1)

Πρέπει να θεωρηθεί ότι στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 4α, παράγραφος 1, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ (1), όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση-πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ (2), εμπίπτει ακόμη και διαδικασία μεταγενέστερου καθορισμού συνολικής ποινής, εφόσον η κρίση εκφέρεται μεν με δικαστική απόφαση κατόπιν επ’ ακροατηρίου συζήτησης, αλλά με την απόφαση αυτή δεν μπορεί ούτε να ελεγχθεί η διαπίστωση της ενοχής ούτε να μεταρρυθμιστεί η ποινή που επιβλήθηκε για το επιμέρους αδίκημα;

2)

Συνάδει με την υπεροχή του δικαίου της Ένωσης το γεγονός ότι ο Γερμανός νομοθέτης προέβλεψε, στο άρθρο 83, παράγραφος 1, σημείο 3, του IRG (Gesetz über die internationale Rechtshilfe in Strafsachen, νόμου περί διεθνούς δικαστικής συνδρομής σε ποινικές υποθέσεις), την περίπτωση της ερήμην καταδίκης ως απόλυτο κώλυμα παράδοσης, μολονότι το άρθρο 4α, παράγραφος 1, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, όπως τροποποιήθηκε με την απόφαση-πλαίσιο 2009/299/ΔΕΥ, προβλέπει συναφώς απλώς και μόνον προαιρετικό λόγο άρνησης;