31988L0331

*****

ΟΔΗΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

της 13ης Ιουνίου 1988

για την τροποποίηση της οδηγίας 83/181/ΕΟΚ για τον καθορισμό του πεδίου εφαρμογής του άρθρου 14 παράγραφος 1 στοιχείο δ) της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ για την απαλλαγή από το φόρο προστιθέμενης αξίας ορισμένων οριστικών εισαγωγών αγαθών

(88/331/ΕΟΚ)

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ,

Έχοντας υπόψη:

τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, και ιδίως το άρθρο 99,

την πρόταση της Επιτροπής,

τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1),

τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (2),

Εκτιμώντας:

ότι το καθεστώς απαλλαγής από το φόρο προστιθεμένης αξίας, το οποίο θεσπίστηκε με την οδηγία 83/181/ΕΟΚ (3), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 85/346/ΕΟΚ (4), αποβλέπει σε μία όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενότητα ανάμεσα στο τελωνειακό καθεστώς και στο καθεστώς που ισχύει στον τομέα του ΦΠΑ· ότι το Συμβούλιο, με τον κανονισμό (ΕΟΚ) αριθ. 1315/88 (5), τροποποίησε το τελωνειακό καθεστώς· ότι ορισμένες από τις τροποποιήσεις πρέπει να περιληφθούν και στην οδηγία 83/181/ΕΟΚ, στο βαθμό που ανταποκρίνονται στους στόχους της φορολογικής εναρμόνησης·

ότι η οδηγία 83/181/ΕΟΚ δεν ορίζει μόνον το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 14 παράγραφος 1 στοιχείο δ) της οδηγίας 77/388/ΕΟΚ (6), όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 84/386/ΕΟΚ (7), αλλά αποβλέπει επίσης στη θέσπιση κοινοτικών φορολογικών κανόνων όσον αφορά τις απαλλαγές από τον ΦΠΑ κατά την οριστική εισαγωγή αγαθών, οι οποίοι υπερβαίνουν το πεδίο εφαρμογής του άρθρου αυτού· ότι πρέπει να τροποποιηθούν ή να συμπληρωθούν οι κανόνες αυτοί, ούτως ώστε να γίνει εφικτή μια πλέον ομοιόμορφη εφαρμογή τους σε κοινοτικό επίπεδο·

ότι, για λόγους ασφαλείας δικαίου, πρέπει να διευκρινισθεί το κείμενο του άρθρου 11 παράγραφος 2 της οδηγίας 83/181/ΕΟΚ,

ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:

Άρθρο 1

Η οδηγία 83/181/ΕΟΚ τροποποιείται ως εξής:

1. Στο άρθρο 11 η παράγραφος 2 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«2. Απαλλάσσονται, επίσης,τα συνήθη γαμήλια δώρα που δίδονται σε πρόσωπο που συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις της παραγράφου 1 από πρόσωπα που έχουν τη συνήθη τους κατοικία σε χώρα που βρίσκεται εκτός της Κοινότητας. Η απαλλαγή χορηγείται για δώρα των οποίων η αξία δεν υπερβαίνει τις 200 ECU για κάθε δώρο. Πάντως, τα κράτη μέλη μπορούν να χορηγήσουν απαλλαγή για δώρα αξίας μεγαλύτερης των 200 ECU, εφόσον η αξία κάθε δώρου δεν υπερβαίνει τις 1 000 ECU.»

2. Το άρθρο 22 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 22

Τα αγαθά των οποίων η συνολική αξία δεν υπερβαίνει τις 10 ECU εισάγονται ατελώς. Τα κράτη μέλη μπορούν να παρέχουν απαλλαγή για τις εισαγωγές αγαθών των οποίων η συνολική αξία είναι μεγαλύτερη των 10 ECU αλλά δεν υπερβαίνει τις 22 ECU.

Ωστόσο, τα κράτη μέλη μπορούν να εξαιρούν από την απαλλαγή που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο πρώτη περίοδος, τα αγαθά που εισάγονται στα πλαίσια πωλήσεων δι' αλληλογραφίας.»

3. Στο άρθρο 35 παράγραφος 1 στοιχείο β) δεύτερη περίπτωση, οι όροι «άρθρο 60 παράγραφος 1 στοιχείο β)» αντικαθίστανται από τους όρους «άρθρο 60».

4. Μετά το άρθρο 38 παρεμβάλλεται το ακόλουθο νέο κεφάλαιο:

«Κεφάλαιο ΙΙα

Ουσίες αναφοράς για τον ποιοτικό έλεγχο των φαρμακευτικών προϊόντων

Άρθρο 38α

Εισάγονται ατελώς οι αποστολές που περιέχουν δείγματα χημικών ουσιών αναφοράς εγκεκριμένων από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας και προορίζονται για τον ποιοτικό έλεγχο των υλών που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή φαρμακευτικών προϊόντων, και οι οποίες αποστέλλονται σε παραλήπτες εξουσιοδοτημένους από τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών να παραλαμβάνουν παρόμοιες αποστολές απαλλαγμένες από το φόρο.»

5. Στο άρθρο 56 προστίθεται το ακόλουθο στοιχείο:

«δ) βραβεία, τρόπαια, ενθύμια συμβολικού χαρακτήρα και μικρής αξίας που πρόκειται να διανεμηθούν δωρεάν σε πρόσωπα που έχουν τη συνήθη κατοικία τους σε χώρες εκτός της χώρας εισαγωγής, επ' ευκαιρία της δεξαγωγής επιχειρηματικών συνεδρίων ή παρόμοιων εκδηλώσεων διεθνούς χαρακτήρα και για τα οποία αποδεικνύεται από τη φύση τους, την κατά μονάδα αξία τους και τα άλλα χαρακτηριστικά τους ότι δεν εισάγονται για εμπορικούς λόγους.»

6. Τα άρθρα 62 και 63 αντικαθίστανται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 62

Με την επιφύλαξη των διατάξεων του άρθρου 63, απαλλάσσονται από το φόρο τα έντυπα διαφημιστικού χαρακτήρα όπως κατάλογοι, τιμοκατάλογοι, οδηγίες χρήσεως ή εμπορικές αγγελίες που αφορούν:

α) είτε εμπορεύματα που πωλούνται ή ενοικιάζονται από πρόσωπα εγκατεστημένο εκτός του κράτους μέλους εισαγωγής, ή

β) είτε υπηρεσίες που παρέχονται από πρόσωπο εγκατεστημένο σε άλλο κράτος μέλος, ή

γ) υπηρεσίες στους τομείς των μεταφορών της εμπορικής ασφάλισης ή στον τραπεζικό τομέα, οι οποίες παρέχονται από πρόσωπο εγκατεστημένο σε τρίτη χώρα.

Άρθρο 63

Η απαλλαγή που αναφέρεται στο άρθρο 62 περιορίζεται στα διαφημιστικά έντυπα που συγκεντρώνουν τις εξής προϋποθέσεις:

α) στα έντυπα πρέπει να αναγράφεται, κατά τρόπο εμφανή, το όνομα της επιχείρησης που παράγει, πωλεί ή ενοικιάζει τα εμπορεύματα ή παρέχει τις σχετικές υπηρεσίες·

β) κάθε αποστολή πρέπει να περιέχει ένα μόνο έντυπο ή, αν αποτελείται από πολλά έντυπα, ένα μόνο αντίτυπο κάθε εντύπου. Μπορούν, πάντως, να τύχουν απαλλαγής και οι αποστολές που περιέχουν πολλά αντίτυπα του ίδιου εντύπου, αν το συνολικό μεικτό βάρος τους δεν υπερβαίνει το 1 χιλιόγραμμο·

γ) τα έντυπα δεν πρέπει να αποτελούν αντικείμενο ομαδικών αποστολών από έναν μόνο αποστολέα προς έναν μόνο παραλήπτη.

Εντούτοις, οι προϋποθέσεις των στοιχείων β) και γ) δεν ισχύουν για έντυπα που αφορούν είτε εμπορεύματα για πώληση ή ενοικίαση, είτε υπηρεσίες που παρέχονται από ένα πρόσωπο εγκατεστημένο σε άλλο κράτος εφόσον τα εν λόγω έντυπα έχουν εισαχθεί για να διανεμηθούν δωρεάν.»

7. Στο άρθρο 79 προστίθεται το ακόλουθο στοιχείο:

«ιθ) εισαγωγές επισήμων εκδόσεων που αποτελούν μέσο έκφρασης των δημόσιων αρχών της χώρας εξαγωγής, των διεθνών οργανισμών, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των οργανισμών δημοσίου δικαίου, οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι στη χώρα εξαγωγής, καθώς και τα έντυπα που διανέμονται κατά τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ή στα πλαίσια εθνικών εκλογών που διοργανώνονται από τη χώρα προέλευσης, από τις επίσημα αναγνωρισμένες στα κράτη μέλη αλλοδαπές πολιτικές οργανώσεις, εφόσον οι εν λόγω δημοσιεύσεις και έντυπα έχουν φορολογιθεί στη χώρα εξαγωγής και ο φόρος δεν έχει επιστραφεί κατά την εξαγωγή. »

8. Στο κεφάλαιο VI ο τίτλος αντικαθίσταται ως εξής:

«Καύσιμα και λιπαντικά που βρίσκονται επί αυτοκινήτων οχημάτων ξηράς και εντός εμπορευματοκιβωτίων ειδικών χρήσεων»

9. Το άρθρο 82 αντικαθίσταται από το ακόλουθο κείμενο:

«Άρθρο 82

1. Με την επιφύλαξη των άρθρων 83, 84 και 85 απαλλάσσονται από το φόρο:

α) Τα καύσιμα που περιέχονται σε κανονικές δεξαμενές καυσίμων:

- αυτοκινήτων οχημάτων δημόσιας και ιδιοτικής χρήσης και μοτοσυκλετών,

- εμπορευματοκιβωτίων ειδικής χρήσης·

β) Τα καύσιμα που περιέχονται σε φορητές δεξαμενές καυσίμων που βρίσκονται επί αυτοκινήτων οχημάτων ιδιωτικής χρήσης και των μοτοσυκλετών, σε ανώτατο όριο 10 λίτρων ανά όχημα και με την επιφύλαξη των εθνικών διατάξεων σχετικά με την κατοχή και τη μεταφορά καυσίμων.

2. Κατά την έννοια της παραγράφου 1, νοείται ως:

α) "όχημα δημόσιας χρήσης" κάθε οδικό όχημα με κινητήρα (περιλαμβανομένων και των ελκυστήρων με ή χωρίς ρυμουλκούμενα), το οποίο, ανάλογα με τον τύπο κατασκευής του και τον εξοπλισμό του, είναι κατάλληλο και προορίζεται για την πραγματοποίηση μεταφορών, με ή χωρίς κόμιστρο: - περισσότερων των εννέα προσώπων, περιλαμβανομένου και του οδηγού,

- εμπορευμάτων,

καθώς και κάθε οδικό όχημα ειδικής χρήσης, άλλης από τη χρήση για καθαρή μεταφορά·

β) "όχημα ιδιωτικής χρήσης": κάθε αυτοκίνητο όχημα που δεν καλύπτεται από τον ορισμό που δίδεται στο στοιχείο α)·

γ) "κανονικές δεξαμενές καυσίμων":

- οι δεξαμενές που ο κατασκευαστής ενσωματώνει σε όλα τα οχήματα του ίδιο τύπου με το εξεταζόμενο όχημα και η ενσωμάτωση των οποίων επιτρέπει την απευθείας χρησιμοποίηση του καυσίμου, τόσο για την κίνηση των οχημάτων όσο και, κατά περίπτωση, την κατά τη διάρκεια της μεταφοράς λειτουργία των συστημάτων ψύξης και άλλων συστημάτων.

Θεωρούνται επίσης ως κανονικές δεξαμενές καυσίμων οι δεξαμενές υγραερίου που είναι προσαρμοσμένες στα οχήματα με κινητήρα και επιτρέπουν την απευθείας χρησιμοποίηση του υγραερίου ως καυσίμου, καθώς και οι δεξαμενές που είναι προσαρμοσμένες στα βοηθητικά συστήματα με τα οποία μπορεί να είναι εξοπλισμένο ένα όχημα,

- οι δεξαμενές καυσίμων που ο κατασκευαστής ενσωματώνει σε όλα τα εμπορευματοκιβώτια του ίδιου τύπου με το εξεταζόμενο εμπορευματοκιβώτιο και η ενσωμάτωση των οποίων επιτρέπει την απευθείας χρησιμοποίηση του καυσίμου για την κατά τη διάρκεια της μεταφοράς λειτουργία των συστημάτων ψύξης και των άλλων συστημάτων με τα οποία είναι εξοπλισμένα όλα τα εμπορευματοκιβώτια ειδικών χρήσεων·

δ) "εμπορευματοκιβώτιο ειδικών χρήσεων": κάθε εμπορευματοκιβώτιο εξοπλισμένο με διατάξεις ειδικά προσαρμοσμένες για τα συστήματα ψύξεως, οξυγονώσεως, θερμικής μονώσεως ή άλλα συστήματα.»

10. Στο άρθρο 83, το πρώτο εδάφιο τροποποιείται ως εξής:

- Στην εισαγωγή, μετά τις λέξεις «όχημα δημοσίας χρήσεως» παρεμβάλλονται οι λέξεις «και εμπορευματοκιβώτια ειδικών χρήσεων ».

- Μετά το στοιχείο β), προστίθεται το ακόλουθο στοιχείο γ):

«γ) 200 λίτρα ανά εμπορευματοκιβώτιο ειδικών χρήσεων και ανά ταξίδι.»

11. Στο άρθρο 90 παράγραφος 3, στο τέλος, προστίθεται το εξής:

« . . . ή σε μείωση αυτής της απαλλαγής.»

12. Στο άρθρο 91 προστίθεται το ακόλουθο στοιχείο:

«γ) απαλλαγές που χορηγούνται στο πλαίσιο συμφωνιών που έχουν συναφθεί με βάση αμοιβαιότητος, με τρίτες χώρες που αποτελούν συμβαλλόμενα μέρη στη σύμβαση για τη διεθνή πολιτική αεροπορία (Σικάγο 1944) για την εφαρμογή των συνιστώμενων πρακτικών 4.42 και 4.44 του παραρτήματος 9 της σύμβασης αυτής (όγδοη έκδοση, Ιούλιος 1980).»

Άρθρο 2

Τα κράτη μέλη λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να συμορφωθούν με την παρούσα οδηγία το αργότερο μέχρι την 1η Ιανουαρίου 1989. Ενημερώνουν αμέσως την Επιτροπή σχετικά.

Άρθρο 3

Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.

Λουξεμβούργο, 13 Ιουνίου 1988.

Για το Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

G. STOLTENBERG

(1) ΕΕ αριθ. C 318 της 30. 11. 1987, σ. 21.

(2) ΕΕ αριθ. C 180 της 8. 7. 1987, σ. 14.

(3) ΕΕ αριθ. L 105 της 23. 4. 1983, σ. 38.

(4) ΕΕ αριθ. L 183 της 16. 7. 1985, σ. 21.

(5) ΕΕ αριθ. L 123 της 17. 5. 1988, σ. 2.

(6) ΕΕ αριθ. L 145 της 13. 6. 1977, σ. 1.

(7) ΕΕ αριθ. L 208 της 3. 8. 1984, σ. 58.