Αναίρεση που άσκησαν στις 27 Σεπτεμβρίου 2011 οι Total SA και Elf Aquitaine SA κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έκτο πενταμελές τμήμα) στις 14 Ιουλίου 2011 στην υπόθεση T-190/06, Total και Elf Aquitaine κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-495/11 P)

2011/C 355/17

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσες: Total SA και Elf Aquitaine SA (εκπρόσωποι: E. Morgan de Rivery και A. Noël-Baron, avocats)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα των αναιρεσειουσών

Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς τους αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν κυρίως πέντε λόγους αναιρέσεως, ένα επικουρικώς και ένα όλως επικουρικώς.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η Total SA και η Elf Aquitaine SA προβάλλουν παράβαση του άρθρου 5 ΣΕΕ εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, στο μέτρο που επιβεβαίωσε την αρχή της αυτόματης ευθύνης των μητρικών εταιριών η οποία εφαρμόστηκε εν προκειμένω από την Επιτροπή και δικαιολογείται από την έννοια της επιχειρήσεως του άρθρου 101 ΣΕΕ. Η ενέργεια αυτή δεν συνάδει με τις αρχές της κατανομής των αρμοδιοτήτων και της επικουρικότητας (πρώτο σκέλος), καθώς και με την αρχή της αναλογικότητας (δεύτερο σκέλος).

Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν εσφαλμένη ερμηνεία του εθνικού δικαίου και της έννοιας της επιχειρήσεως, στο μέτρο που το Γενικό Δικαστήριο εκτίμησε εσφαλμένα τη νομική αξία της αρχής της αυτονομίας των νομικών προσώπων.

Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν, κατ' ουσίαν, ότι το Γενικό Δικαστήριο αρνήθηκε εσκεμμένα να αντλήσει τις συνέπειες της ποινικής φύσεως των κυρώσεων στο δίκαιο του ανταγωνισμού και των νέων υποχρεώσεων που απορρέουν από τον Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ. Συγκεκριμένα, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε καταχρηστικά και εσφαλμένα την έννοια της επιχειρήσεως στο δίκαιο της Ένωσης, κατά παράβαση του τεκμηρίου αυτονομίας στο οποίο στηρίζεται το εθνικό δίκαιο των εταιριών και της ποινικής φύσεως των κυρώσεων στο δίκαιο του ανταγωνισμού. Επιπλέον, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο θα έπρεπε να είχε εξετάσει αυτεπαγγέλτως το ζήτημα της ελλείψεως νομιμότητας του ισχύοντος καθεστώτος της ενώπιον της Επιτροπής διοικητικής διαδικασίας.

Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες προβάλλουν προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας η οποία απορρέει από εσφαλμένη ερμηνεία των αρχών της επιείκειας και της ισότητας των όπλων. Συγκεκριμένα, το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε την προσφυγή της Επιτροπής σε probatio diabolica και υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, κρίνοντας ότι η ανεξαρτησία μια θυγατρικής εταιρίας πρέπει να εκτιμάται σφαιρικώς, λαμβανομένης υπόψη της κεφαλαιουχικής σχέσης της με τη μητρική εταιρία, ενώ θα έπρεπε να εκτιμάται σε σχέση με τη συμπεριφορά της στη συγκεκριμένα αγορά.

Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως, οι αναιρεσείουσες υποστηρίζουν ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά την υποχρέωση αιτιολογήσεως που υπέχει η Επιτροπή (πρώτο σκέλος). Επιπλέον, οι διάδικοι προσάπτουν στο Γενικό Δικαστήριο ότι υποκατέστησε με την εκτίμησή του εκείνη της Επιτροπής (δεύτερο σκέλος).

Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, οι διάδικοι ζητούν, επικουρικώς, την ακύρωση των προστίμων που τους επιβλήθηκαν.

Τέλος, με τον έβδομο λόγο αναιρέσεως, που προβλήθηκε όλως επικουρικώς, οι διάδικοι ζητούν τη μείωση του ποσού των προστίμων που τους επιβλήθηκαν.