11.9.2010   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 246/29

1)

Προσδίδει στην υπόθεση διασυνοριακή διάσταση, κατά το άρθρο 81 (πρώην άρθρο 65) της Συνθήκης, η οποία συνιστά μία από τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΚ) 44/2001 (1) του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2000, για τη διεθνή δικαιοδοσία και την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (στο εξής: κανονισμός «Βρυξέλλες Ι»), το γεγονός ότι ένας εκ των διαδίκων σε εκκρεμούσα δίκη είναι υπήκοος άλλου κράτους από εκείνο της έδρας του δικαστηρίου;

2)

Αποκλείει ο κανονισμός «Βρυξέλλες Ι» την εφαρμογή εθνικών κανόνων οι οποίοι επιτρέπουν την άσκηση αγωγής κατά προσώπων αγνώστου διαμονής;

3)

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο δεύτερο ερώτημα, θεωρείται η υποβολή παρατηρήσεων, εν προκειμένω, από τον διορισμένο από το δικαστήριο επίτροπο του εναγομένου ως υποβολή παρατηρήσεων από τον εναγόμενο ενώπιον του κατά τόπον αρμοδίου δικαστηρίου για τους σκοπούς του άρθρου 24 του κανονισμού «Βρυξέλλες Ι», ακόμη και σε περίπτωση που το αντικείμενο της δίκης είναι αξίωση από σύμβαση καταναλωτή και τα δικαστήρια της Τσεχικής Δημοκρατίας δεν έχουν δικαιοδοσία να επιληφθούν της εν λόγω διαφοράς, σύμφωνα με το άρθρο 16, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού;

4)

Θεωρείται ότι συμφωνία για την παρέκταση αρμοδιότητας συγκεκριμένου δικαστηρίου απονέμει διεθνή δικαιοδοσία στο επιλεγέν δικαστήριο για τους σκοπούς του άρθρου 17, παράγραφος 3, του Κανονισμού “Βρυξέλλες Ι”, και, εφόσον η απάντηση είναι καταφατική, τούτο ισχύει ακόμη και όταν η συμφωνία για την παρέκταση αρμοδιότητας είναι άκυρη διότι αντίκειται στο άρθρο 6, παράγραφος 1, της οδηγίας 93/13/ΕΟΚ (2) του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές;