25.4.2016   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 145/24

1)

Συμβιβάζεται με το δίκαιο της Ένωσης, ειδικότερα με το άρθρο 38 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το άρθρο 2 Γ της Συνθήκης της Λισσαβώνας καθώς και τα άρθρα 4, παράγραφος 2, 12 και 169, παράγραφος 1, της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (1), η επιχειρηματική πρακτική που συνίσταται στην εκχώρηση ή αγορά των απαιτήσεων χωρίς παροχή στον καταναλωτή της δυνατότητας αποσβέσεως της οφειλής του με καταβολή στον εκδοχέα του τιμήματος, καθώς και των τόκων, των δαπανών και των εξόδων της διαδικασίας;

2)

Συμβιβάζεται με τις αρχές που διατυπώνονται στην οδηγία 93/13/ΕΟΚ (2) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, και κατ’ επέκταση με την αρχή της αποτελεσματικότητας και με τα άρθρα 3, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, της ως άνω οδηγίας, η εν λόγω επιχειρηματική πρακτική που συνίσταται στην αγορά της οφειλής του καταναλωτή έναντι αμελητέου τιμήματος χωρίς τη συγκατάθεση ή τη γνώση του, η οποία δεν διατυπώνεται ως γενικός όρος ή ως καταχρηστική ρήτρα επιβαλλόμενη στη σύμβαση, ενώ δεν παρέχεται στον καταναλωτή η δυνατότητα να συμμετάσχει στη συγκεκριμένη συναλλαγή ασκώντας δικαίωμα εξαγοράς;

3)

Για τη διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών και την τήρηση της κοινοτικής νομολογίας περί της εφαρμογής της, συμβιβάζεται με το δίκαιο της Ένωσης, σύμφωνα με την οδηγία 93/13, και ιδίως τα άρθρα 6, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, αυτής, να καθορίζεται ως απαρέγκλιτο κριτήριο ότι, στις συμβάσεις δανείου χωρίς εμπράγματη ασφάλεια που συνάπτονται με καταναλωτές, είναι καταχρηστική η ρήτρα η οποία δεν αποτέλεσε αντικείμενο διαπραγματεύσεως και η οποία καθορίζει επιτόκιο υπερημερίας προσαυξημένο κατά περισσότερες από δύο ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το συμφωνηθέν συμβατικό επιτόκιο;

4)

Για τη διασφάλιση της προστασίας των καταναλωτών και των χρηστών και την τήρηση της κοινοτικής νομολογίας περί της εφαρμογής της, συμβιβάζεται με το δίκαιο της Ένωσης, σύμφωνα με την οδηγία 93/13, και ιδίως τα άρθρα 6, παράγραφος 1, και 7, παράγραφος 1, αυτής, να καθορίζεται ως συνέπεια ότι εξακολουθούν να τρέχουν οι συμβατικοί τόκοι έως την αποπληρωμή των οφειλομένων;