Προσφυγή της 22ας Ιουλίου 2009 — Intel κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-286/09)

2009/C 220/86

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Intel Corp. (Wilmington, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) (εκπρόσωποι: N. Green, I. Forrester, QC, M. Hoskins, K. Bacon, S. Singla, Barristers, A. Parr και R. MacKenzie, Solicitors)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Λόγοι και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί την ακύρωση, δυνάμει του άρθρου 230 ΕΚ, της αποφάσεως της Επιτροπής C(2009) 3726 τελική, της 13ης Μαΐου 2009, στην υπόθεση COMP/C-3/37.990 — Intel επειδή η εταιρία διέπραξε ενιαία και συνεχή παράβαση του άρθρου 82 ΕΚ και του άρθρου 54 της Συμφωνίας ΕΟΧ, μεταξύ Οκτωβρίου 2002 και Δεκεμβρίου 2007, εφαρμόζοντας στρατηγική σκοπούσα στον αποκλεισμό από την αγορά επεξεργαστών (CPU) x86 των ανταγωνιστών της. Η προσφεύγουσα ζητεί, επίσης, ακύρωση ή μείωση του προστίμου που της επιβλήθηκε.

Η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους προς στήριξη της προσφυγής της.

Πρώτον, υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο:

Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η εκ μέρους της Επιτροπής ανάλυση των αποδεικτικών στοιχείων δεν ανταποκρίνεται στα επιβαλλόμενα πρότυπα. Ειδικότερα, η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι οι εκπτωτικές συμφωνίες της Intel εξαρτώνταν από το αν οι πελάτες αγοράζουν όλους ή σχεδόν όλους τους επεξεργαστές x86 που έχουν ανάγκη από την Intel. Επίσης, η Επιτροπή χρησιμοποιεί το κριτήριο του «as efficient competitor» (AEC — εξίσου αποτελεσματικός ανταγωνιστής) προκειμένου να καθορίσει αν οι εκπτώσεις της Intel μπορούσαν να περιορίσουν τον ανταγωνισμό, υποπίπτει όμως σε σειρά λαθών κατά την ανάλυσή της και την εκτίμηση των αποδεικτικών στοιχείων σε συνδυασμό με την εφαρμογή αυτού του κριτηρίου. Η Επιτροπή, εξάλλου, δεν εξετάζει άλλες κατηγορίες αποδεικτικών στοιχείων σχετικών με τα αποτελέσματα των εκπτώσεων που χορηγεί η Intel. Ειδικότερα η Επιτροπή παρέλειψε:

Τρίτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι η Intel ανέπτυξε μακροπρόθεσμη στρατηγική αποκλεισμού των ανταγωνιστών. Το συμπέρασμα αυτό δεν στηρίζεται σε αποδεικτικά στοιχεία και είναι ασύμβατο με τον κατακερματισμένο χαρακτήρα των ισχυρισμών της Επιτροπής (όσον αφορά τόσο τα καλυπτόμενα προϊόντα όσο και τη σχετική περίοδο), αναφορικά με κάθε έναν από τους πελάτες της Intel.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει, επίσης, ότι το σύνολο ή μέρος της αποφάσεως πρέπει να ακυρωθεί επειδή η Επιτροπή παρέβη ουσιώδεις τύπους στο πλαίσιο της διοικητικής διαδικασίας, με αποτέλεσμα την προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας της Intel. Ειδικότερα, η Επιτροπή παρέλειψε:

Σύμφωνα με το άρθρο 229 ΕΚ, η προσφεύγουσα αμφισβητεί επίσης τη νομιμότητα του επιβληθέντος προστίμου επικαλούμενη τρεις κυρίως λόγους.

Πρώτον, υποστηρίζει ότι το ποσόν του 1 060 000 000 ευρώ (το μεγαλύτερο πρόστιμο που έχει ποτέ επιβάλει η Επιτροπή σε μία μόνον επιχείρηση) είναι προδήλως δυσανάλογο, καθόσον η Επιτροπή δεν αποδεικνύει ότι ζημιώθηκε ο καταναλωτής ή ότι αποκλείστηκαν ανταγωνιστές.

Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι δεν παρέβη εκ προθέσεως ή εξ αμελείας το άρθρο 82 ΕΚ: η ανάλυση AEC της Επιτροπής στηρίζεται σε στοιχεία τα οποία δεν μπορούσε να γνωρίζει κατά τον χρόνο κατά τον οποίον η Intel χορηγούσε στους πελάτες της τις εκπτώσεις.

Τρίτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι, ορίζοντας το πρόστιμο, η Επιτροπή δεν εφάρμοσε ορθώς τις κατευθυντήριες γραμμές του 2006 για τον υπολογισμό των προστίμων και έλαβε υπόψη της άσχετα και απρόσφορα στοιχεία.