14.12.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 414/38

—

nietigverklaring van het besluit van het validatiepanel van de Europese Commissie van 18 augustus 2015 waarbij wordt verklaard dat verzoekster niet behoort tot de categorie van kleine, middelgrote en micro-ondernemingen in de zin van aanbeveling 2003/361/EG van de Commissie van 6 mei 2003 betreffende de definitie van kleine, middelgrote en micro-ondernemingen (PB L 124, blz. 36); en

—

verwijzing van verweerster in de kosten.

1.

Eerste middel: het bestreden besluit schendt artikel 22, lid 1, derde streepje, van verordening nr. 58/2003 (1) doordat het validatiepanel het bestreden besluit heeft genomen meer dan 2 maanden na het instellen van de procedure bij het validatiepanel.

2.

Tweede middel: het bestreden besluit schendt (i) artikel 22, lid 1 verordening nr. 58/2003; (ii) verzoeksters rechten van verdediging; en (iii) het beginsel van behoorlijk bestuur, doordat het validatiepanel geen kennis heeft genomen van de argumenten van verzoekster alvorens het bestreden besluit te nemen.

3.

Derde middel: het bestreden besluit schendt de beginselen van (i) rechtszekerheid; (ii) behoorlijk bestuur; (iii) de bescherming van verzoeksters gewettigd vertrouwen; en (iv) van gezag van gewijsde, doordat het validatiepanel erkende dat de door verzoekster op 7 februari 2014 aangevoerde argumenten juist zijn, maar desondanks zijn initiële motivering heeft vervangen door een geheel nieuwe motivering, zonder dat er nieuwe en wezenlijke feiten waren.

4.

Vierde middel: het bestreden besluit schendt aanbeveling 2003/361/EG van de Commissie (hierna „KMO-aanbeveling”), doordat de vaststelling dat verzoekster niet kan worden aangemerkt als een onderneming, is gebaseerd op criteria die niet zijn voorzien in de KMO-aanbeveling, maar wel in afdeling 1.1.3.1, punt 6, onder c), van besluit 2012/838/EU (2) van de Commissie.

5.

Vijfde middel: de vaststelling in het bestreden besluit dat verzoekster niet kan worden aangemerkt als een KMO, houdt geen rekening met de duidelijke en ondubbelzinnige bewoordingen van de KMO-aanbeveling en is gebaseerd op een arbitraire en zuiver subjectieve uitlegging van de KMO-aanbeveling.

6.

Zesde middel: het bestreden besluit stelt ten onrechte vast dat verzoekster niet kan worden aangemerkt als een KMO in de zin van KMO-aanbeveling. Verzoekster is immers een „onderneming” en verzoekster is „zelfstandig” in de zin van de bijlage bij de KMO-aanbeveling.

7.

Zevende middel: het bestreden besluit schendt het beginsel van de gunstigste behandeling neergelegd in besluit 2012/838/EU van de Commissie, en de overeenkomstige bepaling neergelegd in het Horizon 2020-programma

8.

Achtste middel: het bestreden besluit berust op een tegenstrijdige en niet-afdoende motivering doordat het panel zijn plicht om zijn besluit afdoende te motiveren niet is nagekomen.