7.12.2013   

EL

Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης

C 359/19

—

να ακυρώσει το σημείο 48 του πίνακα B του παραρτήματος του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1245/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα·

—

να ακυρώσει το σημείο 103 του πίνακα B του παραρτήματος VIII του κανονισμού (ΕΕ) 267/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010, κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα·

—

να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.

1)

Προδήλως εσφαλμένη εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών στα οποία στηρίχθηκε η απόφαση του Συμβουλίου.

Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου λόγου ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει, μεταξύ άλλων, ότι η προσβαλλόμενες πράξεις ελήφθησαν προδήλως βάσει εσφαλμένων υποθέσεων και αντιβαίνουν προς τις αποφάσεις του Γενικού Δικαστηρίου 26ης Οκτωβρίου 2012, στην υπόθεση T-63/12, Oil Turbo Compressor κατά Συμβουλίου (που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή) και της 17ης Απριλίου 2013 στη υπόθεση T-404/11, TCMFG κατά Συμβουλίου (που δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή). Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι δεν υφίστανται πραγματικά περιστατικά που να δικαιολογούν επαρκώς την απόφαση του καθού και την μέσω αυτής προσβολή των θεμελιωδών δικαιωμάτων της.

2)

Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, η οποία διαπνέει ένα κράτος δικαίου

Κατά την προσφεύγουσα, συντρέχει παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, διότι η συμπερίληψή της στις προσβαλλόμενες πράξεις δεν σχετίζεται εύλογα με τον σκοπό των πράξεων αυτών, ήτοι την παρεμπόδιση δραστηριοτήτων ικανών να συντελέσουν στην εξάπλωση των πυρηνικών όπλων, και την παύση του εμπορίου και/ή της ανάπτυξης συστημάτων εκτόξευσης πυρηνικών όπλων ή άλλων οπλικών συστημάτων εκ μέρους της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Επιπλέον, το καθού δεν αποδεικνύει ότι η απαγόρευση που επιβάλλεται στην προσφεύγουσα να εμπορεύεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι δυσανάλογη, και συγκεκριμένα ότι αποτελεί το λιγότερο επαχθές μέτρο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού. Κατά την προσφεύγουσα, δεν έχει πραγματοποιηθεί προφανώς καμία στάθμιση της κατάφωρης προσβολής των θεμελιωδών δικαιωμάτων της προσφεύγουσας προς τον επιδιωκόμενο, κατά τους ισχυρισμούς του καθού, σκοπό.

3)

Παραβίαση αρχών που διαπνέουν ένα κράτος δικαίου

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται συναφώς ότι το καθού παρέλειψε να παραθέσει επαρκείς αιτιολογίες για την συμπερίληψη της προσφεύγουσας στις προσβαλλόμενες πράξεις. Το καθού δεν κατονομάζει ούτε τα πραγματικά περιστατικά ούτε τα αποδεικτικά στοιχεία που ισχυρίζεται ότι έχει στη διάθεσή του. Η προσφεύγουσα προβάλλει, επίσης, ότι, δεδομένου ότι δεν της γνωστοποιήθηκαν πραγματικά περιστατικά και αποδείξεις που να μπορούν να δικαιολογήσουν τις προσβαλλόμενες πράξεις, και δεδομένου ότι το καθού παρακρατεί τυχόν πληροφορίες, δεν μπορεί να τύχει δίκαιης δίκης σύμφωνα με τις αρχές του κράτους δικαίου. Μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει δεκτό το αίτημα της προσφεύγουσας για πρόσβαση στον φάκελο της υποθέσεως. Επιπλέον, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι, παρά τις προαναφερθείσες αποφάσεις, το καθού εμμένει στις προσβαλλόμενες πράξεις.