P7_TC1-COD(2013)0025

Standpunt van het Europees Parlement in eerste lezing vastgesteld op 11 maart 2014 met het oog op de vaststelling van Richtlijn 2014/…/EU van het Europees Parlement en de Raad tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme

(Voor de EER relevante tekst)

HET EUROPEES PARLEMENT EN DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gezien het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, en met name artikel 114,

Gezien het voorstel van de Europese Commissie,

Na toezending van het ontwerp van wetgevingshandeling aan de nationale parlementen,

Gezien het advies van de Europese Centrale Bank (1),

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité (2),

Handelend volgens de gewone wetgevingsprocedure (3),

Overwegende:

(1)

Massale stromen crimineel illegaal geld kunnen de stabiliteit en de reputatie van de financiële sector schaden en de interne markt en internationale ontwikkeling bedreigen. Terrorisme tast ondergraaft de fundamenten van onze samenleving aan in haar fundamenten zelf. maatschappij . Duistere ondernemingsstructuren die in en via rechtsgebieden met een bankgeheim opereren, ook vaak belastingparadijzen genoemd, spelen een belangrijke rol bij het vergemakkelijken van illegale geldstromen. Naast verdere ontwikkeling van de strafrechtelijke benadering kan een preventieve aanpak op Unieniveau is aanvullend preventie via het financiële stelsel resultaten opleveren. onontbeerlijk . Een preventieve aanpak moet echter wel gericht en proportioneel zijn, en mag niet resulteren in de invoering van een veelomvattend systeem voor de controle van de gehele bevolking. [Am. 1]

(2)

De soliditeit, integriteit en stabiliteit van kredietinstellingen en financiële instellingen en het vertrouwen in het financiële stelsel als geheel kunnen ernstig in gevaar worden gebracht door de pogingen van criminelen en hun medeplichtigen om hetzij de herkomst van de opbrengsten van misdrijven te verhullen, hetzij rechtmatig of onrechtmatig verkregen gelden aan te wenden voor terroristische doeleinden. Ter vergemakkelijking van hun criminele activiteiten, zouden witwassers van geld en financiers van terrorisme kunnen trachten te profiteren van de liberalisering van het kapitaalverkeer en van het vrij verrichten van financiële diensten, inherent aan de geïntegreerde financiële ruimte, indien niet op Unieniveau Daardoor zijn er bepaalde coördinerende maatregelen nodig op Unieniveau. Tegelijkertijd moeten de doelstellingen van bescherming van de samenleving tegen criminelen en bescherming van de stabiliteit en de integriteit van het Europees financieel stelsel worden genomen afgewogen tegen de noodzaak om tot een regelgevingskader te komen waarbij ondernemingen kunnen groeien zonder te worden opgezadeld met buitensporige nalevingskosten . De vereisten die aan meldingsplichtige entiteiten worden opgelegd met betrekking tot de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme moeten derhalve gerechtvaardigd en evenredig zijn. [Am. 2]

(3)

Dit voorstel is de vierde richtlijn om de bedreiging van het witwassen van geld aan te pakken. Richtlijn 91/308/EEG van de Raad (4) heeft het witwassen van geld in termen van drugsmisdrijven gedefinieerd en uitsluitend aan de financiële sector verplichtingen opgelegd. Richtlijn 2001/97/EG van het Europees Parlement en de Raad (5) heeft het toepassingsgebied zowel ten aanzien van de bestreken misdrijven als ten aanzien van het geheel van bestreken beroepen en activiteiten uitgebreid. In juni 2003 heeft de Financial Action Task Force (hierna de FATF genoemd) haar aanbevelingen herzien om de financiering van terrorisme te bestrijken en in meer gedetailleerde vereisten voorzien met betrekking tot identificatie en verificatie van cliënten, de situaties waarin een hoger risico op het witwassen van geld verscherpte maatregelen kan rechtvaardigen en voorts de situaties waarin een verlaagd risico minder strenge controles kan rechtvaardigen. Deze wijzigingen zijn tot uitdrukking gekomen in Richtlijn 2005/60/EG van het Europees Parlement en de Raad (6) en Richtlijn 2006/70/EG van de Commissie (7). De Unie dient bij de tenuitvoerlegging van de FATF-aanbevelingen haar gegevensbeschermingswetgeving alsook het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (Handvest) en het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden volledig na te leven. [Am. 3]

(4)

Het witwassen van geld en de financiering van terrorisme geschieden gewoonlijk in een internationale context. Maatregelen die uitsluitend op nationaal niveau of zelfs op Unieniveau worden getroffen, zonder met internationale coördinatie en samenwerking rekening te houden, zullen een zeer beperkte uitwerking hebben. De door de Unie op dit gebied vastgestelde maatregelen dienen derhalve verenigbaar te zijn met , en ten minste net zo streng te zijn als, in andere de internationale gremia ondernomen andere acties. Belastingontwijking en mechanismen van niet-openbaarmaking en verzwijging kunnen gebruikt worden als strategieën ter voorkoming van de opsporing van witwaspraktijken en terrorismefinanciering. Bij het optreden van de Unie dient met name rekening te worden gehouden met de aanbevelingen van de FATF, het belangrijkste en andere internationale orgaan organen voor de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Met het oog op het versterken van de doeltreffendheid van de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme moeten de Richtlijnen 2005/60/EG en 2006/70/EG in voorkomend geval worden afgestemd op de nieuwe FATF-aanbevelingen die in februari 2012 zijn vastgesteld en uitgebreid. Het is evenwel van essentieel belang dat een dergelijke aanpassing aan de niet-bindende FATF- aanbevelingen wordt uitgevoerd in volledige overeenstemming met de rechtsorde van de Unie, met name wat betreft de Uniewetgeving inzake gegevensbescherming en de bescherming van de grondrechten zoals verankerd in het Handvest. [Am. 4]

(4bis)

Er moet bijzondere aandacht worden besteed aan de vervulling van de verplichtingen zoals uiteengezet in artikel 208 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) dat samenhang van beleid inzake ontwikkelingssamenwerking vereist, teneinde een halt toe te roepen aan de toenemende tendens om witwasactiviteiten te verleggen van ontwikkelde landen naar ontwikkelingslanden met minder strikte wetgeving op het gebied van de bestrijding van witwaspraktijken. [Am. 5]

(4ter)

Gezien het feit dat illegale geldstromen, en in het bijzonder het witwassen van geld, tussen 6 en 8,7 % van het BBP van ontwikkelingslanden vertegenwoordigen  (8) , een bedrag dat tien keer hoger is dan de ontwikkelingshulp van de Unie en haar lidstaten, dienen de maatregelen in de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te worden gecoördineerd en rekening te houden met de ontwikkelingsstrategie en het beleid ter bestrijding van de kapitaalvlucht van de lidstaten en de Unie. [Am. 6]

(5)

Voorts houdt het misbruik van het financiële stelsel voor het aanwenden van crimineel of zelfs rechtmatig verkregen geld voor terroristische doeleinden onmiskenbaar een risico in voor de integriteit, de goede werking, de reputatie en de stabiliteit van het financiële stelsel. De preventieve maatregelen van deze richtlijn dienen dan ook zodanig te worden uitgebreid dat zij niet alleen de behandeling van uit ernstige criminele activiteiten verkregen geld maar ook en de verzameling van gelden of voorwerpen voor terroristische doeleinden omvatten. [Am. 7]

(5bis)

Ongeacht de in de lidstaten voorziene sancties dienen alle maatregelen die voortvloeien uit deze richtlijn in eerste instantie gericht te zijn op de bestrijding van alle gedragingen die leiden tot aanzienlijke illegale inkomsten. Hiertoe moeten alle mogelijke stappen worden gezet om het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van dergelijke inkomsten tegen te gaan. [Am. 8]

(6)

Bij grote betalingen in contanten is het risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme zeer hoog. Om de waakzaamheid te vergroten en de door contante betalingen gevormde risico's te beperken, moet deze richtlijn voor in goederen handelende natuurlijke en rechtspersonen gelden voor zover zij contante betalingen van 7 500 EUR of meer doen of ontvangen. De lidstaten dienen te kunnen besluiten striktere bepalingen daaronder begrepen een lagere drempel vast te stellen. [Am. 9]

(6 bis)

Elektronischegeldproducten worden in toenemende mate gebruikt als vervanging van bankrekeningen. De verstrekkers van dergelijke producten moeten derhalve aan strenge eisen worden onderworpen teneinde witwaspraktijken en terrorismefinanciering te voorkomen. Elektronischgeldproducten dienen evenwel te kunnen worden uitgezonderd van cliëntonderzoeksvereisten mits aan bepaalde cumulatieve voorwaarden voldaan wordt. Het gebruik van elektronisch geld dat zonder cliëntonderzoek in omloop is gebracht, mag uitsluitend worden toegestaan voor de aankoop van goederen en diensten van geïdentificeerde handelaren en dienstverleners waarvan de identiteit gecontroleerd is door de uitgever van het elektronisch geld. Voor transacties tussen particulieren mag het gebruik van elektronisch geld dat zonder cliëntonderzoek in omloop is gebracht niet worden toegestaan. De elektronisch opgeslagen bedragen dienen dusdanig klein te worden gehouden dat er geen slinkse omwegen mogelijk zijn en particulieren geen onbeperkt bedrag aan anonieme elektronischgeldproducten kunnen verwerven. [Am. 10]

(6 ter)

Makelaars handelen in de lidstaten op veel verschillende manieren in het kader van onroerendgoedtransacties. Om de risico's van witwassen van geld in de onroerendgoedsector te verminderen, moeten zij vallen onder de werkingssfeer van deze richtlijn wanneer zij beroepshalve betrokken zijn bij aan onroerend goed gerelateerde financiële transacties. [Am. 11]

(7)

Onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen, zoals gedefinieerd door de lidstaten, moeten onder de bepalingen van de richtlijn vallen wanneer zij deelnemen aan financiële of zakelijke transacties, met inbegrip van het verstrekken van belastingadvies, waarbij er groot gevaar bestaat dat de diensten van deze beroepsbeoefenaren worden misbruikt om de opbrengsten van criminele activiteiten wit te wassen of terrorisme te financieren. Er moeten echter vrijstellingen zijn van elke verplichting om informatie te melden die is verkregen vóór, tijdens of na een gerechtelijke procedure, of bij het bepalen van de rechtspositie van een cliënt. Juridisch advies dient bijgevolg aan de beroepsgeheimhoudingsplicht onderworpen te blijven, tenzij de juridisch adviseur deelneemt aan witwasactiviteiten of activiteiten voor financiering van terrorisme, het juridisch advies voor witwasdoeleinden of voor financiering van terrorisme wordt verstrekt, of de advocaat weet dat zijn cliënt juridisch advies wenst voor witwasdoeleinden of voor financiering van terrorisme.

(8)

Het verdient aanbeveling rechtstreeks vergelijkbare diensten op dezelfde wijze te behandelen, ongeacht welke onder deze richtlijn vallende beroepsbeoefenaren de diensten verstrekken. Met het oog op de waarborging van de eerbiediging van de rechten die worden gegarandeerd bij het Handvest mag, in het geval van bedrijfsrevisoren, externe accountants en belastingadviseurs, die in sommige lidstaten een cliënt in rechte mogen verdedigen of vertegenwoordigen, of zijn rechtspositie mogen bepalen, de informatie die zij bij de uitoefening van deze taken ontvangen, niet onder de meldingsplicht van deze richtlijn vallen.

(9)

Het is belangrijk er uitdrukkelijk de aandacht op te vestigen dat „fiscale misdrijven” die verband houden met directe en indirecte belastingen onder de brede definitie van „criminele activiteit” overeenkomstig deze richtlijn vallen in overeenstemming met de herziene FATF-aanbevelingen. De Europese Raad van 23 mei 2013 heeft gewezen op de noodzaak van een allesomvattende bestrijding van belastingontduiking, belastingfraude en het witwassen van geld zowel binnen de interne markt als ten aanzien van niet-coöperatieve derde landen en rechtsgebieden. Het bereiken van overeenstemming over een definitie van fiscale misdrijven is een belangrijke stap bij de opsporing van deze misdrijven, net als de openbaarmaking per land van bepaalde financiële gegevens door grote ondernemingen die in de Unie actief zijn. Het is eveneens belangrijk om ervoor te zorgen dat meldingsplichtige entiteiten en juristen, zoals bepaald door de lidstaten, niet trachten het doel van deze richtlijn te dwarsbomen of agressieve fiscale planning te bevorderen of te verrichten. [Am. 12]

(9 bis)

De lidstaten dienen algemene anti-belastingontwijkingsregels (GAAR) in te voeren voor de bestrijding van agressieve fiscale planning en belastingontwijking in overeenstemming met de aanbevelingen van de Europese Commissie over agressieve fiscale planning van 12 december 2012 en het voortgangsverslag van de OESO aan de G20 van 5 september 2013. [Am. 13]

(9 ter)

Entiteiten met een specifieke rol in het financiële systeem, zoals de Europese Investeringsbank (EIB), de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBWO), de centrale banken van de lidstaten en de centrale afwikkelingssystemen, dienen, wanneer zij commerciële of particuliere transacties verrichten of faciliteren, de uit hoofde van deze richtlijn vastgestelde regels die van toepassing zijn op andere meldingsplichtige entiteiten voor zover mogelijk in acht te nemen. [Am. 14]

(10)

Elke natuurlijke persoon die eigendom of zeggenschap over een rechtspersoon uitoefent, moet worden geïdentificeerd. Hoewel het vinden van een specifiek procentueel aandelenbezit niet automatisch in het vinden van de uiteindelijke begunstigde zal resulteren, is het een bewijsfactor waarmee rekening moet worden gehouden van de factoren die een rol spelen bij de identificatie van de uiteindelijke begunstigde . Identificatie en verificatie van uiteindelijke begunstigden moet zich in voorkomend geval uitstrekken tot juridische entiteiten die andere juridische entiteiten bezitten en moet de eigendomsketen volgen totdat de natuurlijke persoon die eigendom of zeggenschap uitoefent over de rechtspersoon die de cliënt is, gevonden is. [Am. 15]

(11)

Het is van belang de noodzaak traceerbaarheid van betalingen te waarborgen en verbeteren. Het bestaan van van nauwkeurige en actuele informatie over de uiteindelijke begunstigde van enige juridische entiteit, zoals rechtspersonen, trusts, stichtingen, holdings en alle overige soortgelijke bestaande of toekomstige juridische constructies, is een bepalende factor bij het opsporen van criminelen die anders hun identiteit achter een rechtspersoon kunnen verbergen. De lidstaten moeten er bijgevolg voor zorgen dat ondernemingen informatie over hun uiteindelijke begunstigden bewaren en deze adequate, accurate en actuele informatie voor beschikbaar stellen door middel van online toegankelijke, centrale openbare registers en in een open en beveiligd gegevensformaat, overeenkomstig de regelgeving van de Unie betreffende gegevensbescherming en het recht op privacy als verankerd in het Handvest. Toegang tot dergelijke registers moet worden verstrekt aan de bevoegde autoriteiten , in het bijzonder aan fie’s en meldingsplichtige entiteiten , alsook aan het publiek, waarbij de persoon die toegang tot de informatie wenst te krijgen zich vooraf dient te identificeren en mogelijk een vergoeding moet betalen . Bovendien moeten trustees aan de meldingsplichtige entiteiten hun status opgeven. [Am. 16]

(11 bis)

De aanleg van registers van uiteindelijke begunstigden door de lidstaten zou de bestrijding van witwaspraktijken, financiering van terrorisme, corruptie, fiscale misdrijven, fraude en andere financiële misdrijven aanzienlijk verbeteren. Dit kan concreet worden vormgegeven door de werking van de bestaande ondernemingsregisters in de lidstaten te verbeteren. Gezien het grensoverschrijdende karakter van zakelijke transacties is het, om op doeltreffende wijze gebruik te maken van de in de registers opgeslagen informatie, van essentieel belang dat deze registers onderling gekoppeld zijn. Deze onderlinge koppeling van ondernemingsregisters binnen de Unie wordt reeds als zodanig vereist krachtens Richtlijn 2012/17/EU van het Europees Parlement en de Raad  (9) en dient verder te worden uitgewerkt.

(11 ter)

Dankzij de technologische vooruitgang zijn er hulpmiddelen ontwikkeld die meldingsplichtige entiteiten in staat stellen de identiteit van hun cliënten te verifiëren naar aanleiding van bepaalde transacties. Dergelijke technologische verbeteringen bieden bedrijven en cliënten tijdbesparende en kosteneffectieve oplossingen, en moeten daarom bij risicobeoordelingen in overweging worden genomen. De bevoegde autoriteiten van de lidstaten en de meldingsplichtige entiteiten moeten zich proactief opstellen bij de bestrijding van nieuwe en innovatieve methoden voor het witwassen van geld, met inachtneming van de grondrechten, waaronder het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer en gegevensbescherming. [Am. 18]

(12)	Het bepaalde in deze richtlijn dient voorts te gelden wanneer de activiteiten van de onder deze richtlijn vallende meldingsplichtige entiteiten via het internet plaatsvinden.

(12 bis)

De vertegenwoordigers van de Unie in de bestuursorganen van de EBWO dienen de EBWO aan te moedigen de bepalingen van deze richtlijn ten uitvoer te leggen alsook een anti-witwasbeleid op haar website te plaatsen met daarin gedetailleerde procedures waarmee deze richtlijn concreet wordt vormgegeven. [Am. 19]

(13)

Het gebruik van de goksector om de opbrengsten van criminele activiteiten wit te wassen, is zorgwekkend. Om de risico's in verband met de sector te beperken en gelijke voorwaarden voor de aanbieders van gokdiensten te garanderen, moeten alle aanbieders van gokdiensten ertoe worden verplicht voor afzonderlijke transacties van 2 000 EUR of meer een cliëntenonderzoek te verrichten. Bij de uitvoering van dit cliëntenonderzoek dient een risicogebaseerde aanpak te worden vastgesteld die de verschillende risico’s voor de verschillende soorten gokdiensten weerspiegelt evenals de vraag of zij een hoog of een laag risico voor witwasactiviteiten inhouden. Er moet rekening worden gehouden met de bijzondere kenmerken van de verschillende soorten gokspelen bijvoorbeeld door onderscheid te maken tussen casino’s, onlinegokspelen en andere aanbieders van gokdiensten. De lidstaten moeten overwegen deze drempel toe te passen op de inning van gokwinsten alsook het aangaan van weddenschappen. Aanbieders van gokdiensten met fysieke lokalen (bv. casino's en speelhuizen) moeten ervoor zorgen dat cliëntenonderzoek, als het bij de ingang van de lokalen het punt van binnenkomst plaatsvindt, aan de door de cliënt in die lokalen aangegane transacties gekoppeld kan worden. [Am. 20]

(13 bis)

Er komen steeds verfijndere vormen van witwassen. Daarbij zijn illegale — en soms ook legale — gokcircuits betrokken, met name in de context van sportwedstrijden. Er zijn nieuwe vormen van lucratieve georganiseerde misdaad ontstaan zoals wedstrijdvervalsing en deze hebben zich ontwikkeld tot een lucratieve criminele activiteit in verband met het witwassen van geld. [Am. 21]

(14)

Het witwasrisico en het risico op terrorismefinanciering is niet in alle gevallen even groot. Bijgevolg moet een integrale, risicogebaseerde benadering worden gebruikt die gebaseerd is op minimumnormen . De risicogebaseerde benadering is geen uitermate permissieve optie voor de lidstaten en meldingsplichtige autoriteiten. Zij gaat gepaard met het gebruik van bewijsgebaseerde besluitvorming om zich beter te richten op de risico's op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme waarmee de Unie en degenen die daarin opereren geconfronteerd worden. [Am. 22]

(15)

Ondersteuning van de risicogebaseerde benadering is voor de lidstaten en de Unie noodzakelijk om de risico's op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme waaraan zij blootstaan vast te stellen, te begrijpen en te beperken. Het belang van een supranationale benadering van risicovaststelling is erkend op internationaal niveau en de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit) ('EBA'), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (10), de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen) ('EIOPA'), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad (11), en de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten) ('ESMA'), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad (12), moeten worden belast met het verlenen van advies over de risico's die op de financiële sector van invloed zijn. Daarnaast moeten zij, in samenwerking met de lidstaten, minimumnormen ontwikkelen voor risicobeoordelingen die door de bevoegde nationale autoriteiten worden uitgevoerd. Bij dit proces dienen, voor zover mogelijk, de desbetreffende belanghebbenden te worden betrokken door middel van openbare raadplegingen. [Am. 23]

(16)	De resultaten van risicobeoordelingen op lidstaatniveau moeten, in voorkomend geval, voor de meldingsplichtige entiteiten tijdig beschikbaar worden gesteld om hen in staat te stellen hun eigen risico's vast te stellen, te begrijpen en te beperken. [Am. 24]

(17)

Om de risico's op Unieniveau beter te begrijpen en te beperken, moet gezorgd worden voor een supranationale risicoanalyse om de risico's op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme waaraan de interne markt wordt blootgesteld, op efficiënte wijze te identificeren. De Europese Commissie dient de lidstaten te verplichten scenario's die als hoog risico worden beschouwd, doeltreffend te behandelen. Bovendien moeten de lidstaten de resultaten van hun risicobeoordelingen delen met elkaar, de Commissie en de EBA, EIOPA ESMA (hierna gezamenlijk aangeduid als ETA's) en ESMA Europol , indien van toepassing. [Am. 25]

(18)

Bij de toepassing van de bepalingen van deze richtlijn is het passend rekening te houden met de kenmerken en behoeften van kleine meldingsplichtige entiteiten waarvoor de richtlijn geldt en een behandeling te garanderen die aangepast is aan de specifieke behoeften van kleine meldingsplichtige entiteiten en de aard van de bedrijfsactiviteit.

(19)

Risico zelf is van nature variabel en de variabelen als zodanig of in combinatie kunnen het potentiële gevormde risico verhogen of verlagen en aldus een impact hebben op het passende niveau van preventieve maatregelen, zoals cliëntenonderzoeksmaatregelen. Er zijn derhalve omstandigheden waarin verscherpt cliëntenonderzoek moet worden toegepast en omstandigheden waarin vereenvoudigd cliëntenonderzoek passend kan zijn.

(20)

Erkend moet worden dat sommige situaties een groter risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme vormen. Hoewel de identiteit en het zakelijk profiel van alle cliënten dienen te worden vastgesteld, bestaan er gevallen waarin bijzonder strikte cliëntidentificatie- en cliëntverificatieprocedures vereist zijn.

(21)

Dit geldt in het bijzonder voor zakelijke relaties met natuurlijke personen die prominente publieke functies bekleden of bekleed hebben, en dan vooral degenen die afkomstig zijn uit landen waar corruptie veelvuldig voorkomt, binnen en buiten de Unie . Dergelijke relaties kunnen vooral een groot reputatierisico en juridisch risico met zich brengen voor de financiële sector. De internationale inspanning ter bestrijding van corruptie rechtvaardigt ook een bijzondere aandacht voor die gevallen en de toepassing van passende maatregelen inzake verscherpt cliëntenonderzoek ten aanzien van personen die binnenlands prominente publieke functies bekleden of bekleed hebben en hooggeplaatste bekende personen bij internationale organisaties. [Am. 26]

(21 bis)

De noodzaak tot verscherpt cliëntenonderzoek naar personen die prominente publieke functies bekleden of bekleed hebben in binnen- of buitenland en naar hooggeplaatste personen bij internationale organisaties, mag evenwel niet tot een dusdanige situatie leiden dat lijsten met informatie over die personen verhandeld worden voor commerciële doeleinden. De lidstaten dienen passende maatregelen te treffen om dergelijke activiteiten te verhinderen. [Am. 27]

(22)

Het verkrijgen van goedkeuring van de directie voor het aangaan van zakelijke relaties hoeft niet in alle gevallen het verkrijgen van goedkeuring van de raad van bestuur te impliceren. Een dergelijke goedkeuring moet kunnen worden verleend door iemand met voldoende kennis van de risicoblootstelling op het punt van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme van de instelling en voldoende anciënniteit om beslissingen te nemen die van invloed zijn op de risicoblootstelling ervan.

(22 bis)

Het is voor de Unie van groot belang een gemeenschappelijke aanpak en een gemeenschappelijk beleid te ontwikkelen met betrekking tot niet-coöperatieve rechtsgebieden die in gebreke blijven op het gebied van de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Hiertoe dienen de lidstaten eventuele door de FATF gepubliceerde lijsten van landen direct ten uitvoer te leggen en toe te passen in hun nationale regeling voor de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Bovendien dienen de lidstaten en de Commissie de overige niet-coöperatieve rechtsgebieden aan de hand van alle beschikbare informatie te identificeren. De Commissie dient een gemeenschappelijke benadering te ontwikkelen van maatregelen die moeten worden toegepast ter bescherming van de integriteit van de interne markt tegen deze niet-coöperatieve rechtsgebieden. [Am. 28]

(23)

Om te vermijden dat cliëntidentificatieprocedures nodeloos worden overgedaan, hetgeen tot vertragingen en inefficiënties in de zakelijke activiteiten zou leiden, verdient het aanbeveling om, mits passende waarborgen worden geboden, toe te staan dat cliënten bij meldingsplichtige entiteiten worden geïntroduceerd die reeds elders zijn geïdentificeerd. Indien een meldingsplichtige entiteit op een derde vertrouwt, ligt de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor de cliëntonderzoeksprocedure bij de meldingsplichtige entiteit waarbij de cliënt is geïntroduceerd. De derde, of de persoon die de cliënt heeft geïntroduceerd, blijft, voor zover hij met de cliënt een relatie heeft die onder deze richtlijn valt, eveneens zelf verantwoordelijk voor de naleving van de vereisten in deze richtlijn, waaronder het vereiste om verdachte transacties te melden en bewijsstukken te bewaren.

(24)

In geval van een agentuur- of uitbestedingsverhouding op contractuele basis tussen niet onder deze richtlijn vallende meldingsplichtige entiteiten en externe natuurlijke of rechtspersonen kunnen verplichtingen inzake de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme voor deze agenten of verrichters van uitbestede diensten als deel van de meldingsplichtige entiteiten alleen voortvloeien uit het contract en niet uit deze richtlijn. De verantwoordelijkheid voor de naleving van deze richtlijn moet primair bij de meldingsplichtige entiteit blijven. die onder Bovendien moeten de lidstaten erop toezien dat dergelijke derde partijen aansprakelijk kunnen worden gesteld voor schendingen van krachtens deze de richtlijn valt. [Am. 29]

(25)

Alle lidstaten beschikken over of moeten operationeel onafhankelijke en zelfstandige financiële inlichtingeneenheden (fie's) oprichten om de informatie die zij ontvangen te verzamelen en te analyseren met het doel verbanden te leggen tussen verdachte transacties en onderliggende criminele activiteiten teneinde het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te voorkomen en te bestrijden. Verdachte transacties dienen te worden gemeld aan de fie's, die moeten optreden als nationaal centrum voor het ontvangen, analyseren en het verspreiden onder de bevoegde autoriteiten van meldingen van verdachte transacties en andere informatie over mogelijk witwassen of mogelijke financiering van terrorisme. De lidstaten hoeven daartoe hun bestaande meldingssystemen — waar de melding via de openbare aanklager of via andere wetshandhavingautoriteiten geschiedt — niet te wijzigen, mits de informatie onverwijld en ongefilterd aan de financiële inlichtingeneenheden doorgegeven wordt zodat deze hun taken, waaronder internationale samenwerking met andere financiële inlichtingeneenheden, naar behoren kunnen uitvoeren. Het is belangrijk dat de lidstaten de fie's voorzien van de nodige middelen om te waarborgen dat zij volledig operationeel zijn teneinde de actuele uitdagingen van witwassen en financiering van terrorisme aan te pakken, met inachtneming van de grondrechten, waaronder het recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer en gegevensbescherming. [Am. 30]

(26)

In afwijking van het algemene verbod om verdachte transacties uit te voeren, kunnen de onder deze richtlijn vallende instellingen en personen verdachte transacties uitvoeren voordat zij de bevoegde autoriteiten hiervan op de hoogte brengen wanneer het afzien van uitvoering onmogelijk is of hierdoor de vervolging van de begunstigden van een vermoedelijke witwas- of terrorismefinancieringstransactie zou kunnen worden belemmerd. Dit laat evenwel de door de lidstaten aanvaarde internationale verplichtingen onverlet om middelen of andere goederen van terroristen, terroristische organisaties of financiers van terrorisme, onverwijld te bevriezen, conform de desbetreffende resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties.

(26 bis)

Aangezien een groot gedeelte van de illegale geldstromen in belastingsparadijzen terecht komt, dient de Unie meer pressie op deze landen uit te oefenen opdat zij deelnemen aan de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. [Am. 31]

(27)

De lidstaten moeten de mogelijkheid hebben een passende zelfregulerende instantie voor de beroepen als bedoeld in artikel 2, lid 1, punt 3), onder a), b) en d) aan te wijzen als de autoriteit die in plaats van de fie in eerste instantie op de hoogte moet worden gesteld. Overeenkomstig de jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens vormt een systeem van melding in eerste instantie aan een zelfregulerend lichaam een belangrijke waarborg voor het handhaven van de bescherming van de grondrechten ten aanzien van de meldingsplicht die geldt voor advocaten.

(28)

Indien een lidstaat besluit gebruik te maken van de afwijkingen van artikel 33, lid 2, kan hij de zelfregulerende instantie die de in dat artikel beoogde personen vertegenwoordigt, toestaan of voorschrijven om aan de fie geen informatie door te geven die zij van die personen in de in dat artikel bedoelde omstandigheden heeft verkregen.

(29)

In een aantal gevallen zijn individuele personen, zoals werknemers en vertegenwoordigers die hun vermoedens van het witwassen van geld hebben gemeld, bedreigd of lastig gevallen. Hoewel deze richtlijn de gerechtelijke procedures van de lidstaten niet kan wijzigen, neemt zulks niet weg dat deze aangelegenheid van cruciaal belang is voor de doeltreffendheid van de regeling ter bestrijding van het witwassen van geld en van financiering van terrorisme. De lidstaten dienen zich rekenschap te geven van het probleem en alles te doen wat in hun vermogen ligt om individuele personen zoals werknemers en vertegenwoordigers te beschermen tegen dergelijke vormen van intimidatie en tegen andere vormen van negatieve behandeling of negatieve gevolgen, teneinde het voor hen makkelijker te maken verdenkingen te melden, om aldus de bestrijding van witwassen van geld te intensiveren . [Am. 32]

(30)	Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (13), zoals in het nationale recht ten uitvoer gelegd, geldt voor de verwerking van persoonsgegevens voor de toepassing van deze richtlijn.

(30 bis)

Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad  (14) is van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens door de instellingen en organen van de Unie voor de uitvoering van deze richtlijn. [Am. 33]

(31)

Bepaalde aspecten van de tenuitvoerlegging van deze richtlijn gaan gepaard met de verzameling, analyse, opslag en deling van gegevens. De verwerking van persoonsgegevens moet worden toegestaan om te voldoen aan de in deze richtlijn neergelegde verplichtingen, daaronder begrepen het uitvoeren van cliëntenonderzoek, doorlopende monitoring, onderzoek en melding van ongewone en verdachte transacties, identificatie van de uiteindelijke begunstigde van een rechtspersoon of juridische constructie, identificatie van een politiek prominent persoon, deling van informatie door bevoegde autoriteiten en deling van informatie door financiële instellingen en meldingsplichtige entiteiten . De verzamelde persoonsgegevens moeten beperkt blijven tot hetgeen strikt noodzakelijk is om aan de vereisten van deze richtlijn te voldoen en mogen niet verder worden verwerkt op een wijze die onverenigbaar is met Richtlijn 95/46/EG. Met name de verdere verwerking van persoonsgegevens voor commerciële doeleinden moet strikt worden verboden. [Am. 34]

(32)	De strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme wordt door alle lidstaten als een belangrijke verantwoording van algemeen belang beschouwd. Er is op alle niveaus krachtige politieke wil nodig om deze verschijnselen een halt toe te roepen. [Am. 35]

(32 bis)

Het is van het grootste belang dat uit de Uniebegroting medegefinancierde investeringen aan de hoogste normen voldoen, teneinde financiële misdrijven — corruptie en belastingontduiking incluis — te voorkomen. In 2008 heeft de EIB interne richtsnoeren vastgesteld getiteld „Beleid inzake de preventie en ontmoediging van verboden gedrag bij de activiteiten van de Europese Investeringsbank”, met als rechtsgrondslag artikel 325 VWEU, artikel 18 van de Statuten van de EIB en Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad  (15) . Na vaststelling van het beleid moet de EIB de financiële inlichtingeneenheid in Luxemburg op de hoogte stellen van vermoedens of vermeende gevallen van geldwitwassing die betrekking hebben op projecten, werkzaamheden en transacties die ondersteund worden door de EIB. [Am. 36]

(33)	Deze richtlijn laat de bescherming van persoonsgegevens die worden verwerkt in het kader van de politiële en justitiële samenwerking in strafzaken, daaronder begrepen de bepalingen van Kaderbesluit 2008/977/JBZ, onverlet. [Am. 37]

(34)

De rechten van toegang van de betrokkene gelden voor de persoonsgegevens die voor de toepassing van deze richtlijn worden verwerkt. Toegang door de betrokkene tot informatie die is opgenomen in een melding van een verdachte transactie zou echter de effectiviteit van de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme ernstig ondermijnen. Beperkingen van dit recht overeenkomstig artikel 13 van Richtlijn 95/46/EG kunnen bijgevolg gerechtvaardigd zijn. Dergelijke beperkingen moeten evenwel worden gecompenseerd door de effectieve bevoegdheden die aan de instanties voor gegevensbescherming worden verstrekt, met inbegrip van de bevoegdheden voor indirecte toegang, zoals vastgelegd in Richtlijn 95/46/EG, die hen in staat stellen om hetzij ambtshalve, hetzij op basis van een klacht, eventuele claims met betrekking tot problemen met de verwerking van persoonsgegevens te onderzoeken. Dit moet in het bijzonder de toegang tot het gegevensbestand bij de meldingsplichtige entiteit inhouden. [Am. 38]

(35)

Personen die alleen maar papieren documenten in elektronische vorm omzetten en op contractbasis werkzaam zijn bij een kredietinstelling of een financiële instelling vallen niet onder de werkingssfeer van deze richtlijn, evenmin als natuurlijke of rechtspersonen die kredietinstellingen of financiële instellingen uitsluitend voorzien van een boodschap of andere supportsystemen voor overdracht van fondsen of van clearing- en settlementsystemen.

(36)

Witwassen van geld en de financiering van terrorisme zijn internationale problemen en dienen dan ook op wereldschaal te worden bestreden. Wanneer kredietinstellingen en financiële instellingen uit de Unie bijkantoren en dochterondernemingen hebben in derde landen waar de wetgeving ter zake tekortkomingen vertoont, dienen zij, ter voorkoming van de toepassing van sterk uiteenlopende normen binnen eenzelfde instelling of groep instellingen, de uniale norm toe te passen of, indien toepassing van dergelijke normen onmogelijk is, de bevoegde autoriteiten van hun lidstaat van herkomst daarvan in kennis te stellen.

(37)

Indien haalbaar, Waar mogelijk moet er voor de meldingsplichtige autoriteiten feedback beschikbaar worden gesteld betreffende het nut en de follow-up van de meldingen van verdachte transacties die zij doen. Om dit mogelijk te maken en de doeltreffendheid van hun maatregelen ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te kunnen beoordelen, verdient het aanbeveling dat de lidstaten statistische gegevens ter zake bijhouden en verder perfectioneren. Om de kwaliteit en de consistentie van de op Unieniveau verzamelde statistische gegevens verder te verbeteren, moet de Commissie de situatie in de Unie met betrekking tot de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme volgen en regelmatig overzichten publiceren , met inbegrip van een evaluatie van de nationale risicobeoordelingen opnemen. De Commissie dient het eerste dergelijke overzicht binnen een jaar na de datum van inwerkingtreding van deze richtlijn uit te voeren. [Am. 39]

(37 bis)

De lidstaten moeten er niet alleen voor zorgen dat de meldingsplichtige entiteiten voldoen aan de relevante voorschriften en richtsnoeren, maar ook dat ze een systeem hanteren waarmee de risico's op witwassen binnen deze entiteiten daadwerkelijk worden beperkt. [Am. 40]

(37 ter)

Om de doeltreffendheid van hun regelingen ter bestrijding van witwassen en terrorismefinanciering te kunnen evalueren, moeten de lidstaten desbetreffende statistieken bijhouden en deze verder perfectioneren. Om de kwaliteit en de consistentie van de op Unieniveau verzamelde statistische gegevens verder te verbeteren, moet de Commissie de situatie in de Unie met betrekking tot de strijd tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme volgen en regelmatig overzichten publiceren. [Am. 41]

(38)

De bevoegde autoriteiten moeten erop toezien dat, ten aanzien van wisselkantoren, verrichters van trust- en bedrijfsdiensten of aanbieders van gokdiensten nationaal in een register wordt ingeschreven of een vergunning krijgt, de personen die het bedrijf van deze entiteiten feitelijk leiden en de uiteindelijke begunstigden van deze entiteiten, betrouwbaar en deskundig zijn. De criteria om uit te maken of een persoon al dan niet betrouwbaar en deskundig is, moeten ten minste recht doen aan de noodzaak om die entiteiten te beschermen tegen misbruik voor criminele doeleinden door hun bestuurders of uiteindelijke begunstigden.

(39)

Rekening houdend met het transnationale karakter van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme zijn coördinatie en samenwerking tussen fie's van de EU uiterst belangrijk. Deze samenwerking wordt tot dusver slechts geregeld bij Besluit 2000/642/JBZ van de Raad (16). Om betere coördinatie en samenwerking tussen fie's te garanderen, en met name te garanderen dat meldingen van verdachte transacties de fie bereiken van de lidstaat waar de melding het meeste nut heeft, moeten in deze richtlijn meer gedetailleerde, verdergaande en geactualiseerde regels worden opgenomen.

(40)

Het verbeteren van de uitwisseling van informatie tussen fie's binnen de Unie is van bijzonder belang om het transnationale karakter van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme het hoofd te bieden. Het gebruik van veilige voorzieningen voor de uitwisseling van informatie, met name het gedecentraliseerde computernetwerk FIU.net en de door dat netwerk dergelijke voorzieningen aangeboden technieken, moet door de lidstaten worden aangemoedigd. [Am. 42]

(41)

Het belang van het bestrijden van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme dient de lidstaten ertoe aan te zetten in hun nationale recht in doeltreffende, evenredige en afschrikkende sancties te voorzien wegens de niet-naleving van de ingevolge deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen. De lidstaten beschikken momenteel over een verscheidenheid van administratieve maatregelen en sancties wegens inbreuken op de belangrijkste preventieve maatregelen. Deze diversiteit kan nadelig zijn voor de inspanningen die worden geleverd bij de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme en de kans bestaat dat de Unie gefragmenteerd reageert. Deze richtlijn moet bijgevolg een geheel van administratieve maatregelen en sancties omvatten die de lidstaten ter beschikking staan voor systematische inbreuken op de vereisten betreffende cliëntenonderzoeksmaatregelen, het bewaren van bewijsstukken, het melden van verdachte transacties en interne controles van meldingsplichtige entiteiten. Dit geheel van maatregelen moet voldoende breed zijn om de lidstaten en bevoegde autoriteiten in staat te stellen rekening te houden met verschillen tussen meldingsplichtige entiteiten, met name tussen financiële instellingen en andere meldingsplichtige entiteiten, ten aanzien van hun omvang, kenmerken , risiconiveau en werkterreinen. Bij de toepassing van deze richtlijn moeten de lidstaten ervoor zorgen dat het opleggen van administratieve maatregelen en sancties overeenkomstig deze richtlijn en van strafsancties overeenkomstig het nationale recht niet indruist tegen het beginsel ne bis in idem. [Am. 43]

(42)

Technische normen voor financiële diensten moeten een consistente harmonisatie en toereikende bescherming van deposanten, beleggers en consumenten in de hele Unie garanderen. Het zou efficiënt en passend zijn om de ETA's, als organen met hooggespecialiseerde expertise, te belasten met de uitwerking van aan de Commissie voor te leggen ontwerpen van technische reguleringsnormen die geen beleidskeuzen inhouden.

(42 bis)

De Commissie dient teneinde bevoegde autoriteiten en meldingsplichtige entiteiten beter in staat te stellen de uit bepaalde transacties voortvloeiende risico's te beoordelen een lijst op te stellen van de rechtsgebieden buiten de Unie die over soortgelijke regels en voorschriften beschikken als die in deze richtlijn. [Am. 44]

(43)

De Commissie moet de ingevolge artikel 42 van deze richtlijn door de ETA's ontwikkelde ontwerpen van technische reguleringsnormen vaststellen door middel van gedelegeerde handelingen ingevolge artikel 290 van het VWEU en in overeenstemming met de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, Verordening (EU) nr. 1094/2010 en Verordening (EU) nr. 1095/2010.

(44)	Gezien de zeer ingrijpende wijzigingen die in Richtlijn 2005/60/EG en Richtlijn 2006/70/EG zouden moeten worden aangebracht, is het omwille van de duidelijkheid en consistentie aangewezen deze samen te voegen en te vervangen.

(45)

Daar de doelstellingen van deze richtlijn, namelijk de bescherming van het financiële stelsel middels preventie, onderzoek en opsporing van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme, niet voldoende door de lidstaten kunnen worden verwezenlijkt, omdat individuele maatregelen die door de lidstaten worden vastgesteld om hun financiële stelsel te beschermen onverenigbaar kunnen zijn met de werking van de interne markt en met de voorschriften van de rechtsstaat en de openbare orde van de Unie, en derhalve wegens de omvang en de gevolgen van het optreden beter op Unieniveau kunnen worden verwezenlijkt, kan de Unie, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel 5 neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is voor de verwezenlijking van deze doelstelling.

(46)

Deze richtlijn eerbiedigt de grondrechten en neemt de beginselen in acht die bij het Handvest zijn erkend, in het bijzonder de eerbiediging van het privéleven en het familie- en gezinsleven, het vermoeden van onschuld, het recht op bescherming van persoonsgegevens, de vrijheid van ondernemerschap, het verbod van discriminatie, het recht op een doeltreffende voorziening in rechte en op een onpartijdig gerecht, en het recht op verdediging. [Am. 45]

(47)	Overeenkomstig artikel 21 van het Handvest dat elke discriminatie op welke grond dan ook verbiedt, moeten de lidstaten ervoor zorgen dat deze richtlijn, ten aanzien van risicobeoordelingen in de context van cliëntenonderzoek, zonder discriminatie ten uitvoer wordt gelegd.

(48)

Overeenkomstig de gezamenlijke politieke verklaring van de lidstaten en de Commissie van 28 september 2011 over toelichtende stukken hebben de lidstaten zich ertoe verbonden om in gerechtvaardigde gevallen de kennisgeving van hun omzettingsmaatregelen vergezeld te doen gaan van één of meer stukken waarin het verband tussen de onderdelen van een richtlijn en de overeenkomstige delen van de nationale omzettingsinstrumenten wordt toegelicht. Met betrekking tot deze richtlijn acht de wetgever de toezending van dergelijke stukken gerechtvaardigd,

(48 bis)

De lidstaten en meldingsplichtige entiteiten zijn bij de uitvoering van deze richtlijn of van nationale wetgeving tot omzetting van deze richtlijn, gebonden aan Richtlijn van de Raad 2000/43/EG  (17) . [Am. 46]

(48 ter)

De Europese toezichthouder voor gegevensbescherming leverde op 4 juli 2013 een advies af (18)

HEBBEN DE VOLGENDE RICHTLIJN VASTGESTELD:

HOOFDSTUK I

ALGEMENE BEPALINGEN

AFDELING 1

TOEPASSINGSGEBIED EN DEFINITIES

Artikel 1

1.   De lidstaten zien erop toe dat het witwassen van geld en de financiering van terrorisme worden verboden.

2.   Voor de toepassing van deze richtlijn worden de hierna genoemde daden, indien opzettelijk begaan, als witwassen van geld beschouwd:

a)

de omzetting of overdracht van voorwerpen, wetende dat deze zijn verworven uit een criminele activiteit of uit deelneming aan een dergelijke activiteit, met het oogmerk de illegale herkomst ervan te verhelen of te verhullen of bevriezing of inbeslagname te voorkomen, of een persoon die bij deze activiteit is betrokken, te helpen aan de juridische gevolgen van zijn daden te ontkomen; [Am. 47]

b)	het verhelen of verhullen van de werkelijke aard, oorsprong, vindplaats, vervreemding, verplaatsing, rechten op of de eigendom van voorwerpen, wetende dat deze verworven zijn uit een criminele activiteit of uit deelneming aan een dergelijke activiteit;

c)	de verwerving, het bezit of het gebruik van voorwerpen, wetende, op het tijdstip van verkrijging dat deze voorwerpen zijn verworven uit een criminele activiteit of uit deelneming aan een dergelijke activiteit;

d)	deelneming aan, medeplichtigheid aan, poging tot, hulp aan, aanzetten tot, vergemakkelijken van, of het geven van raad met het oog op het begaan van een van de in de punten a), b) en c) bedoelde daden.

3.   Er is eveneens sprake van het witwassen van geld indien de activiteiten die ten grondslag liggen aan de wit te wassen voorwerpen gelokaliseerd zijn op het grondgebied van een andere lidstaat of op dat van een derde staat.

4.   Voor de toepassing van deze richtlijn wordt onder „financiering van terrorisme” verstaan: de verstrekking of verzameling van gelden en andere vermogensbestanddelen, op welke wijze ook, rechtstreeks of onrechtstreeks, met de bedoeling of wetende dat deze geheel of gedeeltelijk zullen worden gebruikt om strafbare feiten in de zin van de artikelen 1 tot en met 4 van Kaderbesluit 2002/475/JBZ van de Raad (19), als gewijzigd bij Kaderbesluit 2008/919/JBZ van de Raad, te plegen (20).

5.   Medeweten, oogmerk of opzet, vereist als bestanddeel van de in de leden 2 en 4 bedoelde activiteiten, kunnen worden afgeleid uit objectieve feitelijke omstandigheden.

Artikel 2

1.   Deze richtlijn is van toepassing op de volgende meldingsplichtige entiteiten:

1)	kredietinstellingen;

2)	financiële instellingen;

3)

de volgende natuurlijke of rechtspersonen handelend in het kader van de uitoefening van hun beroepsactiviteiten: a) bedrijfsrevisoren, externe accountants en belastingadviseurs; b) notarissen en andere onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen wanneer zij deelnemen, hetzij door op te treden in naam en voor rekening van hun cliënt in enigerlei financiële of onroerendgoedtransactie, hetzij door het bijstaan bij het voorbereiden of uitvoeren van transacties voor hun cliënt in verband met: i) de aan- en verkoop van onroerend goed of bedrijven; ii) het beheren van diens geld, waardepapieren of andere activa; iii) de opening of het beheer van bank-, spaar- of effectenrekeningen; iv) het organiseren van inbreng die nodig is voor de oprichting, de exploitatie of het beheer van vennootschappen; v) de oprichting, de exploitatie of het beheer van trusts, stichtingen, onderlinge maatschappijen, vennootschappen of soortgelijke structuren; [Am. 48] c) niet onder a) of b) vallende aanbieders van trust- of bedrijfsdiensten; d) makelaars in onroerend goed, daaronder begrepen huurbemiddelingsdiensten , in zoverre deze betrokken zijn bij financiële transacties ; [Am. 49] e) andere natuurlijke of rechtspersonen die handelen in goederen of diensten doch slechts voor zover in contanten wordt betaald of ontvangen en wel voor een bedrag van 7 500 EUR of meer, ongeacht of de transactie plaatsvindt in één verrichting of via meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan; [Am. 50] f) aanbieders van gokdiensten. De lidstaten kunnen, met uitzondering van casino's, bepaalde gokdiensten zoals bedoeld in punt 3 onder f) van de eerste alinea geheel of gedeeltelijk uitsluiten van de nationale bepalingen ter omzetting van deze richtlijn indien de aard van de diensten een laag risico vertegenwoordigt of op basis van risicobeoordelingen. Alvorens hiertoe over te gaan verzoekt de desbetreffende lidstaat de Commissie om toestemming daarvoor. [Am. 153]

2.   De lidstaten kunnen beslissen dat natuurlijke en rechtspersonen die slechts occasioneel of in zeer beperkte mate financiële activiteiten ontplooien en wanneer het risico op witwassen of financiering van terrorisme beperkt is, niet onder het toepassingsgebied van deze richtlijn vallen mits de natuurlijke of rechtspersonen alle volgende criteria vervullen:

a)	de financiële activiteit is in absolute zin beperkt van omvang;

b)	de financiële activiteit is op transactiebasis beperkt;

c)	de financiële activiteit vormt niet de hoofdactiviteit;

d)	de financiële activiteit heeft een bijkomstig karakter en houdt rechtstreeks verband met de hoofdactiviteit;

e)	met uitzondering van de in lid 1, punt 3, onder e) genoemde activiteit, is de hoofdactiviteit niet een in lid 1 genoemde activiteit;

f)	de financiële activiteit wordt enkel verricht voor cliënten voor wie de hoofdactiviteit bedoeld is, en wordt in het algemeen niet aangeboden aan het publiek.

De eerste alinea geldt niet voor natuurlijk en rechtspersonen die actief zijn op het gebied van geldtransfer in de zin van artikel 4, punt 13, van Richtlijn 2007/64/EG van het Europees Parlement en de Raad (21).

3.   Voor de toepassing van lid 2, onder a), vereisen de lidstaten dat de totale omzet van de financiële activiteit geen drempel overschrijdt die voldoende laag moet zijn. Deze bovengrens wordt, afhankelijk van het soort financiële activiteit, op nationaal niveau vastgesteld.

4.   Voor de toepassing van lid 2, onder b), hanteren de lidstaten per cliënt en enkelvoudige transactie een bovengrens, ongeacht of de transactie plaatsvindt in één verrichting of in meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan. Deze bovengrens wordt, afhankelijk van het soort financiële activiteit, op nationaal niveau vastgesteld. Zij ligt voldoende laag om ervoor te zorgen, dat dit soort transacties zeker geen geschikte of doelmatige methode vormen om geld wit te wassen of terrorisme te financieren, en bedraagt niet meer dan 1 000 EUR.

5.   Voor de toepassing van lid 2, onder c), schrijven de lidstaten voor, dat de omzet uit de financiële activiteit niet meer dan 5 % van de totale omzet van de betrokken natuurlijke of rechtspersoon bedraagt.

6.   Wanneer de lidstaten voor de toepassing van dit artikel het risico op witwassen of financiering van terrorisme beoordelen, besteden zij speciale aandacht aan elke financiële activiteit, ten aanzien waarvan het door haar aard bijzonder waarschijnlijk mag worden geacht, dat zij kan worden gebruikt of misbruikt voor het witwassen van geld of voor de financiering van terrorisme.

7.   Krachtens dit artikel genomen beslissingen worden afdoende gemotiveerd. De lidstaten voorzien in de mogelijkheid deze beslissing in te trekken mocht er zich een verandering in de omstandigheden voordoen.

8.   De lidstaten zetten risicogeoriënteerde controleactiviteiten op, of nemen andere toereikende maatregelen om ervoor te zorgen, dat de afwijkingsbeslissing op grond van dit artikel niet wordt misbruikt.

Artikel 3

In deze richtlijn gelden de volgende definities:

1)

„kredietinstelling”: een kredietinstelling als omschreven in artikel 4, punt 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (22), met inbegrip van in de Europese Unie gevestigde bijkantoren, als omschreven in artikel 4, punt 17, van voornoemde verordening, ongeacht of het hoofdkantoor ervan binnen of buiten de Europese Unie is gevestigd;

2)

„financiële instelling”: a) een onderneming, andere dan een kredietinstelling, die een of meer van de operaties verricht als bedoeld in de punten 2 tot en met 12 en 14 en 15 van bijlage I bij Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (23), met inbegrip van geldwisselactiviteiten (bureaux de change); b) een verzekeringsmaatschappij die over een vergunning beschikt overeenkomstig Richtlijn 2009/138/EG van het Europees Parlement en de Raad (24), in zoverre zij activiteiten verricht die onder die richtlijn vallen; c) een beleggingsonderneming als gedefinieerd in punt 1 van artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2014/65/EU van het Europees Parlement en de Raad (25); d) een collectieve beleggingsonderneming die haar rechten van deelname of aandelen op de markt brengt; e) een verzekeringstussenpersoon als gedefinieerd in artikel 2, lid 5, van Richtlijn 2002/92/EG van het Europees Parlement en de Raad (26), met uitzondering van de tussenpersonen die zijn vermeld in artikel 2, lid 7, van genoemde richtlijn, indien zij diensten van levensverzekering en andere diensten in verband met beleggingen verrichten; f) in de Europese Unie gevestigde bijkantoren van de onder a) tot en met e) bedoelde financiële instellingen, ongeacht of het hoofdkantoor ervan binnen of buiten de Europese Unie is gevestigd;

3)	„voorwerp”: goederen van elke soort, hetzij lichamelijk hetzij onlichamelijk, hetzij roerend hetzij onroerend, hetzij tastbaar hetzij ontastbaar, en rechtsbescheiden in gelijk welke vorm, ook elektronisch en digitaal, waaruit de eigendom of andere rechten ten aanzien van deze goederen blijken;

4)

„criminele activiteit”: iedere vorm van criminele betrokkenheid bij het plegen van de volgende ernstige strafbare feiten: a) handelingen als omschreven in de artikelen 1 tot en met 4 van Kaderbesluit 2002/475/JBZ, als gewijzigd bij Kaderbesluit 2008/919/JBZ; b) alle in artikel 3, lid 1, onder a), van het Verdrag van de Verenigde Naties tegen sluikhandel in verdovende middelen en psychotrope stoffen van 1988 omschreven strafbare feiten; c) de activiteiten van criminele organisaties als omschreven in artikel 1 van Gemeenschappelijk Optreden 98/733/JBZ van de Raad (27); d) fraude die van invloed is op de financiële belangen van de Unie, althans ernstige fraude, als omschreven in artikel 1, lid 1, en artikel 2 van de overeenkomst aangaande de bescherming van de financiële belangen van de Europese Gemeenschappen (28); e) corruptie; f) alle feiten, daaronder begrepen fiscale misdrijven delicten in verband met directe belastingen en indirecte belastingen, die strafbaar zijn gesteld met een maximale vrijheidsstraf of detentiemaatregel van meer dan een jaar of, voor staten die in hun rechtsstelsel een strafminimum voor strafbare feiten kennen, alle feiten die strafbaar zijn gesteld met een minimale vrijheidsstraf of detentiemaatregel van meer dan zes maanden; [Am. 52; betreft niet alle talen]

4 bis)

„zelfregulerende instantie”: een instantie die krachtens nationaal recht de bevoegdheid heeft om ten aanzien van een bepaald beroep of een bepaalde economische sector de verplichtingen en voorschriften vast te stellen waaraan de in dat beroep of in die sector werkzame natuurlijke of rechtspersonen moeten voldoen; [Am. 53]

5)

„uiteindelijke begunstigde”: de natuurlijke perso(o)n(en) die de uiteindelijke eigenaar is (zijn) van of het zeggenschap heeft (hebben) over de cliënt en/of de natuurlijke persoon voor wiens rekening een transactie of activiteit wordt verricht. De uiteindelijke begunstigde omvat ten minste: a) bij entiteiten met rechtspersoonlijkheid: i) de natuurlijke persoon of de natuurlijke personen die uiteindelijk de eigenaar is respectievelijk de eigenaren zijn van een rechtspersoon via het rechtstreeks of middellijk houden van een toereikend deel van de aandelen of stemrechten van deze rechtspersoon met inbegrip van participatie in de vorm van toonderaandelen, hetzij over deze uiteindelijk op deze wijze zeggenschap heeft respectievelijk hebben, waarbij het niet gaat om een op een gereglementeerde markt genoteerde vennootschap die is onderworpen aan openbaarmakingsvereisten die in overeenstemming zijn met de Uniewetgeving, of aan gelijkwaardige internationale normen; In ieder geval geldt een percentage deelneming van 25 % plus één aandeel door een natuurlijke persoon als bewijs van eigendom; een deelneming van een rechtspersoonlijkheid van 25 % plus één aandeel in de klant die onder zeggenschap staat van een natuurlijke persoon of natuurlijke personen, of van meerdere rechtspersoonlijkheden die onder zeggenschap staan van één en dezelfde natuurlijke persoon, geldt als een aanwijzing van indirecte eigendom. het begrip „zeggenschap” wordt onder meer bepaald overeenkomstig de criteria van artikel 22, lid 1 t/m 5 van Richtlijn 2013/34/EU van het Europees Parlement en de Raad  (29) ; dit is evenwel van toepassing onverminderd het recht van de lidstaten om te besluiten dat een lager percentage kan gelden als bewijs van eigendom of zeggenschap; middels aandelenbezit en geldt voor elk niveau van directe of indirecte eigendom; ii) als er enige twijfel is dat de in punt i) geïdentificeerde personen de uiteindelijke begunstigden zijn of indien er nadat alle noodzakelijke maatregelen zijn getroffen geen persoon aan te wijzen valt als bedoeld onder (i) , de natuurlijke personen die op andere wijzen zeggenschap uitoefenen over het management van een juridische entiteit , waaronder mogelijkerwijze hoofdbestuurders ; ii bis) wanneer geen natuurlijke persoon aan te wijzen valt als bedoeld onder (i) of (ii), de natuurlijke personen die de positie van hoofdbestuurder bekleden; in zo'n geval moeten de meldingsplichtige entiteiten bijhouden welke acties zijn ondernomen om de uiteindelijk begunstigde als bedoeld onder (i) en (ii) te achterhalen om te kunnen aantonen dat zulke personen er niet zijn. b) in het geval van juridische entiteiten, zoals stichtingen, en van juridische constructies, zoals trusts en onderlinge maatschappijen , die gelden beheren of uitkeren: i) de natuurlijke perso(o)n(en) die zeggenschap over 25 % of meer van het vermogen van een juridische constructie of juridische entiteit uitoefen(t)(en); en ii) voor zover de toekomstige begunstigden reeds werden vastgelegd, de natuurlijke perso(o)n(en) die de begunstigde van 25 % of meer van het vermogen van een juridische constructie of rechtspersoon is (zijn); of iii) voor zover de afzonderlijke personen die de begunstigden van de juridische entiteit of de juridische constructie zijn, nog niet werden vastgelegd, de groep van personen in wier belang de juridische entiteit of de juridische constructie hoofdzakelijk werd opgericht of werkzaam is. Voor begunstigden van trusts die middels kenmerken of middels klasse worden aangeduid, winnen de meldingsplichtige entiteiten voldoende informatie betreffende de begunstigde in om de zekerheid te verkrijgen dat zij in staat zullen zijn de identiteit van de begunstigde vast te stellen op het moment van de uitbetaling of wanneer de begunstigde voornemens is gevestigde rechten uit te oefenen; iii bis) voor trusts, de identiteit van de insteller van de trust, van de trustee(s), van de protector (indien relevant), van de begunstigden of klasse van begunstigden, en van enige andere natuurlijke persoon die effectieve zeggenschap over de trust uitoefent (waaronder middels een zeggenschaps- of eigendomsketen); [Am. 54]

6)

„aanbieder van trust- of bedrijfsdiensten”: een natuurlijke of rechtspersoon die als beroepsactiviteit enigerlei van de volgende diensten aan derden verstrekt: a) oprichten van vennootschappen of andere rechtspersonen; b) optreden als of regelen dat een andere persoon optreedt als bestuurder of secretaris van een vennootschap, deelgenoot in een deelgenootschap („partnership”) of in een soortgelijke hoedanigheid in andere rechtspersonen; c) verschaffen van een statutaire zetel, bedrijfsadres, administratief of correspondentieadres en andere daarmee samenhangende diensten voor een vennootschap, een deelgenootschap of enigerlei andere rechtspersoon of juridische constructie; d) optreden als of regelen dat een andere persoon optreedt als trustee van een express trust of van een soortgelijke juridische constructie; e) optreden als of regelen dat een andere persoon optreedt als gevolmachtigde aandeelhouder voor een andere persoon waarbij het niet gaat om een op een gereglementeerde markt genoteerde vennootschap die is onderworpen aan openbaarmakingsvereisten die in overeenstemming zijn met de Uniewetgeving, of aan gelijkwaardige internationale normen;

7)

a) „buitenlandse politiek prominente personen”: natuurlijke personen die door een derde land met een prominente publieke functie worden of zijn bekleed; b) „binnenlandse politiek prominente personen”: natuurlijke personen die door een de lidstaat met een prominente publieke functie worden of zijn bekleed belast ; [Am. 55, betreft niet alle talen] c) „personen die door een internationale organisatie met een prominente functie worden of zijn bekleed”: bestuurders, plaatsvervangend bestuurders en leden van de raad van bestuur of een gelijkwaardige functie bij een internationale organisatie; d) „natuurlijke personen die met een prominente publieke functie worden of zijn bekleed” omvatten: i) staatshoofden, regeringsleiders, ministers en staatssecretarissen; ii) parlementsleden of leden van soortgelijke wetgevende organen ; [Am. 56] iii) leden van hooggerechtshoven, constitutionele hoven of van andere hoge rechterlijke instanties die arresten wijzen waartegen doorgaans geen verder beroep mogelijk is, behalve in uitzonderlijke omstandigheden; iv) leden van rekenkamers of van raden van bestuur van centrale banken; v) ambassadeurs, zaakgelastigden en hoge legerofficieren; vi) senior leden van de bestuurs-, management- of toezichthoudende organen van overheidsbedrijven. [Am. 57] Middelbare of lagere ambtenaren vallen niet onder de in de punten i) tot en met vi) vastgestelde categorieën. e) „familieleden” omvatten: i) de echtgenoot; ii) een partner die als gelijkwaardig met de echtgenoot wordt aangemerkt; iii) de kinderen en hun echtgenoten of partners; [Am. 58] iv) de ouders; [Am. 59] f) „naaste geassocieerden” omvatten: [Am. 87] i) een natuurlijke persoon van wie bekend is, dat deze met een in de punten 7, onder a), tot en met d, genoemde persoon de gezamenlijke uiteindelijke begunstigde is van juridische entiteiten of juridische constructies of met genoemde persoon andere nauwe zakelijke relaties heeft; ii) een natuurlijke persoon die alleen de juridische begunstigde is van een juridische entiteit of juridische constructie waarvan bekend is, dat deze is opgezet ten behoeve van de feitelijke begunstiging van de in de punten 7, onder a), tot en met d, genoemde persoon. [Am. 60]

8)

„directie”: een directeur of werknemer met voldoende kennis van de risicoblootstelling aan het witwassen van geld en de financiering van terrorisme van de instelling en voldoende anciënniteit om beslissingen te nemen die van invloed zijn op de risicoblootstelling ervan. Het hoeft niet in alle gevallen om een lid van de raad van bestuur te gaan;

9)	„zakelijke relatie”: een zakelijke, professionele of commerciële relatie die verband houdt met de professionele activiteiten van de meldingsplichtige entiteiten en waarvan op het tijdstip dat het contact wordt gelegd wordt aangenomen dat zij enige tijd zal duren;

10)

„gokdiensten”: alle diensten die gepaard gaan met het verwedden van een inzet met geldswaarde bij kansspelen, daaronder begrepen die welke enige bekwaamheid vereisen zoals loterijen, casinospelen, pokerspelen en weddenschappen, die worden aangeboden op een fysieke locatie, of op alle mogelijke manieren vanop een afstand, op elektronische wijze of middels enige andere communicatie bevorderende technologie, en op individueel verzoek van een ontvanger van diensten;

10 bis)

„transactie met betrekking tot weddenschappen”: onder „transactie” wordt verstaan alle fasen van de handelsrelatie tussen, enerzijds, de aanbieder van gokdiensten en, anderzijds, de cliënt en de begunstigde van de registratie van de weddenschap en van de inzet tot de uitbetaling van de eventuele winst; [Am. 61]

11)	„groep”: groep als bedoeld in artikel 2, lid 12, van Richtlijn 2002/87/EG van het Europees Parlement en de Raad (30).

11 bis)

„niet-persoonlijke zakelijke relaties of transacties”: de uitvoering van een overeenkomst of transactie zonder de gelijktijdige fysieke aanwezigheid van de contractant of tussenpersoon en de consument, waarbij uitsluitend gebruik wordt gemaakt van een of meerdere van de volgende media: internet, telemarketing of andere elektronische communicatiemiddelen, dit alles tot aan en met inbegrip van het moment waarop de overeenkomst gesloten wordt. [Am. 62]

Artikel 4

1.   De lidstaten zorgen ervoor er overeenkomstig de risicogebaseerde aanpak voor dat de bepalingen van deze richtlijn geheel of ten dele worden uitgebreid tot andere beroepen en categorieën ondernemingen dan de in artikel 2, lid 1, bedoelde meldingsplichtige entiteiten die zich bezighouden met activiteiten die zich zeer in het bijzonder lenen tot het witwassen van geld of tot financiering van terrorisme. [Am. 63]

2.   Wanneer een lidstaat besluit de bepalingen van deze richtlijn uit te breiden tot andere beroepen en categorieën ondernemingen dan die waarnaar in artikel 2, lid 1, wordt verwezen, stelt hij de Commissie daarvan in kennis.

Artikel 5

De lidstaten kunnen op het door deze richtlijn bestreken gebied strengere bepalingen aannemen of handhaven om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te voorkomen , mits deze bepalingen volledig stroken met het recht van de Unie, met name wat betreft de Uniewetgeving inzake gegevensbescherming en de bescherming van de grondrechten zoals verankerd in het Handvest . Bedoelde bepalingen gaan niet onevenredig ten koste van de toegang tot financiële diensten en vormen eveneens geen belemmering voor de werking van de interne markt. [Am. 64]

AFDELING 2

RISICOBEOORDELING

Artikel 6

1.   De Commissie voert een analyse uit inzake de risico's voor de interne markt van witwassen van geld en de financiering van terrorisme, met speciale aandacht voor grensoverschrijdende activiteiten. Met het oog op een dergelijke risicoanalyse raadpleegt de Commissie de lidstaten, de ETA's, verstrekken een gezamenlijk advies over de risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme die op de interne markt van invloed zijn. de Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming, de Groep artikel 29, Europol en andere relevante instanties .

De in de eerste alinea bedoelde risicoanalyse omvat ten minste de volgende aspecten:

a)	de algehele omvang van het witwassen van geld en de delen van de interne markt die een groter risico lopen;

b)	de risico’s die samenhangen met elke relevante sector, met name de niet-financiële sectoren en de kansspelsector;

c)	de meest voorkomende criminele methoden om illegale opbrengsten wit te wassen;

d)	de aanbevelingen aan de bevoegde autoriteiten voor een effectief gebruik van de beschikbare middelen;

e)	de rol van eurobiljetten in criminele activiteiten en witwaspraktijken.

De risicoanalyse omvat tevens voorstellen voor minimumnormen voor de risicobeoordelingen die door de bevoegde nationale autoriteiten moeten worden verricht. Deze minimumnormen worden ontwikkeld in samenwerking met de lidstaten, alsmede in voorkomend geval met betrokkenheid van de industrie en andere desbetreffende belanghebbenden, dit middels openbare raadplegingen en bijeenkomsten met particuliere belanghebbenden.

Het advies wordt verstrekt De Commissie maakt de risicoanalyse bekend uiterlijk op … (*1) en deze wordt halfjaarlijks en indien nodig vaker geactualiseerd .

2.   De Commissie maakt het advies de risicoanalyse beschikbaar om de lidstaten en meldingsplichtige entiteiten bij te staan bij het bepalen, beheren en beperken van het risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme , en om andere betrokkenen, onder wie nationale wetgevers, het Europees Parlement, de ETA's, Europol en, het Comité van de Unie voor financiële inlichtingeneenheden, meer inzicht te geven in de risico's . Een samenvatting van de analyse wordt openbaar gemaakt. Deze bevat echter geen vertrouwelijke informatie.

2 bis.     De Commissie verstrekt het Europees Parlement en de Raad een jaarverslag met de resultaten van de reguliere risicobeoordelingen en een uiteenzetting van de op basis van die resultaten ondernomen actie. [Am. 65]

Artikel 6 bis

1.     Onverminderd de in het VWEU vastgelegde inbreukprocedures zorgt de Commissie ervoor dat de op grond van deze richtlijn door de lidstaten goedgekeurde nationale wetgeving op het gebied van de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme op doeltreffende wijze ten uitvoer wordt gelegd en consistent is met het Europese kader.

2.     Voor de toepassing van lid 1 wordt de Commissie, indien nodig, bijgestaan door de ETA's, Europol, het Comité van de Unie voor financiële inlichtingeneenheden, en andere bevoegde Europese autoriteiten.

3.     De beoordelingen van de in lid 1 van dit artikel genoemde goedgekeurde nationale wetgeving op het gebied van de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme doen geen afbreuk aan de door de Financial Action Task Force of Moneyval uitgevoerde beoordelingen. [Am. 66]

Artikel 7

1.   Elke lidstaat doet passende stappen om de erop van invloed zijnde risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te bepalen, te beoordelen, te begrijpen en te beperken, evenals eventuele daaraan gerelateerde kwesties inzake gegevensbescherming in dit verband, en de beoordeling actueel te houden.

2.   Elke lidstaat wijst een autoriteit aan om de nationale respons op de in lid 1 bedoelde risico’s te coördineren. De identiteit van die autoriteit wordt ter kennis gebracht van de Commissie, de ETA's , Europol en de andere lidstaten.

3.   Bij het uitvoeren van de beoordelingen waarvan sprake in lid 1 maken de lidstaten gebruik van het advies de risicoanalyse waarvan sprake in artikel 6, lid 1.

4.   Elke lidstaat voert de in lid 1 bedoelde beoordeling uit en:

a)

gebruikt de beoordeling(en) om zijn regeling ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te verbeteren, met name door het vaststellen van alle gebieden waar de meldingsplichtige entiteiten verscherpte maatregelen toepassen en, in voorkomend geval, het bepalen van de te nemen maatregelen;

(a bis)

stelt in voorkomend geval vast in welke sectoren en op welke gebieden er zich een verwaarloosbaar, gering of verhoogd risico op witwassen en financiering van terrorisme voordoet;

b)	gebruikt de beoordeling(en) als hulpmiddel bij de toewijzing en prioritering van middelen om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te bestrijden;

b bis)

gebruikt de beoordeling(en) om te zorgen voor passende, met het risico op geldwitwassing strokende regelingen voor de desbetreffende sector of het desbetreffende aandachtsgebied;

c)	stelt tijdig passende informatie beschikbaar voor de meldingsplichtige entiteiten om hen in staat te stellen hun eigen beoordelingen van het risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te verrichten.

5.   De lidstaten maken op verzoek de resultaten van hun risicobeoordelingen beschikbaar voor de andere lidstaten, de Commissie en de ETA's. Een samenvatting van de analyse wordt openbaar gemaakt. Deze bevat echter geen vertrouwelijke informatie. [Am. 67]

Artikel 8

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten passende stappen doen om hun risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme vast te stellen en te beoordelen rekening houdend met risicofactoren daaronder begrepen cliënten, landen of geografische gebieden, producten, diensten, transacties of leveringskanalen. Deze stappen zijn evenredig met de aard en grootte van de meldingsplichtige entiteiten.

2.   De in lid 1 bedoelde beoordelingen worden gedocumenteerd, actueel gehouden en op verzoek beschikbaar gesteld voor de bevoegde autoriteiten en zelfregulerende instanties. [Am. 68]

3.   De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten beschikken over gedragslijnen, controlemaatregelen en procedures om de op het niveau van de Unie, op het niveau van de lidstaten en op het niveau van de meldingsplichtige entiteiten vastgestelde risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te beperken en effectief te beheren. De gedragslijnen, controlemaatregelen en procedures zijn evenredig met de aard en grootte van de meldingsplichtige entiteiten en met het risico op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme, en dienen in overeenstemming te zijn met de regels inzake gegevensbescherming . [Am. 69]

4.   De in lid 3 bedoelde gedragslijnen en procedures omvatten ten minste:

a)

de ontwikkeling van interne gedragslijnen, procedures en controlemaatregelen, daaronder begrepen model-risicobeheerpraktijken, cliëntenonderzoek, rapportage, bewaring van bewijsstukken, interne controle, nalevingsbeheer (daaronder begrepen, wanneer passend voor de grootte en de aard van het bedrijf, de aanstelling van een directeur Naleving op managementniveau) en doorlichting van medewerkers. Deze maatregelen staan niet toe dat de meldingsplichtige entiteiten consumenten verzoeken om meer persoonsgegevens te verstrekken dan nodig is ; [Am. 70]

b)	wanneer passend, gelet op de grootte en de aard van het bedrijf, een onafhankelijke auditfunctie om de in punt a) bedoelde interne gedragslijnen, procedures en controlemaatregelen te beproeven.

5.   De lidstaten vereisen dat de meldingsplichtige entiteiten van de directie goedkeuring verkrijgen voor de gedragslijnen en procedures die zij invoeren, en in voorkomend geval tot het monitoren en uitbreiden van de genomen maatregelen overgaan.

Artikel 8 bis

1.     De lidstaten bekrachtigen en aanvaarden de door de FATF uitgebrachte lijsten van landen teneinde een gezamenlijke aanpak en gezamenlijk beleid te ontwikkelen tegen niet-meewerkende rechtsgebieden met een tekortschietende bestrijding van geldwitwassing.

2.     De Commissie coördineert de voorbereidende werkzaamheden op Unieniveau voor wat betreft de inventarisatie van de derde landen die ernstige strategische tekortkomingen vertonen in hun anti-geldwitwassystemen en daarmee een aanzienlijk risico voor het financieel stelsel van de Unie vormen, hierbij rekening houdend met de in punt 3 van Bijlage III uiteengezette criteria.

3.     De Commissie krijgt de bevoegdheid gedelegeerde handelingen vast te stellen ten behoeve van de opstelling van een lijst landen zoals gedefinieerd in lid 2.

4.     De Commissie monitort op gezette tijden de ontwikkeling van de situatie in de landen zoals bedoeld in lid 2 van dit artikel, dit op basis van de in punt 3 van Bijlage III uiteengezette criteria en in voorkomend geval de lijst zoals bedoeld in lid 3 van dit artikel. [Am. 71]

HOOFDSTUK II

CLIËNTENONDERZOEK

AFDELING 1

ALGEMENE BEPALINGEN

Artikel 9

De lidstaten verbieden hun kredietinstellingen en financiële instellingen anonieme rekeningen of anonieme spaarboekjes bij te houden of anonieme elektronische betaalkaarten uit te geven die niet voldoen aan de voorwaarden van artikel 10 bis . De lidstaten vereisen in alle gevallen dat de eigenaars en begunstigden van bestaande anonieme rekeningen , anonieme spaarboekjes of anonieme spaarboekjes betaalkaarten , zo spoedig mogelijk en in ieder geval voordat dergelijke rekeningen of spaarboekjes op enigerlei wijze worden gebruikt, worden onderworpen aan de vereisten inzake cliëntenonderzoek. [Am. 72]

Artikel 10

De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten in de volgende gevallen de cliëntenonderzoeksvereisten toepassen:

a)	wanneer zij een zakelijke relatie aangaan;

b)	wanneer zij occasionele transacties ten bedrage van 15 000 EUR of meer verrichten, ongeacht of een dergelijke transactie plaatsvindt in één verrichting of via meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan;

c)	voor natuurlijke of rechtspersonen die in goederen handelen, wanneer zij incidenteel transacties ten bedrage van 7 500 EUR of meer verrichten, ongeacht of een dergelijke transactie plaatsvindt in één verrichting of via meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan;

d)	voor aanbieders van gokdiensten casino's , wanneer zij occasionele transacties ten bedrage van 2 000 EUR of meer verrichten, ongeacht of een dergelijke transactie plaatsvindt in één verrichting of via meer verrichtingen waartussen een verband lijkt te bestaan;

(d bis)

voor aanbieders van onlinekansspelen, wanneer zij een zakelijke relatie aangaan;

(d ter)

voor aanbieders van andere gokdiensten, in geval van uitbetaling van winsten ten bedrage van 2 000 EUR of meer; [Am. 73]

e)	wanneer er een vermoeden van het witwassen van geld of de financiering van terrorisme bestaat, ongeacht of er sprake is van enigerlei derogatie, vrijstelling of drempel;

f)	wanneer wordt betwijfeld of de eerder verkregen cliëntidentificatiegegevens waarheidsgetrouw of toereikend zijn.

(f bis)

telkens bij de oprichting van een onderneming. [Am. 74]

Artikel 10 bis

1.     De lidstaten kunnen in geval van een bewezen laag risico meldingsplichtige entiteiten ontheffen van de plicht tot uitvoering van cliëntenonderzoeken in verband met elektronisch geld zoals gedefinieerd in artikel 2, lid 2 van Richtlijn 2009/110/EG van het Europees Parlement en de Raad  (31) , indien aan navolgende voorwaarden voldaan wordt:

a)	het betalingsinstrument is niet herlaadbaar;

b)	het elektronisch opgeslagen bedrag bedraagt maximaal 250 euro. De lidstaten mogen deze limiet verhogen tot 500 euro voor betalingsinstrumenten die uitsluitend in één specifieke lidstaat kunnen worden gebruikt;

c)	het betalingsinstrument wordt uitsluitend gebruikt voor de aankoop van goederen of diensten;

d)	het betalingsinstrument kan niet worden gefinancierd met elektronisch geld;

e)	terugbetaling en opneming in contanten is behoudens identificatie en verificatie van de identiteit van de houder, passende en toereikende maatregelen en procedures inzake terugbetaling en opneming in contanten, alsook bewaring van de vereiste bewijsstukken, verboden.

2.     De lidstaten zien erop toe dat er te allen tijde cliëntenonderzoeksmaatregelen worden getroffen alvorens de geldwaarde van elektronisch geld ten belope van meer dan 250 euro wordt terugbetaald.

3.     Dit artikel vormt voor de lidstaten geen beletsel om de meldingsplichtige entiteiten toe te staan vereenvoudigde cliëntenonderzoeksprocedures toe te passen met betrekking tot elektronisch geld overeenkomstig artikel 13 van deze richtlijn, indien niet aan de in dit artikel vastgelegde voorwaarden wordt voldaan. [Am. 75]

Artikel 11

1.   De cliëntenonderzoeksprocedures omvatten:

a)	identificeren van de cliënt en verifiëren van zijn identiteit op basis van documenten, gegevens of informatie uit betrouwbare en onafhankelijke bron;

b)

identificeren naast de identificatie van de uiteindelijke begunstigde zoals opgenomen in het openbaar register als bedoeld in artikel 29, en nemen van redelijke maatregelen om zijn identiteit te verifiëren, zodat de instelling of persoon die onder het toepassingsgebied van deze richtlijn valt overtuigd is dat zij of hij weet wie de uiteindelijke begunstigde is, en, wanneer het rechtspersonen, trusts , stichtingen, onderlinge maatschappijen, holdings en alle andere soortgelijke bestaande of toekomstige juridische constructies betreft, nemen van redelijke alle noodzakelijke maatregelen om inzicht te verwerven in de eigendoms- en zeggenschapsstructuur van de cliënt , beoordelen en, indien van toepassing, verwerven van informatie inzake het doel en de beoogde aard van de zakelijke relatie ;

c)	beoordelen en, in voorkomend geval, inwinnen van informatie over het doel en de beoogde aard van de zakelijke relatie;

d)

verrichten van een voortdurende controle op de zakelijke relatie, met inbegrip van een nauwlettend toezicht op de tijdens de gehele duur van deze relatie verrichte transacties, teneinde te verzekeren dat deze stroken met de kennis die de instelling of persoon heeft van de cliënt en van zijn zakelijk en risicoprofiel, in voorkomend geval met inbegrip van de oorsprong van de fondsen en actueel houden van de in haar of zijn bezit zijnde documenten, gegevens of informatie. [Am. 76]

1 bis.     Bij de toepassing van de onder (a) en (b) van lid 1 vermelde procedures zijn meldingsplichtige entiteiten verplicht te verifiëren of personen die zeggen namens de klant op te treden daar daadwerkelijk toe gerechtigd zijn alsmede om de identiteit van dergelijke personen vast te stellen en te verifiëren. [Am. 77]

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten alle in lid 1 vervatte cliëntenonderzoeksvereisten toepassen, maar kunnen de draagwijdte van deze maatregelen bepalen op basis van risicogevoeligheid.

3.   De lidstaten verplichten de meldingsplichtige entiteiten bij het beoordelen van de risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme ten minste met de in bijlage I vastgestelde variabelen rekening te houden.

4.   De lidstaten zorgen ervoor dat de meldingsplichtige entiteiten tegenover de bevoegde autoriteiten of zelfregulerende instanties kunnen aantonen dat de maatregelen passend zijn gezien de risico’s op het witwassen van geld of de financiering van terrorisme.

5.   Voor levensverzekeringsactiviteiten of andere beleggingsgerelateerde verzekeringsactiviteiten zorgen de lidstaten ervoor dat de financiële instellingen, naast de voor de cliënt en de uiteindelijke begunstigde vereiste cliëntenonderzoeksmaatregelen, de volgende cliëntenonderzoeksmaatregelen betreffende de begunstigden van levensverzekeringspolissen en andere beleggingsgerelateerde verzekeringspolissen uitvoeren zodra de begunstigden zijn geïdentificeerd of aangewezen:

a)	voor begunstigden die als met name genoemde natuurlijke of rechtspersonen of juridische constructies worden geïdentificeerd, het noteren van de naam van de persoon;

b)

voor begunstigden die middels kenmerken of middels klasse op of andere wijze worden aangeduid, inwinnen door de financiële instelling van voldoende informatie betreffende die begunstigden om de zekerheid te verkrijgen dat zij in staat zal zijn de identiteit van de begunstigde vast te stellen op het moment van de uitbetaling;

Voor beide in de punten a) en b) van de eerste alinea, bedoelde gevallen vindt de verificatie van de identiteit van de begunstigden op het moment van de uitbetaling plaats. In geval van, gehele of gedeeltelijke, overdracht van de levensverzekeringen of andere beleggingsgerelateerde verzekeringen aan een derde, identificeren de financiële instellingen die op de hoogte zijn van de overdracht de uiteindelijke begunstigde op het moment van de overdracht aan de natuurlijke persoon of rechtspersoon of juridische constructie die ten eigen voordele de waarde van de toegewezen polis ontvangt.

Artikel 12

1.   De lidstaten schrijven voor dat de verificatie van de identiteit van de cliënt en de uiteindelijke begunstigde plaatsvindt vóór het aangaan van een zakelijke relatie of het uitvoeren van een transactie.

2.   In afwijking van lid 1 kunnen de lidstaten toestaan dat de verificatie van de identiteit van de cliënt en de uiteindelijke begunstigde wordt voltooid tijdens het aangaan van een zakelijke relatie of tijdens de uitvoering van de transactie voor de in artikel 2, lid 1, bedoelde meldingsplichtige entiteiten en, in ieder geval, vóór de uitbetaling van een eventuele winst, indien dit noodzakelijk is om de normale gang van zaken niet te verstoren en indien er weinig risico op witwassen of financiering van terrorisme bestaat. In dergelijke situaties worden deze procedures zo spoedig mogelijk na het eerste contact voltooid. [Am. 78]

3.   Bij wijze van uitzondering op de leden 1 en 2 kunnen de lidstaten toestaan dat een bankrekening wordt geopend, mits er toereikende waarborgen zijn getroffen die garanderen dat er door de cliënt of namens de cliënt geen transacties worden verricht voordat er sprake is van volledige naleving van de leden 1 en 2.

4.   De lidstaten vereisen dat wanneer de betrokken instelling of persoon niet bij machte is aan artikel 11, lid 1, onder a), b) en c), te voldoen, deze geen transacties via een bankrekening mag verrichten, geen zakelijke relatie mag aangaan of geen transactie mag uitvoeren, en overweegt de zakelijke relatie te beëindigen en overeenkomstig artikel 32 een melding van verdachte transacties in verband met de cliënt bij de fie in te dienen.

De lidstaten passen de voorgaande alinea niet toe op notarissen, andere onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen, bedrijfsrevisoren, externe accountants en belastingadviseurs, enkel in de strikte mate dat een dergelijke vrijstelling betrekking heeft op het bepalen van de rechtspositie voor hun cliënt of het verrichten van hun taak van verdediging of vertegenwoordiging van die cliënt in of in verband met een rechtsgeding, daaronder begrepen advies over het instellen of vermijden van een rechtsgeding.

5.   De lidstaten vereisen dat meldingsplichtige entiteiten de cliëntenonderzoeksprocedures niet alleen op alle nieuwe cliënten, maar te gepasten tijde ook op bestaande cliënten toepassen naar gelang van de risicogevoeligheid van deze cliënten, daaronder begrepen wanneer de relevante omstandigheden van een cliënt veranderen.

AFDELING 2

VEREENVOUDIGD CLIËNTENONDERZOEK

Artikel 13

1.   Indien een lidstaat of een meldingsplichtige entiteit gebieden met een lager risico vaststelt, mag die lidstaat meldingsplichtige entiteiten toestaan vereenvoudigde cliëntenonderzoeksmaatregelen toe te passen.

2.   Alvorens vereenvoudigde cliëntenonderzoeksmaatregelen toe te passen, gaan meldingsplichtige entiteiten na of de cliëntenrelatie of de transactie een lagere mate van risico vertoont.

3.   De lidstaten zorgen ervoor dat meldingsplichtige entiteiten de transactie transacties of de zakelijke relatie relaties voldoende monitoren om ongewone of verdachte transacties te kunnen ontdekken. [Am. 79]

Artikel 14

Bij het beoordelen van de risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme met betrekking tot soorten cliënten, landen of geografische gebieden, en bepaalde producten, diensten, transacties of leveringskanalen, houden lidstaten en meldingsplichtige entiteiten ten minste rekening met de in bijlage II vastgestelde factoren van met betrekking tot cliënten en producten, diensten, transacties of leveringskanalen als potentieel lagere risicosituaties. [Am. 80]

Artikel 15

De ETA's geven uiterlijk … (*2), richtsnoeren die gericht zijn tot de bevoegde autoriteiten en de meldingsplichtige entiteiten als bedoeld in artikel 2, lid 1, punten 1) en 2), overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, Verordening (EU) nr. 1094/2010, en Verordening (EU) nr. 1095/2010, betreffende de risicofactoren die in overweging moeten worden genomen en/of de maatregelen die moeten worden genomen in situaties waarin vereenvoudigde cliëntenonderzoeksmaatregelen passend zijn. Er moet specifiek rekening worden gehouden met de aard en omvang van de bedrijfsactiviteit, en, indien passend en evenredig, moet in specifieke maatregelen worden voorzien. [Am. 81]

Afdeling 3

Verscherpt cliëntenonderzoek

Artikel 16

1.   In in de artikelen 17 tot en met 23 van deze richtlijn vastgestelde gevallen en in andere gevallen van hogere risico’s die door de lidstaten of de meldingsplichtige entiteiten worden vastgesteld, vereisen de lidstaten dat de meldingsplichtige entiteiten verscherpte cliëntenonderzoeksmaatregelen toepassen om die risico’s op passende wijze te beheren en te beperken.

2.   De lidstaten vereisen dat de meldingsplichtige entiteiten, voor zover redelijkerwijs mogelijk, de achtergrond en het doel onderzoeken van alle complexe, ongewone grote transacties en alle ongewone transactiepatronen die geen duidelijk economisch of wettig doel hebben , of die fiscale delicten vormen in de zin van artikel 3, lid 4, onder f) . In het bijzonder vergroten zij de mate en aard van monitoring van de zakelijke relatie om te bepalen of die transacties of activiteiten ongewoon of verdacht lijken. Wanneer een meldingsplichtige entiteit een ongewone of verdachte transactie of activiteit vaststelt, stelt deze de fie's van alle mogelijk betrokken lidstaten onverwijld op de hoogte. [Am. 82]

3.   De lidstaten en meldingsplichtige entiteiten houden bij het beoordelen van de risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme ten minste rekening met de in bijlage III vastgestelde factoren van met betrekking tot cliënten en producten, diensten, transacties of leveringskanalen als situaties met een potentieel hoger risico rekening. [Am. 83]

4.   De ETA's geven uiterlijk … (*3), richtsnoeren die gericht zijn tot de bevoegde autoriteiten en de meldingsplichtige entiteiten als bedoeld in artikel 2, lid 1, punten 1) en 2), overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, Verordening (EU) nr. 1094/2010, en Verordening (EU) nr. 1095/2010, betreffende de risicofactoren die in overweging moeten worden genomen en/of de maatregelen die moeten worden genomen in situaties waarin verscherpte cliëntenonderzoeksmaatregelen moeten worden toegepast. Die richtsnoeren worden gegeven gepubliceerd binnen 2 één jaar na de datum van inwerkingtreding van deze richtlijn. [Am. 84]

Artikel 17

Wat grensoverschrijdende correspondentbankrelaties met respondente instellingen uit derde landen betreft, vereisen de lidstaten, naast de cliëntenonderzoeksmaatregelen als vastgesteld in artikel 11, dat hun kredietinstellingen:

a)	voldoende informatie over de betrokken respondente instelling verzamelen om een volledig beeld te krijgen van de aard van de bedrijfsactiviteiten van deze respondenten, en op basis van openbaar beschikbare informatie de reputatie van de instelling en de kwaliteit van het toezicht bepalen;

b)	de controles ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme van de respondente instelling beoordelen;

c)	toestemming verkrijgen van de directie voordat zij nieuwe correspondentbankrelaties aangaan;

d)	de respectieve verantwoordelijkheden van elke instelling schriftelijk vastleggen;

e)

met betrekking tot transitrekeningen („payable-through accounts”) zich ervan vergewissen dat de respondente kredietinstelling de identiteit heeft geverifieerd van en doorlopend cliëntenonderzoek verricht ten aanzien van de cliënten die rechtstreeks toegang hebben tot de correspondentrekeningen en dat zij in staat is om op verzoek de relevante cliëntgegevens te verstrekken aan de correspondente instelling.

Artikel 18

Ten aanzien van transacties of zakelijke relaties met buitenlandse politiek prominente personen vereisen de lidstaten, naast de cliëntenonderzoeksmaatregelen als vastgesteld in artikel 11, dat meldingsplichtige entiteiten:

a)	over passende op risico gebaseerde procedures beschikken om uit te maken of de cliënt of de uiteindelijke begunstigde van de cliënt een dergelijke persoon is;

b)	toestemming hebben van de directie om zakelijke relaties met dergelijke cliënten aan te gaan of voort te zetten;

c)	toereikende maatregelen nemen om de bron van het vermogen en van de fondsen vast te stellen die bij de zakelijke relatie of transactie worden gebruikt;

d)	de zakelijke relatie doorlopend verscherpt controleren.

Artikel 19

Ten aanzien van transacties of zakelijke relaties met buitenlandse politiek prominente personen of een persoon aan wie door een internationale organisatie een prominente functie wordt toevertrouwd of is toevertrouwd, vereisen de lidstaten, naast de cliëntenonderzoeksmaatregelen als vastgesteld in artikel 11, dat meldingsplichtige entiteiten:

a)	over passende op risico gebaseerde procedures beschikken om uit te maken of de cliënt of de uiteindelijke begunstigde van de cliënt een dergelijke persoon is;

b)	in gevallen van zakelijke relaties met een hoger risico met dergelijke personen, de maatregelen als bedoeld in de punten b), c) en d) van artikel 18 toepassen.

Artikel 19 bis

In samenwerking met de lidstaten en internationale organisaties stelt de Commissie een lijst op van binnenlandse politiek prominente personen en personen — inwoners van de lidstaten — aan wie door een internationale organisatie een prominente functie is toevertrouwd. De lijst is toegankelijk voor bevoegde autoriteiten en meldingsplichtige entiteiten.

De Commissie stelt betrokken personen ervan in kennis dat zij op de lijst zijn geplaatst of van de lijst zijn afgehaald.

De vereisten van dit artikel ontheffen de meldingsplichtige entiteiten niet van hun verplichtingen inzake cliëntenonderzoek, en meldingsplichtige entiteiten gaan er niet vanuit dat uitsluitend die informatie voldoende zou zijn om deze verplichtingen na te komen.

De lidstaten treffen alle passende maatregelen om de handel voor commerciële doeleinden in informatie over binnen- en buitenlandse politiek prominente personen of personen aan wie door een internationale organisatie een prominente functie is toevertrouwd, te voorkomen. [Am. 85]

Artikel 20

Meldingsplichtige entiteiten nemen in overeenstemming met de risicogebaseerde aanpak redelijke maatregelen om te bepalen of de begunstigden van een levensverzekeringspolis of een andere beleggingsgerelateerde verzekeringspolis en/of, indien vereist, de uiteindelijke begunstigde van de begunstigde politiek prominente personen zijn. Die maatregelen worden uiterlijk bij de uitbetaling of bij de, gehele of gedeeltelijke, overdracht van de polis genomen. Indien hogere risico’s zijn vastgesteld, vereisen de lidstaten, naast het nemen van de normale cliëntenonderzoeksmaatregelen, dat meldingsplichtige entiteiten: [Am. 86]

a)	de directie informeren vóór de uitbetaling van de polisopbrengsten;

b)	de hele zakelijke relatie met de polishouder aan een uitgebreid nauwkeurig onderzoek onderwerpen.

Artikel 21

De in de artikelen 18, 19 en 20 , doch niet de in artikel 19 bis bedoelde maatregelen gelden eveneens voor familieleden of personen die bekendstaan als waarvan bewezen is dat zij naaste geassocieerden zijn van dergelijke binnen- of buitenlandse politiek prominente personen. [Am. 87]

Artikel 22

Indien een in de artikelen 18, 19 en 20 bedoelde persoon niet langer een binnen- of buitenlandse politieke prominente persoon is, noch een persoon aan wie door een internationale organisatie een prominente functie is toevertrouwd, dienen meldingsplichtige entiteiten het door die persoon gevormde voortdurende risico te overwegen en dergelijke passende maatregelen op basis van risicogevoeligheid toe te passen totdat die persoon niet langer geacht wordt een risico te vormen. De desbetreffende periode mag niet minder bedragen dan 18 12 maanden. [Am. 88]

Artikel 23

1.   De lidstaten verbieden kredietinstellingen een correspondentbankrelatie aan te gaan of handhaven met een „shell bank” en vereisen dat kredietinstellingen passende maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat zij geen correspondentbankrelaties aangaan of handhaven met een bank waarvan bekend is dat deze een shell bank toestaat van haar rekeningen gebruik te maken.

2.   Voor de toepassing lid 1 wordt onder „shell bank” verstaan, een kredietinstelling, of een instelling die zich met soortgelijke activiteiten bezig houdt, opgericht in een rechtsgebied waar zij geen fysieke aanwezigheid, d.w.z. een bestuur en beheer van betekenis heeft, en die niet verbonden is met een onder toezicht staande financiële groep.

Afdeling 4

Uitvoering van cliëntenonderzoek door derden

Artikel 24

De lidstaten kunnen meldingsplichtige entiteiten toestaan op derden een beroep te doen om de in artikel 11, lid 1, onder a), b) en c), neergelegde vereisten te vervullen. De uiteindelijke verantwoordelijkheid voor het nakomen van deze vereisten blijft evenwel berusten bij de meldingsplichtige entiteit die op de derde een beroep doet. Bovendien zien de lidstaten erop toe dat dergelijke derde partijen aansprakelijk kunnen worden gesteld voor schendingen van krachtens deze richtlijn afgekondigde nationale wet- en regelgeving. [Am. 89]

Artikel 25

1.   Voor de toepassing van deze afdeling wordt onder „derden” verstaan:

a)	meldingsplichtige entiteiten die zijn opgenomen in de lijst van artikel 2, of en

b)

andere in lidstaten of een derde land gevestigde instellingen en personen, die cliëntenonderzoeksvereisten en vereisten betreffende de bewaring van bewijsstukken toepassen welke gelijkwaardig zijn aan die welke in deze richtlijn zijn vastgesteld en die wat de naleving van de vereisten van deze richtlijn betreft overeenkomstig afdeling 2 van hoofdstuk VI onder toezicht staan.

2.   De lidstaten overwegen Commissie overweegt beschikbare informatie betreffende de omvang van geografisch risico wanneer zij beslissen beslist of een derde land aan de in lid 1 vastgestelde voorwaarden voldoet en stellen elkaar, stelt de lidstaten , de Commissie meldingsplichtige entiteiten en de ETA's voor zover dit relevant is voor de toepassing van deze Richtlijn en overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van Verordening (EU) nr. 1093/2010, van Verordening (EU) nr. 1094/2010, en van Verordening (EU) nr. 1095/2010, in kennis van gevallen waarin zij van oordeel zijn dat een derde land aan dergelijke voorwaarden voldoet.

2 bis.     De Commissie verstrekt een lijst van rechtsgebieden die over anti-witwasregelingen beschikken die equivalent zijn aan de regels krachtens deze richtlijn en andere aanverwante regels en voorschriften van de Unie.

2 ter.     De in lid 2 bis bedoelde lijst wordt geregeld herzien en geactualiseerd overeenkomstig de van de lidstaten ontvangen informatie uit hoofde van lid 2. [Am. 90]

Artikel 26

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat meldingsplichtige entiteiten bij de derde waarop een beroep wordt gedaan de noodzakelijke informatie inwinnen betreffende de in artikel 11, lid 1, onder a), b) en c), neergelegde vereisten.

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat meldingsplichtige entiteiten waarnaar de cliënt wordt doorverwezen toereikende stappen doen om ervoor te zorgen dat relevante kopieën van identificatie- en verificatiegegevens en andere relevante documentatie betreffende de identiteit van de cliënt of de uiteindelijke begunstigde op verzoek door de derde onmiddellijk worden doorgestuurd.

Artikel 27

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteit van de staat van herkomst (voor groepsbrede gedragslijnen en controlemaatregelen) en de bevoegde autoriteit van de staat van ontvangst (voor bijkantoren en dochtermaatschappijen) mogen oordelen dat een meldingsplichtige entiteit de in artikel 25, lid 1, en 26 vervatte maatregelen via haar groepsprogramma toepast indien de volgende voorwaarden zijn vervuld:

a)	een meldingsplichtige entiteit doet een beroep op informatie die wordt verstrekt door een derde die deel uitmaakt van dezelfde groep;

b)	die groep past de cliëntenonderzoeksmaatregelen, regels inzake bewaring van bewijsstukken en programma’s tegen het witwassen van geld en de financiering van terrorisme toe overeenkomstig deze richtlijn of gelijkwaardige regels;

c)	de effectieve uitvoering van de in punt b) bedoelde vereisten staat op groepsniveau onder toezicht van een bevoegde autoriteit van het land van herkomst in samenwerking met de bevoegde autoriteiten van het land van ontvangst . [Am. 91]

1 bis.     De ETA's stellen uiterlijk …  (*4) , richtsnoeren op voor de uitvoering van de toezichtregeling die de bevoegde autoriteiten in de desbetreffende lidstaten toepassen ten aanzien van groepsentiteiten, met het oog op een coherent en doeltreffend toezicht op groepsniveau. [Am. 92]

Artikel 28

Deze afdeling is niet van toepassing op de uitbestedings- of agentuurverhouding waarbij de aanbieder van de uitbestede dienst of de agent op grond van een contractuele overeenkomst moet worden beschouwd als onderdeel van de meldingsplichtige entiteit.

HOOFDSTUK III

INFORMATIE OVER UITEINDELIJKE BEGUNSTIGDEN

Artikel 29

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat binnen hun grondgebied gevestigde rechtspersonen of opgenomen, of door hun recht beheerste ondernemingen of entiteiten met rechtspersoonlijkheid, met inbegrip van trusts of entiteiten met een soortgelijke structuur en functie als trusts, stichtingen, holdings en alle andere soortgelijke bestaande of toekomstige juridische entiteiten constructies, toereikende, accurate , actuele en actuele geactualiseerde informatie over hen en hun uiteindelijke begunstigen begunstigden inwinnen , bijhouden en bezitten aan een openbaar centraal register, een handelsregister of een vennootschapsregister doorgeven, op het moment van oprichting of wanneer er sprake is van wijzigingen .

1 bis.     Het register bevat de minimale gegevens om de onderneming en de uiteindelijke begunstigde duidelijk te identificeren, met name de naam, het nummer, de rechtsvorm en de juridische status van de entiteit, het bewijs van oprichting, het adres van de statutaire zetel (en dat van de belangrijkste bedrijfslocatie indien die verschilt van de statutaire zetel), de elementaire regelgevende bevoegdheden (zoals opgenomen in de oprichtingsakte en de statuten) de lijst van directeuren (met inbegrip van hun nationaliteit en geboortedatum) en informatie over de aandeelhouders/uiteindelijke begunstigden, zoals de namen, geboortedatum, nationaliteit of het rechtsgebied van oprichting, contactgegevens, aantal aandelen, categorie aandelen (met inbegrip van de aard van de bijbehorende stemrechten) en, indien van toepassing, het percentage van hun deelneming of zeggenschap.

De in dit artikel uiteengezette vereisten ontslaan de meldingsplichtige entiteiten niet van hun verplichtingen inzake cliëntenonderzoek, en ook mogen meldingsplichtige entiteiten er niet van uitgaan dat uitsluitend die informatie volstaat voor de nakoming van deze verplichtingen.

1 ter.     Deze informatie omvat, met betrekking tot trusts of andere typen bestaande of toekomstige juridische entiteiten en juridische constructies met een soortgelijke structuur en functie, de identiteit van de insteller van de trust, van de trustee(s), van de protector (indien relevant), van de begunstigden of klasse van begunstigden, en van elke andere natuurlijke persoon die effectieve zeggenschap over de trust uitoefent. De lidstaten zorgen ervoor dat trustees hun status aan de meldingsplichtige entiteiten openbaarmaken wanneer de trustee als trustee een zakelijke relatie aangaat of een occasionele transactie boven de in de punten b), c) en d) van artikel 10 vastgestelde drempel uitvoert. De bewaarde informatie omvat de geboortedatum en de nationaliteit van alle natuurlijke personen. Bij openbaarmaking van de trustakte en de „letter of wishes” hanteren de lidstaten de risicogebaseerde benadering en zij zorgen ervoor, indien van toepassing en met inachtneming van de bescherming van persoonsgegevens, dat de informatie bekend wordt gemaakt aan de bevoegde autoriteiten, in het bijzonder aan de fie’s en aan de melidingsplichtige entiteiten.

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten en meldingsplichtige entiteiten tijdig toegang verkrijgen tot de in lid 1 De in de leden 1, 1 bis en 1 terbedoelde informatie wordt tijdig toegankelijk gemaakt voor de bevoegde autoriteiten, in het bijzonder de fie’s, en voor de meldingsplichtige entiteiten van alle lidstaten. De lidstaten maken de in lid 1 van dit artikel bedoelde registers openbaar toegankelijk na identificatie van de persoon die toegang tot de informatie wenst te krijgen door middel van eenvoudige onlineregistratie. De informatie is online voor alle personen toegankelijk in een open en beveiligd gegevensformaat, overeenkomstig de regelgeving inzake gegevensbescherming, met name wat betreft de effectieve bescherming van de rechten van de betrokkene op toegang tot persoonsgegevens en rectificatie of verwijdering van inaccurate gegevens. De vergoeding die moet worden betaald om de informatie te krijgen mag niet hoger zijn dan de desbetreffende administratieve kosten. Wijzigingen van de weergegeven informatie worden duidelijk en onverwijld, doch uiterlijk na dertig dagen, in het register aangegeven.

De in lid 1 van dit artikel bedoelde registers worden onderling gekoppeld via het Europees platform, het portaal en de door de lidstaten ingestelde facultatieve toegangspunten overeenkomstig Richtlijn 2012/17/EU. De lidstaten zorgen er, met de steun van de Commissie, voor dat hun registers via het Europees platform binnen het systeem van gekoppelde registers interoperabel zijn.

2 bis.     De Commissie streeft, samen met de lidstaten, op snelle, constructieve en doeltreffende wijze naar samenwerking met derde landen om hen aan te moedigen soortgelijke centrale registers van uiteindelijk begunstigden in te richten en de in lid 1 en1 bis, van dit artikel bedoelde informatie in hun landen publiek toegankelijk te maken.

Er wordt prioriteit gegeven aan derde landen waar een aanzienlijk aantal rechtspersonen of juridische entiteiten is gevestigd, met inbegrip van trusts, stichtingen, holdings en alle andere instanties met een vergelijkbare structuur of functie en die aandelen bezitten als een aanwijzing van directe eigendom overeenkomstig artikel 3, lid 5, in rechtspersonen of juridische entiteiten die in de Unie zijn gevestigd.

2 ter.     De lidstaten stellen de regels vast inzake doeltreffende, evenredige en afschrikkende sancties voor natuurlijke en rechtspersonen met betrekking tot overtredingen van de nationale bepalingen die overeenkomstig dit artikel zijn aangenomen en nemen alle nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat deze sancties worden toegepast. De lidstaten nemen voor de doeleinden van dit artikel doeltreffende antimisbruikmaatregelen om misbruik aan de hand van toonderaandelen en toonderaandelenwarrants te voorkomen.

2 quater     . De Commissie legt het Europees Parlement en de Raad uiterlijk op …  (*5) , een verslag voor over de toepassing en de werking van de vereisten uit hoofde van dit artikel en dient zo nodig een wetgevingsvoorstel in. [Am. 93]

Artikel 30

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat trustees van een express trust die door hun recht worden beheerst toereikende, accurate en actuele informatie over uiteindelijke begunstigen betreffende de trust inwinnen en bezitten. Deze informatie omvat de identiteit van de insteller van de trust, van de trustee(s), van de protector (indien relevant), van de begunstigden of klasse van begunstigden, en van elke andere natuurlijke persoon die effectieve zeggenschap over de trust uitoefent.

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat trustees hun status aan de meldingsplichtige entiteiten openbaarmaken wanneer de trustee als trustee een zakelijke relatie aangaat of een occasionele transactie boven de in de punten b), c) en d) van artikel 10 vastgestelde drempel uitvoert.

3.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten en meldingsplichtige entiteiten tijdig toegang verkrijgen tot de in lid 1 van dit artikel bedoelde informatie.

4.   De lidstaten zorgen ervoor dat maatregelen die met die in de leden 1, 2 en 3 overeenstemmen, op andere soorten juridische entiteiten en constructies met een soortgelijke structuur en functie als trusts van toepassing zijn. [Am. 94]

HOOFDSTUK IV

MELDINGSPLICHT

AFDELING 1

ALGEMENE BEPALINGEN

Artikel 31

1.   Elke lidstaat richt een fie op om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te voorkomen, op te sporen en te onderzoeken.

1 bis.     De in artikel 2, lid 1, punt 3), onder a), b) en d) bedoelde personen informeren de fie en/of de passende zelfregulerende instantie van het desbetreffende beroep, zoals bedoeld in artikel 33, lid 1, wanneer zij vermoeden of goede redenen hebben om te vermoeden dat hun diensten worden misbruikt voor criminele activiteiten. [Am. 95]

2.   De lidstaten stellen de Commissie schriftelijk in kennis van de naam en het adres van de betrokken fie’s.

3.   De fie wordt opgezet als een functioneel onafhankelijke en autonome, centrale, nationale eenheid. Zij is verantwoordelijk voor de ontvangst (en, voor zover toegestaan, het opvragen) en het analyseren van meldingen van verdachte transacties en het verspreiden onder de bevoegde autoriteiten van openbaargemaakte andere informatie die betrekking heeft op potentiële gevallen van witwassen van geld of verband houdende basismisdrijven, potentiële financiering van terrorisme . De fie is verantwoordelijk voor het verspreiden van de resultaten van haar analyses onder alle bevoegde autoriteiten , wanneer er redenen zijn om witwassen van geld, verband houdende basismisdrijven of financiering van terrorisme te vermoeden . Zij is in staat om voor bovengenoemde doeleinden relevante aanvullende informatie in te winnen bij meldingsplichtige entiteiten. of die krachtens een nationale wetgeving of regeling is vereist. Aan de fie worden toereikende financiële, technische en personele middelen verschaft om haar taken te vervullen. De lidstaten zorgen ervoor dat de fie vrij is van ongeoorloofde inmenging. [Am. 96]

4.   De lidstaten zien erop toe dat de fie rechtstreeks of onrechtstreeks, en tijdig, toegang krijgt tot de financiële, administratieve en wetshandhavingsinformatie die zij nodig heeft om haar taken naar behoren te vervullen. Bovendien reageren fie’s op verzoeken om informatie door wetshandhavingautoriteiten in hun lidstaat tenzij er feitelijke redenen zijn om aan te nemen dat de verstrekking van dergelijke informatie een negatieve impact zou hebben op lopende onderzoeken of analyses, of, in uitzonderlijke omstandigheden, indien onthulling van de informatie duidelijk onevenredig zou zijn met de legitieme belangen van een natuurlijke of rechtspersoon of irrelevant zou zijn gelet op de doeleinden waarvoor zij is gevraagd. Wanneer de fie een dergelijk verzoek ontvangt blijft de beslissing om al dan niet een analyse uit te voeren en/of informatie te doen toekomen aan de verzoekende wetshandhavingautoriteit aan de fie voorbehouden. De lidstaten schrijven voor dat wetshandhavingautoriteiten de fie feedback doen toekomen over het gebruik dat van de verstrekte informatie wordt gemaakt. [Am. 97]

5.   De lidstaten zorgen ervoor dat de fie bevoegd is, rechtstreeks of onrechtstreeks, dringende actie te ondernemen wanneer er een vermoeden is dat een transactie verband houdt met het witwassen van geld of de financiering van terrorisme om een transactie op te schorten of er geen toestemming voor te verlenen teneinde de transactie te analyseren en het vermoeden te bevestigen.

6.   De analysefunctie van de fie bestaat uit een operationele analyse die zich toespitst op individuele gevallen en specifieke doelstellingen en uit een strategische analyse van trends en patronen inzake het witwassen van geld en de financiering van terrorisme.

Artikel 32

1.   De lidstaten schrijven voor dat de meldingsplichtige entiteiten en, in voorkomend geval, de bestuurders en werknemers daarvan ten volle samenwerken:

a)

door de fie onmiddellijk, uit eigen beweging, op de hoogte te brengen indien de onder deze richtlijn vallende instelling of persoon weet, vermoedt of goede redenen heeft om te vermoeden dat gelden de opbrengst zijn van criminele activiteiten of met de financiering van terrorisme verband houden en door in dergelijke gevallen onmiddellijk op verzoeken van de fie om bijkomende informatie in te gaan;

b)	door de fie op haar verzoek onmiddellijk alle vereiste informatie te verstrekken, overeenkomstig de volgens het geldende recht vastgestelde procedures.

2.   De in lid 1 van dit artikel bedoelde informatie wordt verstrekt aan de fie van de lidstaat op het grondgebied waarvan de instelling of persoon die de informatie heeft verstrekt, zich bevindt en aan de fie van de lidstaat waar de meldingsplichtige entiteit is gevestigd . De informatie wordt normaliter verstrekt door de persoon of personen die volgens artikel 8, lid 4, is of zijn aangewezen. [Am. 98]

Artikel 33

1.   In afwijking van artikel 32, lid 1, kunnen de lidstaten, in het geval van de in artikel 2, lid 1, punt 3), onder a), b) , d) en d e ) bedoelde personen en de in artikel 4 bedoelde beroepen en categorieën ondernemingen , een passende zelfregulerende instantie van het desbetreffende beroep aanwijzen als de autoriteit die de in artikel 32, lid 1, bedoelde informatie moet ontvangen.

De lidstaten reiken onder alle omstandigheden de mogelijkheden aan om de bescherming van het beroepsgeheim, de vertrouwelijkheid en de privacy te verwezenlijken. [Am. 99]

Onverminderd lid 2 geeft de aangewezen zelfregulerende instantie in de in de eerste alinea bedoelde gevallen de informatie onverwijld en ongefilterd aan de fie door.

2.   De lidstaten passen de in artikel 32, lid 1, vervatte verplichtingen niet toe op notarissen, andere onafhankelijke beoefenaren van juridische beroepen, bedrijfsrevisoren, externe accountants en belastingadviseurs enkel in de strikte mate dat een dergelijke vrijstelling betrekking heeft op informatie die zij van een van hun cliënten ontvangen of over een van hun cliënten verkrijgen wanneer zij de rechtspositie van hun cliënt bepalen dan wel in of in verband met een rechtsgeding verdedigen of vertegenwoordigen, met inbegrip van advies over het instellen of vermijden van een rechtsgeding, ongeacht of dergelijke informatie vóór, gedurende of na een dergelijk geding wordt ontvangen of ingewonnen.

Artikel 34

1.   De lidstaten schrijven voor dat de meldingsplichtige entiteiten zich onthouden van het uitvoeren van transacties waarvan zij weten of vermoeden dat deze met het witwassen van geld of terrorismefinanciering verband houden, totdat zij conform artikel 32, lid 1, onder a) de nodige maatregelen hebben getroffen.

In overeenstemming met nationaal recht mogen instructies worden gegeven om de transactie niet uit te voeren.

2.   Indien wordt vermoed dat een dergelijke transactie leidt tot het witwassen van geld of tot financiering van terrorisme en wanneer het niet mogelijk is zich te onthouden of indien daardoor de vervolging van de begunstigden van een vermoedelijke witwas- of terrorismefinancieringstransactie belemmerd zou worden, verstrekken de meldingsplichtige entiteiten de vereiste informatie onmiddellijk daarna aan de fie.

Artikel 35

1.   De lidstaten zien erop toe dat de bevoegde autoriteiten genoemd in artikel 45 de fie onmiddellijk inlichten indien zij tijdens inspecties bij de meldingsplichtige entiteiten, dan wel op enigerlei andere wijze feiten ontdekken die verband zouden kunnen houden met het witwassen van geld of de financiering van terrorisme.

2.   De lidstaten zien erop toe dat de toezichthoudende instanties die krachtens wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen zijn gemachtigd toe te zien op de effectenmarkten, valutamarkten en financiële derivatenmarkten, de fie inlichten indien zij feiten ontdekken die verband zouden kunnen houden met het witwassen van geld of met financiering van terrorisme.

Artikel 36

Wanneer een meldingsplichtige entiteit, dan wel een werknemer of een bestuurder van zulk een meldingsplichtige entiteit, te goeder trouw, de in artikelen 32 en 33 bedoelde informatie verstrekt, vormt zulks geen schending van een restrictie op onthulling van informatie uit hoofde van een overeenkomst of een wettelijke of bestuursrechtelijke bepaling en brengt zulks voor de meldingsplichtige entiteit, of haar bestuurders of werknemers generlei aansprakelijkheid met zich mee.

Artikel 37

De lidstaten nemen alle passende maatregelen om zorgen ervoor dat individuen, met inbegrip van werknemers en vertegenwoordigers van de meldingsplichtige entiteit die hetzij intern, hetzij aan de fie vermoedens van het witwassen van geld of financiering van terrorisme melden, te beschermen naar behoren worden beschermd tegen bedreigingen of daden van agressie , negatieve behandeling en negatieve gevolgen, met name tegen nadelige of discriminerende werkgerelateerde acties . De lidstaten garanderen kosteloze rechtsbijstand voor deze personen en zorgen voor beveiligde communicatiekanalen voor personen om hun vermoedens van witwassen of financiering van terrorisme te melden. Dergelijke kanalen zorgen ervoor dat de identiteit van personen die informatie verstrekken alleen bekend is bij ETA's of de fie. De lidstaten zorgen voor adequate getuigenbeschermingsprogramma’s. [Am. 100]

Afdeling 2

Mededelingsverbod

Artikel 38

1.   Meldingsplichtige entiteiten en bestuurders en werknemers ervan mogen aan de betrokken cliënt of aan derde personen niet mededelen dat overeenkomstig de artikelen 32 en 33 informatie is verstrekt of dat een onderzoek naar het witwassen van geld of terrorismefinanciering wordt of kan worden uitgevoerd.

2.   Het verbod in lid 1 geldt niet voor mededelingen aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaten, met inbegrip van de zelfregulerende instanties, gegevensbeschermingautoriteiten of mededelingen ten behoeve van wetshandhavingdoeleinden. [Am. 101]

3.   Het verbod in lid 1 vormt geen belemmering voor mededelingen tussen instellingen van de lidstaten, of van derde landen die vereisten opleggen welke gelijkwaardig zijn aan die welke in deze richtlijn zijn neergelegd, mits zij tot dezelfde groep behoren.

4.   Het verbod in lid 1 vormt geen belemmering voor mededelingen tussen de in artikel 2, lid 1, punt 3, onder a) en b), bedoelde personen van de lidstaten, of van derde landen die eisen stellen die gelijkwaardig zijn aan die vervat in deze richtlijn, die hun beroepsactiviteiten, al dan niet als werknemer, uitoefenen binnen eenzelfde rechtspersoon of een netwerk.

Voor de toepassing van de eerste alinea wordt onder een „netwerk” verstaan: de grotere structuur waartoe de persoon behoort die eigendom, beheer, normen, methoden en controle op de naleving van de verplichtingen gezamenlijk deelt. [Am. 102]

5.   Voor instellingen of personen waarvan sprake in artikel 2, lid 1, punt 1, punt 2, en punt 3, onder a) en b), in gevallen betreffende dezelfde cliënt en dezelfde transactie waarbij twee of meer instellingen of personen betrokken zijn, vormt het verbod in lid 1 van dit artikel geen belemmering voor mededelingen tussen de desbetreffende instellingen of personen, mits zij in een lidstaat gevestigd zijn, of in een derde land dat eisen stelt die gelijkwaardig zijn aan die vervat in deze richtlijn, en mits zij tot dezelfde beroepscategorie behoren en onderworpen zijn aan verplichtingen op het gebied van het beroepsgeheim en de bescherming van persoonsgegevens.

5 bis.     Voor de toepassing van dit artikel dienen de eisen in een derde land die gelijkwaardig zijn aan die vervat in deze richtlijn tevens regels inzake gegevensbescherming te omvatten. [Am. 103]

6.   Wanneer de in artikel 2, lid 1, punt 3, onder a) en b), bedoelde personen trachten een cliënt te doen afzien van een onwettige activiteit, wordt zulks niet als een mededeling in de zin van lid 1 aangemerkt.

HOOFDSTUK V

GEGEVENSBESCHERMING, BEWARING VAN BEWIJSSTUKKEN EN STATISTISCHE GEGEVENS [Am. 104]

Artikel 39

1.    De lidstaten verlangen van de meldingsplichtige entiteiten dat zij overeenkomstig het nationale recht de volgende documenten en informatie bewaren met het oog op de preventie, opsporing en onderzoek van mogelijke gevallen van witwassen van geld of terrorismefinanciering, door de fie of door andere bevoegde autoriteiten:

a)

wat de klantenonderzoeksprocedure betreft, afschriften van of verwijzingen naar de vereiste stukken, gedurende een periode van vijf jaar na beëindiging van de zakelijke relatie met hun cliënt of na de datum van een incidentele transactie . Bij het verstrijken van deze periode worden persoonsgegevens geschrapt tenzij dit anders is geregeld bij nationaal recht dat bepaalt onder welke omstandigheden meldingsplichtige entiteiten gegevens mogen bijhouden of verder bijhouden. De lidstaten mogen verder bijhouden slechts toestaan of vereisen als dit noodzakelijk is voor de preventie, de opsporing of het onderzoek van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme en als verlenging van de periode voor het bewaren van gegevens in een bepaald geval gerechtvaardigd is . De maximumbewaarperiode na beëindiging van de zakelijke relatie mag niet meer bedragen dan tien bewaarperiode mag met maximaal vijf jaar worden verlengd ;

b)

wat de zakelijke relaties en transacties betreft, de bewijsstukken en registratie, zijnde de originele stukken of de afschriften die krachtens hun nationale wetgeving eenzelfde bewijskracht hebben, gedurende vijf jaar na uitvoering van de transacties of beëindiging van de zakelijke relatie (hierbij geldt de kortste periode). Bij het verstrijken van deze periode worden persoonsgegevens geschrapt tenzij dit anders is geregeld bij nationaal recht dat bepaalt onder welke omstandigheden meldingsplichtige entiteiten gegevens mogen bijhouden of verder bijhouden. De lidstaten mogen verder bijhouden slechts toestaan of vereisen als dit noodzakelijk is voor de preventie, de opsporing of het onderzoek van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme en als verlenging van de periode voor het bewaren van gegevens in een bepaald geval gerechtvaardigd is . De maximumbewaarperiode na uitvoering van de transacties of beëindiging van de zakelijke relatie (hierbij geldt de periode die het eerst eindigt) mag niet meer bedragen dan tien bewaarperiode mag met maximaal vijf jaar worden verlengd .

2.     Alle persoonlijke gegevens die worden bewaard mogen niet worden gebruikt voor enig ander doel dan waarvoor zij zijn bewaard, en zij mogen in geen geval voor commerciële doeleinden worden gebruikt. [Am. 105]

Artikel 39 bis

1.     Wat betreft de verwerking van persoonsgegevens door lidstaten binnen het kader van deze richtlijn, zijn de bepalingen van Richtlijn 95/46/EG van toepassing. Wat betreft de verwerking van persoonsgegevens door de ETA's, zijn de bepalingen van Verordening (EG) nr. 45/2001 van toepassing. Het verzamelen, verwerken en overdragen van informatie voor antiwitwasdoeleinden wordt krachtens deze rechtshandelingen beschouwd als een algemeen belang.

2.     Persoonsgegevens worden op grond van deze richtlijn alleen verwerkt ten behoeve van de preventie van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Meldingsplichtige entiteiten stellen nieuwe cliënten in kennis van het mogelijke gebruik van persoonsgegevens voor preventiedoeleinden in verband met witwassen vóór een zakelijke relatie wordt aangegaan. De verwerking van gevoelige categorieën van gegevens geschiedt in overeenstemming met Richtlijn 95/46/EG.

3.     De verwerking van gegevens die op grond van deze richtlijn zijn verzameld voor commerciële doeleinden wordt verboden.

4.     De betreffende persoon aan wie openbaarmaking van informatie inzake de verwerking van zijn of haar gegevens wordt geweigerd door een meldingsplichtige entiteit of een bevoegde autoriteit heeft het recht om bij zijn of haar toezichthoudende autoriteit voor gegevensbescherming te vragen om verificatie van, toegang tot, correctie van of verwijdering van zijn of haar persoonsgegevens evenals het recht om een gerechtelijke procedure aan te spannen.

5.     Toegang door de betrokkene tot informatie die is opgenomen in een melding van een verdachte transactie is verboden. Het in dit lid vastgelegde verbod omvat niet de openbaarmaking van informatie aan de gegevensbeschermingsautoriteiten.

6.     De lidstaten verplichten de meldingsplichtige entiteiten en de bevoegde autoriteiten om de effectieve bevoegdheden van gegevensbeschermingsautoriteiten overeenkomstig Richtlijn 95/46/EG te erkennen en in acht te nemen met betrekking tot de veiligheid van de verwerking en de nauwkeurigheid van persoonsgegevens, hetzij ambtshalve, hetzij op basis van een klacht van de betrokken persoon. [Am. 106]

Artikel 40

-1.     De lidstaten dienen te beschikken over nationale, gecentraliseerde mechanismen aan de hand waarvan zij tijdig kunnen vaststellen of natuurlijke personen of rechtspersonen bankrekeningen bij financiële instellingen op hun grondgebied bezitten of controleren.

-1 bis.     De lidstaten dienen tevens te beschikken over mechanismen aan de hand waarvan de bevoegde autoriteiten kunnen beschikken over een mechanisme voor het identificeren van goederen zonder voorafgaande kennisgeving aan de eigenaar.

1.    De lidstaten vereisen dat hun meldingsplichtige entiteiten beschikken over systemen die hen in staat stellen ten volle en snel te reageren op verzoeken van de fie, of van andere autoriteiten, overeenkomstig hun nationaal recht, om te antwoorden op de vraag of zij een zakelijke relatie onderhouden of in de afgelopen vijf jaar een zakelijke relatie onderhouden hebben met een gespecificeerde natuurlijke of rechtspersoon en op vragen over de aard van deze relatie , via beveiligde kanalen en zodanig dat de volledige vertrouwelijkheid van de verzoeken gewaarborgd blijft . [Am. 107]

Artikel 40 bis

Het verzamelen, verwerken en overdragen van informatie voor antiwitwasdoeleinden wordt krachtens Richtlijn 95/46/EG beschouwd als een kwestie van algemeen belang. [Am. 108]

Artikel 41

1.   De lidstaten zien er, met het oog op de voorbereiding van de nationale risicobeoordelingen ingevolge artikel 7, op toe dat zij in staat zijn de doeltreffendheid van hun regelingen ter bestrijding van witwaspraktijken of terrorismefinanciering te beoordelen door uitgebreide statistische gegevens op te stellen over aangelegenheden die relevant zijn voor de doeltreffendheid van deze regelingen.

2.   De in lid 1 bedoelde statistieken omvatten:

a)	gegevens betreffende metingen van de omvang en het belang van de verschillende sectoren die onder het toepassingsgebied van deze richtlijn vallen, daaronder begrepen het aantal entiteiten en personen en het economische belang van elke sector;

b)

gegevens betreffende metingen van de meld-, onderzoeks- en gerechtelijke fasen van de nationale regeling ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme, daaronder begrepen het aantal meldingen van verdachte transacties aan de fie, het gevolg dat aan deze meldingen is gegeven en, op jaarbasis, het aantal onderzochte gevallen, het aantal personen dat is vervolgd, het aantal personen dat is veroordeeld voor strafbare feiten in verband met witwassen van geld of financiering van terrorisme en de waarde in euro van de bevroren, in beslag genomen of verbeurdverklaarde voorwerpen.

(b bis)

gegevens over het aantal en het percentage meldingen, die tot nader onderzoek hebben geleid, met een jaarverslag aan meldingsplichtige entiteiten over het nut en de follow-up van de door hen gedane meldingen; [Am. 109]

(b ter)

gegevens over het aantal grensoverschrijdende informatieverzoeken dat de fie heeft gedaan, ontvangen, afgewezen en waaraan de fie volledig of gedeeltelijk gehoor heeft gegeven. [Am. 110]

3.   De lidstaten zorgen ervoor dat een geconsolideerd overzicht van hun statistische rapporten wordt gepubliceerd en delen aan de Commissie de in lid 2 bedoelde statistieken mee.

HOOFDSTUK VI

GEDRAGSLIJNEN, PROCEDURES EN TOEZICHT

AFDELING 1

INTERNE PROCEDURES, OPLEIDING EN FEEDBACK

Artikel 42

1.   De lidstaten vereisen dat meldingsplichtige entiteiten die van een groep deel uitmaken groepsbrede gedragslijnen en procedures uitvoeren, daaronder begrepen gedragslijnen inzake gegevensbescherming en gedragslijnen en procedures voor het delen van informatie binnen de groep voor doeleinden betreffende bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. Die gedragslijnen en procedures worden op effectieve wijze ten uitvoer gelegd op het niveau van de bijkantoren en meerderheidsdochterondernemingen in de lidstaten en derde landen.

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat indien de meldingsplichtige entiteiten bijkantoren of meerderheidsdochterondernemingen hebben die gevestigd zijn in derde landen waar de minimale vereisten ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme minder streng zijn dan die van de lidstaat, hun in het derde land gevestigde bijkantoren en meerderheidsdochterondernemingen de vereisten van de lidstaat, daaronder begrepen gegevensbescherming, uitvoeren voor zover de wet- en regelgeving van het derde land dit toestaat.

3.   De lidstaten, de ETA's stellen elkaar in kennis van de gevallen waarin de wetgeving van het derde land niet toestaat dat de krachtens lid 1 vereiste maatregelen worden toegepast, en waarin gecoördineerd zou kunnen worden opgetreden om een oplossing te vinden.

4.   De lidstaten vereisen dat, indien de wetgeving van het derde land niet toestaat dat de krachtens de eerste alinea van lid 1 vereiste maatregelen worden toegepast, de meldingsplichtige entiteiten extra maatregelen nemen om het risico van witwassen van geld of van financiering van terrorisme doeltreffend te behandelen en de toezichthouders van hun land van herkomst informeren. Als de extra maatregelen niet voldoende zijn, nemen de bevoegde autoriteiten in het land van herkomst extra toezichtmaatregelen in overweging, daaronder begrepen, in voorkomend geval, het verzoek dat de financiële groep zijn bedrijfsactiviteiten in het land van herkomst stopzet.

5.   De ETA's ontwikkelen ontwerpen van technische reguleringsnormen tot bepaling van het soort extra maatregelen waarvan sprake in lid 4 van dit artikel en de minimumactie die moet worden ondernomen door de meldingsplichtige entiteiten waarvan sprake in artikel 2, lid 1, punten 1) en 2), indien de wetgeving van het derde land geen toepassing van de op grond van de leden 1 en 2, van dit artikel vereiste maatregelen toestaat.

De ETA's leggen deze ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op … (*6), voor aan de Commissie. [Am. 111]

6.   Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in lid 5 bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen overeenkomstig de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

7.   De lidstaten zorgen ervoor dat het delen van informatie binnen de groep toegestaan is mits dit geen afbreuk doet aan onderzoek naar, of analyse van, mogelijk witwassen van geld of financiering van terrorisme door de fie of door andere bevoegde autoriteiten overeenkomstig het nationaal recht.

8.   De lidstaten mogen vereisen dat emittenten van elektronisch geld als gedefinieerd bij artikel 2, lid 3, van Richtlijn 2009/110/EG en betalingsdienstaanbieders als gedefinieerd bij artikel 4, lid 9, van Richtlijn 2007/64/EG die op hun grondgebied gevestigd zijn en waarvan het hoofdkantoor in een andere lidstaat of buiten de Unie gelegen is, op hun grondgebied een centraal contactpunt aanstellen om toe te zien op de naleving van de regels ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme.

9.   De ETA's ontwikkelen ontwerpen van technische reguleringsnormen betreffende de criteria voor het bepalen van de omstandigheden waarin de aanstelling van een centraal contactpunt ingevolge lid 8 hierboven passend is, en wat de taken van de centrale contactpunten moeten zijn.

De ETA's leggen deze ontwerpen van technische reguleringsnormen uiterlijk op … (*7) , voor aan de Commissie.

10.   Aan de Commissie wordt de bevoegdheid gedelegeerd om de in lid 9 bedoelde technische reguleringsnormen vast te stellen overeenkomstig de artikelen 10 tot en met 14 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en van Verordening (EU) nr. 1095/2010.

Artikel 43

1.   De lidstaten schrijven voor dat de meldingsplichtige entiteiten maatregelen evenredig met hun risico's, aard en grootte nemen om hun betrokken werknemers met de op grond van deze richtlijn vastgestelde bepalingen, daaronder begrepen relevante gegevensbeschermingsvereisten, bekend te maken.

Deze maatregelen houden onder meer in dat de betrokken werknemers deelnemen aan speciale voortdurende opleidingsprogramma's om de verrichtingen te leren onderkennen die met het witwassen van geld of financiering van terrorisme verband kunnen houden en te leren hoe in die gevallen moet worden gehandeld.

Indien een natuurlijke persoon die onder een van de in artikel 2, lid 1, punt 3, opgesomde categorieën valt, zijn beroepsactiviteiten uitoefent als werknemer van een rechtspersoon, zijn de in deze afdeling genoemde verplichtingen van toepassing op die rechtspersoon in plaats van op de natuurlijke persoon.

2.   De lidstaten zien erop toe dat de meldingsplichtige entiteiten toegang krijgen tot actuele informatie over de praktijken van witwassers of terrorismefinanciers en over aanwijzingen om verdachte transacties te kunnen herkennen.

3.   De lidstaten zien erop toe dat, voor zover mogelijk, tijdig feedback aan de meldingsplichtige entiteiten wordt verstrekt over de doeltreffendheid en de follow-up van meldingen van vermoedens van het witwassen van geld of financiering van terrorisme. [Am. 112]

3 bis.     De lidstaten vereisen dat de meldingsplichtige entiteiten het lid of de leden van de raad van bestuur aanstellen die verantwoordelijk zijn voor de tenuitvoerlegging van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen die nodig zijn om aan deze richtlijn te voldoen. [Am. 113]

AFDELING 2

TOEZICHT

Artikel 44

1.   De lidstaten bepalen dat wisselkantoren en aanbieders van trust- of bedrijfsdiensten over een vergunning moeten beschikken of in een register ingeschreven moeten zijn en dat aanbieders van gokdiensten over een vergunning moeten beschikken.

2.   Ten aanzien van de entiteiten waarvan sprake in lid 1 vereisen de lidstaten dat de bevoegde autoriteiten garanderen dat de personen die het bedrijf van dergelijke entiteiten feitelijk leiden of zullen leiden, dan wel de uiteindelijke begunstigden van deze entiteiten, betrouwbare en deskundige personen zijn.

3.   Met betrekking tot de meldingsplichtige entiteiten waarvan sprake in artikel 2, lid 1, punt 3, onder a), b), d) en e) zorgen de lidstaten ervoor dat de bevoegde autoriteiten en zelfregulerende instanties de noodzakelijke maatregelen nemen om te voorkomen dat veroordeelde criminelen op voornoemde gebieden of hun medeplichtigen de bezitter of de uiteindelijke begunstigde van een significant of zeggenschapsbelang zijn, of een managementfunctie in die meldingsplichtige entiteiten hebben. [Am. 114]

Artikel 45

1.   De lidstaten vereisen van de bevoegde autoriteiten dat zij effectief controleren of de in deze richtlijn gestelde eisen worden nageleefd en de nodige maatregelen nemen om die naleving te waarborgen.

2.   De lidstaten zien erop toe dat de bevoegde autoriteiten over de toereikende bevoegdheden beschikken, met inbegrip van de mogelijkheid tot het afdwingen van het verstrekken van elke informatie die van belang is voor het toezicht op de naleving en het uitvoeren van controles, en over toereikende financiële, personele en technische middelen beschikken om hun taken te vervullen. De lidstaten zorgen ervoor dat het personeel van deze autoriteiten hoge professionele normen, daaronder begrepen normen inzake vertrouwelijkheid en gegevensbescherming, behoudt, in hoge mate integer is en over passende vaardigheden beschikt.

3.   In het geval van kredietinstellingen, financiële instellingen en aanbieders van gokdiensten hebben de bevoegde autoriteiten versterkte toezichthoudende bevoegdheden, en beschikken zij met name over de mogelijkheid om inspecties ter plaatse uit te voeren. Bevoegde autoriteiten die zijn belast met het toezicht op krediet- en financiële instellingen controleren of het juridisch advies dat zij ontvangen adequaat is, teneinde de juridische en regelgevingsarbitrage bij agressieve fiscale planning en belastingontwijking te verminderen. [Am. 115]

4.   De lidstaten zorgen ervoor schrijven voor dat meldingsplichtige entiteiten die bijkantoren of dochtermaatschappijen in andere lidstaten exploiteren de nationale bepalingen van die andere lidstaat betreffende deze richtlijn respecteren. [Am. 116]

5.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten van de lidstaten waarin het bijkantoor of de dochtermaatschappij is gevestigd, samenwerken met de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waarin de meldingsplichtige autoriteit haar hoofdkantoor heeft, om effectief toezicht op de vereisten van deze richtlijn te waarborgen.

6.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten die bij het toepassen van een risicogebaseerde benadering van toezicht op basis van risicogevoeligheid toepassen: [Am. 117]

a)	de in hun land aanwezige risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme duidelijk inschatten;

b)	ter plaatse en van op afstand toegang hebben tot alle relevante informatie betreffende de specifieke binnenlandse en internationale risico’s die verband houden met cliënten, producten en diensten van de meldingsplichtige entiteiten; en

c)	de frequentie en intensiteit van toezicht ter plaatse en van op afstand op het risicoprofiel van de meldingsplichtige entiteit en op de in het land aanwezige risico’s op het witwassen van geld en de financiering van terrorisme baseren.

7.   De beoordeling van het risicoprofiel inzake het witwassen van geld en de financiering van terrorisme van meldingsplichtige entiteiten, daaronder begrepen de risico’s op niet-naleving, worden zowel periodiek als wanneer er belangrijke gebeurtenissen of ontwikkelingen zijn ten aanzien van het management en de bedrijfsactiviteiten van de meldingsplichtige entiteit herbekeken.

8.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten rekening houden met de mate van discretie die aan de meldingsplichtige entiteit wordt gelaten en herbekijken op passende wijze de risicobeoordelingen die aan deze discretie ten grondslag liggen en de toereikendheid en tenuitvoerlegging van haar gedragslijnen, interne controles en procedures.

9.   In het geval van de in artikel 2, lid 1, punt 3, onder a), b) en d), bedoelde meldingsplichtige entiteiten mogen de lidstaten toestaan dat de in lid 1 bedoelde taken worden verricht door zelfregulerende instanties, mits die aan lid 2 van dit artikel voldoen.

10.   De ETA's geven uiterlijk … (*8), richtsnoeren die gericht zijn tot de bevoegde autoriteiten overeenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, van Verordening (EU) nr. 1094/2010 en van Verordening (EU) nr. 1095/2010 betreffende de risicofactoren die moeten worden toegepast wanneer toezicht op basis van risicogevoeligheid plaatsvindt. Er moet specifiek rekening worden gehouden met de aard en omvang van de bedrijfsactiviteit, en indien passend en evenredig moet in specifieke maatregelen worden voorzien..

AFDELING 3

SAMENWERKING

Onderafdeling I

Nationale samenwerking

Artikel 46

De lidstaten zorgen ervoor dat de beleidsmakers, de fie, de wetshandhavingautoriteiten, toezichthouders , gegevensbeschermingautoriteiten en andere bevoegde autoriteiten die betrokken zijn bij de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme over effectieve mechanismen beschikken om hen in staat te stellen binnenlands samen te werken en te coördineren betreffende de ontwikkeling en tenuitvoerlegging van gedragslijnen en activiteiten om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te bestrijden. [Am. 118]

Onderafdeling II

Samenwerking met de ETA's

Artikel 47

Onverminderd de gegevensbeschermingsregels verstrekken de bevoegde autoriteiten verstrekken de ETA's alle informatie die noodzakelijk is om hun verplichtingen op grond van deze richtlijn uit te voeren. [Am. 119]

Onderafdeling III

Samenwerking tussen de Commissie en de fie’s

Artikel 48

De Commissie mag verleent de bijstand verlenen die nodig is om de coördinatie te vergemakkelijken, met inbegrip van de uitwisseling van gegevens tussen fie's van de lidstaten in de Unie. Zij mag roept regelmatig vergaderingen met van het EU-fie-platform, bestaande uit vertegenwoordigers van de fie’s van de lidstaten, bijeenroepen bijeen en, indien van toepassing, vergaderingen van het EU-fie-platform met EBA, EIOPA of ESMA. Het EU-fie-platform is opgezet om richtsnoeren te verstrekken voor kwesties in verband met de tenuitvoerlegging voor fie's en meldingsplichtige entiteiten, de activiteiten van fie's te bevorderen, met name die inzake internationale samenwerking en gezamenlijke analyse, informatie te delen over tendensen en risicofactoren in de uitwisseling van zienswijzen over samenwerkingsgerelateerde kwesties te bevorderen interne markt, en de deelname van de fie's aan het beheer van het systeem FIU . net te waarborgen. [Am. 120]

Artikel 49

De lidstaten zorgen ervoor dat hun fie’s zoveel mogelijk met elkaar en met fie’s uit derde landen samenwerken, ongeacht of zij administratieve, wetshandhavings- of gerechtelijke dan wel hybride autoriteiten zijn , onverminderd de Unieregels inzake gegevensbescherming . [Am. 121]

Artikel 50

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat de fie’s uit eigen beweging met elkaar en met fie’s uit derde landen , automatisch of op verzoek, alle informatie uitwisselen die relevant kan zijn voor de verwerking of de analyse van informatie of onderzoek door de fie betreffende financiële transacties die verband houden met het witwassen van geld of de financiering van terrorisme en de betrokken natuurlijke of rechtspersonen. Een verzoek omvat de relevante feiten, achtergrondinformatie, redenen voor het verzoek en hoe de gevraagde informatie zal worden gebruikt. [Am. 122]

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat de fie waaraan het verzoek is gedaan verplicht is gebruik te maken van al haar bevoegdheden waarover zij voor het ontvangen en analyseren van informatie binnenlands beschikt wanneer zij een verzoek om informatie als bedoeld in lid 1 van een andere in de Unie gevestigde fie beantwoordt. De fie waaraan het verzoek wordt gedaan, reageert tijdig en zowel de verzoekende als de aangezochte fie maken voor het uitwisselen van informatie zoveel mogelijk van veilige digitale communicatiemiddelen gebruik. [Am. 123]

In het bijzonder wanneer een in een lidstaat gevestigde fie aanvullende informatie wil inwinnen bij een meldingsplichtige entiteit van een andere lidstaat die werkzaam is op haar grondgebied, wordt het verzoek gericht aan de fie van de lidstaat op het grondgebied waarvan de meldingsplichtige entiteit is gevestigd. Deze fie draagt verzoeken en antwoorden onmiddellijk en zonder filter over. [Am. 124]

3.   Een fie mag weigeren informatie openbaar te maken die afbreuk zou kunnen doen aan een strafonderzoek dat in de aangezochte lidstaat wordt gevoerd of, in uitzonderlijke omstandigheden, indien openbaarmaking van de informatie duidelijk onevenredig zou zijn met de legitieme belangen van een natuurlijke of rechtspersoon of de lidstaat of irrelevant zou zijn voor het doel waarmee deze is verzameld. Elke dergelijke weigering wordt op passende wijze gerechtvaardigd tegenover de fie die de informatie vraagt.

Artikel 51

De ingevolge de artikelen 49 en 50 ontvangen informatie en documenten worden gebruikt voor de uitvoering van de taken van de fie als in deze richtlijn neergelegd. Bij de mededeling van informatie en documenten ingevolge de artikelen 49 en 50 mag de mededelende fie beperkingen en voorwaarden voor het gebruik van die informatie opleggen. De ontvangende fie voldoet aan die beperkingen en voorwaarden. Een en ander is niet van invloed op het gebruik van die informatie voor strafonderzoek en strafvervolging in verband met de taken van de fie om het witwassen van geld en de financiering van terrorisme te voorkomen, op te sporen en te onderzoeken.

Artikel 52

De lidstaten zorgen ervoor dat de fie's alle noodzakelijke maatregelen, daaronder begrepen veiligheidsmaatregelen, nemen om ervoor te zorgen dat ingevolge de artikelen 49 en 50 meegedeelde informatie voor een andere autoriteit, een ander agentschap of een andere afdeling alleen toegankelijk is als door de fie die de informatie heeft verstrekt toestemming is gegeven.

Artikel 53

1.   De lidstaten moedigen eisen van hun fie's aan dat zij onderling beschermde communicatiekanalen tussen de fie's te gebruiken en het gedecentraliseerde computernetwerk FIU.net te gebruiken. [Am. 125]

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat, om hun taken te vervullen als neergelegd in deze richtlijn, hun fie's onderling en, binnen haar mandaat, met Europol, samenwerken om geavanceerde technologieën te gebruiken. Deze technologieën stellen de fie's in staat onder bescherming van persoonsgegevens anoniem hun gegevens met die van andere fie's te vergelijken om personen waar de fie belangstelling voor heeft in andere lidstaten op te sporen en hun opbrengsten en gelden vast te stellen. [Am. 126]

Artikel 54

De lidstaten zorgen ervoor dat moedigen hun fie's aan om samen te werken met Europol samenwerken in verband met uitgevoerde analyses met betrekking tot lopende zaken met een grensoverschrijdende dimensie betreffende ten minste twee lidstaten. [Am. 127]

Artikel 54 bis

De Commissie dient meer pressie uit te oefenen op belastingparadijzen opdat deze beter samenwerken en informatie uitwisselen ter bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme. [Am. 128]

AFDELING 4

SANCTIES

Artikel 55

1.   De lidstaten zien erop toe dat meldingsplichtige entiteiten aansprakelijk kunnen worden gesteld voor inbreuken op de ter uitvoering van deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen. De sancties zijn doeltreffend, evenredig en afschrikkend. [Am. 129]

2.   Onverminderd het recht van lidstaten tot het opleggen van strafrechtelijke sancties, zorgen de lidstaten ervoor dat bevoegde autoriteiten passende administratieve maatregelen mogen nemen en administratieve sancties mogen opleggen indien meldingsplichtige entiteiten inbreuk maken op de ter uitvoering van deze richtlijn vastgestelde nationale bepalingen. Die maatregelen en sancties moeten doeltreffend, evenredig en afschrikkend zijn.

3.   De lidstaten zorgen ervoor dat indien verplichtingen voor rechtspersonen gelden, sancties kunnen worden toegepast op de leden van het managementorgaan of op alle andere natuurlijke personen die op grond van het nationale recht verantwoordelijk zijn voor de inbreuk.

4.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten alle onderzoeksbevoegdheden hebben die nodig zijn voor de uitoefening van hun functies. Bij de uitoefening van hun sanctiebevoegdheden werken de bevoegde autoriteiten nauw met elkaar samen om ervoor te zorgen dat administratieve maatregelen of sancties het gewenste resultaat opleveren, en om hun optreden te coördineren wanneer het om grensoverschrijdende zaken gaat.

Artikel 56

1.   Het artikel geldt ten minste voor situaties waarin meldingsplichtige entiteiten aantonen dat er sprake is van systematische tekortkomingen met betrekking tot de vereisten van:

a)	de artikelen 9 tot en met 23 (cliëntenonderzoek);

b)	de artikelen 32, 33 en 34 (melding van verdachte transacties);

c)	artikel 39 (bewaren van bewijsstukken); en

d)	de artikelen 42 en 43 (interne controles).

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat in de in lid 1 bedoelde gevallen ten minste onder meer de volgende administratieve maatregelen en sancties kunnen worden opgelegd:

a)	een publieke verklaring waarin de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon en de aard van de schending worden vermeld , indien dat noodzakelijk en proportioneel is, hetgeen per geval wordt afgewogen ; [Am. 130]

b)	een bevel waarin wordt geëist dat de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon het gedrag staakt en niet meer herhaalt;

c)	in geval van een aan een vergunning onderworpen meldingsplichtige entiteit, intrekking van de vergunning;

d)	een tijdelijk verbod tegen elk verantwoordelijk gehouden lid van het managementorgaan van de meldingsplichtige entiteit om functies bij instellingen uit te oefenen;

e)	ingeval het een rechtspersoon betreft, administratieve geldboeten oplopend tot 10 % van de totale jaaromzet van de rechtspersoon in het voorgaande boekjaar;

f)	ingeval het een natuurlijke persoon betreft, administratieve geldboeten oplopend tot maximaal 5 000 000 EUR of, in de lidstaten waar de euro niet de officiële valuta is, het overeenkomstige bedrag in de nationale valuta op … (*9);

g)	administratieve geldboeten oplopend tot tweemaal het bedrag van de als gevolg van de schending behaalde winsten of vermeden verliezen ingeval deze kunnen worden bepaald.

Voor de toepassing van punt e) van de eerste alinea wordt, wanneer de rechtspersoon een dochteronderneming of moederonderneming is, als de betreffende totale jaaromzet de totale jaaromzet genomen die resulteert uit de geconsolideerde rekening van de uiteindelijke moederonderneming in het voorgaande bedrijfsjaar dochteronderneming . [Am. 131]

Artikel 57

1.   De lidstaten moeten ervoor zorgen dat de bevoegde autoriteiten alle sancties of maatregelen die worden opgelegd voor overtredingen van de nationale bepalingen voor de tenuitvoerlegging van deze richtlijn onverwijld publiceren, indien dat noodzakelijk en proportioneel is, hetgeen per geval wordt afgewogen, daaronder begrepen informatie over het type en de aard van de overtreding en de identiteit van de verantwoordelijke personen, tenzij een dergelijke publicatie de stabiliteit van de financiële markten ernstig in gevaar zou brengen. Ingeval bekendmaking de betrokken partijen onevenredige schade zou berokkenen, maken kunnen de bevoegde autoriteiten de sancties zonder vermelding van namen bekend bekendmaken . [Am. 132]

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten bij de vaststelling van de aard van administratieve sancties of maatregelen en van de omvang van administratieve geldboeten alle relevante omstandigheden in aanmerking nemen, zoals onder meer:

a)	de ernst en de duur van de schending;

b)	de mate van verantwoordelijkheid van de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon;

c)	de financiële draagkracht van de verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon, gezien de totale omzet van die persoon of het jaarinkomen van die persoon;

d)	de omvang van de winsten of verliezen die door de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon zijn behaald, respectievelijk vermeden, voor zover deze kunnen worden bepaald;

e)	de verliezen die derden wegens de schending hebben geleden, voor zover deze kunnen worden bepaald;

f)	de mate waarin de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon met de bevoegde autoriteit meewerkt;

g)	eerdere overtredingen van de voor de schending verantwoordelijke natuurlijke of rechtspersoon.

3.    Om de uniforme toepassing en het afschrikkend effect in de gehele Unie te garanderen, richten de ETA's, o vereenkomstig artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010, Verordening (EU) nr. 1094/2010 en Verordening (EU) nr. 1095/2010, richten de EBA, EIOPA en ESMA uiterlijk op …  (*10) , richtsnoeren tot de bevoegde autoriteiten met betrekking tot de aard van de administratieve maatregelen en sancties en de omvang van de administratieve geldboeten die gelden voor meldingsplichtige entiteiten waarvan sprake in artikel 2, lid 1, punten 1) en 2). [Am. 133]

4.   In het geval van rechtspersonen zorgen de lidstaten ervoor dat deze aansprakelijk kunnen worden gesteld voor de in lid 1 van artikel 56 bedoelde inbreuken die in hun belang gepleegd zijn door iemand die hetzij als individu, hetzij als lid van een orgaan van de rechtspersoon handelt en die binnen de rechtspersoon een leidende positie bekleedt, op basis van elk van de volgende elementen:

a)	de bevoegdheid om de rechtspersoon te vertegenwoordigen;

b)	de bevoegdheid om namens de rechtspersoon beslissingen te nemen; of

c)	de bevoegdheid om bij de rechtspersoon toezicht uit te oefenen.

5.   Naast de in lid 4 van dit artikel bedoelde gevallen zorgen de lidstaten ervoor dat een rechtspersoon aansprakelijk kan worden gesteld wanneer, als gevolg van gebrekkig toezicht of gebrekkige controle door een in lid 4 bedoelde persoon, de in lid 1 van artikel 56 genoemde delicten ten voordele van de rechtspersoon konden worden gepleegd door een persoon die onder diens gezag staat.

Artikel 58

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten effectieve mechanismen instellen om inbreuken op de nationale bepalingen ter uitvoering van deze richtlijn aan de bevoegde autoriteiten te melden.

2.   De in lid 1 bedoelde mechanismen omvatten ten minste:

a)	specifieke procedures voor de ontvangst van meldingen van schendingen en de follow-up daarvan;

b)	passende regelingen ter bescherming van werknemers van instellingen die schendingen melden die binnen een instelling hebben plaatsgevonden;

(b bis)

passende regelingen ter bescherming van de beschuldigde persoon; [Am. 134]

c)	bescherming van persoonsgegevens, zowel van de persoon die de schendingen meldt als van de voor een schending verantwoordelijk geachte natuurlijke persoon, in overeenstemming met de beginselen van Richtlijn 95/46/EG.

3.   De lidstaten schrijven voor dat meldingsplichtige entiteiten over passende procedures moeten beschikken opdat hun werknemers in staat zijn schendingen intern via een specifiek, onafhankelijk en anoniem kanaal te melden.

HOOFDSTUK VII

SLOTBEPALINGEN

Artikel 59

De Commissie stelt uiterlijk op … (*11), een verslag op over de toepassing van deze richtlijn op en legt dat verslag voor aan het Europees Parlement en de Raad.

De Commissie legt het Europees Parlement en de Raad uiterlijk op …  (*12) , een verslag voor over de bepalingen met betrekking tot ernstige fiscale misdrijven en de desbetreffende sancties in de lidstaten, over de grensoverschrijdende betekenis van fiscale misdrijven en de mogelijke noodzaak van een gecoördineerde Unie-aanpak, en dient zo nodig een wetgevingsvoorstel in. [Am. 135]

Artikel 60

De richtlijnen 2005/60/EG en 2006/70/EG worden ingetrokken met ingang van … (*13) .

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijnen gelden als verwijzingen naar deze richtlijn en worden gelezen volgens de in bijlage IV opgenomen concordantietabel.

Artikel 61

1.   De lidstaten doen de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen in werking treden om uiterlijk op … (*13), aan deze richtlijn te voldoen. Zij delen de Commissie die bepalingen onverwijld mede.

Wanneer de lidstaten die bepalingen aannemen, wordt in die bepalingen zelf of bij de officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlijn verwezen. De regels voor deze verwijzing worden vastgesteld door de lidstaten.

2.   De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 62

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 63

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.

---

(1)  PB C 166 van 12.6.2013, blz. 2.

(2)  PB C 271 van 19.9.2013, blz. 31.

(3)  Standpunt van het Europees Parlement van 11 maart 2014.

(4)  Richtlijn 91/308/EEG van de Raad van 10 juni 1991 tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld (PB L 166 van 28.6.1991, blz. 77).

(5)  Richtlijn 2001/97/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 december 2001 tot wijziging van Richtlijn 91/308/EEG van de Raad tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld (PB L 344 van 28.12.2001, blz. 76).

(6)  Richtlijn 2005/60/EG van het Europees Parlement en de Raad van 26 oktober 2005 tot voorkoming van het gebruik van het financiële stelsel voor het witwassen van geld en de financiering van terrorisme (PB L 309 van 25.11.2005, blz. 15).

(7)  Richtlijn 2006/70/EG van de Commissie van 1 augustus 2006 tot vaststelling van uitvoeringsmaatregelen van Richtlijn 2005/60/EG van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de definitie van politiek prominente personen en wat betreft de technische criteria voor vereenvoudigde klantenonderzoeksprocedures en voor vrijstellingen op grond van occasionele of zeer beperkte financiële activiteiten (PB L 214 van 4.8.2006, blz. 29).

(8)   Bronnen: „Tax havens and development. Status, analyses and measures”, NOU, Official Norwegian Reports, 2009.

(9)   Richtlijn 2012/17/EU van het Europees Parlement en de Raad van 13 juni 2012 tot wijziging van Richtlijn 89/666/EEG van de Raad en de Richtlijnen 2005/56/EG en 2009/101/EG van het Europees Parlement en de Raad wat de koppeling van centrale, handels- en vennootschapsregisters betreft (PB L 156 van 16.6.2012, blz. 1).

(10)  Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/78/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 12).

(11)  Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/79/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 48).

(12)  Verordening (EU) nr. 1095/2010 van het Europees Parlement en de Raad van 24 november 2010 tot oprichting van een Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Autoriteit voor effecten en markten), tot wijziging van Besluit nr. 716/2009/EG en tot intrekking van Besluit 2009/77/EG van de Commissie (PB L 331 van 15.12.2010, blz. 84).

(13)  Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (PB L 281 van 23.11.1995, blz. 31).

(14)   Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2000 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de communautaire instellingen en organen en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (PB L 8 van 12.1.2001, blz. 1).

(15)   Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad van 25 juni 2002 houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (PB L 248 van 16.9.2002, blz. 1).

(16)  Besluit 2000/642/JBZ van de Raad van 17 oktober 2000 inzake een regeling voor samenwerking tussen de financiële inlichtingeneenheden van de lidstaten bij de uitwisseling van gegevens (PB L 271 van 24.10.2000, blz. 4).

(17)   Richtlijn 2000/43/EG van de Raad van 29 juni 2000 houdende toepassing van het beginsel van gelijke behandeling van personen ongeacht ras of etnische afstamming (PB L 180 van 19.7.2000, blz. 22).

(18)   PB C 32 van 4.2.2014, blz. 9.

(19)  Kaderbesluit 2002/475/JBZ van de Raad van 13 juni 2002 inzake terrorismebestrijding (PB L 164 van 22.6.2002, blz. 3).

(20)  Kaderbesluit 2008/919/JBZ van de Raad van 28 november 2008 als gewijzigd bij Kaderbesluit 2002/475/JBZ inzake terrorismebestrijding (PB L 330 van 9.12.2008, blz. 21).

(21)  Richtlijn 2007/64/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 november 2007 betreffende betalingsdiensten in de interne markt tot wijziging van de Richtlijnen 97/7/EG, 2002/65/EG, 2005/60/EG en 2006/48/EG, en tot intrekking van Richtlijn 97/5/EG (PB L 319 van 5.12.2007, blz. 1).

(22)  Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en tot wijziging van Verordening (EU) nr. 648/2012 (PB L 176 van 27.6.2013, blz. 1).

(23)  Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 juni 2013 betreffende toegang tot het bedrijf van kredietinstellingen en het prudentieel toezicht op kredietinstellingen en beleggingsondernemingen, tot wijziging van Richtlijn 2002/87/EG en tot intrekking van de Richtlijnen 2006/48/EG en 2006/49/EG (PB L 176 van 27.6.2013, blz. 338).

(24)  Richtlijn 2009/138/EG van het Europees Parlement en de Raad van 25 november 2009 betreffende de toegang tot en uitoefening van het verzekerings- en het herverzekeringsbedrijf (Solvabiliteit II) (PB L 335 van 17.12.2009, blz. 1).

(25)  Richtlijn 2014/65/EU van het Europees Parlement en de Raad van 15 mei 2014 betreffende markten voor financiële instrumenten en tot wijziging van Richtlijn 2002/92/EG en Richtlijn 2011/61/EU (PB L 173 van 12.6.2014, blz. 349).

(26)  Richtlijn 2002/92/EG van het Europees Parlement en de Raad van 9 december 2002 betreffende verzekeringsbemiddeling (PB L 9 van 15.1.2003, blz. 3).

(27)  Gemeenschappelijk Optreden 98/733/JBZ van de Raad van 21 december 1998 inzake de strafbaarstelling van deelneming aan een criminele organisatie in de lidstaten van de Europese Unie (PB L 351 van 29.12.1998, blz. 1).

(28)  PB C 316 van 27.11.1995, blz. 49.

(29)   Richtlijn 2013/34/EU van het Europees Parlement en van de Raad van 26 juni 2013 betreffende de jaarlijkse financiële overzichten, geconsolideerde financiële overzichten en aanverwante verslagen van bepaalde ondernemingsvormen, tot wijziging van Richtlijn 2006/43/EG van het Europees Parlement en de Raad en tot intrekking van Richtlijnen 78/660/EEG en 83/349/EEG van de Raad (PB L 182 van 29.6.2013, blz. 19).

(30)  Richtlijn 2002/87/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 december 2002 betreffende het aanvullende toezicht op kredietinstellingen, verzekeringsondernemingen en beleggingsondernemingen in een financieel conglomeraat en tot wijziging van de Richtlijnen 73/239/EEG, 79/267/EEG, 92/49/EEG, 92/96/EEG, 93/6/EEG en 93/22/EEG van de Raad en van de Richtlijnen 98/78/EG en 2000/12/EG van het Europees Parlement en de Raad (PB L 35 van 11.2.2003, blz. 1).

(*1)   12 maanden na inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(31)   Richtlijn 2009/110/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 september 2009 betreffende de toegang tot, de uitoefening van en het prudentieel toezicht op de werkzaamheden van instellingen voor elektronisch geld, tot wijziging van de Richtlijnen 2005/60/EG en 2006/48/EG en tot intrekking van Richtlijn 2000/46/EG (PB L 267 van 10.10.2009, blz. 7).

(*2)   12 maanden na de inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(*3)   12 maanden na de inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(*4)   12 maand na de inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(*5)   Drie jaar na de datum van inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(*6)   18 maanden na de datum van inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(*7)  Twee jaar na de datum van inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(*8)  Twee jaar na de inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(*9)  Datum van inwerkingtreding van deze richtlijn.

(*10)   12 maanden na de datum van inwerkingtreding van deze richtlijn.

(*11)  Vier jaar na de datum van inwerkingtreding van deze Richtlijn.

(*12)   Een jaar na de datum van inwerkingtreding van de Richtlijn.

(*13)  Twee jaar na de inwerkingtreding van deze Richtlijn.