—

op supranationaal niveau: het EU-ETS, dat de EU-lidstaten plus IJsland, Liechtenstein en Noorwegen omvat

—

op nationaal niveau: Kazachstan, Mexico, Nieuw-Zeeland, Zuid-Korea, Zwitserland

—

op provinciaal en staatsniveau: Californië, Connecticut, Delaware, Fujian, Guangdong, Hubei, Maine, Maryland, Massachusetts, New Hampshire, New Jersey, New York, Nova Scotia, Quebec, Rhode Island, Vermont

—

op stadsniveau: Beijing, Chongqing, Saitama, Shanghai, Shenzhen, Tianjin, Tokio.

—

sectorale dekking: de meeste ETS’en zijn van toepassing op de energie- en industriële sectoren, die in de meeste landen verantwoordelijk zijn voor een aanzienlijk deel van de nationale broeikasgasemissies,

—

regels voor de toewijzing: in de meeste systemen wordt bij de toewijzing van emissierechten onderscheid gemaakt tussen kosteloze toewijzing en veiling,

—

regels voor koolstoflekkage en concurrentie: de meeste systemen wijzen rechten kosteloos toe aan ondernemingen die de voorschriften naleven in sectoren waarin het risico op koolstoflekkage hoog wordt geacht, om hun concurrentievermogen in stand te houden.

—

sectorale dekking: de specifieke sectorale dekking verschilt per ETS. Sommige ETS’en zijn bijvoorbeeld alleen van toepassing op de energiesector, terwijl andere naast de energiesector en de industrie ook andere sectoren omvatten zoals afvalverwerking, vervoer, binnenlandse luchtvaart, gebouwen en bosbouw;

—

voorschriften voor marktstabiliteit: meerdere ETS’en omvatten voorschriften ten behoeve van marktstabiliteit, die de vorm kunnen hebben van minimum- en maximumprijzen en rechtenreserves;

—

flexibiliteitsregelingen: de beschikbaarheid van flexibiliteitsregelingen zoals bankdiensten, leningen en het gebruik van internationale kredieten, en de hiervoor geldende regels, verschillen per ETS;

—

koolstofprijs: in een ETS geldt geen vaste koolstofprijs (specifieke prijsvoorschriften uitgezonderd, zoals minimum- en maximumprijzen), maar worden de prijzen bepaald door het evenwicht en de dynamiek in de markt. Daarom lopen de prijzen in de verschillende ETS’en uiteen van enkele euro tot meer dan 30 EUR per ton;

—

plafondverlaging: het tempo waarmee het plafond van jaar tot jaar wordt verlaagd, verschilt per ETS en is een afspiegeling van het ambitieniveau van de emissiereductiedoelstelling voor de lange termijn van het land;

—

regels voor koolstoflekkage en concurrentie: de specifieke regels voor koolstoflekkage en de sector waarop deze regels van toepassing zijn, verschillen per ETS;

—

het gebruik van inkomsten: de inkomsten van de veiling van rechten kunnen op verschillende manieren worden gebruikt. In sommige systemen worden ze voor specifieke doelen gebruikt, zoals steun aan onderzoek en ontwikkeling, compensatie voor de betroffen ondernemingen enz., terwijl ze in andere systemen in de algemene overheidsbegroting vloeien. In de EU moeten de lidstaten ten minste 50 % van de veilinginkomsten voor doelen in verband met klimaat en energie aanwenden.

—

een vermindering van broeikasgasemissies met 20 % ten opzichte van het niveau van 1990;

—

een aandeel hernieuwbare energie van 20 % in de energiemix van het blok;

—

een verbetering van de energie-efficiëntie met 20 %.

—

De Overeenkomst van Parijs moet een essentieel onderdeel van de vrijhandelsovereenkomst worden. Dat betekent dat een partij de bepalingen van de vrijhandelsovereenkomst kan opschorten als de andere partij een bepaling van de Overeenkomst van Parijs heeft geschonden.

—

Beide partijen moeten hun toezeggingen inzake klimaatneutraliteit tegen 2050 opnieuw bevestigen: het Verenigd Koninkrijk heeft zelf al wetgeving aangenomen, maar een bepaling in de toekomstige overeenkomst tussen de EU en het Verenigd Koninkrijk zou deze verbintenis nog versterken.

—

Een gelijk speelveld en een niet-verlagingsclausule: dit is voor de EU een cruciaal element. Wil dit partnerschap de tand des tijds kunnen trotseren, dan moeten we er zeker van kunnen zijn dat toekomstige regeringen van het VK niet zullen raken aan de bestaande strenge normen inzake de strijd tegen klimaatverandering.

—

Opzet van een Brits systeem voor koolstofbeprijzing: het VK heeft besloten uit het EU-ETS te stappen. In 2019 vertegenwoordigde het VK 7 % van de totale ETS-rechten, en in bepaalde sectoren zoals de luchtvaart bedroeg zijn aandeel zelfs 19 %. Het is dus van cruciaal belang dat het VK zijn eigen markt bouwt en daarbij rekening houdt met de verenigbaarheid met het EU-systeem. Het VK heeft op 1 juni een voorstel voor een eigen ETS gepresenteerd. De EU staat open voor de mogelijkheid van een overeenkomst met het VK om de toekomstige ETS’en aan elkaar te koppelen, op voorwaarde dat de integriteit van het EU-ETS daarmee niet wordt ondermijnd.

—

vermindering van broeikasgasemissies met ten minste 40 % (ten opzichte van het niveau van 1990);

—

een aandeel hernieuwbare energie van ten minste 27 %;

—

verbetering van de energie-efficiëntie met ten minste 27 %.

—

effecten op koolstof- en investeringslekkage, in een toekomstige situatie van hogere prijzen en een geringere beschikbaarheid van ETS-emissierechten in de EU;

—

rechtszekerheid over naleving van de WTO-regels;

—

aanvaarding door handelspartners;

—

technische haalbaarheid, met name gezien het bestaan van wereldwijd aanvaarde boekhoud- en metingsnormen en van betrouwbare en erkende databanken (11).