Αναίρεση που άσκησε στις 25 Φεβρουαρίου 2009 η Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Πρωτοδικείο (έβδομο τμήμα) στην υπόθεση T-388/02, Kronoply GmbH & Co. KG και Kronotex GmbH & Co. KG κατά Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, υπέρ της οποίας είχαν παρέμβει η Zellstoff Stendal GmbH, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και το Land Sachsen-Anhalt

(Υπόθεση C-83/09 P)

2009/C 102/25

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (εκπρόσωποι: K. Gross και V. Kreuschitz)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: Kronoply GmbH & Co. KG, Kronotex GmbH & Co. KG, Zellstoff Stendal GmbH, Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και Land Sachsen-Anhalt

Αιτήματα της αναιρεσείουσας

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Κατά την άποψη της Επιτροπής, η ενεργητική νομιμοποίηση των ενδιαφερομένων κατά την έννοια του άρθρου 88, παράγραφος 2, ΕΚ για την άσκηση προσφυγής κατά των αποφάσεων περί ενισχύσεων προσκρούει στις προϋποθέσεις παραδεκτού των προσφυγών τις οποίες θέτει το άρθρο 230, παράγραφος 4, ΕΚ. Οι ενδιαφερόμενοι που δεν εμπλέκονται στη διαδικασία χορηγήσεως των ενισχύσεων δεν έχουν αξιώσεις που να μπορούν να ασκηθούν δικαστικά. Αντίθετα, για να εξακριβωθεί ποιον αφορά ατομικά η επίμαχη πράξη, πρέπει να εφαρμόζεται η λύση που έδωσε το Δικαστήριο με την απόφαση Plaumann. Το μόνο κριτήριο δηλαδή είναι αν η ενίσχυση έχει οικονομικές συνέπειες για τον προσφεύγοντα.

Επιπλέον, κατά την Επιτροπή, με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση προσδίδεται μια ανεπίτρεπτη διαφορετική ερμηνεία στα αιτήματα της προσφυγής. Η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Πρωτοδικείο εξέτασε ορισμένα επί της ουσίας επιχειρήματα της προσφεύγουσας, τα οποία η προσφεύγουσα δεν είχε αναπτύξει σε σχέση με την προστασία των δικαιωμάτων που υποστηρίζει ότι είχε κατά τη διαδικασία χορηγήσεως των ενισχύσεων, ενώ η προσφυγή κρίθηκε παραδεκτή αποκλειστικά και μόνο για την προστασία των διαδικαστικών αυτών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας.

Κατά την Επιτροπή, η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση μπορεί, σε τελική ανάλυση, να οδηγήσει στην καθιέρωση ενός ξένου προς το κοινοτικό δίκαιο θεσμού, μιας actio popularis κατά των αποφάσεων περί ενισχύσεων.