—

να κρίνει την παρούσα προσφυγή-αγωγή παραδεκτή και βάσιμη·

κατά συνέπεια:

—

να ακυρώσει την απόφαση της 10ης Νοεμβρίου 2021, με την οποία χαρακτηρίστηκαν ως αδικαιολόγητες οι απουσίες της προσφεύγουσας-ενάγουσας κατά την περίοδο από 13 Σεπτεμβρίου 2021 έως 13 Δεκεμβρίου 2021·

—

εφόσον το κρίνει αναγκαίο, να ακυρώσει την από 7ης Απριλίου 2022 απορριπτική απόφαση επί της διοικητικής ενστάσεως που είχε υποβληθεί στις 10 Ιανουαρίου 2022 κατά της αποφάσεως της 10ης Νοεμβρίου 2021·

—

να υποχρεώσει την ΕΤΕπ να καταβάλει στην προσφεύγουσα-ενάγουσα τις αποδοχές για την περίοδο από 13 Σεπτεμβρίου 2021 έως 13 Δεκεμβρίου 2021, πλέον τόκων υπερημερίας υπολογιζόμενων με βάση το επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας προσαυξημένο κατά δύο μονάδες·

—

να υποχρεώσει την ΕΤΕπ να αποκαταστήσει τις ζημίες που υπέστη η προσφεύγουσα-ενάγουσα·

—

να καταδικάσει την ΕΤΕπ στο σύνολο των δικαστικών εξόδων.

1.

Με τον πρώτο λόγο προβάλλεται παράβαση των άρθρων 2.3, 3.3, 3.4 και 3.6 του παραρτήματος Χ των διοικητικών διατάξεων, παράβαση του άρθρου 34 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτοτελώς ή σε συνδυασμό με τα άρθρα 2.3, 3.3, 3.4 και 3.6 των διοικητικών διατάξεων, πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως, παράβαση του καθήκοντος μέριμνας και κατάχρηση δικαιώματος.

2.

Με τον δεύτερο λόγο προβάλλεται παράβαση της υποχρέωσης και του καθήκοντος επιμέλειας, παράβαση του άρθρου 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως.

3.

Με τον τρίτο λόγο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 33β του Κανονισμού Προσωπικού και του άρθρου 11 των διοικητικών διατάξεων.