Wybierz funkcje eksperymentalne, które chcesz wypróbować

Ten dokument pochodzi ze strony internetowej EUR-Lex

Dokument 62016CN0578

    Sprawa C-578/16: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Słowenia) w dniu 17 listopada 2016 r. – C. K., H. F. i małoletni A. S./Republika Słowenii

    IO C 22, 23.1.2017, str. 17—18 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    23.1.2017   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 22/17


    Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vrhovno sodišče Republike Slovenije (Słowenia) w dniu 17 listopada 2016 r. – C. K., H. F. i małoletni A. S./Republika Słowenii

    (Sprawa C-578/16)

    (2017/C 022/24)

    Język postępowania: słoweński

    Sąd odsyłający

    Vrhovno sodišče Republike Slovenije

    Strony w postępowaniu głównym

    Strona wnosząca odwołanie: C. K., H. F. i małoletni A. S.

    Druga strona postępowania: Republika Słowenii

    Pytania prejudycjalne

    1)

    Czy wykładnia norm dotyczących stosowania klauzuli uznaniowej, zawartej w art. 17 ust. 1 rozporządzenia Dublin III należy, ze względu na charakter tego przepisu, w ostatniej instancji do sądu państwa członkowskiego i czy normy te zwalniają sąd, którego orzeczenia nie mogą podlegać zaskarżeniu, z obowiązku skierowania sprawy do Trybunału Sprawiedliwości na podstawie art. 267 akapit trzeci Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej?

    Pomocniczo, w przypadku gdyby odpowiedź na powyższe pytanie była przecząca:

    2)

    Czy ocena okoliczności na podstawie art. 3 ust. 2 rozporządzenia Dublin III (w przypadku takim, jak będący przedmiotem niniejszego odesłania) wystarcza, aby spełnić wymogi art. 4 i art. 19 ust. 2 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w związku z art. 3 europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności oraz art. 33 konwencji genewskiej?

    W związku z tym pytaniem

    3)

    Czy z wykładni art. 17 ust. 1 rozporządzenia Dublin III wynika, że zastosowanie klauzuli uznaniowej przez państwo członkowskie jest obowiązkowe w celu zapewnienia skutecznej ochrony przed naruszeniem praw ustanowionych w art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej w przypadkach takich jak będący przedmiotem niniejszego odesłania i że jej zastosowanie zakazuje przekazania osoby ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej do właściwego państwa członkowskiego, które potwierdziło swoją właściwość zgodnie z tym rozporządzeniem?

    W przypadku, gdyby odpowiedź na powyższe pytanie była twierdząca:

    4)

    Czy klauzula uznaniowa zawarta w art. 17 ust. 1 rozporządzenia Dublin III może służyć jako podstawa do tego, aby osoba ubiegająca się o udzielenie ochrony międzynarodowej lub inna osoba w postępowaniu w sprawie przekazania na mocy tego rozporządzenia mogła żądać jej stosowania, które to żądanie podlega ocenie właściwych organów administracyjnych i sądów państwa członkowskiego, czy też owe organy administracyjne i sądy są zobowiązane dokonać z urzędu ustalenia przytoczonych okoliczności?


    Góra