22.9.2012   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 287/35

—

να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την παρούσα προσφυγή ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ και/ή την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας δυνάμει του άρθρου 277 ΣΛΕΕ κατά των κανονισμών 367/2012, 397/2012, 356/2012, 382/2012, 444/2011 και 485/2012·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 367/2012 της Επιτροπής της 27ης Απριλίου 2012 για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων όσον αφορά τη διάθεση συμπληρωματικών ποσοτήτων ζάχαρης και ισογλυκόζης εκτός ποσόστωσης στην αγορά της Ένωσης με μειωμένη εισφορά επί του πλεονάσματος κατά τη διάρκεια της περιόδου εμπορίας 2011/2012 (ΕΕ 2012 L 116, σ. 12)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 397/2012 της Επιτροπής της 8ης Μαΐου 2012 για τον καθορισμό του συντελεστή κατανομής, την απόρριψη περαιτέρω αιτήσεων και τον τερματισμό της περιόδου υποβολής αιτήσεων για διαθέσιμες συμπληρωματικές ποσότητες ζάχαρης εκτός ποσόστωσης που προβλέπεται να πωληθούν στην αγορά της Ένωσης με μειωμένη εισφορά επί του πλεονάσματος κατά την περίοδο εμπορίας 2011/2012 (ΕΕ 2012 L 123, σ. 35)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 της Επιτροπής (ΕΕ 2011 L 318, σ. 4), όπως τροποποιήθηκε με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 356/2012 της Επιτροπής, όσον αφορά τις περιόδους κατά τις οποίες είναι δυνατόν να υποβάλλονται προσφορές για τον δεύτερο και τους επόμενους επιμέρους διαγωνισμούς για την περίοδο εμπορίας 2011/2012 για την εισαγωγή ζάχαρης με μειωμένο δασμό (ΕΕ 2012 L 113, σ. 4)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 382/2012 της Επιτροπής της 3ης Μαΐου 2012 σχετικά με τον ελάχιστο δασμό που καθορίζεται για τη ζάχαρη κατόπιν του πέμπτου επιμέρους διαγωνισμού στο πλαίσιο του διαγωνισμού που έχει προκηρυχθεί με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 (ΕΕ 2012 L 119, σ. 41)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 444/2012 της Επιτροπής της 24ης Μαΐου 2012 σχετικά με τον ελάχιστο δασμό που καθορίζεται για τη ζάχαρη κατόπιν του έκτου επιμέρους διαγωνισμού στο πλαίσιο του διαγωνισμού που έχει προκηρυχθεί με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 1239/2011 (ΕΕ 2012 L 135, σ. 61)·

—

να ακυρώσει τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 485/2012 της Επιτροπής της 7ης Ιουνίου 2012 σχετικά με τον ελάχιστο δασμό που καθορίζεται για τη ζάχαρη κατόπιν του έβδομο[υ] επιμέρους διαγωνισμού στο πλαίσιο του διαγωνισμού που έχει προκηρυχθεί με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1239/2011 1239/2011(ΕΕ 2012 L 148, σ. 24)·

—

επικουρικώς, (i) να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας των άρθρων 186, στοιχείο α' και 187 του κανονισμού 1234/2007 (1), να κρίνει τις εν λόγω νομοθετικές διατάξεις μη σύννομες και να ακυρώσει τους προσβαλλόμενους κανονισμούς, οι οποίοι βασίζονται άμεσα ή έμμεσα στις διατάξεις αυτές και (ii) να κρίνει παραδεκτή και βάσιμη την ένσταση ελλείψεως νομιμότητας των κανονισμών 367/2012 και 1239/2011, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό 356/2012·

—

να υποχρεώσει την Ένωση, εκπροσωπούμενη από την Επιτροπή, να αποκαταστήσει οποιαδήποτε ζημία υπέστησαν οι προσφεύγουσες-ενάγουσες λόγω της μη τηρήσεως εκ μέρους της Επιτροπής των νομίμων υποχρεώσεών της, και να καθορίσει το ύψος της αποζημιώσεως αυτής ώστε να αντισταθμίζει τη ζημία την οποία υπέστησαν οι προσφεύγουσες-ενάγουσες μεταξύ της 30ής Ιανουαρίου 2011 και της 24ης Ιουνίου 2012 στο ποσό των 75 051 236 ευρώ, στο οποίο να προστεθούν όλες οι ζημίες τις οποίες εξακολουθούν να υφίστανται οι προσφεύγουσες-ενάγουσες μετά την ημερομηνία αυτή ή οποιοδήποτε άλλο ποσό για τη ζημία που έχουν υποστεί ή πρόκειται να υποστούν οι προσφεύγουσες-ενάγουσες και την οποία θα αποδείξουν κατά τη διάρκεια της παρούσας διαδικασίας, με σκοπό ιδιαίτερα να ληφθεί υπόψη οποιαδήποτε μελλοντική ζημία·

—

να επιδικάσει τόκους επί του πληρωτέου ποσού από την ημερομηνία της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου μέχρι την πραγματική καταβολή, βάσει του επιτοκίου που θα έχει καθορίσει κατά την ημερομηνία αυτή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, προσαυξημένου κατά δύο εκατοστιαίες μονάδες, ή βάσει οποιουδήποτε άλλου επιτοκίου κριθεί εύλογο από το Γενικό Δικαστήριο·

—

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

1)

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της απαγορεύσεως των διακρίσεων καθόσον, αφενός, ο κανονισμός 367/2012 προβλέπει τη γενική εφαρμογή κατ’ αποκοπή εισφοράς επί του πλεονάσματος 211 ευρώ ανά τόνο –δηλαδή, λιγότερο από το ήμισυ του συνήθους ποσού των 500 ευρώ ανά τόνο– το οποίο αφορά ορισμένη ποσότητα (250 000 τόνους) ζάχαρης, η οποία κατανέμεται ισομερώς μεταξύ των αιτουσών επιχειρήσεων μεταποιήσεως ζαχαρότευτλων. Αφετέρου, ο κανονισμός 1239/2011, όπως τροποποιήθηκε από τον κανονισμό 356/2012, προβλέπει άγνωστο και μη δυνάμενο να προβλεφθεί δασμό, ο οποίος έχει εφαρμογή μόνο για τους πλειοδότες του διαγωνισμού (οι οποίοι μπορεί να είναι επιχειρήσεις ραφιναρίσματος ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο, επιχειρήσεις μεταποιήσεως ζαχαρότευτλων, ή οποιοδήποτε άλλο τρίτο μέρος) και για μη καθορισμένο συνολικό ποσό. Ο πλέον πρόσφατος δασμός καθορίστηκε στο ποσό των 312,60 ευρώ ανά τόνο, δηλαδή είναι κατά 50 % υψηλότερος της εισφοράς επί του πλεονάσματος για τις επιχειρήσεις μεταποιήσεως ζαχαρότευτλων. Η διάσταση μεταξύ των δύο ρυθμίσεων δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη. Πράγματι, κάθε στοιχείο των ρυθμίσεων εισάγει δυσμενή διάκριση εις βάρος των επιχειρήσεων ραφιναρίσματος ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο υπέρ των επιχειρήσεων μεταποιήσεως ζαχαρότευτλων.

2)

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του κανονισμού 1234/2007 και έλλειψη κατάλληλης νομικής βάσεως διότι όσον αφορά τον κανονισμό 367/2012, η Επιτροπή δεν διαθέτει καμία εξουσία αυξήσεως των ποσοστώσεων και υποχρεούται να επιβάλει υψηλές και αποτρεπτικές εισφορές για τη διάθεση της εκτός ποσοστώσεως ζάχαρης στην αγορά της Ένωσης. Όσον αφορά τους διαγωνισμούς για το ύψος του φόρου, η Επιτροπή σαφώς δεν έχει ούτε εξουσιοδότηση ούτε εξουσία να επιβάλει τέτοιου είδους ρύθμιση, η οποία ουδέποτε προβλέφθηκε με τη βασική νομοθεσία.

3)

Ο τρίτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της ασφάλειας δικαίου καθόσον η Επιτροπή δημιούργησε σύστημα βάσει του οποίου οι τελωνειακοί δασμοί δεν είναι προβλέψιμοι και δεν καθορίζονται με την εφαρμογή συνεκτικών και αντικειμενικών κριτηρίων, αλλά αντιθέτως καθορίζονται βάσει της υποκειμενικής βουλήσεως καταβολής δασμών (και μάλιστα από επιχειρηματίες οι οποίο υπόκεινται συναφώς σε πολύ διαφορετικές πιέσεις και έχουν πολύ διαφορετικά κίνητρα) χωρίς πραγματικό σύνδεσμο με τα όντως εισαγόμενα προϊόντα.

4)

Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας καθόσον η Επιτροπή μπορούσε ευχερώς να λάβει λιγότερο περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ελλείψεως προσφοράς, τα οποία δεν θα λαμβάνονταν αποκλειστικώς σε βάρος των εργοστασίων ραφιναρίσματος ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο τα οποία προβαίνουν σε εισαγωγές.

5)

Ο πέμπτος λόγος αντλείται από παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθόσον στις προσφεύγουσες-ενάγουσες δημιουργήθηκε η εύλογη προσδοκία ότι η Επιτροπή θα έκανε χρήση των μέσων που παρέχει ο κανονισμός 1234/2012 προκειμένου να αποκαταστήσει τον εφοδιασμό με ακατέργαστη ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο η οποία προορίζεται για ραφινάρισμα. Στις προσφεύγουσες-ενάγουσες δημιουργήθηκε ομοίως η εύλογη προσδοκία ότι η Επιτροπή θα διατηρούσε την ισορροπία μεταξύ των επιχειρήσεων ραφιναρίσματος ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο και των εγχώριων επιχειρήσεων παραγωγής ζάχαρης.

6)

Ο έκτος λόγος αντλείται από παραβίαση των αρχών της επιμέλειας, της πρόνοιας και της χρηστής διοικήσεως καθόσον οι ενέργειες στις οποίες προέβη η Επιτροπή ήταν προδήλως ακατάλληλες υπό το πρίσμα της ελλείψεως προσφοράς. Η Επιτροπή θα έπρεπε να έχει χαλαρώσει τους περιορισμούς εις βάρος των επιχειρήσεων ραφιναρίσματος ζάχαρης από ζαχαροκάλαμο. Αντιθέτως, η Επιτροπή αύξησε την εγχώρια παραγωγή και υπέβαλε την πρόσβαση σε επιπλέον εισαγωγές σε κυρωτικούς και μη δυνάμενους να προβλεφθούν δασμούς.

7)

Ο έβδομος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 39 ΣΛΕΕ καθόσον η Επιτροπή δεν εκπλήρωσε δύο από τους σκοπούς που προβλέπονται στη διάταξη αυτή της Συνθήκης.

8)

Ο όγδοος λόγος αντλείται από παράβαση του κανονισμού 1006/2011 (2) της Επιτροπής, καθόσον οι εφαρμοζόμενοι για τη λευκή ζάχαρη δασμοί υπολείπονται όντως μόνο κατ’ ελάχιστο εκείνων που εφαρμόζονται για την ακατέργαστη ζάχαρη, αφού η διαφορά είναι περίπου 30 ευρώ ανά τόνο. Αυτό αντιδιαστέλλεται έντονα με τη διαφορά 80 ευρώ μεταξύ του κανονικού δασμού εισαγωγής για τη ραφιναρισμένη ζάχαρη (419 ευρώ) και εκείνου για την ακατέργαστη ζάχαρη που προορίζεται για ραφινάρισμα (339 ευρώ) τους οποίους ορίζει ο κανονισμός 1006/2011 της Επιτροπής.