzielonej przed podjęciem środków przyjętych na mocy rezolucji 757(1992) Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i rezolucji pokrewnych, oraz że środki te nie mają wpływu na istnienie lub treść roszczenia,

pod warunkiem że roszczenie nie zawiera kwoty z tytułu odsetek, opłaty lub innej kompensaty za fakt, że wskutek tych środków wykonanie nie było zgodne z warunkami odnośnej umowy lub transakcji.

Artykuł 4

W każdym postępowaniu o wykonanie roszczenia, ciężar dowodzenia, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane przez art. 2, spoczywa na osobie dochodzącej wykonania tego roszczenia.

Artykuł 5

Każde Państwo Członkowskie określa sankcje, które są nakładane w przypadku naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie z dniem jego opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 11 lipca 1994 r.

W imieniu Rady

Th. Waigel

Przewodniczący

[1] Dz.U. L 165 z 1.7.1994, str. 1.

[2] Dz.U. L 151 z 3.6.1992, str. 1. Rozporządzenie uchylone rozporządzeniem (EWG) nr 990/93 (Dz.U. L 102 z 28.4.1993, str. 14).

[3] Dz.U. L 266 z 12.9.1992, str. 26. Rozporządzenie uchylone rozporządzeniem (EWG) nr 990/93 (Dz.U. L 102 z 28.4.1993, str. 14).

[4] Dz.U. L 102 z 28.4.1993, str. 14.

--------------------------------------------------