Use quotation marks to search for an "exact phrase". Append an asterisk (*) to a search term to find variations of it (transp*, 32019R*). Use a question mark (?) instead of a single character in your search term to find variations of it (ca?e finds case, cane, care).
Unijny mechanizm ochrony ludności (mechanizm) ma na celu wzmocnienie współpracy pomiędzy Unią Europejską (UE) a państwami członkowskimi UE oraz ułatwienie koordynacji w obszarze ochrony ludności w zakresie zapobiegania klęskom żywiołowym i katastrofom spowodowanym przez człowieka, zapewnienia gotowości na ich wystąpienie i reagowania na nie na terytorium UE i poza nim.
Decyzja (UE) 2019/420 zmieniająca decyzję nr 1313/2013/UE wzmacnia w szczególności wspólną zdolność UE do reagowania na klęski żywiołowe. Ponadto wprowadza zdolności „rescEU” jako rezerwowe zasoby reagowania na szczeblu unijnym. Zdolności rescEU stopniowo rozszerzano, tak by uwzględniały również inne zasoby.
Rozporządzenie (UE) 2021/836 zmieniające decyzję nr 1313/2013/UE wzmacnia unijną solidarność, w szczególności w zakresie reagowania na sytuacje kryzysowe na dużą skalę, które dotykają jednocześnie kilka państw członkowskich (jak pandemia COVID-19), w przypadku których pomoc dobrowolna i krajowa jest niewystarczająca. Mechanizm zostanie lepiej przygotowany, zwiększy się jego elastyczność i zdolność do szybkiego reagowania; będzie ponadto oferował bardziej kompleksowe wsparcie międzysektorowe dla państw członkowskich i ich obywateli.
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
Cele
Głównym celem mechanizmu jest poprawa skuteczności systemów zapobiegania, zapewniania gotowości i reagowania na wszelkiego rodzaju klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka na terytorium UE lub poza nim. Mimo że skupia się on na ochronie ludności, obejmuje również zagadnienia związane z ochroną środowiska i własności, w tym dziedzictwa naturalnego.
Szczególne cele mechanizmu obejmują:
uzyskanie wysokiego poziomu ochrony przed klęskami i katastrofami poprzez:
zapobieganie im lub ograniczenie ich potencjalnych skutków,
propagowanie działań w zakresie zapobiegania, oraz
zacieśnianie współpracy między służbami zajmującymi się ochroną ludności a innymi odpowiednimi służbami;
zwiększenie gotowości zarówno na poziomie krajowym, jak i na poziomie Unii w zakresie reagowania na klęski i katastrofy;
ułatwienie szybkiego i skutecznego reagowania w przypadku wystąpienia klęsk lub katastrof lub groźby ich wystąpienia, w tym poprzez podjęcie środków mających na celu złagodzenie bezpośrednich skutków klęsk i katastrof;
zwiększanie świadomości i stopnia gotowości społeczeństwa w odniesieniu do klęsk i katastrof;
zwiększanie dostępności i wykorzystywania wiedzy naukowej na temat klęsk i katastrof; oraz
zintensyfikowanie działań w zakresie współpracy i koordynacji na szczeblu transgranicznym i między państwami członkowskimi, którym grożą te same rodzaje klęsk i katastrof.
Zapobieganie ryzyku i zarządzanie nim
Zapobieganie klęskom i katastrofom jest głównym celem mechanizmu, a szczególny nacisk kładzie się na ocenę ryzyka oraz planowanie zarządzania ryzykiem. Decyzja nr 1313/2013/UE, zmieniona decyzją (UE) 2019/420, wymaga od państw członkowskich:
dalszego opracowywania oceny zdolności zarządzania ryzykiem na szczeblu krajowym lub odpowiednim niższym szczeblu;
przedstawiania Komisji Europejskiej, co trzy lata, streszczenia istotnych elementów oceny, przedstawiającego kluczowe rodzaje ryzyka;
uczestniczenia, na zasadzie dobrowolności, w ocenie wzajemnej dotyczącej zdolności zarządzania ryzykiem.
Na mocy rozporządzenia zmieniającego (UE) 2021/836 Komisja i państwa członkowskie określą i opracują unijne cele w zakresie odporności na klęski i katastrofy. Takie niewiążące cele zostaną wskazane w zaleceniach Komisji i będą bazować na scenariuszach dotyczących teraźniejszości i przyszłości, z uwzględnieniem danych dotyczących przeszłych zdarzeń oraz wpływu zmiany klimatu na ryzyko związane z klęskami i katastrofami.
Unijna sieć wiedzy w zakresie ochrony ludności
W celu udoskonalenia szkoleń i wymiany wiedzy w decyzji zmieniającej (UE) 2019/420 nakłada się na Komisję obowiązek ustanowienia sieci odpowiednich naukowców, podmiotów i instytucji odpowiedzialnych za ochronę ludności i zarządzanie klęskami i katastrofami, w skład których wchodzić będą centra doskonałości oraz uniwersytety. Ustanowią one, wraz z Komisją, unijną sieć wiedzy w zakresie ochrony ludności.
W dniu Komisja formalnie ustanowiła sieć wiedzy w zakresie ochrony ludności (decyzja wykonawcza 2021/1956). Decyzja wykonawcza określa strukturę zarządzania siecią wiedzy i sposób jej działania. W skład struktury zarządzania siecią wiedzy wchodzą rada oraz grupy robocze dwóch filarów (budowania zdolności i naukowego). Obsługę sekretariatu zapewnia Komisja.
Komisja ma również za zadanie:
wzmocnienie współpracy w zakresie szkoleń i wymiany wiedzy oraz doświadczeń między unijną siecią wiedzy w zakresie ochrony ludności a organizacjami międzynarodowymi i państwami trzecimi;
opracowanie strategii komunikacji w celu zaprezentowania obywatelom wyników działań podejmowanych w ramach mechanizmu; oraz
przyznawanie medali w celu wyróżnienia i uhonorowania wieloletniego zaangażowania i nadzwyczajnego wkładu w mechanizm.
W celu zwiększenia gotowości i zdolności reagowania na klęski żywiołowe na poziomie UE ustanowione zostało ERCC działające pod kierownictwem Komisji w Brukseli i pracujące 24 godziny na dobę przez 7 dni w tygodniu. ERCC jest centrum koordynacji i ośrodkiem operacyjnym mechanizmu.
Dodatkowe narzędzia obejmują:
wspólny system łączności i informacji w sytuacjach nadzwyczajnych, narzędzie informatyczne umożliwiające natychmiastową komunikację w sytuacjach kryzysowych między krajami uczestniczącymi;
ćwiczenia i program szkoleniowy mające na celu usprawnienie zdolności państw członkowskich do reagowania w przypadku klęsk i katastrof oraz koordynacji pomocy w zakresie ochrony ludności;
moduły ochrony ludności, którymi są gotowe do mobilizacji jednostki personelu i sprzętu;
europejską pulę ochrony ludności, którą stanowi dobrowolna pula wcześniej zgłoszonych zasobów państw członkowskich do reagowania w przypadku klęsk i katastrof, gotowa do mobilizacji w przypadku operacji ochrony ludności UE. W jej skład wchodzą wysokiej jakości moduły grup ratowniczych, ekspertów i sprzętu, a także współfinansowanie UE na wyższym poziomie.
Na mocy rozporządzenia zmieniającego (UE) 2021/836 ERCC zyskuje dostęp do zwiększonych zdolności operacyjnych, analitycznych, a także zdolności w zakresie monitorowania, zarządzania informacją oraz komunikacji.
rescEU
Na mocy decyzji zmieniającej (UE) 2019/420 ustanawia się również rescEU, dodatkową pulę zasobów w celu zapewnienia pomocy w sytuacjach, w których ogólne zasoby istniejące na szczeblu krajowym i zasoby przydzielone uprzednio europejskiej puli ochrony ludności przez państwa członkowskie są niewystarczające, aby zapewnić skuteczną reakcję.
Początkowy skład rescEU w kontekście zasobów i wymogów jakości określono w decyzji wykonawczej (UE) 2019/570. Początkowo w skład rescEU wchodziły następujące zdolności:
gaszenie pożarów lasów z powietrza;
ewakuacja medyczna z powietrza;
zespoły ratownictwa medycznego; oraz
gromadzenie zapasów środków medycznych.
Zakres ten uległ następnie rozszerzeniu i obejmuje obecnie gromadzenie zapasów, usuwanie skażenia w zakresie incydentów CBRJ oraz zasoby transportowe i logistyczne (zob. poniżej).
Rozporządzenie zmieniające (UE) 2021/836 dało Komisji możliwość bezpośredniego zamawiania zasobów rescEU w zakresie transportu i logistyki, a także innych zasobów (jedynie w uzasadnionych nagłych przypadkach). Zasoby rescEU są w pełni finansowane przez Komisję.
Komisja określa zasoby rescEU w drodze aktów wykonawczych, uwzględniając:
zidentyfikowane i pojawiające się ryzyka; oraz
ogólne zasoby i braki na szczeblu unijnym, zwłaszcza w następujących obszarach:
gaszenie pożarów lasów z powietrza,
incydenty CBRJ,
pilna pomoc medyczna, oraz
transport i logistyka.
Komisja ośmiokrotnie zmieniała decyzję wykonawczą (UE) 2019/570.
W decyzji wykonawczej (UE) 2019/1930 przewidziano dwa odmienne rodzaje zasobów w zakresie ewakuacji medycznej dla:
ofiar klęsk i katastrof z chorobami wysoce zakaźnymi; oraz
ofiar klęsk i katastrof z chorobami niezakaźnymi.
Na podstawie decyzji wykonawczej (UE) 2020/414, w odpowiedzi na przyjęte przez Radę Unii Europejskiejkonkluzje w sprawie COVID-19, do zadań rescEU włącza się gromadzenie zapasów medycznych środków przeciwdziałania, sprzętu medycznego do intensywnej terapii oraz środków ochrony indywidualnej, służących do zwalczania poważnych transgranicznych zagrożeń zdrowia.
Decyzją wykonawczą (UE) 2020/452 ustanawia się zasoby rescEU w celu reagowania na mało prawdopodobne ryzyko o poważnych skutkach. Aby ustanowić te zasoby, definiuje się kategorie mało prawdopodobnego ryzyka o poważnych skutkach, przy uwzględnieniu możliwych scenariuszy wystąpienia takiego ryzyka.
Decyzja wykonawcza (UE) 2021/88 zmienia decyzję wykonawczą (UE) 2019/570, rozszerzając jej zakres o zadania rescEU w zakresie usuwania skażenia środkami CBRJ infrastruktury, budynków, pojazdów, sprzętu i decydujących dowodów. Zadania te mogą również obejmować odpowiednie usuwanie skażenia osób, które ucierpiały wskutek działania tych środków, w tym ofiar śmiertelnych.
Decyzja wykonawcza (UE) 2022/288 zmienia decyzję wykonawczą (UE) 2019/570, rozszerzając jej zakres na zasoby w zakresie zapewnienia tymczasowego schronienia oraz zespołów ratownictwa medycznego w ramach rezerwowych zdolności rescEU.
Decyzja wykonawcza (UE) 2022/461 zmienia decyzję wykonawczą (UE) 2019/570, rozszerzając jej zakres na zasoby w zakresie transportu i logistyki w ramach rezerwowych zdolności rescEU.
Decyzja wykonawcza (UE) 2022/465 zmienia decyzję wykonawczą (UE) 2019/570, rozszerzając jej zakres na mobilne obiekty laboratoryjne oraz zasoby w zakresie wykrywania, pobierania próbek, identyfikacji i monitorowania CBRJ w ramach rezerwowych zdolności rescEU.
Decyzja wykonawcza (UE) 2022/1198 zmienia decyzję wykonawczą (UE) 2019/570 w odpowiedzi na podatność na zagrożenia infrastruktury krytycznej związanej z energią, uwidocznioną przez wojnę na Ukrainie, rozszerzając jej zakres o zasoby rescEU w zakresie dostaw energii w sytuacjach nadzwyczajnych w ramach rezerwowych zdolności rescEU.
Dalsze przepisy wykonawcze dotyczące rescEU zawarto w decyzji wykonawczej (UE) 2019/1310. W tym akcie wykonawczym ustanawia się wszystkie przepisy niezbędne do prowadzenia operacji w ramach rescEU, takie jak kryteria dotyczące rozmieszczenia i kolidujących ze sobą wniosków, zasady dotyczące demobilizacji oraz zasady dotyczące krajowego wykorzystania.
Budżet
Na realizację mechanizmu w okresie 2014–2020 przeznaczono ponad 574,02 mln EUR.
Finansowanie na lata 2021–2027 uległo znacznemu zwiększeniu dzięki przeznaczeniu 1,26 mld EUR dodatkowych środków dla uzupełnienia zasobów wynoszących 2,06 mld EUR, które zostaną przeznaczone na działania związane z ochroną ludności w odpowiedzi na kryzys wywołany pandemią COVID-19 przewidziane w Instrumencie UE na rzecz Odbudowy (zob. streszczenie).
W dniu Komisja przyjęła decyzję wykonawczą (UE) 2022/706, która ustanawia kryteria i procedury przyznawania medali w celu wyrażenia uznania dla długoterminowego zaangażowania i nadzwyczajnych wkładów na rzecz mechanizmu. W tym akcie wykonawczym przewidziano dwa rodzaje medali: medal za długoterminowe zaangażowanie i medal za nadzwyczajny wkład, przy czym zakres odznaczenia uwzględnia działania w całym cyklu zarządzania klęskami i katastrofami. Medale będą przyznawane podczas Europejskiego Forum Ochrony Ludności lub innych oficjalnych uroczystości organizowanych doraźnie.
Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/EU z dnia w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (Dz.U. L 347 z , s. 924–947)
Kolejne zmiany decyzji nr 1313/2013/UE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.
DOKUMENTY POWIĄZANE
Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2022/706 z dnia ustanawiająca zasady stosowania decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/UE w odniesieniu do kryteriów i procedur uznawania długoterminowego zaangażowania i nadzwyczajnych wkładów na rzecz Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (Dz.U. L 132 z , s. 102–106)
Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2021/1956 z dnia w sprawie ustanowienia i organizacji unijnej sieci wiedzy w zakresie ochrony ludności (Dz.U. L 399 z , s. 1–7)
Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/1310 z dnia ustanawiająca zasady dotyczące funkcjonowania europejskiej puli ochrony ludności i rescEU (Dz.U. L 204 z , s. 94–99)
Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2019/570 z dnia ustanawiająca zasady wdrażania decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/UE w odniesieniu do zdolności reagowania rescEU i zmieniająca decyzję wykonawczą Komisji 2014/762/UE (Dz.U. L 99 z , s. 41–45)
Decyzja wykonawcza Komisji (UE) 2018/142 z dnia zmieniająca decyzję wykonawczą 2014/762/UE ustanawiającą zasady wdrażania decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/UE w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (Dz.U. L 25 z , s. 40–48)
Decyzja wykonawcza Komisji 2014/762/UE z dnia ustanawiająca zasady wdrażania decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/UE w sprawie Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności oraz uchylająca decyzje Komisji 2004/277/WE, Euratom oraz 2007/606/WE, Euratom (Dz.U. L 320 z , s. 1–45)
Dokument roboczy służb Komisji – Ocena okresowa Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności (2014–2016) dołączona do dokumentu Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oceny okresowej Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności na lata 2014–2016 (SWD(2017) 287 final z )